CHAPTER TWENTY TWO

10.4K 328 70
                                    

CHAPTER TWENTY TWO

She didn't even call me for week!

The pictures he saw was maddening him inside at lahat ng taong lumalapit sa kanya ay nadadamay.

She said she'll think about it!

Pero hindi ganon ang nakikita nya. Mariin nyang ipinikit ang mga mata. Unti-unting nalukot sa kamay nya ang hawak na litrato.

Litrato ni Celestine kasama ang lalaki na hindi nya kilala. Kumakain ng burger. Masayang-masaya!

"How could she smile like that when she doesn't even seen me for weeks?" nagtatagis ang ngipin nyang bulong. "Habang ako hindi wala sa katinuan."

He's anticipating her. Ang akala nya na one day na pag-iisip ni Celestine. Naging isang linggo! Kahit gusto nyang bulabugin ang bahay ng dalaga. Pinigilan nya ang sarili. It's his plan afterall. Ang iwasan si Celestine.

Pero ang pakiramdam na hindi tama ang nagiging dahilan kung bakit kating-kati ang paa nyang umalis, puntahan at iuwi si Celestine. Nababaliw na sya talaga.

"Sir?"

"If it's another picture of that woman who didn't called me for week and spends her time with someone. Fuck off!" asik niya

"Syang tunay, Sir."

Pinanlisikan nya ng mata ang tauhan nya. "I said fuck off!"

"Yes, Sir."

Kailangan pa bang imudmod sa mukha nya na hindi sya ang kasama ni Celestine na syang dapat! He's really getting annoyed every passing second.

Nilulunod sya ng mga ideya sa utak nya kung saan may mga tanong na tulad ng,

What the fuck are they doing right now?

Has she forgot me?

That asshole had some balls to talk and make you laugh, huh?

"Fucking asshole. Pagbabali-baliin ko ang mga buto mo if I ever see you with her in personal." He murmured

Tumunog ang intercom. Kasunod ng boses ni Hera na hindi nya naintindihan. Tunog ng pagbukas ng pinto ang narinig nya ilang saglit lang.

"Dris? Ayos ka lang ba?" tanong ni Hera sa malamyos na boses. "Napapansin ko na masyadong mainit ang ulo mo nitong nakaraan. May problema ka ba?"

Yes! Fucking yes!

I am losing my mind, it's my problem!

"Leave me alone, Hera. I can handle myself. Hindi kita kailangan."

"B-baka lang naman...may maitulong ako." mahinang saad ni Hera na rinig nya padin

"This is a problem that only me can solve. You may now go."

He sway his chair towards the glass walls. It's 5 PM. Ilang oras lang. Lulubog na ang araw.

She's probably going home now.

"O-okay. May ipapaayos ka pa ba?"

Hindi kaagad sya sumagot. May naglalaro sa isip niya. He like it and doesn't like it as well. He closed his eyes for a moment.

"Dris?"

Nagdilat sya ng mga mata. He stood up and grab his coat. Tumingin sya kay Hera habang isinusuot nya ang coat nya.

"Send all important paperworks in my house. I'll be gone in two days."

"H-huh?"

He grabbed his phone. "I'll do it in my home while I tame a stubborn."

No EscapeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon