When she entered Adonis Academy (complete)

Chapter 27: the notebook

Chapter 27: The notebook
LOUISE'S PILARES P.O.V

"God. Are you okay?"

napakapit ako sa magkabilang balikat ni V habang kanina pa sya hindi mapakali at mukhang pinagpapawisan na ang kili kili sa sobrang pag aalala.

I clutched my stomach as i felt the same pain!
Shet! Taeng tae na ko.

"W-what's happening to you?"

pilit syang yumuyuko para makita ang expression ko pero sa sobrang sakit, halos isubsob ko na sa dibdib nya yung mukha ko.

"Louise... please tell----"

"Prrrrffft"

Fck.

Nagkatinginan kaming dalawa at nagulat pa ko kasi hindi sya tumatawa or nagpipigil ng tawa. Mukhang worried na worried parin sya.

"Pagamit ng.... Banyo"

i swallowed really hard at tumango naman sya habang inaalalayan ako papuntang banyo.

Nahihiya ako.
Pakshet. Ang epic!!!

I closed the door behind me at sumandal pa ako dun ng ilang sandali bago nagpadausdos pababa habang nagdadrama. haha. Joke.
ang totoo nyan, tumakbo agad ako sa inidoro at nagpasplooook ng chocolate giniling.
Eeeeeeew shet.
Hahaha.

"Are you okay?" rinig kong sabi ni V mula sa labas ng banyo.

nakapikit pa ko at pinagpapawisan pero nagawa ko paring sumagot ng... "Yup"

Nagpasploook pa ko ng paulit uli---- okay enough! Kailangan ko pa bang ikwento ang bagay na to?!
Authoooooor!!!!!!

"should i call a doctor?"

nanlaki ang mga mata ko at napaayos ng upo sa inidoro nung marinig ko ang sinabi ni V

"W-what? No! No need" sigaw ko at dali daling nag buhos at nagkuskos.

shet.
Painapahiya ako ni author. Damn!

After kong malinis ang mga natitirang ebidensya, nagtungo kaagad ako sa pinto at binuksan iyon.
Nakita ko ang biglaang pag atras ni V.siguro dahil sa amoy? Hahaha.

Just kidding

sinarhan ko na ang pinto at hinarap ang nag aalalang mukha nya.

"Sorry Louise"

hinawakan nya ko sa magkabilang pisngi habang nakakunot naman ang noo ko sa pagtataka.

"Why?" i asked.

"I guess... You... Uhm... Maybe that was because of the food" nahihiyang sabi nya.

Seconds have passed bago ko narealize kung anong ibig sabihin nya.

Tumaas ng bahagya ang gilid ng labi ko pero kinagat ko iyon para matigil sa pagngiti.

Sinisisi nya ang niluto nya.
Iniisip nyang may mali sa kare kare nya kaya sumakit ang tyan ko.

"if that was because of the food, then... Why only me? Why aren't you feeling any pain? We've ate the same food right?" i smiled when his worried face vanished.

"y-you think so?" Para syang bata na hindi makapaniwala.

Pano kaya kung maging kami? Para akong nagsyota ng 7 year old pag nagkataon. hahaha---

"what are you thinking?" i snapped back to reality when he spoke. Nawala din yung ngiti ko. nagspace out pala ko?

"Nothing"
ayoko ngang aminin na masyadong advance ang utak ko at iniisip ko kaagad na magiging kami :p