Zawgyi 🌴
"ဟလို.. ေလာင္က်န္းေဖး ေနေကာင္းတယ္မလား"
ကုမၸဏီေရာက္သည္ႏွင့္ေလာင္က်န္းေဖးကိုတန္းေတြ႕ရသည္မို႔
ထင္ပါတယ္။ကိုကိုကဟန္ေတာင္မေဆာင္ပဲကားေပၚက
ဇြတ္အတင္းဆင္းသြားသည္။ ေလာင္က်န္းေဖးလည္းပဲ
ေရွာင္က်န့္ကိုျပန္ၿပဳံးျပလိုက္ကာ။
"က်န့္.. ဒီလိုဘယ္လိုလုပ္ေရာက္လာတာလဲ"
ေမးၿပီးမွအေနာက္မွာခပ္တည္တည္နဲ႕ပါလာသည့္yiboကို
ၾကည့္ကာနားလည္သြားဟန္ ေအာ္ ဟုသာေျပာမိသည္။
"ငါ yiboနဲ႕ လိုက္လာတာ မင္းလဲသိတဲ့အတိုင္းပဲ
ငါကုမၸဏီနဲ႕ေဝးေနတာ ၾကာၿပီေလ ဒီေန႕ေတာ့
စိတ္လိုလက္ရ လိုက္လာလိုက္တယ္"
"အဟမ္း..!
အနားကိုကပ္လာၿပီးေခ်ာင္းဟန့္သံေပးလာတာေၾကာင့္
ေရွာင္က်န့္မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်က္ခ်င္း
မဲ့ၿပဳံး ၿပဳံးကာေလာင္က်န္းေဖး၏လက္ကိုခ်ိတ္တြယ္လိုက္
သည္။
"မင္းသိလား ေလာင္က်န္းေဖး ငါမင္းကိုေတြ႕ခ်င္တာ..
ဟိုတစ္ေန႕က Shopping ထြက္ထားေပမယ့္
ငါေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္သြားခ်င္ေသးတယ္"
Yibo၊ေလာင္က်န္းေဖးကို ေပါက္ထြက္မတက္ၾကည့္ေန
တာေၾကာင့္ေလာင္က်န္းေဖးေခါင္းႀကိမ္းရသည္။ ဒါကိုပင္
ေရွာင္က်န့္က သူ႕လက္ကိုမျဖဳတ္ေသး။ သူသာဒီအတိုင္း
ၿငိမ္ေနလိုက္ရင္ ေသခ်ာတယ္ yiboရဲ႕ေဒါသစိတ္ေတြကို
ပိုဆြသလိုျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ။
"အယ္.. ခနေနအစည္းေဝးရွိတယ္ေနာ္ yibo အဲ့ဒါ
ငါအရင္သြားႏွင့္ေတာ့မယ္"
ေလာင္က်န္းေဖးကေျပာေျပာဆိုဆိုသူ႕ကိုတြယ္ခ်ိတ္ထားတဲ့
ေရွာင္က်န့္ရဲ႕လက္ေတြကိုဆြဲျဖဳတ္ကာထိုေနရာကအျမန္ဆုံး
ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ဒါဘာအဓိပၸာယ္လဲ Wang yibo မင္းမ်က္ႏွာႀကီးက
ဘာလို႔စူပုပ္ေနရတာလဲ အဲ့လိုလုပ္မွေတာ့ ေလာင္က်န္းေဖး
ထြက္ေျပးၿပီေပါ့"
အေရွ႕မွာရွိေနတဲ့လူသားက လက္ပိုက္ရင္းအလိုမက်ဟန္နဲ႕
ေျပာပါတယ္။ ဒီ့အတြက္ေမာင္ဘာေတြမ်ား လုပ္ရဦးမလဲ။
"ေမာင္ ေျပာထားၿပီးၿပီ သူနဲ႕မပတ္သတ္နဲ႕လို႔"
"အဲ့ဒါ ငါ့ကိစၥပါ မင္းနဲ႕လဲဘာမွမဆိုင္သလိုပဲေနာ္"
ေကာင္းေကာင္းျပန္မေျပာပဲလက္နဲ႕ရင္ဘက္ကို
တြန္းလာေသာေၾကာင့္ခပ္ပါးပါးေလးရယ္ျဖစ္တယ္။
ဘယ္အထိမ်ားဒီေလာက္ထိ ဆိုးေနဦးမွာလဲ ကိုကို။
ထိုလက္ကိုဆြဲၿပီးမ်က္ႏွာျခင္းနီးကပ္ေစလိုက္ေတာ့
လန့္ျဖန့္ကာအေနာက္ကိုဆုပ္သြားခ်င္သေယာင္ရွိတဲ့
ခင္ဗ်ားကဘယ္ေလာက္ထိဆြဲေဆာင္မႈရွိလဲသိရဲ႕လား။
အျပစ္အနာဆာမရွိသည့္လက္ေလးကိုဆြဲယူနမ္းရွိုက္ေတာ့
ခင္ဗ်ားအနည္းငယ္ေလာက္ေတာ့လန့္မိမွာေတာ့။
ဒါမွမဟုတ္ လူေရွ႕မေရွာင္ဘာမေရွာင္ လက္ရဲဇက္ရဲတဲ့
ေမာင့္ကို ခင္ဗ်ားေဒါသတႀကီးေအာ္ေတာ့မွာလား။
နမ္းၿပီးတဲ့အခါ ေတြးထားတာနဲ႕တက္တက္စင္လြဲပါတယ္။
မ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခ်က္သာပစ္ေပးၿပီးအထဲကို
ေျပးဝင္သြားတဲ့ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ခ်စ္မဝေလး။
ဒီလိုနဲ႕စြန္ငယ္ဟာ.. ႀကိဳးျပတ္ၿပီး လြတ္ရာကို
လြင့္ေမ်ာေလရဲ႕.. ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲ့ဒီစြန္ေလးေနာက္ကေနအေမာနိုင္မပန္းနိုင္ေျပးလိုက္ေနတဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္ေပ့ါ။
႐ုံးခန္းထဲကိုဝင္လာေတာ့ အားလုံးကတရိုတေသထၿပီး
ႏႈတ္ဆတ္ေပမယ့္သူကေတာ့ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲကိုသာ
လက္ထည့္ၿပီးဆတ္ေလွ်ာက္လာတယ္။ CEOအသစ္
ေျပာင္းလာၿပီးကတည္းကဘယ္သူမွသူၿပဳံးတာကို
ျမင္ဖူးသူမရွိ။ တုန့္ခနဲရပ္တန့္ၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕
မ်က္ခုံးေလးေတြထိလုနီးပါတြန္းခ်ိဳးသြားေတာ့တယ္။
လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာေလာင္က်န္းေဖးနဲ႕ရယ္ေမာေနတဲ့
ဒီလူႀကီးကိုဘယ္လိုဆုံးမရမလဲမေတြးတတ္ေတာ့ဘူး။
အဲ့ဒီေနာက္ေျခလွမ္းဖြဖြနင္းၿပီးေလာင္က်န္းေဖးနဲ႕
ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ၾကားထဲကိုတိုးဝင္ရင္းသူတို႔ခ်င္းကို
စကားစျပတ္ေစလိုက္တယ္။
"Wang yibo မင္းဘာလာရႈပ္ျပန္ၿပီလဲ"
"ေမာင္ ေနလို႔မေကာင္းဘူး!!
ကုမၸဏီ ဝန္ထမ္းမ်ားက ထိုေနရာမွာ မသိမသာအကဲခတ္ရင္း
ပြဲၾကည့္ေနၾကတယ္။ yiboလဲ ေရွာင္က်န့္လက္ထဲက
ဖိုင္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုဆြဲယူရင္းေလာင္က်န္းေဖးလက္ထဲကို
ထိုးထည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးၿပဳံးလို႔ ေရွာင္က်န့္
ရင္ခြင္ထဲကိုတိုးဝင္ျပန္တယ္။
ကုမၸဏီ ဝန္ထမ္းမ်ားက CEOႀကီး၏အၿပဳံးေၾကာင့္
လႈပ္လႈပ္ယြယြျဖစ္လာၿပီးထီထိုးဖို႔ျပင္ေနၾကၿပီ။ တစ္ကယ္လဲ
အဲ့ဒီအၿပဳံးကိုေဖာေဖာသီသီေပးတာဆိုလို႔ေရွာင္က်န့္
တစ္ေယာက္သာရွိမည္ထင္တယ္။
"ေခြးေကာင္.. ဖယ္ေပးစမ္း လူေတြၾကည့္ေနတယ္"
ေျပာရင္းနဲ႕ ဒီလူသားကတြန္းထုတ္ျပန္တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွ
ဒီရင္ခြင္ထဲကို တိုးဝင္ခြင့္ရေတာ့မွာလဲ။ စဥ္းစားတာေတာင္
မဆုံးေသး ကိုကိုကသူ႕ကို႐ြဲ႕လို႔ ေလာင္က်န္းေဖးနဲ႕အတူ
ၿပဳံးရယ္ကာ ထြက္သြားေလရဲ႕။
ဒီအရာကို ဥေပကၡာလို႔ ေခၚသလား။ ဟုတ္ေတာ့လဲ
ဟုတ္မွာေပါ့ တိတိက်က်အေျဖရွိမေနေပမယ့္ အခုလက္ရွိ
ကိုကို႔ရဲ႕အရာအားလုံးကိုပိုင္ဆိုင္သူက ကိုယ္မွ
ဟုတ္မေနပဲေလ။
ဆစ္ခနဲနာက်င္ရင္း ေပါက္ခနဲက်လာတဲ့မ်က္ရည္တစ္စက္
ေၾကာင့္ ရင္နင့္စြာ ၿပဳံးလိုက္မိတယ္။ ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းက
ကြၽန္ေတာ္ ကေလးဆန္တတ္သြားပါလိမ့္။ ဟိုအရင္
ဒီလူသားနဲ႕ခ်စ္သူျဖစ္စကတည္းကလား။ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲ့ဒီလူႀကီးက လိုေလေသးမရွိေအာင္
ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တာကိုး။
"ကိုကို နိေဟာင္!!
