VÂYE

|41

*

"Seni özledim." dedi Yağız iç çekerek. "Arabaya bindiğim an özlemiştim zaten."

"Her seferinde daha da alışıyorum yanımda olmana." dedim hüzünlü bir sesle.

Arkadan kapı tıklama sesi geldikten sonra Yağız 'gel' komutunu verdi. Bir adam Yağız'a bir şeyler dedikten sonra Yağız onu onaylayıp gönderdi.

"Kapatmam gerek." dediği sırada kapım tıklandı ve Yavuz içeri girdi. Elinde iki tane bardak vardı, kapıyı dirseğiyle açmıştı.

"Günaydın."

"Günaydın." dedim gülümseyerek.

"Çay getirdim."

"Geç, otur." deyip telefona geri döndüm. "Bilal'le konuşursan bana haber ver, merak ederim."

Teyzemler yarın sabah Sinop'a, Ayça ve anneannem de köye dönüyorlardı. Ayça bu akşam teyzemle konuşacaktı. Bilal de işten döndüğünde annesiyle konuşacaktı.

"Tamam. Ararım yine."

"Görüşürüz."

"Görüşürüz güzelim."

Telefonu kapatıp Yavuz'un önüme bıraktığı çaydan bir yudum aldım.

"Ee n'aber? Nasıl geçti düğün?"

"Güzel ve yorucu." deyip arkama yaslandım. "Bitmiş durumdayım."

"Döktün mü kurtlarını?"

"Kınada biraz oynadım ama düğünde oynamadım. Yağız'la dans ettik 1 kere, o kadar."

"Enişte de vardı düğünde yani?"

"Evet." dedim gülümseyerek. "Annesiyle birlikte geldi. Arkadaşıyla annesi de vardı."

"Siz bayağı aile oluyorsunuz. Ne güzel."

"Oluyoruz." dedim iç çekerek.

"Düğün ne zaman?"

"1 sene sonra."

"1 sene mi?" dedi Yavuz hayretle. "Çok değil mi?"

"Abimin düğünü olmasaydı belki de şimdiye evlenmiş olurduk. Önümüzdeki kış nişan yapacağız, Nisan'da da düğün."

Masada duran telefon çaldığında uzanıp telefonu aldım.

"Defne Hanım, danışanınız geldi."

"Tamam, içeri al." deyip telefonu kapattım. "Randevu saati gelmiş."

"Tamam, ben kaçayım." deyip ayağa kalktı Yavuz. "Görüşürüz."

"Görüşürüz."

•••••

"Ay çok heyecanlandım." dedi Ayça, odada dönüp dururken. "Nasıl söyleyeceğim?"

"Alıştıra alıştıra söyle işte. Yaşın da geldi çok şükür, bir şey demez." dedim yatağımın ucunda otururken.

"Tamam söyleyeceğim." deyip derin bir nefes aldı. "Hadi, gidelim."

Odadan çıkıp mutfağa girdiğimizde annem, teyzem ve anneannem masada oturmuş, sohbet ediyorlardı.

Ayça'yla birlikte yanlarına oturduk.

"Iı anne..." dedi Ayça. "Benim bir şey söylemem lazım." deyip bana bir bakış attı.

Güven vermek istercesine kafamı salladım.

"Ben biriyle görüşüyorum."

Üçü de şaşkın bir halde bakakaldı.

"Kiminle?" diye sordum Emel teyzem.