VÂYE

|10

*

Sorum karşısında afallayan Üsteğmen'e merakla bakıyordum.

"Ben... kabul etmeyeceğini söylediğin için merak ettim."

Umduğum cevabı alamadığım için yüzüm düşerken kafamı salladım.

"Ben gideyim artık. İyi akşamlar."

"Sana da." dediğimde bahçeden çıktı. Ben de hala somurtarak eve çıktım.

Kıskandı sanmıştım ama durum sandığım gibi değildi anlaşılan.

Ben Ayça'nın siparişini tamamlamak için salonda oturduğumda Ayça eve geldi.

"Bilerek gelmedim peşinden, Samet'i de göndermedim. Ne oldu?"

"Bana hesap sordu." dedim elimdeki kumaşa bakarak.

"Ne dedi?"

Üsteğmen'le aramızda geçen konuşmayı anlattım.

"Kıskanmış işte." dedi Ayça. "Açık açık 'kıskandım' mı diyecekti?"

"Deseydi ne olurdu sanki?" diye homurdandım.

"O günler de gelir inşallah." dedi Ayça hevesle.

Kapı paldır küldür açılınca ikimiz de hemen ayağa kalktık. Abim hızla salona girdi.

"Abi." dedim merakla. "Ne oldu?"

"Gidiyorum." deyip koltuğun yanındaki valizini aldı.

"O yüzden mi paldır küldür geldin?"

"Nigar'la konuşursunuz Defne."

Biz gidince bir şey olmuştu demek ki.

"Biz de gelelim seninle arabaya kadar." dedi Ayça.

Abimle evden çıkıp köyün girişine yürüdük. Köy arabasının korna sesi duyulunca abimle sarıldım.

"Allah'a emanet ol. Üzme kendini." dedim ayrılırken.

"Siz de Allah'a emanet olun. Nigar'ı yalnız bırakmayın, kendini yalnız hissetmesin. Ben üzmem kendimi." Gözlerinin içi parlıyordu bunları derken.

Güzel yürekli abim... hep sevdiğini düşünüyordu.

"Hayırdır abi? Dün gece böyle değildin sen?"

"Oturup seninle muhabbet etmeyi isterdim kardeşim ama araba geliyor. Nigar size emanet."

"Merak etme Kenan Abi." dedi Ayça, abimle sarılırken.

Araba gelip yanımızda durunca abim arabaya bindi ve yanımızdan uzaklaştı.

"Ne oldu acaba Nigar'la?"

"Öğreniriz birazdan, yürü yanına gidelim."

Köy yolunu yürüyüp muhtarların evini geçtikten sonra askerlerinin evine yaklaştık.

"Aha seninki bahçede." 

Evin bahçesine bakınca Üsteğmen'i evin kapısında, elleri cebinde, gökyüzüne bakarken gördüm.