ចុងបញ្ចប់នៃពេលវេលា [_ចប់_]

Episode 3

"អ្នកណាចុចកណ្ដឹងនឹង!!! ខ្ញុំមិនបានកម្មង់អាហារមកនោះទេឬបងយ៉ុងគីគាត់កម្មង់?" ហាណា

*ក្រាក....*

"ព្រមបើកហើយមែនទេមីនយ៉ុងគី??" ជីន

"នាងជាអ្នកណា??" វី

"ហេតុអីនៅផ្ទះបងយ៉ុងគីឬនាងជា??" ជេហូប

"ទេ...ទេមិនមែនទេ... ខ្ញុំជាប្អូនស្រីសាច់ឆ្ងាយរបស់គាត់" ហាណា

"បងប្អូនសាច់ឆ្ងាយ???" Rm

"ចាស... តែបងៗឆាប់ចូលសិនមកនៅខាងក្រៅអញ្ចឹងគេមើលមកមិនសមទេ" ហាណា

"ចេះយល់ទុកធុរៈណាស់នាងតូច..." ជីន

"នាងឈ្មោះអី??? អាយុប៉ុន្មានហើយ??? មកពីណាដែរ??" ជីមីន

"អឺ... ខ្ញុំឈ្មោះ ផាក សូហាណា តែបងអាចហៅខ្ញុំថាហាណាបាន ហើយខ្ញុំអាយុ21ឆ្នាំនឹងមកពីអាមេរិកព្រោះខ្ញុំជាកូនកាត់" ហាណា

"អញ្ចឹងបានស្រស់ស្អាតណាស់ហើយសូម្បីត្រកូលរបស់យើងក៏ដូចគ្នាដែរ" ជីមីន

"អេ!!! នាងល្អិតមានបានកម្មង់អាហារហើយឬនៅខ្ញុំឃ្លានហើយ" យ៉ុងគី

"មីនយ៉ុងគី" ជីន

"អ្នករាល់គ្នាមកតាំងពីពេលណា???" យ៉ុងគី

"មុននេះ... " RM

"យើងមានគម្រោងញុាំ Pizza ជាមួយឯង..." ជីន

"អឺ... ខ្ញុំបានចំអិនអាហារជាច្រើនតើពួកបងឃ្លានដែលទេ??" ហាណា

"ឃ្លាន... ពួកយើងមិនទាន់ញុាំអាហារនោះទេ" ជុងគុក

"តោះទៅញុាំទៅអញ្ចឹង" ហាណា

"ទាំងអស់នេះនាងជាអ្នកចំអិនមែនទេ?" វី

"ចាសមែនហើយ" ហាណា

"តោះសាកភ្លក់វាទៅមើល" ជេហូប

"Wow វាពិតជាឆ្ងាញ់ណាស់" RM

"មែនហើយ..."

"បើមិនប្រាប់ខ្ញុំគិតថានាងហៅអាហារមកពីខាងក្រៅហើយ" យ៉ុងគី

"បងឯងគិតថាខ្ញុំខ្ចិលដល់ថ្នាក់នេះ??? " ហាណា

"និយាយអញ្ចឹងស្អែកពួកយើងមានកាលវិភាគមែនទេ???" ជីមីន

"ខ្ញុំទៅក្រៅល្អទេ??? ពួកបងនិយាយការងារចុះ" ហាណា

"មិនអីទេនៅស្ដាប់បានណា..." Rm

*ទីងតង់....*

"អញ្ចឹងខ្ញុំទៅបើកទ្វារចុះ... " ហាណា

~~~~ម៉ោង09:55នាទី~~~~

"នាងគេងបាត់ហើយហ៎" ជេហូប

"មិនទាន់បាននិយាយគ្នាផង" ជីមីន

"ជុងគុក...ឯងជួយលើកនាងទៅដាក់នៅបន្ទប់ខាងនោះបន្តិចទៅ" យ៉ុងគី

"បាទ..." ជុងគុក

"ពួកយើងក៏គួរទៅវិញដែរហើយ" Rm

"ស្អែកជួបគ្នាណាបងយ៉ុងគី" វី

"កុំភ្លេចនាំនាងទៅផងណាបងប្រុស" ជីមីន

"យើងដឹងហើយ...តែបើនាងមិនទៅយើងមិនដឹងទេ " យ៉ុងគី

...........................

"បងក្រោកហើយមែនទេ??? ឆាប់មកញុាំអាហារពេលព្រឹកមកខ្ញុំរៀបចំរួចរាល់ហើយ" ហាណា

"ឆាប់ទៅដូរសម្លៀកបំពាក់ទៅអាងទៅជាមួយគ្នា" យ៉ុងគី

"បងចង់យកខ្ញុំទៅដែរមែនទេ???" ហាណា

"បើមិនទៅក៏មិនអីដែរ" យ៉ុងគី

"ទេ...ទេ... ខ្ញុំនឹងទៅដូរភ្លាម, បងចាំបន្តិចណា...." ហាណា

~~~~To be continued~~~~