ဇီယန္ကလက္တစ္ဖက္ကိုေရွ႕ဆန့္ထုတ္ရင္းမိတ္ဆတ္လာေတာ့ သူလည္းပဲၿပဳံးျပၿပီးလက္ဆြဲႏႈတ္ဆတ္လိုက္တယ္။
"တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ေလာင္က်န္းေဖးကိုပါ ေတြ႕ရမယ္လို႔
မထင္ထားဘူး အဟင္းဟင္း"
ဇီယန္ကရယ္သံအနည္းငယ္လႊမ္းတဲ့အသံေလးနဲ႕ေျပာသည္ ။
"ဒါနဲ႕ ကိုကိုက အစည္းေဝးလာတက္တာလား"
"အင္း ဟုတ္တယ္.. ကိုယ္လဲကုမၸဏီကို မေရာက္တာ
ၾကာၿပီေလ"
"ဝမ္းသာစရာႀကီး ဇီေတာ့ လူေခ်ာေလး၂ေယာက္ၾကားမွာ
ထိုင္ရေတာ့မယ္ ခိခိ"
အခုဆိုရင္ျဖင့္ ေရွာင္က်န့္တစ္ေယာက္ ဇီယန္ ၊ေလာင္က်န္းေဖးနဲ႕အတူ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရယူၿပီးၿပီျဖစ္သည္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္လိုဖြယ္ၿပဳံး႐ႊင္ေနပါ၏။ yiboကေတာ့
ေဘးကေနသူ႕ကိုသာေစာင္းငဲ့ၾကည့္ၿပီးေခါင္းေလးကို
ငုံ႕ခ်ထားသည္။
ဒီေန႕ ကုမၸဏီ အစည္းေဝးခန္းထဲမွာ ထိုင္သာထိုင္ေနၿပီး
တစ္ျခားသူေတြ၏အႀကံျပဳခ်က္ကိုသာနားေထာင္ကာ
ေခါင္းတစ္ဆတ္ဆတ္ညိမ့္သည္။ သည္ၾကားထဲေရွာင္က်န့္္နဲ႕
သူ၊၂ေယာက္လုံးအၾကည့္ျဖင့္စစ္ခင္းၾကသည္။
အစည္းေဝးၿပီးေတာ့လဲေရွာင္က်န့္ကသူ႕ထက္အရင္
ေလာင္က်န္းေဖး၊ဇီယန္တို႔နဲ႕အတူ ထထြက္သြားၿပီျဖစ္သည္။
"ဒီည ကိုကိုအားလား "
မဝံ့မရဲခြင့္ေတာင္းေလေတာ့ကိုကိုကမ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳံ႕ၿပီး
ၾကည့္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွအနည္းငယ္ရယ္သြမ္းရင္း
အကဲခတ္သလိုျပန္ၾကည့္လာကာ။
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲ?
"Surprise လုပ္မလို႔..!
ေရွာင္က်န့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ေကာ့ေနေအာင္ၿပဳံးရင္း
သူ႕ကိုေစ့ေစ့ၾကည့္လာသည္။
"ငါ့မွာမင္းကိုအခ်ိန္ေပးဖို႔ အားမေနဘူး!!
စကားအဆုံးနာက်င္သြားသလိုေတာ့ရွိတယ္။ သို႔ေပမယ့္
ကိုကို႔ေရွ႕မွာမို႔ ဟန္ေဆာင္ၿပဳံးလိုက္မိတယ္။ ဒါကို
အဲ့ဒီလူႀကီးကအဓိပၸာယ္ေကာက္လြဲသြားပုံပါပဲ။
"ငါ့ကိုအဲ့လိုမၿပဳံးျပနဲ႕ Wang yibo "
"တစ္ကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားလက္မခံရင္ ေမာင္အၾကမ္းနည္းပဲ
သုံးရလိမ့္မယ္ ေမာင္မသိလိုက္ခင္ပဲ ခင္ဗ်ားကို
သိမ္းပိုက္ရင္ သိမ္းပိုက္ရသြားနိုင္တယ္ ဒါကေတာ့
ကိုကို႔ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေပၚမွာ မူတည္တာေပါ့ေလ"
ထိုအခါေရွာင္က်န့္၏မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးရဲတြတ္လာသည္။
Yiboကလဲအတည္ေပါက္ႀကီးစတိုင္နဲ႕ေျပာေနတာေၾကာင့္
သူ႕မွာအေသအလဲ ေတြးရပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းလက္မခံဖို႔ေတာ့
ဦးေႏွာက္ကခနခနအသိေပးေနတယ္။ ဒီလက္က်န္မာနေလး
ကိုေတာ့ထိန္းထားရမွာေပါ့။ သူဘယ္ေလာက္ထိ
ခ်စ္ေနပါေစဦး အေပါစားဆန္တယ္လို႔အထင္မခံေစခ်င္။
"ညမေရာက္ခင္ အေၾကာင္းျပန္မယ္ အခုေတာ့
ငါ့ကိုစဥ္းစားခြင့္ေပး"
ေခါင္းညိမ့္ျပေတာ့ေရွာင္က်န့္ကစူပုပ္ပုပ္နဲ႕တစ္ဖက္ကိုသာ
လွည့္သြားတယ္။ ဒီေန႕ စကားေတြအမ်ားႀကီးအရင္လို
မေျပာျဖစ္ၾကေပမယ့္ အတူတူရွိေနတယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕တင္
လုံေလာက္ေနၿပီမလို႔yiboဒီေလာက္နဲ႕သာေက်နပ္ရတယ္။
"ေရွာင္က်န့္!
ရင္းႏွီးသည့္အသံေလးေၾကာင့္ကားထဲကိုတန္းမဝင္ပဲ
ေဘးဘီကိုေဝ့ၾကည့္မိပါ၏။ ထိုအခါေတြ႕ရသည္က
ေမာင့္သူငယ္ခ်င္း...။ သူက ဘယ္လိုေၾကာင့္ အနားကို
ေျပးလာၿပီး ကြၽန္ေတာ္နာမည္ကိုအေရးတႀကီးေအာ္ၿပီး
ေခၚေနရတာလဲ။
"Wang yiboဆီ လာခဲ့တာလား သူခနေနမွ
ကုမၸဏီက ထြက္လာလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ သူနဲ႕မေတြ႕တာၾကာလို႔ေလ အဲ့ဒါလာၿပီးေတြ႕တာ
ဒါနဲ႕Mr:Xiao ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုေမးလို႔ရမလား"
စကားအဆုံးမ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ပင့္တက္လို႔ေျပာဆိုတဲ့
သေဘာနဲ႕စမတ္က်က်ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိမ့္ျပလိုက္တယ္။
ဘာအေၾကာင္းနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီးေျပာမွာမွန္းမသိေပမယ့္
သု႔ပုံစံက ေတာ္ေတာ္ေလးထူးဆန္းေနတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္သိရသေလာက္ ပန္နဲ႕yiboရဲ႕ကိစၥကို Mr:Xiaoသိၿပီးၿပီဆို"
ေရွာင္က်န့္မ်က္လုံးေတြဝိုင္းစက္လာတယ္။ ဒါက ေမ့ေပ်ာက္
ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတဲ့ဒဏ္ရာေဟာင္းတစ္ခုကိုလာဆြေနတာ
မဟုတ္လား။ သူ႕အေျခေနေၾကာင့္ ေက်နပ္သြားဟန္ရွိတဲ့
႐ႊယ္ယမ္ကအားမနာစြာစကားဆက္သည္။
"ဟိုတစ္ေန႕က ပန္ကြၽန္ေတာ္ကိုေျပာတယ္ Mr:xiaoက
သူနဲ႕လာၿပီးညွိႏွိုင္းေသးတယ္ဆို yiboနဲ႕ေတာင္
လက္ထပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုသြားတယ္ဆိုပဲ၊ အားမနာတမ္း
ေျပာရရင္ Mr:xiao , yiboနဲ႕ကြာရွင္းရင္ သူ႕ကို
ဘယ္အတိုင္းတာထိ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြခြဲေပးမလဲ"
"ဘယ္လို!!
ငါက တစ္ကယ္ကြာေပးမယ္ ထင္ေနတာလား။
ခြပ္
႐ုတ္တရက္ အနားကိုေရာက္လာတဲ့yibo၊႐ႊယ္ယမ္မ်က္ႏွာကိုထိုးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ေဘးနားက
ေရွာင္က်န့္လည္းပဲမ်က္လုံးျပဴးသြားရသည္။
"ေခြးေကာင္ မင္းဘာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႕ ကိုကို႔အနားကို
ကပ္ရတာလဲ"
ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္လာတဲ့yiboကို႐ႊယ္ယမ္နားမလည္စြာၾကည့္လိုက္ၿပီး၊ထူပူသြားသည့္မ်က္ႏွာေလးကိုလက္နဲ႕
ပြတ္ကာ။
"yibo၊ မင္းဘာလို႔ အခုလို လုပ္ရတာလဲ!!?
