Forced Marriage to a Billionaire's Daughter

C H A P T E R 12

Napatayo kami ni Jihun nang lumabas ang Doctor galing sa loob ng silid kung saan inilipat si Ellaine mula sa emergency room.

“Sino ang asawa sa inyo ng pasyente?” tanong ng Doctor kaya agad akong lumapit.

“Kumusta siya Doc?” nag-aalala kong tanong.

“She's okay now. Kailangan niya magbed rest for two days. Congrats, she is two months pregnant at magiging maselan ang pagbubuntis niya kaya kailangan niyang mag-ingat lalo na sa pagkilos. Bawal rin sumama ang loob niya o mapagod, it will affect the child in her tummy,” paliwanag ng Doctor at hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko.

“S-sigurado po ba kayo?” hindi ko makapaniwalang tanong.

“Yes, I checked here kaya siguradong buntis siya. Hintayin niyo na lang siya rito, inaasikaso pa siya sa loob. Pwede niyo na siyang iuwi pagkatapos,” iniwan ako ng Doctor na nakatulala pa rin.

“I hope, you'll change your treatment towards your wife. Lalo na ngayong magkakaanak na kayo, take care of her pati na ang bata sa t'yan niya,” narinig kong sabi ni Jihun kaya napalingon ako sa kanya.

“Ano pa bang ginagawa mo rito, leave us alone.” sabat ko at hindi pa rin mapigilan ang galit.

“Kalma dude, kaibigan ako ng asawa mo kaya natural lang na mag-alala ako sa kanya. Kung sino man ang mas nakakakilala sa kanya, ako ‘yon dahil mga bata pa lang kami magkaibigan na kami ni Ellaine,” seryosong sagot ni Jihun.

Ilang saglit pa at nagbukas ang pinto, lumabas na si Ellaine na nakawheel chair habang tulak ng nurse kaya nag-unahan kaming lumapit ni Jihun sa kanya.

“Are you okay now?” tanong ko.

“Okay na ba pakiramdam mo?” nag-aalala rin tanong ni Jihun. Tumango naman si Ellaine sa kanya.

“Let's go, you need to rest.” sabi nito at pupunta sana sa likuran ng wheelchair pero tinabig ko siya.

“Uuwi na kami, umuwi ka na rin.” taboy ko.

“Pero mas makabubuti kay Ellaine kung sa bahay ko siya magpapahinga,” pangangatwiran ni Jihun pero umiling ako.

“I'm her husband so I should be the one who just take care of her,” maawtoridad kong sabat.

“Wow, haha. Mag-alaga? E puro sama lang ng loob binibigay mo sa kanya e!”

“Jihun, stop. Umuwi ka na lang, please h'wag kayong magtalo rito. Just go home, I want to rest,” mahinang sabi ni Ellaine, napa-smirk naman ako sa kaibigan nito bago itinulak ang wheelchair ni Ellaine sa mahabang hallway papunta sa parking lot ng Hospital.

Nang makarating doon ay binuksan ko ang pinto ng sasakyan at bubuhatin sana si Ellaine pero pinigilan niya ako. Hirap itong tumayo at sumakay mag-isa sa kotse kaya sumakay na rin ako at pinaandar na ang sasakyan paalis sa lugar.

Habang nagmamaneho ay napansin kong nakatulala si Ellaine at tahimik lang na nakatingin sa daan. Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip niya pero pakiramdam ko, hindi nito nagustohan ang nangyayari.

“H'wag ka na munang pumasok sa trabaho hangga't hindi ka pa okay, ako na ang bahalang tumawag sa secretary niyo para ipagfile ka ng leave. Dideretso na tayo ngayon sa probinsya,” sambit ko pero hindi na nag-abala pang sumagot si Ellaine.

“Mas makakapagpahinga ka roon ng maayos dahil sariwa ang hangin at tahimik ang paligid,” dugtong ko pero wala pa rin siyang kibo kaya pinabayaan ko na lang siya at nagfocus na sa pagmamaneho.

ELLAINE

Matapos ang mahaba at nakangangalay na biyahe ay nakarating na kami sa probinsya kung saan nakatira ang pamilya ni Tristan. Matinding pagod at panlalambot na ang nararamdaman ko ngayon dahil sa natagtag ang katawan ko. Wala talagang konsiderasyon si Tristan, imbes na pagpahingahin ako ay mas pinili pang bumyahe papunta rito.