The God's Last Servant

Chapter 21: The Prophecy

Warning: ang mga nasusulat o kung anoman ang mabanggit sa kabanata na ito at sa mga susunod pang kabanata ay pawang kathang isip lamang. Walang kaugnayan sa paniniwala, sa bibliya at iba religious beliefs. Salamat!

***

JOSSA found herself drowning in the middle of the sea like the sea wants to suck her in, and she don't have any strength to force herself to swim just to save her life and to lift her body out of it. Nakatulala lang siya nang makabalik sa reyalidad. Exodus and Genesis are looking at her seriously. Si Sujerist na siyang nagpakita sa kaniya ng mga nangyari sa nakaraan, nanatiling tahimik.

She closed her eyes and opened it again. Don't have any idea what to say. Parang nawalan siya ng mga salitang alam, at tanging mga pangyayari na lamang na nakita niya kanina ang paulit-ulit na nagre-replay sa isip.

Jossa is glad, hinayaan siya nito. Hindi ang mga ito nagtanong o nagsalita. Sujerist stood up and called Exodus and Genesis to follow him.

"Mag-isip na ka na lang muna. Alalahanin mo ang mga nakita mo kanina. At kapag may gusto ka nang itanong, o may gustong malaman, nasa labas lang kami," paalam sa kaniya ni Sujerist.

Hindi siya tumango o ni hindi niya man lang ito  matingnan. Naramdaman  na lamang ni Jossa na umalis na ang mga ito sa harapan, at ang pagsara ng pinto. Napahilamos siya sa kaniyang mukha at napapadyak ng ilang ulit.

Totoo ba ang mga nakita niya? Iyon ba talaga ang nakaraan? Namatay ang mga magulang at ang kuya para lang iligtas siya. Marami nang nagbuwis ng buhay para lang sa kapakanan niya at ng kung ano ang pinaniniwalaan ng mga ito.

Tumayo siya mula sa kaniyang kinauupuan at saka tumungo sa silid kung saan naroon ang kaniyang katawan. Jossa's body is dead, but here she is (her spirit, maybe?) standing alive, like nothing had happened.

She took a deep breath and walked toward the bed. Tiningnan niya ang katawan saka iyon pinisil. How she is supposed to do her mission if she is like this? Gagawin niya ba 'yon sa ganitong estado? Isang multo?

Napahilot siya sa kaniyang sentido saka tiningnan ang kaniyang mga kamay. How did that sword come out, and where did it go?

Maraming mga katanungan na gumugulo sa isipan na gusto niya ng kasagutan. Hindi alam ni Jossa kung saan nanggagaling itong bumabangon na emosyon sa kamiyang dibdib. Pabalik-balik ang mukha ni Vicsa at Sapor sa kaniyang isipan. Maging ang lalaking kuya niya. Ang mga humahabol sa mga ito dahil gusto siyang patayin, at ang isang matanda na nagpalaki sa kaniya sa simbahan kasama ang asong si Gabay. Lahat sila namatay at ibinuwis ang buhay para sa kaligtasan niya. Hindi na alam ni Jossa kung ano ang gagawin. Gulong-gulo na siya.

She just stood there, blankless. Jossa heard the chimes from the door, it moved because of the wind. She felt cold and heavy. Maybe it's because she is dead. But how weird it is, she felt emotions.

She tried to pinch her arm and she felt pain from it. So basically, she is not?

Mabilis siyang lumabas ng silid at ng bahay. Naabutan niya ang tatlo sa hardin. They are talking in peace. But she want to see if her instincts are true.

"Sujerist, I want to know the truth. Tell me about the prophecy you are saying," she said, looking at his eyes intently. "I want it. It could maybe help me to digest the truth about my past."

Sumipol si Exodus, at inakbayan naman siya ni Genesis. They are smiling and looking at her with pride.

"Sinsabi ko na nga ba at magiging curious siya," komento ni Genesis at ginulo ang kaniyang buhok. Jossa gave him a sharp look. But he just smiled and turned his gaze to Sujerist.

