BOOK 2: Confession of a Gangster (Completed)

Confession 38: Queen vs. King vs. Knight

Confession 38: Queen vs. King vs. Knight

 

Tahimik na inaayos ni Alice ang kumot sa sofa na tinulugan niya sa loob ng hospital room ni Aldous. Magdadalawang linggo na rin mula noong nangyari ang insidente at mula ng araw na ‘yon ay hindi na rin siya nagpakita sa kahit na sino man bukod kay Charm na tanging nakakaalam ng mga nangyari. Wala pang isang oras mula noong umalis si Charm sa hospital para dumalaw sandali dahil kailangan pa nitong pumasok sa Steins. Ang alam naman sa Steins ay pumunta sila sa Japan kaya matatagalan pa ang pagbabalik nilang magkapatid. Sa rason na ‘yon, nasisiguro niyang walang makakaalam ng totoong nangyari at ng totoong kalagayan ngayon ni Aldous.

Wala sa sariling napabuntong hininga siya nang maisip ang sitwasyon. Umuwi noong nakaraang linggo sina Max at Steve sa Pilipinas para alamin ang kalagayan ng anak. Kalmadong tinanggap ni Max ang katotohanan that her son was in a state of coma habang galit na galit naman ang ama nilang si Steve sa nangyari. Mabuti na nga lang at nakumbinsi nilang mag-ina na muling dalhin si Steve sa Japan para makaiwas ito sa matinding galit kaya naman ngayon ay mag-isa na muli niyang inaasikaso ang kapatid.

“Gising na, Aldous,” bulong nito habang malungkot na nakatingin sa nakaratay na si Aldous. Tanging tunog lang ng apparatus ang umaalingawngaw sa apat na sulok ng silid. Tumayo siya at dumiretso sa banyo para ayusin ang sarili. Napatitig siya sa salamin. Hindi na niya maalala kung kailan ba siya huling ngumiti. Hindi niya inakala na darating ang ganitong araw sa buhay niya. “Paano kaya kung hindi na ako nagpumilit pumunta dito sa Pilipinas?” Tanong niya habang nakatitig sa sariling repleksyon. Hindi nito namalayan ang biglaang pagtutubig ng kanyang mga mata. She bottled up everything na hindi niya rin napansing puno na pala siya. Masyado niyang pinigil ang sarili mula sa pag-iyak. Napahagulgol ito at dahan-dahang napaupo sa sahig, yakap ang mga tuhod. She felt helpless. Ngayon niya lang naramdaman ang ganito. Everything for her was new and everything was hurting her.

Ikinalma ni Alice ang sarili bago bumalik sa sofa. Malungkot naman siyang pinagmamasdan ng isang binata mula sa labas ng pinto. Nakasilip ito sa salamin at magdadalawang linggo na rin itong nagmamasid na lingid sa kaalaman ng dalaga. Nasaksihan niya ang bawat lungkot at tahimik na pag-iyak ni Alice habang nakabantay ito sa wala pa ring malay na kapatid. Magdadalawang linggo na rin siyang nag-aantay sa tawag ng dalaga, umaasang humingi ito ng tulong o karamay manlang. Hindi naman maitatanggi ang pagkadismaya sa loob ng binata. Umasa siya ngunit matigas ang dalaga. Minsan ay naiisip niyang baka hindi naman talaga siya kailangan ni Alice, pero ipinagsasawalang bahala na lamang niya ang posibilidad na ‘yon dahil iniisip niya pa lang… nasasaktan na siya.

Masaya na rin siyang mabantayan si Alice mula sa malayo, basta alam niyang ligtas ito.

Alice’s POV

 

“Nurse, pakitingnan na lang muna ang pasyente. Lalabas lang ako sandali.”

 

“Yes ma’am.”

Mabilis kong nilisan ang kwarto at tinahak ang daan palabas ng gusali. Madilim na ang paligid nang maalala kong paubos na pala ang baon kong malinis na damit kaya naman inimpake ko na ang mga nagamit ko para bumalik sa mansion at kumuha ng mga pamalit. Isinaklob ko sa ulo ang hood ng suot kong jacket habang nakasuot pa ng cap sa ilalim nito. Maingat kong pinagmamasdan ang paligid para makaiwas sa mga taong maaaring makakilala sakin. Ang alam pa naman sa Steins Gate University ay nasa Japan kaming magkapatid kaya malaking gulo kapag nalaman nilang nandito ako. Siguradong hahanapin nila sakin si Aldous at ang mas malala pa ay maaaring malaman na rin nila ang kalagayan nito ngayon.