Bölüm-6

86.3K 4.4K 989
                                    

Bilinmeyen numara: Omzun nasıl?

Melis: Şimdi daha iyi

Bilinmeyen numara: Sevindim

Bilinmeyen numara: Ee, napiyorsun?

Melis: Bir şey yapmıyorum, uzanıyordum

Melis: Sen?

Bilinmeyen numara: Bende aynı

Melis: Bilinmeyen

Bilinmeyen numara: Efendim güzelim

Melis: Gerçekten düşünüyor musun?

Melis: Gerçekten sana aşık olacağımı düşünüyor musun?

Bilinmeyen numara: Bu nereden çıktı şimdi?

Melis: Bilinmeyen bu işler bana ters, yapamam! Ben aşık olamam

Melis: Senin aşkına saygım sonsuz, anlıyorum seni, yıllarca sevdiğin kıza sarılamadın, uzaktan sevdin dokunamadın ama...

Melis: Aması var işte, aşk bana çok uzak bi kelime!

Bilinmeyen numara: Aşk öyle olmuyor be güzelim, uzak diyorsun, sonra bi bakıyorsun, onun gülüşü senide güldürüyor. Bi bakıyorsun onun acısı, senin acın oluyor.

Bilinmeyen numara: Sen seçemiyosun ki, kime aşık olacağını! Geliyor o seni buluyor

Melis: Eğer seçme hakkın olsaydı, yine beni seçer miydin?

Bilinmeyen numara: Yine seni seçerdim.

Bilinmeyen numara: Yine senin gülüşünde kaybolurdum.

Bilinmeyen numara: Yine senin güzel yüzünde bulurdum huzuru.

Bilinmeyen numara: Seni sevdim diye asla pişman olmadım , asla da olmayacağım!

Melis: Bilinmeyen... Bu kadar güzel seven birinin kalbini kırmak, en son isteyeceğim şey bile değil!

Bilinmeyen numara: Bu kelimelerin... Beni kırmaktan korkman... Gurumu okşadı. Ama merak etme bücür, ben güçlü birisiyim kolay kolay kırılmam

Bilinmeyen numara: Alışıcağız, yavaş yavaş birbirimize alışıcağız

Melis: Anlamıyosun!

Melis: Anlamıyorsunuz!

Melis: Asıl sorun bu! 'alışmak'

Melis çevrimdışı

Bilinmeyen numara: Neden Melis? Neden alışmak senin için sorun?

Bilinmeyen numara: Evet anlamıyorum, sen açıklamadığın sürecede anlamayacağım!

Bilinmeyen çevrimdışı

...

Okula doğru yürürken, içime çöken huzursuzlukla derin bi nefes aldım. Dün bilinmeyenle konuştuklarımız aklmı kurcalıyor, canımı sıkıyordu. Alışmak... en büyük sıkıntıydı.

Okula geldiğimi fark ettiğimde tekrardan derin bi nefes alıp, içeri doğru adımladım. Hava çok soğuk değildi ama yinede hafifde olsa kendini belli ediyordu.

Bu sabah bilinmeyen günaydın mesajı da atmamıştı. Belki dün öyle çıkıştım, en son mesajlarına görüldü attığım için yazmamıştı.

Unutmuştu belkide, unutulmuştum... Bilmiyodum merakda etmiyordum. Canımı sıkıyordu bu düşünceler.

Dışarıdaki basketbol sahasından sesler geldiğini fark ettiğimde o tarafa yönlendirdim bakışlarımı. Basketbol takımından bir kaç kişi oyun oynuyordu. Okulun girişinde durmuş o tarafa baktığımı fark ettiğimde tam bakışlarımı çekecektim ki Oğuzhan'ın başını bu tarafa çevirmesiyle gözgöze geldik. Ben bakışlarımı çekmeden o çabucak çekmişti.

1.55  | Yarı Texting Where stories live. Discover now