တအံ့တၾသေမးလာေသာ သူ႕ကို yiboကေသခ်ာၾကည့္ၿပီး
ဟက္ခနဲရယ္လိုက္သည္။
"မင္း ကိုကို႔ရဲ႕အနားကို ဘယ္ေတာ့မွ ကပ္လာဖို႔
မႀကိဳးစားနဲ႕ ငါဒါပဲေျပာမယ္"
ၿပီးတာနဲ႕ရွာင္က်န့္လက္ကိုဆြဲကာ ၊ကားေပၚတက္ေစကာ
ေဘးနားက ႐ႊယ္ယမ္ရွိရာကိုလွည့္ၿပီးစကားဆက္သည္။
"ငါေျပာလိုက္မယ္ ႐ႊယ္ယမ္.. ငါနဲ႕ကိုကို႔ရဲ႕အနားကို
ေယာင္လို႔ေတာင္မလာမိေစနဲ႕ ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ရဲ႕
မဟာစီမံကိန္းႀကီးနဲ႕လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ႀကီးကိုကါသိၿပီးသြာၿပီ"
စကားအဆုံး႐ႊယ္ယမ္ မ်က္လုံးျပဴးလာရသည္။
ဒါကို yiboဘယ္လိုသိသြားတယ္ သူလဲမေတြးတတ္။
Yiboကေတာ့ မိန့္မိန့္ႀကီး ကားေမာင္းကာ အိမ္ကို
ေရွာင္က်န့္နဲ႕အတူျပန္လာသည္။ သူတို႔ခ်င္းကားေပၚမွာ
ဘာစကားမွမေျပာျဖစ္ၾက။
"yibo..မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
ဆိုဖာေပၚကိုေဆာင့္ထိုင္ကာအမ်က္ေဒါသထြက္ဟန္ရွိတဲ့
သူ႕ကိုေမးေတာ့ျပန္ရသည္က အၾကည့္တစ္ခ်က္၊ထို႔ေနာက္
ကြဲအက္အက္ရယ္သံ။
"ဟုတ္တယ္ ကိုကိုျမင္တဲ့အတိုင္း ေမာင္စိတ္တိုေနတာ
အဲ့ေကာင္နဲ႕ ေဝးေဝးေနပါ ကိုကို "
သူမေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း၊သစၥေဖာက္သည့္အေၾကာင္းကို
ေတာ့ထည့္မေျပာျဖစ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူမေကာင္းတာ
ကိုယ္သိရင္ပဲလုံေလာက္ေနၿပီမလို႔။ ထိုအေၾကာင္းကား
ေတြးေလေလေဆြးမေျပျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြမွာ
ေတာ္ေတာ္ေလးငါ့ကိုအ႐ူးလုပ္ခဲ့တာပဲ။ ကိုကို႔ေရွ႕ကို
ျပန္ေျပာျပန္ရင္လဲကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းသလို
ျဖစ္ေနမွာလဲဆိုးရတာေၾကာင့္ၿငိမ္သတ္ေနမိျခင္း။
"အဲ့ဒါ ငါ့ကိစၥပါ ငါ့ကိုမင္းတားဖို႔မလိုဘူး "
ကိုကိုကအဲ့လိုလဲကက္ကက္လန္ျပန္ၿပီးရန္ေတြ႕တတ္ေသး
တယ္။
"ဒါဆို ေမာင္မေျပာေတာ့ဘူး အခုအေရးႀကီးတာပဲေျပာမယ္"
လက္ကနာရီေလးကိုတစ္ခ်က္ငုံ႕ၾကည့္လိုက္ၿပီး။
"အခ်ိန္မေစာေတာ့ဘူး မိုးလဲခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ အဲ့ဒီေတာ့
အျပင္သြားဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္ေတာ့ ကိုကို.. ဒီတစ္ခါေတာ့
ျငင္းမယ္မႀကံနဲ႕ ခင္ဗ်ားကိုဘယ္နည္းနဲ႕မဆို ရေအာင္
ေခၚသြားရလိမ့္မယ္"
ဒီတစ္ခါေတာ့yiboလက္ထဲကုမၸဏီလႊဲေပးလိုက္တာမွန္သည္
ဟုထင္မိတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လဲ အခုလို ရင့္က်က္တဲ့
ပုံစံကိုျမင္ရတာမဟုတ္လား။
"မင္းအမိန့္ကိုနာခံတတ္တဲ့ အရင္ကေရွာင္က်န့္
ထင္ေနသလား Wang yibo "
မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ပင့္ျပရင္းေျပာေလေတာ့yiboဟက္ခနဲ
ရယ္မိလိုက္သည္ထင္တာပဲ။ သူသတိထားမိတာကကိုကို႔
အနားကိုတိုးသြားလိုက္ၿပီး အဲ့ဒီယုန္ဆိုးႀကီးကို ေပြ႕ခ်ီ
လိုက္တာပဲ။
"ဘာလုပ္တာလဲ အခုလႊတ္စမ္း"
သူ႕အဝတ္ေတြကိုဆြဲခြၽတ္ၿပီးအဝတ္လဲေပးေနတဲ့yibo
ေၾကာင့္ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္
ဒီေကာင္ေလးက သူ႕စကားေတြကိုမၾကားခ်င္ေယာင္
ေဆာင္ထားပုံပါပဲ။
"ၿပီးၿပီ သြားရေအာင္"
"ထြီ.. ခ်ီးကိုသြား ငါမလိုက္နိုင္ဘူး"
သူ႕မ်က္ႏွာေပၚကတံေတြးေတြကိုလက္နဲ႕ဖိသုတ္လိုက္ၿပီး
အၿပဳံးတစ္ခုတပ္ဆင္ကာ ဗီရိုထဲကႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းယူၿပီး
မဲ့ၿပဳံးေလး ၿပဳံးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အင္း ခင္ဗ်ားတို႔ထင္တဲ့
အတိုင္းခပ္စြာစြာယုန္ႀကီး၏လက္၂ဖက္ကိုႀကိဳးနဲ႕ခ်ည္၊
အဲ့ဒီအျပင္ေျခေထာက္၂ေခ်ာင္းကိုပါခ်ည္လိုက္တယ္။
ခင္ဗ်ားသာလိမ္မာရင္ ႀကိဳးခ်ည္ခံရမွာမဟုတ္ဘူး။
ဝူးဝူးဝါးဝါး ကိုကို႔အသံကသူ႕နာစည္အတြင္းဝင္လာေတာ့
ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုပင့္လို႔ၿပဳံးမိျပန္တယ္။ ဟုတ္တယ္
ကိုကိုေအာ္လို႔မရေအာင္ပါးစပ္ထဲကိုအဝတ္စို႔ထားလိုက္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ အရပ္ကလန့္ကလားေလာရွည္ေတြက
ခ်ီရတာအရမ္းခပ္တာပဲ။
ကားထဲကိုပစ္သြင္းေတာ့ အရည္႐ႊဲေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕
သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္တယ္။ သို႔ေပမယ့္ထိုအၾကည့္မ်ားကို
မ်က္ကြယ္ျပဳလို႔ ကားေမာင္းကာ တစ္ေနရာကို
ဦးတည္ခဲ့မိတယ္။
"ေခြးေကာင္ Wang yibo မင္းကိုမုန္းတယ္"
တည္ေနရာေရာက္ေတာ့ပါးစပ္ထဲမွာစို႔ထားတဲ့အဝတ္ကို
ျပန္ဖယ္လိုက္ေတာ့ပထမဆုံးဆဲသံေဝေဝဆာဆာေလးေတြ
သာတန္ျပန္ရတယ္။ အမွန္ကအဝတ္စို႔ထားရမွာမဟုတ္ဘူး။
အပ္နဲ႕ခ်ဳပ္ထားရမွာ။
လက္ပတ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၈နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။
ထိုေတာ့မွ ကားထဲကေနဆင္းလိုက္တယ္။ ကိုကို႔ရဲ႕
ဆဲသံေတြကိုနားေထာင္ရတာ နားစည္ေတာင္
ကြဲမတတ္ပဲ။
"ငါ့ကိုႀကိဳးျဖည္ေပး Wang yibo "
Yiboေခါင္းညိမ့္လို႔ႀကိဳးျဖည္ေပးေတာ့အဲ့ဒီယုန္ဆိုးႀကီးက
လႈပ္လႈပ္ယြယြျဖစ္လာေလရဲ႕။
"သခင္ေလး ႂကြပါ!!
ေနာက္႐ႊတ္႐ႊတ္ေျပာရင္းကားတံခါးဖြင့္ေပးကာဆင္းေစေတာ့
တန္ျပန္ရသည္က မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္။
က်စ္!! ေစာက္ရမ္းလွတယ္။
"ဒါက ဘယ္ေနရာလဲ!!
Surpriseလုပ္မယ္ဆိုလို႔ကိုယ္ေတြးမိတာကစားေသာက္
ဆိုင္တစ္ခုလုံးငွားၿပီးလုပ္မွာလား ဒါမွမဟုတ္
ျမက္ခင္းျပင္တစ္ခုေပၚမွာမိုးပ်ံပူေပါင္းေတြၾကားကေန
ဒူးေထာက္ၿပီးအံ့ၾသေအာင္လုပ္မွာလားလို႔အမ်ိဳးမ်ိဳး
ေတြးလိုက္ရတာ။ အခုေတာ့အေတြးနဲ႕လက္ေတြ႕က
တက္တက္စင္လြဲတာပဲ။
ကေလးတစ္သိုက္ လက္ထဲမွာမီးပန္းေတြကိုယ္စီကိုင္ၿပီး
ေျပးလႊားေနသလို၊ ပင္လယ္ထဲမွာရွိသည့္ေရေတြက
ေက်ာက္ေဆာင္ေတြကိုတစ္ဝုန္းဝုန္းရိုက္ခတ္သည့္
အသံေတြကိုသူၾကားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရာင္စုံသည့္
မီးေရာင္ေတြ အရမ္းလွတယ္။ ဒီ့အျပင္ ဖြာေလာင္ဖြာေလာင္
ေဈးေရာင္းသံေတြကိုပါ ၾကားရမည္ျဖစ္သည္။
"ကိုကို ေခ်ာကလပ္စားပါ"
ေရွ႕ကိုကမ္းေပးလာတဲ့ခ်ိဳခ်ဥ္လိုစုတ္လုံးေလး။
"ဒါက!!!
