Just Friends [Boys Love]

CHAPTER 41

Neil

Pagkagising ko bumangon agad ako at umupo sa gilid ng kama ko, agad kong kinuha ang cellphone ko nakapatong sa nightstand table sa tabi ng kama ko para icheck ang oras. Bumungad saakin yung isang message, namilog ang mata ko ng makitang galing ito kay Luke. Dali dali kong kinusot kusot ang mata ko, at doon na nagbago, galing pala kay Pan yung message na yun.

From Pan: Good morning Neil.

From Pan: I want to show you something.

From Pan: I send ko nalang sayo through messenger.

Agad kong binuksan yung messenger at bumungad saakin yung pangalan ni Pan dali dali kong binuksan ang conversation namin. Nakita ko yung picture ni Luke na may kausap sa isang cafe mukhang masaya silang magkausap.

Kelan kaya yun? Maaaring kahapon lang kaya? Ba't nakita ko lang siya kahapon, hindi ako nagkakamali siya yung nakita kolang siya kahapon sa tapat ng condominium nina Vince.

Natigil ako sa malalim na pagiisip ng may tumamang chalk na naman sa ulo ko.

Pinasagot na naman saakin yung nasa board, this is my second time to do this thing, pero kasi tapos ko nang napag aralan yung mga tinuturo nila kahit hindi na ako makikinig.

"I'm so impressed by your ability Neil." Pagpupuri saakin ng guro, Ngumiti lang ako at tyaka na muling umupo.

Natawa ako dahil sa naalala ko yung sinabi ni Vince last Saturday. 'Such a studios kid.' Siguro kung magiging animal ako eh magiging isa akong bookworm. Kulang nalang kasi talaga ngayon eh lamunin ko yung libro

Bumalik sa isip ko si Luke, nag aalala ko at nagseselos at the same time, pero bakit ganito? It feels like ang hirap na makipaghiwalay sa kaniya. Wala namang kami, it's just an mutual understanding. What if siya nga yun, yung kahapon? What did he feel when he sees me that I'm with Vince.

Natigil ako sa malalimang pagiisip dahil sa may kumurot saakin.

"Neil okay ka lang?" Tanong ni Rose.

"If you're thinking of what I've sent to you? Chill lang diba sabi mo kaibigan mo lang si Luke. Are you not happy for him?" Pan said.

Tumango lang ako bilang sagot. I must not show to them na nasasaktan ako sa nakita ko, dahil once na nakita nila yun malalaman na nila ang lahat.

"Kumain kana." Utos ni Rose.

Nandito kasi kami sa cafeteria kumakain for lunch. Nang matapos ako nagpaalam ako sa kanila bago umalis, pupunta lang ulit ako ng library. Habang naglalakad ako sa corridor ay nagulat ako ng harangan ako ni Amanda.

"Excuse me?" Pakiusap ko.

"Neil I'm sorry." Sabi nito.

I froze up, eto na naman ang paguusapan namin? I know na walang mababaw lang yung kasalanan niya, but that's it, I lost my friends.

"I thought it will give me satisfaction but it hasn't. I feel guilty." Dagdag niya.

"Diba si Luke lang naman ang pakay niyo, bakit kailangan pati ang mga kaibigan ko kailangang malayo saakin?" Tanong ko. "Bakit kailangan sirain ang imahe ko sa buong paaralan?"

"Ehh hindi ka naman umiiyak? Besides meron naman sila sa Rose at---"

"That's what you thought, kunwari hindi ako umiiyak, pero deep inside umiyak ako, walang kang awa saakin." Kinagat ko ang ibabang labi ko para hindi maiyak, bumabalik kasi yung hapdi. "Edi sana nakiusap ka nalang ng maayos. Wala akong galit dahil ni isa sa mga pinagkalat mo walang totoo, pero napaikot mo ang lahat ng tao."