A Place In My Heart [Editing]

Chapter 35

ELLISH

January 8, 2018

New year

New life

New chapter of my life.

Gray and I fought for our relationship.

We fought for our love.

We tried and tried.

We didn't give up.

But we didn't won in the fight.

"Kabago bago ng taon ganyan pagmumukha mo" pang-aasar sakin ni Nahla.

They didn't know anything about what happened between me and Gray.

We didn't tell anyone. Even my family I kept it a secret.

And now, I am here going back to school and doing my usual routine.

"Anong klaseng mukha yan" pang-aasar din sakin ni Ian

"Huh! Syempre maganda" sabay flip ko sa buhok ko at nginisian sila

"Yuck! Ganda?" Gatong naman ni Friah

"San banda?" Pang-aasar din sakin ni Kara

"In my freaking face" sabay turo ko sa maganda kong mukha

"May mukha ka pala" wika ni Zaira tsaka tumango-tango

"Hindi, maskara lang to" pangbabara ko kay Zaira

"Asan si Gray?" Biglang tanong ni Yaser habang papunta na kami sa room namin.

Kaya napangiti ako ng mapakla.

"Oo nga, asan boyfriend mo te?" Tanong ni Ronna

"Baka late na pumasok" sagot ko sa kanila kaya nagsitanguan sila.

We didn't have official break-up at hindi ko din masabing break na kami dahil tinitext padin namin ang isat-isa like our usual routine but hindi na kagaya ng dati.

Ngayon pag nagtetext na kami ang cold na nang bawat salita, alam niyo yun parang may gap na.

Pero isa lang ang sigurado ako. Mahal na mahal ko parin siya at hindi nagbago iyon sa kabila ng aming pinagdadaanan.

"Let's start" wika ng guro namin at nag-umpisa ng mag discuss.

"Ma'am im sorry im late" paghingi ng paumanhin ni Gray dahil 10 minutes na itong late.

"Next time, hindi na kita papapasukin. Be on time mr. Villasol." Paalala ng guro namin kaya umupo na si Gray.

We just look at each other but we didn't great each other unlike before.

"Good morning" bati ni Nahla sa kanya

"Morning" malamig na tugon ni Gray kay Nahla at sumulyap saglit sa akin.

"Hoy dika mag gugood morning, alam kong miss niyo na isat-isa." Pang-aasar ni Nahla sa amin kaya pinilit kong ngumiti.

"Morning" bati ni Gray sa akin habang nakangiti pero kitang-kita ko sa mga mata niya ang lungkot.

"Morning" sagot ko sa kaniya at sinubukang ngumiti.

Bawat gabi umiiyak ako. Doon ko lang nalalabas ang sakit na nararamdaman ko dahil kinikimkim ko lahat ng problema ko sa sarili ko.

Alam kong mas nahihirapan si Gray dahil sa sitwasyon niya.

Mahal ko siya at kaya ko siyang palayain para sa ikakabuti niya.

Teka, kaya koba talaga?

Ang hirap at masakit lang na isipin yung taong mahal mo, yung iniingatan mo, ay dapat mo ring palayain pag dating ng araw.