Forced Marriage to a Billionaire's Daughter

C H A P T E R 8

“Tumahimik ka! Ito naman ang gusto mo ‘di ba? Ba’t ang arte mo?!” bulyaw nito sa kanya at bumangon bago nito kinalas ang sinturon.

She close her eyes as she lie down and tears continue to flow down her cheeks. She hate him.. She really hate him at gusto niya itong patayin sa sobrang sama ng loob! Mahal niya si Tristan pero mas nananaig ang galit niya rito ngayong sapilitan nitong inaangkin ang pagkababae niya.

Ibinaba nito ang underware niyang suot at pilit nitong pinaghiwalay ang kanyang hita at umibabaw sa katawan niya. She bit her lip so hard when she felt the pain between her thighs, hindi ito ang gusto niya.

Ganito pala ang pakiramdam, akala niya noong una ay magiging maligaya siya pero sakit at hapdi lang pala ang mararamdaman niya sa bawat pagpasok ni Tristan sa kaibuturan ng kanyang pagkababae.

Nalipat ang tingin niya sa mukha nito habang masaya sa ginagawa, wala siyang makitang pagmamahal at paggalang man lang sa mukha ni Tristan. Nagkamali siya nang pagkakilala sa lalaki, bakit noong una pa lang ay hindi niya agad nakita ang totoong kulay nito? Dahil ba nabulag siya sa pagmamahal?

She can't accept that behind the angel face of the person she love, there is a demon hiding there. Pero mahal niya pa rin ito sa kabila nang pagtrato nito sa kanya.

Tristan loud growls filled the whole house while she's still crying, ilang saglit pa ay umalis ito sa katawan niya para tumayo. He pointed his manhood at her, she covered her face when his sperm came out. Nandidiri at nasusuklam siya habang patuloy na namumuo ang galit para kay Tristan.

“Fix yourself, nagugutom na ako.” Utos ni Tristan kaya tinanggal niya ang kamay sa mukha, nakita niyang itinaas na nito ang pantalon habang siya naman ay nanghihinang bumangon. Pakiramdam niya ay parang nahati ang katawan niya sa sobrang sakit at pamamanhid, nakita niya rin nagtungo sa ref si Tristan at kumuha na naman ng beer.

Para lang siyang hayop na dinaanan nito at nagpunta sa living room kaya hinagilap niya ang underwear at isinuot iyon bago inayos ang sarili at tumayo para ipaghanda ito ng pagkain. Wala pa rin humpay ang pag-agos ng mga luha lalo pa at nararamdaman niya ang kirot sa ibabang parte ng kanyang katawan, she can't even walk properly dahil sa panginginig ng binti.

Matapos magluto ay dinala niya iyon sa living room at inilapag sa center table, sa tapat nang nakahalumbabang si Tristan.

“Pagkain ba ‘yan? When I told you to eat, would you eat that?” seryosong tanong ni Tristan kaya napabuntong hininga siya.

“Sorry, magluluto na lang ulit ako.”

“H'wag na, magsasayang ka lang ng pagkain!” kinuha nito ang wallet sa bulsa ng pantalon at kumuha ng pera roon.

“Marunong ka naman magdrive 'di ba? Bumili ka na lang ng pagkain, bilisan mo!” utos nito at inilapag ang pera sa center table, nang kunin niya 'yon ay nahiga na si Tristan sa sofa kaya lumabas na rin siya sa bahay para bumili ng pagkain nito.

MUGTO PA RIN ang mata ni Louie at puyat dahil walang maayos na tulog kagabi pero pinilit niyang pumasok dahil gusto niyang makausap si Tristan.

Nang makita itong naglalakad sa hallway papunta sa dressing room ay agad niya itong sinundan.

“Tristan, mag-usap tayo,” agad naman itong lumingon pero matinding galit ang nakarehistro sa mukha nito.

“Wala na tayong pag-uusapan, Louie.” Mariin nitong sabi kaya nakaramdam siya nang galit.

“Bakit? Dahil ba sa babaeng kasama mo sa bahay mo? Ang sakit Tristan, bakit mo nagawa sa akin ‘yon? Dahil ba sa pera niya?” sumbat niya at umaapaw na ang sama ng loob.

“I already told you, Louie. It's a fixed marriage! Hindi ka ba nakakaintindi? Ikaw lang ang mahal ko pero ginago mo ‘ko! Tapos na tayo!” napasinghap siya sa huling katagang binitawan nito kaya nangilid ang luha niya.

