Forced Marriage to a Billionaire's Daughter

C H A P T E R 8

Pabalik na ako sa rest house ni Tristan dahil no choice na rin ako. Even Wein isn’t in his condo, ni hindi ko siya mahagilap ngayong kailangan ko siya. Bumalong na naman ang mga luha dahil naalala ko ang parents ko, why did they do this to me? Buong akala ko, mahal nila ako pero ngayon ko lang napatunayan sa sarili ko na madali lang para sa kanilang iwanan ako.

Nang makarating ako sa tapat ng rest house ay bukas ang gate, maging ang ilaw sa buong bakuran at bahay ay bukas din lahat kaya nagpasya akong ipasok ang sasakyan. Bumaba ako sa kotse at isinara ang gate bago naglakad papunta sa bahay. Hindi rin nakalock ang pinto kaya binuksan ko 'yon at nagulat nang tumambad ang mga beer in cans na nakakalat sa sahig at nakita si Tristan na nakaupo habang nakayuko at nakasabunot ang isang kamay sa sarili niyang buhok. Nang mag-angat ito ng tingin ay nakita ko ang pamumula ng kanyang mga mata at sarkastikong ngumiti sa akin.

“Sabi ko na e, babalik ka rin. Where have you been? Gutom na ako kanina pa kita hinihintay,” sabi niya habang namumungay na ngayon ang mga mata.

“May alam ka ba sa pagmigrate ng parents ko?” blanko ang mukha kong tanong. “Why didn't you say anything to me?” bumalong na naman ang luha ko sa sobrang sama ng loob.

“Because they don’t want you to know. This is what you want, isn't it? Ang iwan mo sila at sumama sa akin? Bakit ka umiiyak? Dahil ba pinagsisisihan mong naging wala kang kwentang anak?”

“Shut up Tristan!” sigaw ko.

“From now on, I have the right to you. Whatever and anything I want, kailangan mong sundin Ellaine. Wala akong pakealam sa mararamdaman mo basta sundin mo ang gusto ko because you have nowhere else to go,”

“They will come back, they love me!” sagot ko.

“Really? You're a brat kaya siguro nagsawa na sila sa ‘yo, if they really love you they will never leave you Ellaine,”

“That's not true, my parents love me!” sigaw ko pero isang malakas na sampiga ang pinakawalan ni Tristan kaya lalo akong napaiyak.

“Don't shout at me! Ipaghanda mo na ako ng pagkain, nagugutom na ako.” Matalim ko siyang tiningnan bago naglakad papunta sa kusina, sobrang sama na nga ng loob ko dinagdagan pa ni Tristan. Napakawalanghiya niya talaga, ngayon pa lang nagsisisi na ako kung bakit mas pinili ko siya kaysa sa pamilya ko. Pamilyang walang ibang ginawa kung 'di ang intindihin ako at mahalin na parang prinsesa.

Ngayong wala na sila hindi ko alam kung anong magiging buhay ko sa kamay ni Tristan. Walang tigil ang pag-agos ng luha ko habang naghahanda ng pagkain nang bigla kong maramdaman ang pagyakap sa likuran ko at para akong na-istatwa dahil alam kong si Tristan iyon.

“Hindi ba sabi mo hindi ka na bata? Let's prove it,” malambing niyang bulong sa tainga ko kaya bigla akong kinilabutan sa sinabi niya.

“W-what are you saying? Bitiwan mo ako!” pagpupumiglas ko pero buong pwersa akong pinaharap ni Tristan sa kanya at sinampal.

“No, didn't I tell you that you will pay for forcing me to marry you. This is it, we're married kaya h'wag mo akong tanggihan para hindi ka masaktan,” Itinaas niya ang skirt kong suot bago ibinaba ang panloob ko.

“Tristan, maawa ka.” umiiyak kong sabi.

“Stop crying! You like me, don't you?” nagmamakaawa akong tumingin sa kanya pero buong pwersa akong pinahiga ni Tristan sa malamig na sahig.

“Tristan..”

“Tumahimik ka!” bulyaw niya sa akin at hinila ako pababa sa sahig bago niya kinalas ang sinturon. I close my eyes as I lie down and tears continue to flow down my cheeks, I hate him! I really hate him at gusto ko siyang patayin sa sobrang sama ng loob! Mahal ko siya pero mas nananaig ang galit ko sa kanya ngayong sapilitan niyang inaangkin ang pagkababae ko. I just felt that he was on top and forcibly opened my thigh.