The God's Last Servant

Chapter 17: The First Death

***

TAHIMIK. Kakaibang katahimikan ang namayani sa loob ng selda. Hindi alam ni Jossa kung nabingi na ba siya sa lahat ng nangyari o sadyang tahimik lang. She is alone, no one there to be with her.

Ang inaasahan niyang magiging kasangga na sina Exodus at Genesis, hindi niya na maasahan. Even Elias and Roque didn't visit her there to look upon her, if how she is. That two bastards, she will wreck their neck if they meet again.

Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman sa mga oras na iyon. She is hesitating to do her plan, nadadala niya sa sobrang tahimik ng gabi. Parang may nakabantay sa paligid sa anumang gagawin niya. She felt that someone was watching afar where she was. It creeps her out, but she need to be brave. Hindi takot ang papatay sa kaniya.

Jossa need a sound or anything that will make noise, hindi siya sanay. Parang anumang oras, pakiramdam niya’y may masamang mangyayari.

Minamatyagan niya ang buong paligid. Wala siyang makita na iba kundi pasilyong madilim na siyang daan papunta sa kinaroroonan niya. She know, that dormitory is at the end of that.

Talaga ngang ikinulong nila siya rito. Bakit hindi na lang siya ng mga ito ikinulong sa kwarto? Unless they are planning something for her. Mukhang mamatay na nga siya sa mga oras na iyon, ang hinihintay niya lang ay kung kailan darating.

Papikit-pikit na si Jossa dahil sa antok, pero hindi pwede! Kailangan niyang maging gising, hindi niya alam kung ano ang mangyayari oras na isara niya ang mga mata.

Napahalukipkip si Jossa habang hindi kumukurap.

She saw a shadow on the pathway, but she didn't hear any footsteps. Dahan-dahan siyang umatras papunta sa madilim na parte ng kulungan--- sa pinakasulok. Hanggang maari magtatago siya sa dilim para hindi siya makita ng anino na iyon! Shit! Ito ba ang plano na pananakot sa kaniya? They are all shits!

Jossa stopped herself from breathing. She was afraid if that shadow would hear her. She need to survive, hindi pwedeng dito lang siya mamatay.

She is staring at the pathway, ensuring that the shadow will not go. She monitor it where it wants to go.

Unti-unti itong lumalakad pero wala man lang ingay. Hinihintay ni Jossa na may lalabas na bulto nina Genesis, Exodus o Ericka pero wala. Rinig na rinig niya na ang kabog ng kaniyang dibdib. Ramdam na ramdam niya na rin ang pagligo sa sariling pawis.

The shadow was gone already. Napahinga siya nang malalim, habang mahigpit ang pagkakabaluktot ng kaniyang dalawang tuhod. What was that?! Are they props? Is her fellow classmates are foreplaying her?!

Jossa’s hand fisted in anger. She will make sure they will feel what she feel right now.

Sobrang tahimik na naman ng paligid. Wala nang anino na baka nga ay guni-guni niya lang . She closed her eyes hard, but she opened them immediately when she heard a sword making a noise. Parang hinihila ito ng kung sinong may hawak. Naging matalas ang mga mata ni Jossa habang hinihintay na lumabas ang kung sino mula sa madilim na parte ng kinaroroonan niya.

If ever they want her to kill right now, she will fight until the end. Hinding-hindi niya hahayaan na mamatay siya nang ganoon lang, at walang kalaban-laban. Hindi siya makapapayag.

Kinuha niya nang dahan-dahan ang kutsilyo sa kaniyang sapatos. Mahigpit ang hawak niya roon. If ever what happens, she will defend herself.

The sword's noise was nearer and nearer to the place where she was. She saw nothing but darkness. Jossa’s sweat is dripping down from her forehead.

Nanlaki ang mga mata niya nang bigla na lamang may bumalya sa selda. Napahinga siya nang malalim, hanggang sa lumakas iyon nang lumakas.

Bigla siyang napahawak sa kaniyang ulo nang makarinig ng nakakabinging ungol mula sa iba't ibang malalim na boses. Humihingi ang mga ito sa kaniya ng tulong, hindi niya maintindihan ang lahat. She’s crying after hearing their suffering. Jossa’s heart was clenched in pain that she could not understand where it was coming. Parang may bumubuhay sa kaloob-looban niya na hindi naman dapat.