Merhaba 💚
***
Küçük bir kız çocuğunun hayata dair hayalleri arasında neler yer alabilirdi?
Pembe ağırlıklı bir yaşam, evcilik oyunları, barbie bebekler, kek pişirmek, makyaj malzemeleri, gelinlik giymek?
Geçmişe dönüp baktığımda, çocuk ben bunların hiçbirinin hayaliyle süslememiştim ömrüm boyunca arşınlayacağım meşakkatli yolu. Hayattan tek dileğim olmuştu. Özgürlüğümü dilediğimce ve doyasıya yaşamak...
Lakin büyüdükçe hakkım olan özgürlüğün, aslında kazanılması gereken bir olgu olduğu gerçekliğiyle yüzleşmiştim.
Bu acı gerçeğin yadsınamaz oluşuyla da hırçınlaşmış, savaşçı bir kimliğe bürünmüştüm.
Konfüçyüs'ün, 'Güneşi istiyorsan gölgeden çık.' sözcüklerini içselleştirip bu çerçevede şekillendirmiştim hayatımı...
Dezavantajlı oluşunun kaynağını çevredeki zihniyetten alan bir cinsiyete doğmuştum. İlk sorgulayışım, ilk baş kaldırışım kadınlar ve hakları olmuştu bu bağlamda. Ve kaçınılmaz olan gerçekleşmiş, feminist protestolarda ön sıralarda yer almamla ideal benliğime bu denli yaklaştığımı hissetmiştim. Ardından da hayvan haklarını korumaya yönelik eylemlerde soğuk kaldırım taşları üzerinde sabahlamıştım... İnci olarak, çoğu sosyal tepki yürüyüşünün de aranılan yüzüydüm artık...
Eylemlerde buluyordum ve yeşertiyordum kendimi, benliğimi...
Çünkü biliyordum, hakkımız olanı ne yazık ki sesimizi çıkarmadan elde edemiyorduk.
Güneşi istiyordum, gölgede elim kolum bağlı beklemem anlamsızdı.
Şimdiyse 27. yaş günüme aylar kala sol parmağıma geçen soğuk metalin anlamsızlığı ve aynı metalin kalbimi saran prangasının yakıcılığı ile arafta kalmışçasına yalpalıyordum.
Zira aşık olmuştum.
Evet, hiç olmamam gereken birine aşık olmuştum. Parmağımdaki soğuk metalin sahibine amansızca tutulmuştum. Önce onun bir başkasına duyduğu aşk beni büyülemiş, nefesimi kesmişti. Sonrasında ise zavallı kalbim, kendi sonuna yürüdüğünü bile bile o adam diye tutturmuştu!
Savaşamamıştım. Hem duygularım hem de o adam için savaşamamıştım.
Çünkü o adam benim hakkım değildi ve ben hakkım olmayan bir şey için baş kaldırmayı, savaşmayı bilmiyordum. Üstelik hakkım olmayana el uzatmayacak kadar erdemli, dik başlı ve gururluydum. El uzatmamam gereken kişinin yüzüğünü ve soyadını taşıyor olsam dahi...
***
BẠN ĐANG ĐỌC
Güneşi Yakala
Tiểu Thuyết Chung"Bu senin düğün istemeyen halin miydi?" diye sordu Yavuz duruşunu bozmadan. Nefesini düzene sokmaya çalışan İnci "Sana nikahı bastım diye dans ettim bu kadar, evet." dedi dalga geçerek. Bir şey söylemedi Yavuz. Önündeki su dolu şişeye uzanıp bardağı...
