💔មិត្តភក្ដិ💔 [Completed ✅]

ភាគ៣១: របស់បងវាមិនគួរឲ្យខ្លាចទេ

"ថេយ៍!...."ក្រោយស្ងាត់មាត់យូរបន្ដិច ជុងហ្គុកក៏ហៅឈ្មោះរាងល្អិតដោយសម្លេងស្រាលស្រទន់ ពិរោះដល់ក្រអៅបេះដូង មុននឹងបង្វែគេឲ្យមកប្រសព្វភ្នែកជាមួយគ្នា ដៃស្រឡូនស្ដើង លើកមកស្រាក់កនាយកម្លោះ មើលមកនាយម៉ក់ៗ គួរឲ្យគ្រឺតគួរឲ្យខ្នាញ់ បើអាចលេបបាន នាយលេបចូលទៅក្នុងពោះឲ្យបាត់ មិនឲ្យនរណាមកឃើញសង្សារមហាសែនស្អាតរបស់នាយឡើយ ។

"ថេយ៍ស្រឡាញ់បងទេ?"សំណួររបស់នាយធ្វើឲ្យអ្នកខាងមុខអត់នឹងចម្លែកចិត្តមិនបាន កន្លងមក គេស្រឡាញ់នាយស្ទើរលេបទៅហើយ មកសួរថាស្រឡាញ់ឬអត់ទៀតហ្ហេស?

"ខ្ញុំស្រឡាញ់បងប៉ុណ្ណឹងហើយ បងនៅមើលមិនដឹងទៀតហ្ហេស?"

"បងដឹង! ដឹងច្បាស់ទៀតផង"

"បើអញ្ចឹងមកសួរធ្វើអី?"

"ក៏!..សួរឲ្យប្រាកដចិត្ត និងស្រួលពេលបងធ្វើវា ថេយ៍នឹងមិនខឹងនឹងបង"និយាយហើយ ជុងហ្គុកក៏ស្រាប់តែលើកបីរាងកាយថេយ៉ុងឡើង រកតែគេត្រៀមខ្លួនសឹងមិនទាន់ ។

"បងចង់ធ្វើអីហាស?"កម្លោះតូចសួរទាំងភ័យបុកពោះ ពេលជុងហ្គុកបីគេមកដាក់លើគ្រែ ដោយមានរាងកាយមាំរបស់នាយទម្លាក់មកទ្រោមពីលើ ។ ថេយ៉ុងរេភ្នែកចុះឡើង ព្យាយាមរំកិលខ្លួនគេចចេញ ប៉ុន្តែនៅតែមិនបានផលដដែល ។

"ថេយ៍! បងសុំបានទេ?"ជុងហ្គុកពោលដោយទឹកមុខអង្វរក នាយមិនចង់បង្ខំទេ នាយចង់ធ្វើវាចេញពីការស្ម័គ្រចិត្តសងខាង ទើបត្រូវទ្រាំរហូតមក ព្រោះដឹងថាថេយ៉ុងមិនទាន់ត្រៀមខ្លួន តែពេលនេះនាយទ្រាំលែងបានហើយ រាល់ពេលប៉ះពាល់រាងកាយអ្នកម្ខាងទៀតម្ដងណា អារម្មណ៍ពុះកញ្រ្ចោល ក្ដៅក្រហល់ក្រហាយពេញទាំងខ្លួនដូចមនុស្សត្រូវថ្នាំ ។

"គឺ!..."

"ថេយ៍ឃើញទេ? វាងើបហើយ"ឃើញថេយ៉ុងនៅស្ទាក់ស្ទើរ ជុងហ្គុកក៏ចាប់ដៃរបស់ថេយ៉ុងមកប៉ះនឹងកូនប្រុសរបស់នាយដែលងើបឡើងមកទល់ខោខ្លីខ្លួន រាងល្អិតលួចលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ មុខក្រហមងុាំង ដូចប៉េងប៉ោះទុំ ក្រោយដឹងដល់របស់នៅជាប់ដៃ វារីកធំរហូតស្មានទំហំមិនចេញ មុខចាប់ផ្ដើមភាយចំហាយក្ដៅចេញមកភាយៗ ថ្ងៃនេះ គេប្រហែលគេចលែងផុតហើយ ។

"ប៉ុន្តែជុង!...គឺថេយ៍..."

