Illéa ülkesinde tüm gençler doğdukları günden beri sınıf atlamanın peşinde. Paha biçilmez mücevherlere, göz alıcı takımlara ancak bu şekilde sahip olabilecekler. Bunun için tek bir şansları var: Seçim. Kıyasıya bir mücadeleyle geçen Seçim'i kazanman...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Taehyung'un üzerime uzattığı kolu hissederek uyandım. Gecenin bir kısmında başımı, göğsünde bulmuştum ve kalp atışlarının yavaş sesi, kulağımda çınlıyordu. Tek kelime etmeden saçımı öptü ve beni daha sıkı sardı. Bunun olduğuna inanamıyordum. Burada Taehyung'laydım, beraberdik, yatağımda uyanıyorduk. Bu sabah bana bir yüzük verecekti..."
Her gün bu şekilde uyanabilirdik," diye mırıldandı.
Kıkır kıkır güldüm. "Zihnimi okuyorsun."
Memnuniyetle iç çekti. "Kendini nasıl hissediyorsun tatlım?"
"Daha çok bana 'tatlım' dediğin için sana yumruk atmak istiyorum." Çıplak midesini dürttüm.
Gülümseyerek tepeme çöktü. "İyi o zaman. Sevgilim? Kuşum? Aşkım?"
"Sadece bana sakladığın sürece bunlardan herhangi biri iş görür," dedim, ellerim düşünmeden göğsünde, kollarında geziyordu.
"Benim seni nasıl çağırmam gerekiyor?"
"Koca Hazretleri. Korkarım ki yasalar bunu zorunlu kılıyor." Yapacak bir şey yokmuş gibi omuz silkti. Kendi elleri de tenimde gezdi, boynumda narin bir nokta buldu.
Çekinerek, "Yapma!" dedim. Karşılık olarak gönderdiği gülücük, zafer kazanmış gibiydi. "Gıdıklanıyorsun! "Protestolarıma rağmen parmaklarını her tarafımda gezdirip oyunbaz dokunuşlarına karşılık feryat etmeme neden oldu. Ciyaklamaya başladığım gibi de durdum. Muhafızın biri kapıdan içeri daldı, tabancasını çekmişti. Bu sefer çığlığı bastım, üstümü kapatmak için çarşafı çektim. O kadar korkmuştum ki bu odaklanmış gözlerin Yoongi'e ait olduğunu fark etmem bir dakikamı aldı. Sanki yüzüm alev almış gibiydi, yerin dibine girmiştim.
Yoongi, yaralanmış gibiydi. Gözleri iç çamaşırıyla duran Taehyung ve kendi iç çamaşırımı saklamak için çarşafın altındaki halim arasında gidip gelirken bir cümle bile oluşturamadı. Şoktaki halim, sonunda derinden atılan bir kahkahayla bozuldu. Benim kadar ürkmüş olsa da Taehyung, rahatlığın resmini çiziyordu. Aslında yakalandığına da memnunmuş gibi görünüyordu.
Konuşurken sesi, biraz ukala çıkıyordu. "Seni temin ederim ki Min, mükemmel derecede güvende."
Yoongi, ikimizin de gözlerine bakamadan boğazını temizledi. "Tabii ki Prens Hazretleri." Başıyla selam verdi ve arkasından kapıyı kapatarak çıktı.
Yere düşüp yastığımın içine doğru inledim. Bununla asla yaşayamayacaktım. Yoongi ona karşı hislerimin değiştiğini biliyordu ama yine de beni görmesini asla istemiyordum!
Taehyung, bana sarılmak için geldi. "O kadar da utanma. Çırılçıplak değildik ya. Ve bu, gelecekte zaten olacaktı."