"Magsimula ka ng tanong. Sasagutin ko," suhestiyon ni Weyah.

Nagyaya sila na pumasok na sa loob para masimulan na nilang ipaliwanag sa kaniya ang lahat, at nang mabigyan na rin ng kasagutan ang mga katanungan niya.

Nang maayos na silang nakaupo. Sinimulan niya na ang magtanong. "Sino sila Vicsa at Sapor? Bakit ako?"

"Si Vicsa at Sapor ay isa sa mga tunay na taong nananampalataya at naniniwala sa aking Ama. Dahil sa kanilang katapatan, binigyan sila ng isang biyaya na kailangan nilang pangalagaan at protektahan hanggang sa pagdating ng araw ng pagbibigay ng hatol," panimula ni Sujerist, mababakas sa kanyang boses ang kaseryushan.

Jossa kept on listening without breaking eye contact with him. But she couldn't resist it, she was the one who turned her head.

"At ikaw ang biyaya na iyon. Kaya lang sa hindi inaasahan, nalaman ng kalaban ng aking Ama ang tungkol sa propesiya. Na may isisilang na bunsong batang babae na siyang huling alagad ng Diyos. Ang babaeng ito ang siyang lalaban sa kasamaan upang pigilan na kumalat sa mundo ng mga tao, nang sa ganoon, maraming mailigtas sa araw ng paghahatol," pagpapatuloy ni Sujerist.

. . ."Kaya nang malaman ng mga kalaban, nagpadala siya ng sugo sa mundo ng mga tao. Inutusan niyang manipulahin ang ilan. Baguhin ang sistema sa bansa at sa maging relihiyon at iba pa. Bawal na ang banal na kasulatan, bawal na ang manampalataya sa ibang Diyos maliban sa ipapakilala nila. At patayin ang bawat bunsong sanggol na babae na isisilang sa itinakdang araw na 'yon."

Jossa fisted her hand because of what she heard. "Nang hindi nila ako napatay ano ang sunod nilang ginawa?"

"Hinanap ka nila. Ngunit hindi sila nagtagumpay dahil may pinadalang sugo ang aking Ama para bantayan ka. Una si Gabay, pangalawa si Zoda— ang matandang babae na kasama mo sa simbahan sa mahabang panahon. At si Crisanto Archeda, ang nagpanggap na matandang lalaki na siyang nagligtas sa iyo, at siyang pumasok sa Divinity College upang subukan na ibalik ang pananampalataya ng mga naloko at nabulag. Sinubukan niyang pigilan ang masamang hangarin ng simbahan. Hanggang sa dumating ang itinakdang panahon para sa iyo, Jossa," pagtatapos ni Sujerist.

Kung ganun naiintindihan niya na kung bakit siya naroroon. Kung bakit wala siyang maalala man lamang sa nakaraan niya dahil kagagawan din ng mga ito. Jossa felt like she was in the middle of an endless field, alone and looking at the endless sky. Huminga siya nang malalim. Pinipilit na subuking ipasok sa isip niya ang mga narinig mula kay Sujerist.

"Si Mr. Archeda, patay ba siya o buhay?" She asked, she was hoping that he didn't sacrifice himself too because of her.

"Ligtas siya, pero nasa itaas na siya dahil tapos na ang kanyang misyon nang pumasok ka na sa Divinity College," si Genesis na ang sumagot sa pagkakataon na 'yon.

All this time, they knew about her. It was all planted from the very beginning, from that worst happening in her past, until now where she was sitting in front of them.

"Give me some days to think. I want to digest all of it." She said with a cold tone.

Pakiramdam ni Jossa malaking responsibilidad at sampal sa kaniya ang lahat ng mga nalaman. She is bound to this, she was destined to be here. All this time, she was chasing for her unknown existence. She kept asking herself where she belong, where she came from, where her family is and who she is.

Now that she have answers in everything. Why does she still feel strange?