ဟုတ္ကဲ့ အခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာက ပင္လယ္ကမ္းေျခတစ္ခု။
တ႐ုတ္ျပည္အင္ပါရာရွန္ဟိုင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ေတာင္ပင္လယ္ေအာ္ေပါ့။
ညအခ်ိန္မို႔ ဒီေနရာေလးက သိပ္ၾကည့္ေကာင္းသည္။
"ကိုကိုေျပာေတာ့ ပင္လယ္တစ္ခုမွာ ခရီးထြက္ခ်င္တယ္ဆို
ေမာင္တစ္ပတ္ေလာက္ ကုမၸဏီ မသြားဘူး ဒီတစ္ပတ္လုံး
ကိုကို႔ရဲ႕အနားကိုေမာင္ေနမယ္"
ဒီေနရာမွာတင္ရပ္မသြားပဲyiboခပ္တည္တည္နဲ႕
ဆက္ေျပာသည္။
"ခနေလာက္ေတာ့ေစာင့္ပါဦး ကိုကို.. တစ္ကယ္လို႔ပန္းခ်ီ
ဆြဲခ်င္ရင္လဲ ဒီေနရာေလးကမိုက္တယ္ ေန႕ဘက္ဆို
အရမ္းလွတာ "
ေရွာင္က်န့္ ဘာမွမေမးေတာ့ပဲမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္တယ္ ။
မၾကာပါဘူး ခနေနေတာ့သေဘႅာတစ္စီးသူတို႔အေရွ႕ကို
ဆိုက္ၿမိဳက္လာခဲ့၏။
"သြားရေအာင္ ကိုကို"
ေျပာရင္းဆိုရင္း ကစားေနတဲ့ကေလးတစ္သိုက္ကို
အၾကည့္မလႊဲတဲ့ကိုကို႔ကိုဆြဲကာ သေဘႅာေပၚကို
တတ္သြားေတာ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးက်ယ္ဝန္းတဲ့
အဲ့ဒီ သေဘႅာေပၚမွာ သူတို႔၂ေယာက္သာရွိတယ္။
ဝါဖန့္ဖန့္မီးေတြနဲ႕မို႔ ရႉခင္းၾကည့္ရတာမိုက္ေနသလို။
"ေန႕ခင္းဆို အရမ္းလွမွာပဲ!!
ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္တဲ့သူ႕စကား၊ေဘးမွာရွိတဲ့
ေကာင္ေလးကၾကားသြားပုံရတယ္။ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးသာ
ျပန္ၾကည့္ၿပီးအေတာ္ၾကာေတာ့ညေလေအးကိုခံစားမိလာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းကုတ္Shirtေလးကိုလႊားၿခဳံေပးလိုက္တယ္။
အဲ့ေတာ့ကိုကိုကသူ႕ကိုေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ၾကည့္လာတယ္။
"ကိုကိုေျပာခဲ့တယ္ ပင္လယ္တစ္ခုမွာ ခရီးထြက္ခ်င္တယ္လို႔"
ေရွာင္က်န့္ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာသို႔ၾကည့္ရင္းသက္ပ်င္းကို
ခပ္ျပင္းျပင္းခ်ကာ။
"ဟုတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းအေလးနက္မထားခဲ့ဘူး
ငါလုပ္သမွ်၊ငါေတြးသမွ်ေတြကို မင္းဖ်က္စီးခဲ့တယ္
ငါ့ႏွလုံးသားေတြကို မင္းနင္းေျခလိုက္တယ္ေလ တစ္ကယ္ေတာ့ မင္းစြန့္ပစ္ခဲ့တာက ငါ့ႏွလုံးသားတင္မက၊ဘူး
ငါတို႔၂ေယာက္ရဲ႕အနာဂတ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကိုပါ
မင္းကိုင္ေပါက္ခဲ့တာ ေပ်ာ္တယ္မလား ဘာျဖစ္လို႔
ဒီလိုအ႐ူးဆန္ဆန္ငါ့ကိုလာခ်ဳပ္ေနဥတာလဲ အဟက္
ဘာလဲ..ငါ့ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကမက္ေလာက္စရာရွိလို႔လား"
မနာက်င္ျဖစ္ပါဘူး။ တစ္ဖက္နားကဝင္ၿပီး၊တစ္ဖက္နားက
ျပန္ထြက္သြားတဲ့အတြက္။ ႏွစ္လိုဖြယ္မရွိေပမယ့္
ခပ္ေရးေရးေတာ့ၿပဳံးလိုက္တယ္။
"ေမာင္မွားခဲ့တယ္ အဲ့ဒီအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္
ေမာင္ေနာက္ဆို မဆိုးေတာ့ဘူး ကိုကို႔တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ
ခ်စ္ပါေတာ့မယ္ ေနာက္ဆုံးအခြင့္ေရး
မေပးခ်င္ေတာ့ဘူးလား"
သူေျပာေတာ့ထိုလူသားကႏႈတ္ခမ္းကိုမဲ့ျပတယ္။ ၾကည့္ရတာ
ႏွိပ္ကြတ္ဖို႔ စကားလုံးေတြရွာေနတဲ့ပုံပါပဲ။ နာက်င္မယ္
ထင္လား ၊ ဒါေပါ့ အဲ့ဒီစကားလက္ႏွက္ေလးက သူ႕အတြက္
သိပ္ထိေရာက္တာ။
"ငါမင္းကိုအခြင့္ေရးေပးခဲ့ၿပီးၿပီ မင္းမွာျပန္ျပင္ခ်င္တဲ့
စိတ္မရွိခဲ့ဘူး Sorry Wang yibo ငါမင္းကိုခ်စ္ရတာ
ပင္ပန္းေနၿပီ.. ေရာ့ မင္းဟာမင္းျပန္ယူ"
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေျပာၿပီးေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားတဲ့ကိုကို႔ရဲ႕
အေနာက္ကိုသူလိုက္ရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့အေနာက္ကေန
တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားလိုက္ၿပီး။
"ေမာင့္ကို ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္လဲဟင္ တစ္ကယ္ပဲ
ထြက္သြားေစခ်င္လား ကိုကို႔ရဲ႕စကားအတိုင္း
ေမာင္လုပ္ပါ့မယ္ "
တစ္ကယ္ေတာ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္၂ခုၾကားမွာေရွာင္က်န့္
မေရရာစြာေရာက္ေနခဲ့တာ။ သူအေဝးကိုထြက္သြားေတာ့မယ္
ဆိုေတာ့ မျဖစ္ျပန္ဘူး။ ဒါဆိုရင္ သူ႕ကိုအခြင့္ေရးေပးၿပီး
ေနာက္ဆုံးအရင္လိုျပန္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေကာ။
ဟင့္အင္း ဒါဆိုရင္ငါခံစားရသမွ် ေဈးေပါသြားမွာ။
"ငါ့ကိုလႊတ္!!
ဒါေတာင္သူ႕အရိုင္းတုံးေလးကနားမေထာင္ပဲပိုတိုးၿပီး
ဖက္ပါတယ္။
"အခုမွျပန္ေတြးၾကည့္မိတယ္ ေမာင္တို႔မဂႅလာမဦးရေသးဘူး
မလား ကိုကို"
ျပဴးက်ယ္လွေသာ မ်က္ဝန္းေတြတစ္ကယ္ပဲက်ဥ္းေျမာင္း
သြားတယ္။ ဘာမွမျဖစ္ရေသးဘူးလို႔ သူတစ္ကယ္ပဲ
ထင္ခဲ့တာလား။
ေတာက္..... တာဝန္ယူခ်င္စိတ္ကင္းမဲ့လိုက္တာ။
အဲ့ဒီေန႕က ငါတို႔လက္မထပ္ရေသးဘူးေလ။ မင္းအရက္ေတြ
မူးေနတယ္။ တစ္ကယ္ပဲဘာမွမသိေတာ့တာလား။
အကယ္၍ကက္ကက္လန္ျပန္ေျပာမယ္ဆိုရင္လဲ
ကိုယ့္အရွက္ကို ခြဲသလိုျဖစ္ေနမွာဆိုးလို႔ၿငိမ္ေနရတာ။
သိတယ္၊ဒီေကာင္အေမးျမန္းထူေတာ့မွာ။
"မင္းလိုညစ္တီးညစ္ပတ္ေကာင္နဲ႕ ငါတစ္ကယ္ပဲ
ဘာမွမျဖစ္တာကံေကာင္းတယ္ ဆိုရမွာေပါ့ေနာ္"
"ကိုကို!!
