1.55 | Yarı Texting

Bölüm-9

Melis: Bunu sen mi yaptın gerçekten? Bilinmeyen ben

Melis: Ben gerçekten çok teşekkür ederim...

Melis: Dur bir dakika

Melis: Sen benim çikolatalı pasta istediğimi nerden anladın ya?

Melis: Tabi ya, zaten izleniyorum hissine kapılmıştım. Ali ile olan konuşmalarımızı duymuş olmalısın

Bilinmeyen numara: Zeki kız

Bilinmeyen numara: Seni o saatte yalnız bırakamazdım. Bende kulak misafiri oldum diyelim.

Bilinmeyen numara: Hem o büzdüğün dudaklarına ve dolu gözlerini  kim dayanabilirdi?

Melis: Yaaa bilinmeyen

Bilinmeyen numara: Ben neden şu an senin ağladığın hissine kapılıyorum?

Melis: Çünkü öyle

Bilinmeyen numara: Ama ağlaman için yapmamıştım.

Melis: Bende senin için bir şey yaparsam ağlamam

Bilinmeyen numara: Hmm, sen benim için ne yapabilirsinn.

Bilinmeyen numara: Buradan uzklaşmadan önce sizin parka gel ve bana sarıl.

Melis: Hmm seni göreceğim yani, bu iş yine benim yararıma olacak galiba ;)

Bilinmeyen numara: Hayır bücür, beni göremeyeceksin, zaten siyahlar içindeyim ve senden uzun olduğum için kafanı kaldırmaya çalıştığında kuma gömerim

Melis: Ldiwşdöwikdsçslwidx

Melis: Tamam çıkıyorum da

Melis: Pijamalarımla gelsem sorun olur mu?

Bilinmeyen numara: Vaayy seni pijamayla göreceğim öyle mi? Bu fırsatı asla kaçırmam. Öyle gel
*Görüldü*

Üstüme bi hırka geçirdim. Her ne kadar altımda kalpli pamuklu pijamam olsada ben böyleydim.

Kapıyı çekip dışarı çıktım.

Bilmiyorum ama ona güveniyordum. Bir şey olmayacağına ya da yapmayacağına adım gibi emindim.

Parka gelip bi banka oturduğumda derin bi nefes almıştım, az sonra onu hissedecektim. Şu an burada kimse yoktu, umrumda da değildi, böylesi daha iyiydi.

Bacaklarım yere değmediği için salandırmaya başladım. Bi yandan da etrafa bakınıyordum. Acaba nasıl biriydi? Gerçekten uzun muydu?

Arkamdan adım seslerinin geldiğini duyduğum da heyecanlanmaya başladım, kalbim neden ağzımda atıyordu?

Arkamdan belime sarılan kollarla şaşırsamda, kocaman gülümsedim.

"Sonunda gelebildin"dedim hafif titreyen sesimle. Arkamda hareketlilik hissettiğimde hemen sözüme devam ettim.

"Cevap veremeyeceğini biliyorum, o yüzden mesaj yazıp atmaya çalışma" dediğimde, kafasını aşağı yukarı salladığını hissettim.

Böyle de güzeldi ama bende ona dokunmak istiyordum ki.

"Hadi ama, bende sana sarılmalıyım, o kadar uzunsan zaten seni göremem." deyip kıkırdadığımda, arkamda iç geçirdiğini duydum.

Belimdeki kollar çekildiğinde gözlerimi büyük bir heyecanla yumdum.

Önümde hareketlilik olduğunda hızla ayağa kalkıp, koca gövdesine kollarımı sardım. Şu an fark ettim ki gerçekten uzundu. Sol göğsüne doğru yasladım kafamı, kalp atışları... Hızlıydı, bu ister istemez yüzümde bi gülümseme oluşturdu.

"Gerçekten uzunmuşsun koca oğlan" dediğimde kahkaha attı.

Bi elini hemen benden çekip, tahminimce ağzına kapattığında kıkırdadım.

"Gülüşün"dedim ve biraz duraksadım "Güzelmiş" dediğimde kalbi daha da hızlı atmaya başladı. Tekrar kıkırdadım. "Bu kalp ritmini... Sevdim" dediğimde sanki mümkünmüş gibi daha da hızlandı kalbi. Sonra birden kollar çözüldü bedenimden.

Beni kendinden uzaklaştırdı.

Bir an kendimi boşluğa düşmüş gibi hissettim, gözlerim kapalı, boş sokakta onun koşarak uzaklaşma sesi geldi kulaklarıma. İster istemez gözlerim doldu. Nolmuştu şimdi?

Düzenlendi ✔