"ខ្លាចហ្ហេស?" ថេយ៉ុងមិនតប តែងក់ក្បាលជំនួសចម្លើយ ។

"របស់បងវាមិនគួរឲ្យខ្លាចទេ"នាយសង្ហារញញឹមចុងមាត់តិចៗ ដោយការអស់សំណើច នូវរឹកពាខ្លាចៗរបស់អ្នកខាងក្រោម ប៉ុន្តែមកដល់ពេលនេះហើយ នាយមិនអាចឲ្យវាឃ្លាតទៅផុយៗដោយមិនទាន់បានតាមចិត្តប៉ងនោះទេ យ៉ាងហោចក៏បាន៣ទឹកយ៉ាងតិចដែរ(តិចបានចូលពេទ្យម្នាក់ទៀត?🌚🤣)

"ជុង!..."ថេយ៉ុងបើកភ្នែកធំៗ ដោយការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដៃរបស់ខ្លួនត្រូវអ្នកខាងលើ ចាប់ឲ្យអង្អែលផ្នែកខាងក្រោមរបស់នាយតិចៗ ថេយ៉ុងដកដង្ហើមញាប់ស្អេក ស្ទើរផុតដង្ហើម ចង់ដកដៃចេញមកវិញ តែត្រូវជុងហ្គុកចាប់ជាប់មិនប្រលែងទាល់សោះ ។

"សឺត!..."ជុងហ្គុកថ្ងួចថ្ងូរតាមជើងធ្មេញ ងើយក្បាលឡើងលើទទួលយកក្ដីសុខចេញពីដៃរបស់រាងល្អិត មិនបាច់ចាំទាល់តែគេចេះស្ទាត់អីទេ ត្រឹមតែដៃអង្អែលលើរបស់ខ្លួនដូចក្មេងមិនដឹងអី វាក៏ធ្វើឲ្យជុងហ្គុកមានក្ដីសុខសឹងតែផុតខ្យល់ទៅហើយ ។

"ហ្ហឹម!..."បបូរមាត់ស្ដើង ត្រូវនាយសង្ហារអោនយកបបូរមាត់នាយទម្លាក់លើ ទើបចាប់ផ្ដើមបឺតច្បូតសាច់បបូរមាត់រាងល្អិតពីលើចុះក្រោមពីក្រោមឡើងលើ ថើបរហូតទាល់តែថេយ៉ុងភ្លេចខ្លួនតបស្នាមថើបទៅនាយវិញ ។ ជុងហ្គុកញោចស្នាមញញឹមចេញមកដោយសេចក្ដីពេញចិត្ត ទើបចាប់ផ្ដើមលូកអណ្ដាតចូលគ្រវាសលេងជាមួយអណ្ដាតអ្នកខាងក្រោម ដៃក្រាសដោះលែងដៃម្ខាងរបស់រាងល្អិតឲ្យមានសេរីភាពពីប្អូនរបស់ខ្លួន ប្ដូរមកសសៀលូកចូលអាវយឺតស្ដើងរបស់ថេយ៉ុងពីខាងក្រោម រាវឡើងមកខាងលើជារឿយៗ ថេយ៉ុងឯណេះវិញ ភ្លេចខ្លួនលើកដៃស្រាក់កអ្នកជាសង្សារ តបស្នាមថើបទៅនាយវិញយ៉ាងជក់ចិត្តមិនឲ្យចាញ់អ្នកខាងលើនោះទេ ។

TO BE CONTINUED......