Ring 📱
ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္သူၾကည့္ေတာ့ေဝးေနၿပီျဖစ္တဲ့ပန္ဆီက။
မလိုအပ္ဘူးထင္လို႔မကိုင္ပဲေနေတာ့ကိုကိုကသူ႕ကို
မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး။
"အေရးႀကီးလို႔ ထင္တယ္ ကိုင္ေလ အဟင္းဟင္း"
အဲ့ဒီရယ္သံလႊမ္းတဲ့အသံေလးကတစ္ကယ္ပဲ
ေၾကကြဲရိပ္သန္းေနတာ။
"ကိုကိုဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"အဲ့ဒါမင္းနဲ႕ ဘာဆိုင္လဲ "
"မဟုတ္ဘူး ကိုကိုဘယ္မွမသြားနဲ႕ ဒီနားမွာေန"
"ငါေစာင့္ရတာေတြ စိတ္ကုန္ေနၿပီ Wang yibo
ငါ့ဘဝရဲ႕အေရးမပါတဲ့အစိတ္ပိုင္းေတြကို ဖ်က္တဲ့အထဲမွာ
မင္းမပါခ်င္ရင္ ငါလုပ္ခ်င္တာလုပ္ခြင္းေပး မင္းကေတာ့
မင္းေကာင္မနဲ႕ ေပ်ာ္ေနေပါ့"
ကိုကိုကဘယ္သူ႕ဖုန္းလဲဆိုတာကိုခန့္မွန္းၿပီးေျပာေလေတာ့
ဘာမွတုန့္ျပန္ရန္စကားမရွိ။
"ေမာင့္အနားမွာေန..!
အေခ်ာသပ္ၿပီးသားသစ္သားခုံေလးေပၚအတင္းထိုင္ေစၿပီး
အဆက္မျပတ္ျမည္ေနေသာဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာါတယ္ တစ္ေယာက္ေသာသူေတာ့လက္သီးကိုက်စ္ေနေအာင္
ဆုပ္ၿပီးအံပါႀကိတ္ထားတယ္။
"ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ"
"yibo ကို'အရမ္းထူးဆန္းေနတယ္ သိလား ဘာေၾကာင့္
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကို ထိုးလိုက္ရတာလဲ ဒါမွမဟုတ္
အဲ့လူကိုစိတ္ျပန္လည္သြားလို႔လား ေတာက္.. ေသခ်ာတယ္
အဲ့ဒါyiboကို သူကမေကာင္းတဲ့နည္းေတြနဲ႕ျပဳစားထားတာ"
ဒီ့အတြက္ yiboၿပဳံးလိုက္တယ္။
"ငါ့အနားကိုမလာခဲ့ၾကနဲ႕ သူ႕ကိုပါတစ္ခါထဲေျပာလိုက္
ေျခက်ဴးရင္ ေျချဖတ္မယ္ လက္က်ဴးရင္ လက္ျဖတ္မယ္
အဲ့လိုၾကာပန္းျဖဴအေယာင္ေဆာင္တာေတြ စိတ္ကုန္သြားၿပီ"
ထို႔ေနာက္ ပန္၏ေဝေဝဆာဆာအသံေလးကို သူဥေပကၡာျပဳရင္း၊ ဖုန္းကိုခ်ကာ ငုပ္တုတ္ထိုင္ရင္း
သူ႕ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးေနတဲ့ယုန္ဆိုးႀကီးကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုလူသားကလဲဝုန္းခနဲထရပ္ၿပီး အရည္႐ႊမ္းေနတဲ့
သစ္သီးတစ္လုံးကိုအၾကည့္ေတြျဖင့္သူ႕ကိုၾကည့္ကာ။
"ငါမင္းမ်က္ႏွာကို ၂ခ်က္၃ခ်က္ေလာက္ ထိုးလို႔ရမလား Wang yibo "
🌴🌴🌴🌴
ေတာ္ေတာ္ကြဲသြားတယ္ေနာ္
၁ရက္ျခားတစ္ခါအပ္တာကို နားလည္ေပးၾကပါ
အၿပိဳင္ေရးေနတဲ့Ficလဲရွိေနေသးလို႔ပါ။ 😘😘
Unicode 🌴
"ဟလို.. လောင်ကျန်းဖေး နေကောင်းတယ်မလား"
ကုမ္ပဏီရောက်သည်နှင့်လောင်ကျန်းဖေးကိုတန်းတွေ့ရသည်မို့
ထင်ပါတယ်။ကိုကိုကဟန်တောင်မဆောင်ပဲကားပေါ်က
ဇွတ်အတင်းဆင်းသွားသည်။ လောင်ကျန်းဖေးလည်းပဲ
ရှောင်ကျန့်ကိုပြန်ပြုံးပြလိုက်ကာ။
"ကျန့်.. ဒီလိုဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာလဲ"
မေးပြီးမှအနောက်မှာခပ်တည်တည်နဲ့ပါလာသည့်yiboကို
ကြည့်ကာနားလည်သွားဟန် အော် ဟုသာပြောမိသည်။
"ငါ yiboနဲ့ လိုက်လာတာ မင်းလဲသိတဲ့အတိုင်းပဲ
ငါကုမ္ပဏီနဲ့ဝေးနေတာ ကြာပြီလေ ဒီနေ့တော့
စိတ်လိုလက်ရ လိုက်လာလိုက်တယ်"
"အဟမ်း..!
အနားကိုကပ်လာပြီးချောင်းဟန့်သံပေးလာတာကြောင့်
ရှောင်ကျန့်မျက်မှောင်ကျုံ့သွားသည်။ ထို့နောက် ချက်ချင်း
မဲ့ပြုံး ပြုံးကာလောင်ကျန်းဖေး၏လက်ကိုချိတ်တွယ်လိုက်
သည်။
"မင်းသိလား လောင်ကျန်းဖေး ငါမင်းကိုတွေ့ချင်တာ..
ဟိုတစ်နေ့က Shopping ထွက်ထားပေမယ့်
ငါတော့ နောက်တစ်ခေါက် ထပ်သွားချင်သေးတယ်"
Yibo၊လောင်ကျန်းဖေးကို ပေါက်ထွက်မတက်ကြည့်နေ
တာကြောင့်လောင်ကျန်းဖေးခေါင်းကြိမ်းရသည်။ ဒါကိုပင်
ရှောင်ကျန့်က သူ့လက်ကိုမဖြုတ်သေး။ သူသာဒီအတိုင်း
ငြိမ်နေလိုက်ရင် သေချာတယ် yiboရဲ့ဒေါသစိတ်တွေကို
ပိုဆွသလိုဖြစ်နေမယ်ဆိုတာ။
"အယ်.. ခနနေအစည်းဝေးရှိတယ်နော် yibo အဲ့ဒါ
ငါအရင်သွားနှင့်တော့မယ်"
လောင်ကျန်းဖေးကပြောပြောဆိုဆိုသူ့ကိုတွယ်ချိတ်ထားတဲ့
ရှောင်ကျန့်ရဲ့လက်တွေကိုဆွဲဖြုတ်ကာထိုနေရာကအမြန်ဆုံး
ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
"ဒါဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ Wang yibo မင်းမျက်နှာကြီးက
ဘာလို့စူပုပ်နေရတာလဲ အဲ့လိုလုပ်မှတော့ လောင်ကျန်းဖေး
ထွက်ပြေးပြီပေါ့"
အရှေ့မှာရှိနေတဲ့လူသားက လက်ပိုက်ရင်းအလိုမကျဟန်နဲ့
ပြောပါတယ်။ ဒီ့အတွက်မောင်ဘာတွေများ လုပ်ရဦးမလဲ။
"မောင် ပြောထားပြီးပြီ သူနဲ့မပတ်သတ်နဲ့လို့"
"အဲ့ဒါ ငါ့ကိစ္စပါ မင်းနဲ့လဲဘာမှမဆိုင်သလိုပဲနော်"
ကောင်းကောင်းပြန်မပြောပဲလက်နဲ့ရင်ဘက်ကို
တွန်းလာသောကြောင့်ခပ်ပါးပါးလေးရယ်ဖြစ်တယ်။
ဘယ်အထိများဒီလောက်ထိ ဆိုးနေဦးမှာလဲ ကိုကို။
ထိုလက်ကိုဆွဲပြီးမျက်နှာခြင်းနီးကပ်စေလိုက်တော့
လန့်ဖြန့်ကာအနောက်ကိုဆုပ်သွားချင်သယောင်ရှိတဲ့
ခင်ဗျားကဘယ်လောက်ထိဆွဲဆောင်မှုရှိလဲသိရဲ့လား။
အပြစ်အနာဆာမရှိသည့်လက်လေးကိုဆွဲယူနမ်းရှိုက်တော့
ခင်ဗျားအနည်းငယ်လောက်တော့လန့်မိမှာပေါ့။
ဒါမှမဟုတ် လူရှေ့မရှောင်ဘာမရှောင် လက်ရဲဇက်ရဲတဲ့
မောင့်ကို ခင်ဗျားဒေါသတကြီးအော်တော့မှာလား။
နမ်းပြီးတဲ့အခါ တွေးထားတာနဲ့တက်တက်စင်လွဲပါတယ်။
မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်သာပစ်ပေးပြီးအထဲကို
ပြေးဝင်သွားတဲ့ခင်ဗျားက ကျွန်တော်ရဲ့ချစ်မဝလေး။
ဒီလိုနဲ့စွန်ငယ်ဟာ.. ကြိုးပြတ်ပြီး လွတ်ရာကို
လွင့်မျောလေရဲ့.. ကျွန်တော်ကတော့ အဲ့ဒီစွန်လေးနောက်ကနေအမောနိုင်မပန်းနိုင်ပြေးလိုက်နေတဲ့
ကလေးတစ်ယောက်ပေ့ါ။
ရုံးခန်းထဲကိုဝင်လာတော့ အားလုံးကတရိုတသေထပြီး
နှုတ်ဆတ်ပေမယ့်သူကတော့ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲကိုသာ
လက်ထည့်ပြီးဆတ်လျှောက်လာတယ်။ CEOအသစ်
ပြောင်းလာပြီးကတည်းကဘယ်သူမှသူပြုံးတာကို
မြင်ဖူးသူမရှိ။ တုန့်ခနဲရပ်တန့်ပြီးနောက် သူ့ရဲ့
မျက်ခုံးလေးတွေထိလုနီးပါတွန်းချိုးသွားတော့တယ်။
လူမြင်ကွင်းကြီးမှာလောင်ကျန်းဖေးနဲ့ရယ်မောနေတဲ့
ဒီလူကြီးကိုဘယ်လိုဆုံးမရမလဲမတွေးတတ်တော့ဘူး။
အဲ့ဒီနောက်ခြေလှမ်းဖွဖွနင်းပြီးလောင်ကျန်းဖေးနဲ့
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ကြားထဲကိုတိုးဝင်ရင်းသူတို့ချင်းကို
စကားစပြတ်စေလိုက်တယ်။
"Wang yibo မင်းဘာလာရှုပ်ပြန်ပြီလဲ"
"မောင် နေလို့မကောင်းဘူး!!
