BOOK 2: Confession of a Gangster (Completed)

Confession 26: Angel and Her Wings 1

Confession 26: Angel and Her Wings 1

Coller’s POV

“Are you sure you want to come with me? Ihatid na muna kita sa bahay niyo dahil siguradong nag-aalala na ang kuya mo,” hinihingal na saad ko habang pinagmamasdan ang katabi kong si Clover. Nakayuko ito at nakatukod ang dalawang kamay sa magkabilang tuhod habang hinahabol rin ang kanyang hininga. Nilingon niya ako ngunit hindi ko mabasa ng maayos ang mukha niya. May pag-aalala, pagkalito, pagod at takot sa mga mata nito. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at hinatak ko siya palapit sakin para yakapin. Doon ko lang napansin ang panginginig ng katawan nito. Napabuntong hininga ako at niyakap pa siya ng mas mahigpit. Pinilit niya pa lang itago sa harapan ko ang takot na nararamdaman niya. Hindi ko naman siya masisisi dahil nakakatrauma naman talaga para sa isang babae ang nangyari samin. Dalawang linggo… dalawang linggo naming tiniis ang ganoong sitwasyon at wala man lang akong nagawa para mailigtas si Clover sa ganoong sitwasyon. Mabuti na nga lang at nakagawa ako ng paraan para matakasan ang mga hayop na ‘yon at mailayo si Clover sakanila.

Marahan ko siyang inilayo sakin mula sa pagkakayakap holding her at arm’s length. Bahagya kong ibinaba ang ulo ko upang maging magkalevel kami. Nagtama ang mga mata namin at hindi maipagkakailang natatakot pa rin siya dahil sa likot ng mga mata nito. Ni hindi nga ito nagsasalita at nakakapit lang sa punit-punit na manggas ng school uniform ko. Ayokong ipahalata sakanya ang takot na nararamdaman ko dahil sa mga ikinikilos niya. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang kuya niya, ang mga barkada niya at ang Temple Island. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula, kung paano ko ipapaliwanag sakanila ang mga nangyari samin, kung bakit nawala kami ng dalawang linggo, at kung bakit kami nagkaganito. Gusto kong maiyak habang pinagmamasdan si Clover na nagkakaganito sa harapan ko. Kasalanan ko ito. Kung hindi ko siya kinulit na makipagdate sakin ay hindi mangyayari samin ito, hindi sana mangyayari sakanya ito.

“I-I’m sorry, Clover. Sana hindi na kita kinulit. I’m sorry,” basag na boses na paghingi ko ng tawad sakanya. Hindi pa rin ito kumilos ngunit naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa manggas ng uniform ko. Huminga ako ng malalim upang mapigilan ang tuluyang pagbagsak ng mga luha ko. I can’t be this weak in front of her lalo na at ganito pa ang kalagayan niya. “Magsalita ka naman oh. Natatakot na ako,” hindi ko na napigilan ang bibig ko at nasabi ko na sakanya ang nararamdaman ko.

Umiling naman ito. Sunud-sunod na pag-iling lang ang ginawa niya. Mabilis akong napayuko ng maramdaman ang pagtulo ng mainit na luha sa magkabilang pisngi ko. Ayokong makita niya akong ganito. Gusto kong makita ang mukha niya pero hindi ko kayang makita ang mga luhang nag-uunahan na ring bumagsak sa magkabilang pisngi niya. I just can’t afford to see Clover silently crying in front of me. Sa pagyuko ko ay nakita ko ang mga paa namin, parehong wala ng sapin ang mga ito at nanggigitata sa dumi. Si Clover Montelava na mukhang anghel sa kalinisan at amo ng mukha ay naranasang tumakbo ng walang sapatos o kahit tsinelas manlang at naging ganito pa karumi ang paa. Naiinis ako sa sarili ko!

Napaangat ako ng ulo ng maramdaman ang mainit na palad niya sa kaliwang pisngi ko habang nanatili namang nakahawak ang isang kamay nito sa manggas ko. Nakangiti ito sakin at titig na titig sa mga mata ko. Hindi siya nagsasalita, walang nagsalita samin. Nanatili kami sa ganoong posisyon at hinayaang lukubin ng katahimikan ang paligid namin. She saw me crying. Sh*t! This is gay! Iiiwas ko na sana ang mukha ko sakanya ng pigilan niya ng isa niya pang kamay ang paglingon ko. Now, she’s cupping my face with her both hands. Her hands give me warmth. Parang nanlambot ang mga tuhod ko noong ibuka nito ang mga bibig niya…