BOOK 2: Confession of a Gangster (Completed)

Confession 48: An Epilogue

Confession 48: An Epilogue

 

I am scared. Really scared. Where the hell am I? Why the heck it’s too dark in here?

Inilbot ko ang tingin ko sa buong paligid. Wala akong makita na kahit na sino. Hindi ko rin alam kung nasaan ako at kung saan nagmumula ang liwanag sa taas ng kinatatayuan ko ngayon, ay hindi ko rin alam. Hindi ko gusto ang pakiramdam ng nag-iisa. Hindi ako sanay. Lumaki ako sa bahay na may buo at kompletong pamilya. Masaya. At malayo ang lugar na ito sa nakasanayan ko. Napayakap ako sa sarili nang umihip ang malakas at malamig na hangin. That brought me a serious chills and I certainly hate it. Nasaan ba ang lahat? Bakit mag-isa lang ako dito?

“Alice…”

 

I was rooted on the spot. Frozen. Unmoving. Where is that grieving voice came from? Why is he calling my name in a crack voice? It’s like he’s on the verge of crying. Where is he? I don’t want him to cry. No. Not because of me.

Oz… Damn this mouth! Bakit hindi ko marinig ang sarili kong boses? Tinatawag ko siya pero wala akong boses. Paano na ‘to? Hindi niya ako maririnig pag nagpatuloy ang ganito. Kailangan niyang malaman na nandito ako sa madilim na lugar na ito. Baka sakaling iligtas niya ako o kaya kahit ang samahan lang. Gusto ko siyang makita.

“Don’t leave me,” he begged almost inaudible.

Why Oz? You don’t have to beg for that ‘cause there is no f*cking way I would leave you. No. Not again. I can’t afford to be away from you again. I can’t lose you now. And I don’t want you to feel that sh*tty feeling to be left behind.

“Alice, wake up,” he whispered.

I started walking. Wake up? I am damn awake right now so why bother waking up? What is he saying? I don’t understand. Pinagmasdan ko ang paligid. Sinusundan lang ako ng liwanag sa itaas ko habang naglalakad. Lumiliwanag ang madilim na parteng nararating ko but when I looked behind, naging madilim naman ang pwesto ko kanina. Bakit ganoon? Weird.

“Doc, her blood pressure is dropping!” Sino kaya ‘yon? Unfamiliar voice.

“F*ck! What the hell is happening?!”

 

“Sir, hindi po talaga kayo pwedeng pumasok.”

 

Naguguluhan na ako sa mga naririnig ko. It sounds so real but I know it wasn’t. Saan ba nanggagaling ang ingay na ‘yon? Naghahallucinate na ba ako? Ang alam ko ay wala namang ibang tao rito bukod sakin at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nahahanap kung saan nanggagaling ang kaninang boses ni Oz. Pati boses ni Aldous narinig ko kanina pero hindi ko naman alam kung nasaan sila. Masyadong madilim ang lugar na ito para makita sila. Nakakainis. Kahit natatakot ako, napapalitan ‘yon ng pagkairita dahil sa mga salitang naririnig ko na hindi ko naman maintindihan kung saan nanggagaling.

“Alice.” Nanlalaking mga mata kong tinitigan ang lalaki sa harapan ko. Kailan pa siya nakatayo diyan? Hindi ko naman siya napansin habang naghahanap ako ng kasama at saan rin siya nanggaling? Madilim ang parteng kinatatayuan niya pero malinaw na malinaw ko siyang nakikita. What the! Is he for real?