ကုမ္ပဏီ ဝန်ထမ်းများက ထိုနေရာမှာ မသိမသာအကဲခတ်ရင်း
ပွဲကြည့်နေကြတယ်။ yiboလဲ ရှောင်ကျန့်လက်ထဲက
ဖိုင်တစ်ချို့ကိုဆွဲယူရင်းလောင်ကျန်းဖေးလက်ထဲကို
ထိုးထည့်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာကြီးပြုံးလို့ ရှောင်ကျန့်
ရင်ခွင်ထဲကိုတိုးဝင်ပြန်တယ်။
ကုမ္ပဏီ ဝန်ထမ်းများက CEOကြီး၏အပြုံးကြောင့်
လှုပ်လှုပ်ယွယွဖြစ်လာပြီးထီထိုးဖို့ပြင်နေကြပြီ။ တစ်ကယ်လဲ
အဲ့ဒီအပြုံးကိုဖောဖောသီသီပေးတာဆိုလို့ရှောင်ကျန့်
တစ်ယောက်သာရှိမည်ထင်တယ်။
"ခွေးကောင်.. ဖယ်ပေးစမ်း လူတွေကြည့်နေတယ်"
ပြောရင်းနဲ့ ဒီလူသားကတွန်းထုတ်ပြန်တယ်။ ဘယ်အချိန်မှ
ဒီရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်ခွင့်ရတော့မှာလဲ။ စဥ်းစားတာတောင်
မဆုံးသေး ကိုကိုကသူ့ကိုရွဲ့လို့ လောင်ကျန်းဖေးနဲ့အတူ
ပြုံးရယ်ကာ ထွက်သွားလေရဲ့။
ဒီအရာကို ဥပေက္ခာလို့ ခေါ်သလား။ ဟုတ်တော့လဲ
ဟုတ်မှာပေါ့ တိတိကျကျအဖြေရှိမနေပေမယ့် အခုလက်ရှိ
ကိုကို့ရဲ့အရာအားလုံးကိုပိုင်ဆိုင်သူက ကိုယ်မှ
ဟုတ်မနေပဲလေ။
ဆစ်ခနဲနာကျင်ရင်း ပေါက်ခနဲကျလာတဲ့မျက်ရည်တစ်စက်
ကြောင့် ရင်နင့်စွာ ပြုံးလိုက်မိတယ်။ ဘယ်ချိန်ကတည်းက
ကျွန်တော် ကလေးဆန်တတ်သွားပါလိမ့်။ ဟိုအရင်
ဒီလူသားနဲ့ချစ်သူဖြစ်စကတည်းကလား။ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲ့ဒီလူကြီးက လိုလေသေးမရှိအောင်
ဂရုစိုက်ခဲ့တာကိုး။
"ကိုကို နိဟောင်!!
ဇီယန်ကလက်တစ်ဖက်ကိုရှေ့ဆန့်ထုတ်ရင်းမိတ်ဆတ်လာတော့ သူလည်းပဲပြုံးပြပြီးလက်ဆွဲနှုတ်ဆတ်လိုက်တယ်။
"တစ်ချိန်ထဲမှာ လောင်ကျန်းဖေးကိုပါ တွေ့ရမယ်လို့
မထင်ထားဘူး အဟင်းဟင်း"
ဇီယန်ကရယ်သံအနည်းငယ်လွှမ်းတဲ့အသံလေးနဲ့ပြောသည် ။
"ဒါနဲ့ ကိုကိုက အစည်းဝေးလာတက်တာလား"
"အင်း ဟုတ်တယ်.. ကိုယ်လဲကုမ္ပဏီကို မရောက်တာ
ကြာပြီလေ"
"ဝမ်းသာစရာကြီး ဇီတော့ လူချောလေး၂ယောက်ကြားမှာ
ထိုင်ရတော့မယ် ခိခိ"
အခုဆိုရင်ဖြင့် ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက် ဇီယန် ၊လောင်ကျန်းဖေးနဲ့အတူ ငြိမ်းချမ်းမှုရယူပြီးပြီဖြစ်သည်။
အဲ့ဒါကြောင့် နှစ်လိုဖွယ်ပြုံးရွှင်နေပါ၏။ yiboကတော့
ဘေးကနေသူ့ကိုသာစောင်းငဲ့ကြည့်ပြီးခေါင်းလေးကို
ငုံ့ချထားသည်။
ဒီနေ့ ကုမ္ပဏီ အစည်းဝေးခန်းထဲမှာ ထိုင်သာထိုင်နေပြီး
တစ်ခြားသူတွေ၏အကြံပြုချက်ကိုသာနားထောင်ကာ
ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်ညိမ့်သည်။ သည်ကြားထဲရှောင်ကျန့််နဲ့
သူ၊၂ယောက်လုံးအကြည့်ဖြင့်စစ်ခင်းကြသည်။
အစည်းဝေးပြီးတော့လဲရှောင်ကျန့်ကသူ့ထက်အရင်
လောင်ကျန်းဖေး၊ဇီယန်တို့နဲ့အတူ ထထွက်သွားပြီဖြစ်သည်။
"ဒီည ကိုကိုအားလား "
မဝံ့မရဲခွင့်တောင်းလေတော့ကိုကိုကမျက်မှောင်ကြီးကျုံ့ပြီး
ကြည့်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှအနည်းငယ်ရယ်သွမ်းရင်း
အကဲခတ်သလိုပြန်ကြည့်လာကာ။
"ဘာလုပ်ဖို့လဲ?
"Surprise လုပ်မလို့..!
ရှောင်ကျန့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကော့နေအောင်ပြုံးရင်း
သူ့ကိုစေ့စေ့ကြည့်လာသည်။
"ငါ့မှာမင်းကိုအချိန်ပေးဖို့ အားမနေဘူး!!
စကားအဆုံးနာကျင်သွားသလိုတော့ရှိတယ်။ သို့ပေမယ့်
ကိုကို့ရှေ့မှာမို့ ဟန်ဆောင်ပြုံးလိုက်မိတယ်။ ဒါကို
အဲ့ဒီလူကြီးကအဓိပ္ပာယ်ကောက်လွဲသွားပုံပါပဲ။
"ငါ့ကိုအဲ့လိုမပြုံးပြနဲ့ Wang yibo "
"တစ်ကယ်လို့ ခင်ဗျားလက်မခံရင် မောင်အကြမ်းနည်းပဲ
သုံးရလိမ့်မယ် မောင်မသိလိုက်ခင်ပဲ ခင်ဗျားကို
သိမ်းပိုက်ရင် သိမ်းပိုက်ရသွားနိုင်တယ် ဒါကတော့
ကိုကို့ရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ပေါ်မှာ မူတည်တာပေါ့လေ"
ထိုအခါရှောင်ကျန့်၏မျက်နှာတစ်ခုလုံးရဲတွတ်လာသည်။
Yiboကလဲအတည်ပေါက်ကြီးစတိုင်နဲ့ပြောနေတာကြောင့်
သူ့မှာအသေအလဲ တွေးရပါတယ်။ ချက်ချင်းလက်မခံဖို့တော့
ဦးနှောက်ကခနခနအသိပေးနေတယ်။ ဒီလက်ကျန်မာနလေး
ကိုတော့ထိန်းထားရမှာပေါ့။ သူဘယ်လောက်ထိ
ချစ်နေပါစေဦး အပေါစားဆန်တယ်လို့အထင်မခံစေချင်။
"ညမရောက်ခင် အကြောင်းပြန်မယ် အခုတော့
ငါ့ကိုစဥ်းစားခွင့်ပေး"
ခေါင်းညိမ့်ပြတော့ရှောင်ကျန့်ကစူပုပ်ပုပ်နဲ့တစ်ဖက်ကိုသာ
လှည့်သွားတယ်။ ဒီနေ့ စကားတွေအများကြီးအရင်လို
မပြောဖြစ်ကြပေမယ့် အတူတူရှိနေတယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့တင်
လုံလောက်နေပြီမလို့yiboဒီလောက်နဲ့သာကျေနပ်ရတယ်။
"ရှောင်ကျန့်!
