အဖြစ်ပျက်တွေပြီးဆုံးသွားခဲ့တာ (၁)ပတ်အထိကြာနေပေမဲ့လည်း...အထိုင်ထတွေမှာရှောင်းကျန့်နာကျင်နေတုန်းပဲ။
လေသာဆောင်လေးမှာထိုင်နေပြီး..ခြံအကျယ်ကြီးငေးမောနေခဲ့တာ..ဘယ်အချိန်ထိရောက်နေပြီလည်းမသိရ။ တပတ်လုံးမှာကျောင်းတောင်မသွားဖြစ်ခဲ့ဘဲ အဆောင်ငယ်လေးမှာသာလာထိုင်ဖြစ်ခဲ့သည်။
မားမားဆီမှစိုးရိမ်သံတွေနှင့် ဖိုးဖိုး၏ဂရုစိုက်မှုတွေကရှိပေမဲ့..လေသာဆောင်လေးမှာသာအချိန်ဖြုန်းဖြစ်နေခဲ့မိတယ်..။
ညအိပ်ချိန်လေးမှာအခန်းထဲဝင်ဖြစ်ခဲ့ပြီး..စားသောက်ချိန်တွေအထိအဆောင်လေးမှာပဲ။
"ကလေးလေး "
တပတ်လုံးရှောင်းကျန့်ကြားနေကျအသံပေမဲ့ အမြဲတမ်းကိုယ်လုံးလေးတုန်တတ်စမြဲ။
ရင်ခုန်ရသည့်နွေးထွေးမှုအသံတွေပေမဲ့ ရှောင်းကျန့်မသိချင်ယောင်ဆောင်တတ်နေပြီ။
အားလုံးကဦးလေးငယ်ပဲသင်ပေးခဲ့တာ။
ရှောင်းကျန့်ကွာရှင်းစာချုပ်လေးပေးခဲ့ပေမဲ့..ဦးလေးငယ်ကမထွက်သွားခဲ့ဘူး....။
အရင်ချိန်တွေထက်အနားမှာပိုနေပေးလာပြီး...သိသိသာသာလည်းဂရုစိုက်နေခဲ့ပြီ။
လိုချင်ခဲ့ပေမဲ့..ဒီအချိန်မှာတော့မဟုတ်ခဲ့ဘူး။ဦးလေးငယ်နံဘေးမှာရှောင်းကျန့်မနေချင်ဘူး.....။
"ခဏလေးပါ...ကိုယ့်ကိုအဲ့လိုတွေမရှောင်ပါနဲ့"
ထွက်သွားဖို့လုပ်လိုက်ပေမဲ့ ရှောင်းကျန့်လက်တွေကဦးလေးငယ်ဖမ်းအကိုင်မှာရုန်းထွက်မရခဲ့ဘူး။မျက်နှာလွှဲနေမိတော့ အမြဲတမ်းလိုလိုဦးလေးငယ်၏သက်ပျင်းချသံတွေ။
သို့ပေမဲ့..ရှောင်းကျန့်အပေါ်မှာစိတ်ရှည်ပေးပြီး..အလိုလိုက်ပေးလာသလိုမျိုး။
"ကျွန်တော်..အိမ်ထဲဝင်မလို့ဦးလေးငယ်...."
"ကိုယ့်ကိုနည်းနည်းတော့စကားပြောခွင့်ပေးပါ အခုလိုမျိုးရှောင်မနေပဲ..ကိုယ်ပြောတာကိုနားထောင်ပေးမလား..."
"....."
"ဟင်...ကလေးလေး..."
ရင်ခုန်နှုန်းယဲ့ယဲ့တွေကိုဦးလေးငယ်မသိစေရန် လက်ကိုဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး..ထိုင်ခုံလေးမှာပြန်ထိုင်လိုက်မိသည်။
YOU ARE READING
Something in the insanity (Completed)
FanfictionI only write Yizhan fic.So, be careful of Reading lists. ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်လေးက စိတ်ကူးယဥ် ဆန်ခဲ့တယ်....။ နာကျင်မှု....ကြင်နာမှု မတူ ကွဲပြား တဲ့ နယ်မြေ နှစ်ခုကြား မှာ..အချစ်တစ်ခုကို..ရူးရူးမိုက်မိုက် နှောင် ဖွဲ့ ခဲ့တယ်။အဆုံး သတ်က နာကျင...
