Hera: The Hacking Goddess [Completed]

H12

H12

“T-thank you, Sir Red.” Nangingiming pasasalamat ni Hera kay Red matapos nitong ihinto sa tapat ng bahay nila ang sasakyan nito. Sa totoo lang ay hindi niya ito magawang tingnan sa mga mata dahil sa pagkaalangan na nararamdaman niya simula pa kanina. Matapos kasi nitong sabihan siya ng ‘cute’ ay hindi na niya nagawang tumingin dito at makapagsalita pa. Nagpapasalamat din siyang hindi na ito umimik pa at tahimik na lang na nagmaneho hanggang sa maihatid siya nito sa bahay niya matapos nitong tanungin siya kung saan siya nakatira. Feeling niya kasi ay naumid niya ang kanyang dila matapos niyang marinig ang sinabing iyon ng kanyang propesor. Hindi niya alam kung bakit pero pakiramdam niya kanina ay mabilis na nag-init ang kanyang mukha ng marinig niya iyon at bumilis ang tibok ng kanyang puso. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit ganoon na lamang ang naging reaksyon niya pero isa lang ang alam niya at iyon ay hindi iyon maganda para sa kanya.

“Welcome, Miss Enriquez.” Sagot nito sa kanya at matipid na ngumiti.

Nag-aalangan man ay ngumiti rin si Hera kay Red at tinanggal ang pagkakakabit ng kanyang seatbelt. Matapos noon ay binuksan niya na ang pinto ng kotse nito. Bago siya tuluyang lumabas ay may naalala siyang sabihin rito.

“A-ah sir, salamat po ulit sa pagpapahiram ng sweat shirt. Isasauli ko na lang po sa inyo bukas kapag nalabhan na,” Sabi niya rito at tiningnan ito. Nakangiting tumango lang si Red bilang pagsang-ayon dito at hindi na nagsalita pa.

Tuluyan ng lumabas ng kotse si Hera matapos magpaalam sa kanyang propesor. Nang makarating siya sa tapat ng gate ng bahay nila ay nilingon niya pa ito at kahit na nag-aalangan man ay nag-wave siya ng kamay dito at ngumiti. Nang makita siya ni Red ay ganoon din ang ginawa nito at matapos noon ay pinaandar na nito ang kanyang kotse at umalis na. Natutulalang sinundan na lang ng tingin ni Hera ang paalis na sasakyan ng kanyang propesor.

“Ay palaka!” Nasapo ni Hera ang kanyang dibdib sa gulat ng biglang bumukas ang gate ng bahay nila. Tiningnan niya kung sino ang nagbukas noon at napakamot na lang siya ng ulo ng makitang na ang kinalakihan niya lang pala na yaya iyon.

“Nay Rosa,” Bati niya rito at kinuha ang kamay nito upang makapagmano.

“Kaawaan ka ng Diyos, hija.” Sabi nito sa kanya at sinipat siya nito, “Bakit ganyan ang itsura mo? Bakit parang basa ka? Naligo ka ba sa ulan, Hera?” Nag-aalalang tanong nito sa kanya.

Napahawak si Hera sa kanyang batok ng marinig niya ang tanong na iyon ng kanyang Nanay Rosa, “Ah…parang ganoon na nga po,” Nahihiyang sabi niya rito.

“Ay, bakit ka naman naligo sa ulan na bata ka! Hala! Pumasok ka na sa loob at maligo! Mamaya ay magkasakit ka pa.” Sabi nito at hinawakan siya nito sa kamay at iginiya papasok ng bahay.

“Saan ka pala pupunta ‘Nay Rosa?” Tanong ni Hera rito ng makapasok sila sa loob ng kanyang kwarto. Napansin niya kasing nakagayak ito at mukhang may pupuntahan.

“Pupunta sana ako sa grocery. May nakalimutan kasi akong bilhin kanina para sa iluluto kong hapunan mamaya,” Sagot nito sa kanya at inabutan siya nito ng tuwalya.

“Ganun po ba? Mukhang espesyal ang iluluto niyo mamaya ah,” Sabi niya rito at inumpisahang punasan ang medyo natutuyo niyang buhok.