ရင်းနှီးသည့်အသံလေးကြောင့်ကားထဲကိုတန်းမဝင်ပဲ
ဘေးဘီကိုဝေ့ကြည့်မိပါ၏။ ထိုအခါတွေ့ရသည်က
မောင့်သူငယ်ချင်း...။ သူက ဘယ်လိုကြောင့် အနားကို
ပြေးလာပြီး ကျွန်တော်နာမည်ကိုအရေးတကြီးအော်ပြီး
ခေါ်နေရတာလဲ။
"Wang yiboဆီ လာခဲ့တာလား သူခနနေမှ
ကုမ္ပဏီက ထွက်လာလိမ့်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ သူနဲ့မတွေ့တာကြာလို့လေ အဲ့ဒါလာပြီးတွေ့တာ
ဒါနဲ့Mr:Xiao ကျွန်တော်တစ်ခုမေးလို့ရမလား"
စကားအဆုံးမျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်တက်လို့ပြောဆိုတဲ့
သဘောနဲ့စမတ်ကျကျခေါင်းတစ်ချက်ညိမ့်ပြလိုက်တယ်။
ဘာအကြောင်းနဲ့ပတ်သတ်ပြီးပြောမှာမှန်းမသိပေမယ့်
သု့ပုံစံက တော်တော်လေးထူးဆန်းနေတယ်။
"ကျွန်တော်သိရသလောက် ပန်နဲ့yiboရဲ့ကိစ္စကို Mr:Xiaoသိပြီးပြီဆို"
ရှောင်ကျန့်မျက်လုံးတွေဝိုင်းစက်လာတယ်။ ဒါက မေ့ပျောက်
တော့မလိုဖြစ်နေတဲ့ဒဏ်ရာဟောင်းတစ်ခုကိုလာဆွနေတာ
မဟုတ်လား။ သူ့အခြေနေကြောင့် ကျေနပ်သွားဟန်ရှိတဲ့
ရွှယ်ယမ်ကအားမနာစွာစကားဆက်သည်။
"ဟိုတစ်နေ့က ပန်ကျွန်တော်ကိုပြောတယ် Mr:xiaoက
သူနဲ့လာပြီးညှိနှိုင်းသေးတယ်ဆို yiboနဲ့တောင်
လက်ထပ်ဖို့တောင်းဆိုသွားတယ်ဆိုပဲ၊ အားမနာတမ်း
ပြောရရင် Mr:xiao , yiboနဲ့ကွာရှင်းရင် သူ့ကို
ဘယ်အတိုင်းတာထိ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေခွဲပေးမလဲ"
"ဘယ်လို!!
ငါက တစ်ကယ်ကွာပေးမယ် ထင်နေတာလား။
ခွပ်
ရုတ်တရက် အနားကိုရောက်လာတဲ့yibo၊ရွှယ်ယမ်မျက်နှာကိုထိုးလိုက်ခြင်းကြောင့်ဘေးနားက
ရှောင်ကျန့်လည်းပဲမျက်လုံးပြူးသွားရသည်။
"ခွေးကောင် မင်းဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ကိုကို့အနားကို
ကပ်ရတာလဲ"
ဒေါသတကြီးအော်ဟစ်လာတဲ့yiboကိုရွှယ်ယမ်နားမလည်စွာကြည့်လိုက်ပြီး၊ထူပူသွားသည့်မျက်နှာလေးကိုလက်နဲ့
ပွတ်ကာ။
"yibo၊ မင်းဘာလို့ အခုလို လုပ်ရတာလဲ!!?
တအံ့တသြမေးလာသော သူ့ကို yiboကသေချာကြည့်ပြီး
ဟက်ခနဲရယ်လိုက်သည်။
"မင်း ကိုကို့ရဲ့အနားကို ဘယ်တော့မှ ကပ်လာဖို့
မကြိုးစားနဲ့ ငါဒါပဲပြောမယ်"
ပြီးတာနဲ့ရှာင်ကျန့်လက်ကိုဆွဲကာ ၊ကားပေါ်တက်စေရင်း
ဘေးနားက ရွှယ်ယမ်ရှိရာကိုလှည့်ပြီးစကားဆက်သည်။
"ငါပြောလိုက်မယ် ရွှယ်ယမ်.. ငါနဲ့ကိုကို့ရဲ့အနားကို
ယောင်လို့တောင်မလာမိစေနဲ့ ပြီးတော့ မင်းတို့ရဲ့
မဟာစီမံကိန်းကြီးနဲ့လျို့ဝှက်ချက်ကြီးကိုငါသိပြီးသွာပြီ"
စကားအဆုံးရွှယ်ယမ် မျက်လုံးပြူးလာရသည်။
ဒါကို yiboဘယ်လိုသိသွားတယ် သူလဲမတွေးတတ်။
Yiboကတော့ မိန့်မိန့်ကြီး ကားမောင်းကာ အိမ်ကို
ရှောင်ကျန့်နဲ့အတူပြန်လာသည်။ သူတို့ချင်းကားပေါ်မှာ
ဘာစကားမှမပြောဖြစ်ကြ။
"yibo..မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ"
ဆိုဖာပေါ်ကိုဆောင့်ထိုင်ကာအမျက်ဒေါသထွက်ဟန်ရှိတဲ့
သူ့ကိုမေးတော့ပြန်ရသည်က အကြည့်တစ်ချက်၊ထို့နောက်
ကွဲအက်အက်ရယ်သံ။
"ဟုတ်တယ် ကိုကိုမြင်တဲ့အတိုင်း မောင်စိတ်တိုနေတာ
အဲ့ကောင်နဲ့ ဝေးဝေးနေပါ ကိုကို "
သူမကောင်းတဲ့အကြောင်း၊သစ္စဖောက်သည့်အကြောင်းကို
တော့ထည့်မပြောဖြစ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူမကောင်းတာ
ကိုယ်သိရင်ပဲလုံလောက်နေပြီမလို့။ ထိုအကြောင်းကား
တွေးလေလေဆွေးမပြေဖြစ်ရပါတယ်။ ဒီနှစ်တွေမှာ
တော်တော်လေးငါ့ကိုအရူးလုပ်ခဲ့တာပဲ။ ကိုကို့ရှေ့ကို
ပြန်ပြောပြန်ရင်လဲကိုယ့်ပေါင်ကိုယ်လှန်ထောင်းသလို
ဖြစ်နေမှာလဲဆိုးရတာကြောင့်ငြိမ်သတ်နေမိခြင်း။
"အဲ့ဒါ ငါ့ကိစ္စပါ ငါ့ကိုမင်းတားဖို့မလိုဘူး "
ကိုကိုကအဲ့လိုလဲကက်ကက်လန်ပြန်ပြီးရန်တွေ့တတ်သေး
တယ်။
"ဒါဆို မောင်မပြောတော့ဘူး အခုအရေးကြီးတာပဲပြောမယ်"
လက်ကနာရီလေးကိုတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး။
"အချိန်မစောတော့ဘူး မိုးလဲချုပ်တော့မယ် အဲ့ဒီတော့
အပြင်သွားဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်တော့ ကိုကို.. ဒီတစ်ခါတော့
ငြင်းမယ်မကြံနဲ့ ခင်ဗျားကိုဘယ်နည်းနဲ့မဆို ရအောင်
ခေါ်သွားရလိမ့်မယ်"
ဒီတစ်ခါတော့yiboလက်ထဲကုမ္ပဏီလွှဲပေးလိုက်တာမှန်သည်
ဟုထင်မိတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့်လဲ အခုလို ရင့်ကျက်တဲ့
ပုံစံကိုမြင်ရတာမဟုတ်လား။
"မင်းအမိန့်ကိုနာခံတတ်တဲ့ အရင်ကရှောင်ကျန့်
ထင်နေသလား Wang yibo "
မျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်ပြရင်းပြောလေတော့yiboဟက်ခနဲ
ရယ်မိလိုက်သည်ထင်တာပဲ။ သူသတိထားမိတာကကိုကို့
အနားကိုတိုးသွားလိုက်ပြီး အဲ့ဒီယုန်ဆိုးကြီးကို ပွေ့ချီ
လိုက်တာပဲ။
"ဘာလုပ်တာလဲ အခုလွှတ်စမ်း"
သူ့အဝတ်တွေကိုဆွဲချွတ်ပြီးအဝတ်လဲပေးနေတဲ့yibo
ကြောင့်ငယ်သံပါအောင်အော်လိုက်မိတယ်။ ဒါပေမယ့်
ဒီကောင်လေးက သူ့စကားတွေကိုမကြားချင်ယောင်
ဆောင်ထားပုံပါပဲ။
"ပြီးပြီ သွားရအောင်"
"ထွီ.. ချီးကိုသွား ငါမလိုက်နိုင်ဘူး"
သူ့မျက်နှာပေါ်ကတံတွေးတွေကိုလက်နဲ့ဖိသုတ်လိုက်ပြီး
အပြုံးတစ်ခုတပ်ဆင်ကာ ဗီရိုထဲကကြိုးတစ်ချောင်းယူပြီး
မဲ့ပြုံးလေး ပြုံးတယ်။ ပြီးတော့ အင်း ခင်ဗျားတို့ထင်တဲ့
အတိုင်းခပ်စွာစွာယုန်ကြီး၏လက်၂ဖက်ကိုကြိုးနဲ့ချည်၊
အဲ့ဒီအပြင်ခြေထောက်၂ချောင်းကိုပါချည်လိုက်တယ်။
ခင်ဗျားသာလိမ်မာရင် ကြိုးချည်ခံရမှာမဟုတ်ဘူး။
ဝူးဝူးဝါးဝါး ကိုကို့အသံကသူ့နာစည်အတွင်းဝင်လာတော့
နှုတ်ခမ်းလေးကိုပင့်လို့ပြုံးမိပြန်တယ်။ ဟုတ်တယ်
ကိုကိုအော်လို့မရအောင်ပါးစပ်ထဲကိုအဝတ်စို့ထားလိုက်တယ်။
တစ်ခါတစ်လေ အရပ်ကလန့်ကလားလောရှည်တွေက
ချီရတာအရမ်းခက်တာပဲ။
ကားထဲကိုပစ်သွင်းတော့ အရည်ရွှဲနေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့
သူ့ကိုပြန်ကြည့်တယ်။ သို့ပေမယ့်ထိုအကြည့်များကို
မျက်ကွယ်ပြုလို့ ကားမောင်းကာ တစ်နေရာကို
ဦးတည်ခဲ့မိတယ်။
"ခွေးကောင် Wang yibo မင်းကိုမုန်းတယ်"
တည်နေရာရောက်တော့ပါးစပ်ထဲမှာစို့ထားတဲ့အဝတ်ကို
ပြန်ဖယ်လိုက်တော့ပထမဆုံးဆဲသံဝေဝေဆာဆာလေးတွေ
သာတန်ပြန်ရတယ်။ အမှန်ကအဝတ်စို့ထားရမှာမဟုတ်ဘူး။
အပ်နဲ့ချုပ်ထားရမှာ။
လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ၈နာရီကျော်နေပြီ။
ထိုတော့မှ ကားထဲကနေဆင်းလိုက်တယ်။ ကိုကို့ရဲ့
ဆဲသံတွေကိုနားထောင်ရတာ နားစည်တောင်
ကွဲမတတ်ပဲ။
"ငါ့ကိုကြိုးဖြည်ပေး Wang yibo "
Yiboခေါင်းညိမ့်လို့ကြိုးဖြည်ပေးတော့အဲ့ဒီယုန်ဆိုးကြီးက
လှုပ်လှုပ်ယွယွဖြစ်လာလေရဲ့။
"သခင်လေး ကြွပါ!!
