BOOK 2: Confession of a Gangster (Completed)

Confession 06: Stalking Confusions

Confession 06: Stalking Confusions

 

 

Alice’s POV

 

“That one was great Alice but, I know you still have more than that. I won’t stop 'til you show Grandpa beyond great,” humahangos na tugon ni Grandpa Kanji habang nakangisi sakin. Hawak niya sa kanang kamay ang katana niya habang diretso itong nakaturo sa lupa.

 

I rolled my eyes on him catching my breath. “Better stop dreamin’ Grandpa. This would be the last,” I said giving him an irritated look saka isinampay sa balikat ko ang samurai na nahugot ko dito sa basement- sort of, underground training center typed.

 

“This won’t be and I won’t allow that.” I hissed at him and about to turn back when I saw him fishing something in his left pocket. I stared at what he’s doing for about a couple of second at nanlalaking mga matang tiningnan siya. He pulled out a bunch of shuriken... “Let your gangster side enjoy this part, Alice.”

 

 

I gasp catching my breath. Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko only to find out I was on a small white room. I roamed my eyes around, halos lahat ng gamit na makikita ay white. Hospital?

Maingat kong iniupo ang sarili ko sa puting kamang kinahihigaan ko at iningatang wag gaanong magalaw ang ulo, medyo kumikirot kasi sa bawat galaw. Nauntog siguro ako kanina kaya ganito pero noong kinapa ko ang bahaging masakit ay wala namang bukol. Nevermind.

 

“Aldous?” mahinang tawag ko sa kapatid ko. For sure nandito 'yon dahil nandito ako, well, he should. Basta, he needs to be here because I need him here. I am being too dependent on him in times like this, aren’t I? Aish. Pinasadahan ko ng tingin ang masasakit na part ng katawan ko, mabuti na nga lang at wala akong gasgas at sugat but masakit ang likod ko and I don’t know why.

Maingat akong tumayo to look for Aldous, hindi ko manlang kasi nakita sa tabi ko and even the nurse. Totally, ako lang talaga ang mag-isa sa kwartong ito. Lalabas na sana ako ng biglang gumalaw ang doorknob, sign na may pumipihit dito from behind.

“Alice...” napaatras ako ng bahagya ng tawagin niya ang pangalan ko. I remained silent as he waves his head side to side. “...I mean, Lax.” Dugtong nito. Pinagmasdan ko lang siya and traced him from head to toe, may dala siyang isang plastic sa kaliwang kamay niya at doon na lang ako napatitig.

Gulp.

Napansin niya ata kung saan ko nakatitig kaya itinaas niya ang plastic na dala niya sa harapan ko. Napaiwas ako ng tingin sa ginawa niya. Like what? It’s just too embarrassing.

“I’m sure gutom ka na kaya bumili na ako ng pagkain sa labas,”

 

“May pera ako, kaya kong bumili ng sarili kong food,”