“Ganoon na lang ba kadali iyon? Ang dami kong sinakripisyo para sa ‘yo, minahal kita, hinintay at inintindi pero mauuwi lang sa wala ang lahat nang iyon dahil sa naghihinala kang may nangyari sa amin ng lalaking 'yon. Wala ka bang tiwala sa akin? Ganoon lang ba kababaw ang pagmamahal mo sa akin?” pagsusumamo niya kay Tristan pero para itong binging walang narinig dahil tinalikuran na siya nito.

Napalingon na lang siya nang maramdamang may tumapik sa balikat niya, nakita niya si Ma-ri habang nag-aalalang nakatingin sa kanya.

“Sumunod ka sa akin Louie,” tumango naman siya kaya nauna na itong naglakad, nakarating silang dalawa sa rooftop ng building.

Sumandal si Ma-ri sa railings at may dinukot sa bulsa nito, kaha iyon ng sigarilyo at lighter. Humugot ito ng isa at isinubo bago nagsindi at bumuga ng usok, pagkatapos ay iniabot sa kanya.

“H-hindi ako nag-i-smoke,” tumango naman ito at ibinalik sa bulsa ng blazer ang mga gamit.

“You have a problem, right? Nakita ko kayo ni Tristan, and I accidentally heard kung ano’ng pinag-uusapan niyo. Hindi na bago sa akin ang eksenang ‘yan dito sa Entertainment. Siya ba ang dahilan kung bakit hindi ka sumipot noong concert event?” tanong nito sabay buga ulit.

“Alam mo Louie, bawal naman talaga ‘yang ginagawa niyo ni Tristan. Baka ikasira pa ‘yan ng career niya kaya tama lang na maghiwalay kayo bago pa makaladkad sa media iyang mga pangalan niyo. I considered you as my friend, so I'm worried about you. Marami pa namang lalaki riyan
who can give all their time to you. Hindi ‘yong kailangan niyo pang magtago or what magsama lang. Naaawa ako sa ‘yo sa totoo lang Louie. Know your worth,” pangaral ni Ma-ri.

“Hindi ko magagawa iyan.. Kay Tristan lang nakadepende ang buhay ko.” Sagot niya.

“Ngayon lang ‘yan, pero subokan mong mabuhay nang wala siya makakaya mong mag-isang abutin ang mga pangarap mo at magiging malaya ka.” Napatingin naman siya kay Ma-ri, tingin niya ay matapang talaga itong babae.

“Nag-away kami ni Tristan pagkatapos niya akong mahuli na may kasamang lalaki sa Hotel noong gabing uminom tayo sa club. Pero I swear Ma-ri, hindi ko talaga alam kung bakit napunta ako sa Hotel at kung bakit nalaman ni Tristan.” Hindi niya na namalayan ang pag-agos ng luha habang nagku-kuwento at napayuko pero naramdaman niya ang pagyakap ni Ma-ri.

“I'm sorry if I left you, I didn't know you were drunk. My boyfriend came and you said it's okay for me to go with him. Nang balikan ka namin wala ka na, ang sabi ng guard umuwi na raw kayo ng boyfriend mo pero ngayon ko lang nalaman kung anong totoong nangyari sa 'yo. I'm really sorry, Louie..” malungkot rin sabi ni Ma-ri habang yakap pa rin siya.

“Okay lang,” sambit niya at medyo nagiging panatag na karamay niya ngayon si Ma-ri.

“Just tell me if you want to get away from Tristan, I'll help you.”

“Hayaan mo pag-iisipan ko,” humilay naman ito sa pagkakayakap sa kanya.

Ilang saglit pa at may mga umakyat na staffs at kinuha sa storage room ang mga upuan. Sumunod ang sound system operator, at ang iba naman ay nagsimula sa pagde-decorate.

“Thanks giving party mamaya para sa grupo, at sa team na kasama nila noong concert. Are you invited? I mean, nagpadala ba ang management sa iyo ng invitation card para sa party mamaya?” tanong ni Ma-ri pero umiling siya. “Gusto mo bang pumunta? Kaso baka pupunta si Tristan, hindi makabubuti sa ‘yo kung magkikita kayo mamaya sa Party,” dugtong nito kaya napatingin siya kay Ma-ri.

“Hindi rin naman talaga kami makakapag-usap kahit pa um-attend ako.” Mapait niyang sagot. Tumango naman si Ma-ri at humipak ulit sa hawak na sigarilyo sabay buga ng usok.