"Ben je nu al thuis?" Ik plof naast mijn moeder op de bank neer. "Biologie viel uit," mompel ik. "En Harry dan?" vraagt mijn moeder door. "Die heeft geen bio met mij," antwoord ik. mijn moeder knikt.
"Jij en Harry zijn de laatste tijd wel close." Weet ze serieus van niks of probeert ze het me zelf te laten vertellen? Waarschijnlijk heeft Des het al vertelt. Ze wil gewoon dat ik praat, denk ik. Dat zou wel typisch iets voor mama zijn.
"Klopt," speel ik het spel mee. "Gewoon beste vrienden," zeg ik, om mama te stangen. Het werkt. "Lieg niet tegen me, Louis Tomlinson." Ik grijns. "Je wist het dus wel?" antwoord ik. Mijn moeder lacht. "Lieverd! Ik ben zo blij voor je!" Mijn moeder slaat haar armen om me heen en geeft me een kus op mijn wang.
"Mam! Stop!" lach ik. Mijn moeder lacht ook. "Doe wel voorzichtig. Harry is... anders dan jij bent." Ik zucht. "Mam, alsjeblieft. Laat me nou," mompel ik. "Sorry lieverd. Harry is gewoon het tegenovergestelde van jou. Ik ben gewoon bezorgd." Ik laat het maar voor wat het is.
"Moet jij nog ergens heen vanmiddag?" vraag ik, om op een ander onderwerp te komen. Mijn moeder knikt. "Ik ga zo boodschappen doen." Ze zucht. "Laat ik dat nu maar doen, dan ben ik ervan af. Ga je mee?" Ik schud mijn hoofd. "Sorry mam, ik ben kapot." Ze knikt nogmaals en staat op.
"Oh Louis. Er komt een punt in jullie relatie dat jullie..."
"Nee mam, stop." Ik onderbreek haar voordat ze gaat zeggen wat ik denk dat ze gaat zeggen. "Maar..." De bel gaat. "Doe nou maar open. Ik wil het er niet over hebben." Ik lach. Mijn moeder schudt lachend haar hoofd en loopt naar de gang.
"Lou! Het is voor jou!" Mijn moeder klinkt net zo verbaasd als ik ben. Ik sta op en loop naar de gang. Mijn mond valt open. Daar staat de jongen uit de kroeg! Hoe weet hij waar ik woon? Hoe heette hij ook alweer?
"Ik ga nou! Veel plezier!" Mijn moeder wil me een kus geven, maar bedenkt zich dan. Dan loopt ze weg. De jongen loopt naar binnen. "Ik bedoelde eigenlijk Harry toen ik zoon zei. Ik wist niet dat jij zijn broer was..." mompelt hij. "Stiefbroer," verbeter ik hem. Hij knikt.
"Maar jij bent ook goed. Ik ben trouwens Calum. Sorry dat ik Harry aanviel, maar ik had er mijn redenen voor." Ik kijk hem verbaasd aan. "Redenen?" vraag ik. "Ja, redenen." Ik zucht. "Wat voor redenen?" vraag ik door. "Nou, dat is een lang verhaal." Ik rol met mijn ogen. "Ik heb de tijd," mompel ik. "Koffie?"
-----------------------------------------------------------------
"Beloof me dat je niet flipt. Ik vind dat je het moet weten." Ik kijk Calum vragend aan, maar knik dan. Calum neemt een slok van zijn koffie. "Harry heeft met mijn zus gehad," begint Calum. Ik knik bedachtzaam. Calum zucht.
"Mijn zus en Harry waren gelukkig samen. Maar na een paar maanden maakte Harry het uit." Dit klinkt als Harry, de manier waarop hij met meisjes omgaat, of ja, omging. Het verrast me eerlijk gezegd niet eens.
"Is dat de rede waarom je zo kwaad bent?" vraag ik. Calum schudt zijn hoofd. "Het wordt erger," mompelt hij. Hij slikt.
"Mijn zus huilde vaak. Ik snapte dat ze verdrietig was vanwege Harry, maar ik wilde haar niet zo zien. Ik ging naar haar toe om met haar te praten. Ze vertelde me iets verschrikkelijks..." Calum bijt op zijn lip. "Harry heeft haar verkracht."
De woorden glammen door mijn hoofd. Ze blijven zich herhalen. Harry heeft een meisje verkracht. Hij heeft een facking meisje verkracht.
"Dat kan niet waar zijn!" Ik sta op. De kamer begint te draaien. Een machteloos gevoel bekruipt me. "Sorry Louis." Ik schud mijn hoofd. "Dit kan godverdomme niet waar zijn." Calum staat ook op. Hij wil zijn hand op mijn schouder leggen, maar ik schud hem weg. "Niet doen," zeg ik. Ik ga rechtop staan en voel me duizelig worden. Ik pak de tafel vast.
"Louis? Gaat het wel?" vraagt Calum, in een waas. Het is alsof hij ver weg staat. "Ja, het gaat," mompel ik. "Wil je alsjeblieft weggaan?" vraag ik. "Ik kan je zo niet achterlaten," zegt Calum twijfelend. "Ik red me wel. Ik wil gewoon even alleen zijn." Ik kijk op, naar Calum. Hij knikt.
Ik laat de tafel los en loop naar de deur. Ik maak hem open. Calum loopt naar buiten. "Misschien tot later." Ik knik. Daarna doe ik de deur dicht. Ik leun ertegenaan met twee handen. "Fuck, fuck fuck!" schreeuw ik gefrustreerd. Ik ga rechtop staan en loop terug naar de keuken, waar ik begin te ijsberen.
"Fucking hell!" Ik weet het niet, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik ben verliefd op een fucking verkrachter! Ik weet niet of ik dat kan, of ik dat wil.
Ik pak een glas water. Het kalmeert me niet. Ik gooi gefrustreerd het glas op de grond, waardoor het uit één spat en in stukken op de grond valt. Fuck.
Ik pak de grote scherven op en leg ze op het aanrecht. Daarna pak ik de kleinere scherven. Één daarvan is zo scherp dat hij een kras op mijn hand achterlaat. "Kut..." Ik leg de scherf op het aanrecht en kijk naar mijn hand. Hij bloedt een beetje.
Ik zucht diep. Daarna pak ik de scherf, voordat ik het in de gaten heb. Ik trek mijn mauw omhoog. Wat maakt het ook uit? De enige rede dat ik ben gestopt is voor Harry, maar hij is een verkrachter. Het maakt me allemaal niets meer uit, helemaal niet. De enige liefde van mijn leven heeft iets strafbaars gedaan. De enige die echt om me lijkt te geven, naast mijn moeder.
Ik zet het stuk glas tegen mijn pols en druk het langzaam in mijn huid.
Het maakt niks uit.
Het maakt allemaal niks meer uit.
Hii guys!
Sorry voor t misschien een beetje vage en slechte hoofdstuk.
Nou ja.
Ik wilde even zeggen dat we tot vrijdag niet updaten vanwege schoolkamp!
x