VÂYE

|57

*

Minik yeğenimin doğumunun ertesi günü Muğla'ya dönmüştük. Umut'tan ayrılmak o kadar zor olmuştu ki... Doğalı daha 1 gün olsa da hepimizin hayat merkezi olmuştu.

Evdeyken Nigar'ın uyuduğu sırada Umut'un da uyutulması gerektiği için yeğenimi kucağıma alıp uyutmuştum. O kucağımda uyurken gülümseyerek yüzünü izlemeye dalmışım.

Kafamı kaldırıp kapıya doğru baktığımda Yağız'ın kapıya yaslanmış, bizi izlediğini görmüştüm. Gözlerinin dolu olduğuna yemin edebilirdim.

Muğla'ya dönüşümüzün üzerinden 2 hafta geçmişti ve hemen hemen her gün Nigar'ı görüntülü arıyordum.

Yine bir görüntülü aramayı daha sonlandırdığımızda Efsun beni çaya beklediği için üzerimi değiştirip aşağı indim. Zile bastığımda çok geçmeden kapı açıldı ve Efsun'un telaşlı yüzüyle karşılaştım.

"Defne..." diye mırıldandığında ben de telaşlanmıştım.

"İyi misin? Bir şeyin mi var?"

"Sancı..." dedi yüzünü buruştururken. "Çok sancım var." derken zar zor konuşuyordu.

"Tamam, ben hemen bir araba bulacağım. Sen telaşlanma, tamam mı?" dedim aceleyle.

Efsun'u orada bırakıp hemen aşağı kata indim ve Nazan Anne'nin ziline bastım.

"Anne, Efsun'un çok sancısı varmış." dedim kapı açıldığında.

Nazan Anne de benim gibi telaşlanmıştı.

"Kadir'i arayalım, gidelim hastaneye hemen."

Elimdeki telefonla hemen Kadir Baba'yı aradım ve 'Efsun'u hastaneye götürmemiz gerektiğini' söyledim.

Tuğrul'un ve Yağız'ın kendi arabaları olduğu için Kadir Baba kendine bir araba alma ihtiyacı duymuyordu bu yüzden Mete'den arabasını aldık ve alelacele Efsun'u arabaya bindirip hastaneye doğru hızla yol aldık.

Yolda Tuğrul'a da haber vermiştim.

Hastaneye girdiğimizde Efsun'u muayeneye aldılar. Efsun'un jinekoloğu da muayene odasına girdiğinde Tuğrul işten izin almış ve yanımıza gelmişti.

Doktor dışarı çıktığında hepimiz merakla ona baktık.

"Anneyi doğumhaneye alıyoruz. Bebek erken geliyor, zorlu bir doğum olacak."

Efsun'un doğumuna 2 ay vardı.

Doktor yanımızdan uzaklaşırken hepimiz şaşkındık.

"Tuğrul, sen evden eşyaları al da gel oğlum." dedi Nazan Anne.

Allah'tan Efsun bebek alışverişini erken yapmıştı.

Tuğrul hastaneden ayrılırken ben de Yağız'ı aradım.

"Efendim güzelim."

"Yağız, müsait misin?"

"Müsaitim."

"Sana bir şey söyleyeceğim ama sakin ol, tamam mı?"

"Ne oldu?" derken tabii ki telaşlanmıştı. "İyi misin?"

"İyiyim." dedim. "Efsun'u doğuma alıyorlar."

Biraz durakladı.

"Ama daha 2 ay var."

"Erken doğum olacakmış. Yeğenin daha fazla beklemek istemedi demek ki."

"Ben... İzin almaya çalışayım."