နောက်ရွှတ်ရွှတ်ပြောရင်းကားတံခါးဖွင့်ပေးကာဆင်းစေတော့
တန်ပြန်ရသည်က မျက်စောင်းတစ်ချက်။
ကျစ်!! စောက်ရမ်းလှတယ်။
"ဒါက ဘယ်နေရာလဲ!!
Surpriseလုပ်မယ်ဆိုလို့ကိုယ်တွေးမိတာကစားသောက်
ဆိုင်တစ်ခုလုံးငှားပြီးလုပ်မှာလား ဒါမှမဟုတ်
မြက်ခင်းပြင်တစ်ခုပေါ်မှာမိုးပျံပူပေါင်းတွေကြားကနေ
ဒူးထောက်ပြီးအံ့သြအောင်လုပ်မှာလားလို့အမျိုးမျိုး
တွေးလိုက်ရတာ။ အခုတော့အတွေးနဲ့လက်တွေ့က
တက်တက်စင်လွဲတာပဲ။
ကလေးတစ်သိုက် လက်ထဲမှာမီးပန်းတွေကိုယ်စီကိုင်ပြီး
ပြေးလွှားနေသလို၊ ပင်လယ်ထဲမှာရှိသည့်ရေတွေက
ကျောက်ဆောင်တွေကိုတစ်ဝုန်းဝုန်းရိုက်ခတ်သည့်
အသံတွေကိုသူကြားရတယ်။ ပြီးတော့ ရောင်စုံသည့်
မီးရောင်တွေ အရမ်းလှတယ်။ ဒီ့အပြင် ဖွာလောင်ဖွာလောင်
ဈေးရောင်းသံတွေကိုပါ ကြားရမည်ဖြစ်သည်။
"ကိုကို ချောကလက်စားပါ"
ရှေ့ကိုကမ်းပေးလာတဲ့ချိုချဥ်လိုစုတ်လုံးလေး။
"ဒါက!!!
ဟုတ်ကဲ့ အခုရောက်နေတဲ့နေရာက ပင်လယ်ကမ်းခြေတစ်ခု။
တရုတ်ပြည်အင်ပါရာရှန်ဟိုင်းမြို့ရဲ့တောင်ပင်လယ်အော်ပေါ့။
ညအချိန်မို့ ဒီနေရာလေးက သိပ်ကြည့်ကောင်းသည်။
"ကိုကိုပြောတော့ ပင်လယ်တစ်ခုမှာ ခရီးထွက်ချင်တယ်ဆို
မောင်တစ်ပတ်လောက် ကုမ္ပဏီ မသွားဘူး ဒီတစ်ပတ်လုံး
ကိုကို့ရဲ့အနားကိုမောင်နေမယ်"
ဒီနေရာမှာတင်ရပ်မသွားပဲyiboခပ်တည်တည်နဲ့
ဆက်ပြောသည်။
"ခနလောက်တော့စောင့်ပါဦး ကိုကို.. တစ်ကယ်လို့ပန်းချီ
ဆွဲချင်ရင်လဲ ဒီနေရာလေးကမိုက်တယ် နေ့ဘက်ဆို
အရမ်းလှတာ "
ရှောင်ကျန့် ဘာမှမမေးတော့ပဲမျက်နှာလွှဲလိုက်တယ် ။
မကြာပါဘူး ခနနေတော့သဘေႅာတစ်စီးသူတို့အရှေ့ကို
ဆိုက်မြိုက်လာခဲ့၏။
"သွားရအောင် ကိုကို"
ပြောရင်းဆိုရင်း ကစားနေတဲ့ကလေးတစ်သိုက်ကို
အကြည့်မလွှဲတဲ့ကိုကို့ကိုဆွဲကာ သဘေႅာပေါ်ကို
တတ်သွားတော့တယ်။ တော်တော်လေးကျယ်ဝန်းတဲ့
အဲ့ဒီ သဘေႅာပေါ်မှာ သူတို့၂ယောက်သာရှိတယ်။
ဝါဖန့်ဖန့်မီးတွေနဲ့မို့ ရှူခင်းကြည့်ရတာမိုက်နေသလို။
"နေ့ခင်းဆို အရမ်းလှမှာပဲ!!
ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်တဲ့သူ့စကား၊ဘေးမှာရှိတဲ့
ကောင်လေးကကြားသွားပုံရတယ်။ ခပ်ပြုံးပြုံးသာ
ပြန်ကြည့်ပြီးအတော်ကြာတော့ညလေအေးကိုခံစားမိလာတယ်။ ချက်ချင်းကုတ်Shirtလေးကိုလွှားခြုံပေးလိုက်တယ်။
အဲ့တော့ကိုကိုကသူ့ကိုမေးခွန်းပေါင်းများစွာနဲ့ကြည့်လာတယ်။
"ကိုကိုပြောခဲ့တယ် ပင်လယ်တစ်ခုမှာ ခရီးထွက်ချင်တယ်လို့"
ရှောင်ကျန့်ဟိုးအဝေးတစ်နေရာသို့ကြည့်ရင်းသက်ပျင်းကို
ခပ်ပြင်းပြင်းချကာ။
"ဟုတ်တယ် ဒါပေမယ့် မင်းအလေးနက်မထားခဲ့ဘူး
ငါလုပ်သမျှ၊ငါတွေးသမျှတွေကို မင်းဖျက်စီးခဲ့တယ်
ငါ့နှလုံးသားတွေကို မင်းနင်းခြေလိုက်တယ်လေ တစ်ကယ်တော့ မင်းစွန့်ပစ်ခဲ့တာက ငါ့နှလုံးသားတင်မက၊ဘူး
ငါတို့၂ယောက်ရဲ့အနာဂတ်ကြီးတစ်ခုလုံးကိုပါ
မင်းကိုင်ပေါက်ခဲ့တာ ပျော်တယ်မလား ဘာဖြစ်လို့
ဒီလိုအရူးဆန်ဆန်ငါ့ကိုလာချုပ်နေရတာလဲ အဟက်
ဘာလဲ..ငါ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကမက်လောက်စရာရှိလို့လား"
မနာကျင်ဖြစ်ပါဘူး။ တစ်ဖက်နားကဝင်ပြီး၊တစ်ဖက်နားက
ပြန်ထွက်သွားတဲ့အတွက်။ နှစ်လိုဖွယ်မရှိပေမယ့်
ခပ်ရေးရေးတော့ပြုံးလိုက်မိတယ်။
"မောင်မှားခဲ့တယ် အဲ့ဒီအတွက်တောင်းပန်ပါတယ်
မောင်နောက်ဆို မဆိုးတော့ဘူး ကိုကို့တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ
ချစ်ပါတော့မယ် နောက်ဆုံးအခွင့်ရေး
မပေးချင်တော့ဘူးလား"
သူပြောတော့ထိုလူသားကနှုတ်ခမ်းကိုမဲ့ပြတယ်။ ကြည့်ရတာ
နှိပ်ကွတ်ဖို့ စကားလုံးတွေရှာနေတဲ့ပုံပါပဲ။ နာကျင်မယ်
ထင်လား ၊ ဒါပေါ့ အဲ့ဒီစကားလက်နှက်လေးက သူ့အတွက်
သိပ်ထိရောက်တာ။
"ငါမင်းကိုအခွင့်ရေးပေးခဲ့ပြီးပြီ မင်းမှာပြန်ပြင်ချင်တဲ့
စိတ်မရှိခဲ့ဘူး Sorry Wang yibo ငါမင်းကိုချစ်ရတာ
ပင်ပန်းနေပြီ.. ရော့ မင်းဟာမင်းပြန်ယူ"
ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြောပြီးကျောခိုင်းထွက်ခွာသွားတဲ့ကိုကို့ရဲ့
အနောက်ကိုသူလိုက်ရသေးတယ်။ ပြီးတော့အနောက်ကနေ
တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားလိုက်ပြီး။
"မောင့်ကို ဘယ်လိုဖြစ်စေချင်လဲဟင် တစ်ကယ်ပဲ
ထွက်သွားစေချင်လား ကိုကို့ရဲ့စကားအတိုင်း
မောင်လုပ်ပါ့မယ် "
တစ်ကယ်တော့ဆုံးဖြတ်ချက်၂ခုကြားမှာရှောင်ကျန့်
မရေရာစွာရောက်နေခဲ့တာ။ သူအဝေးကိုထွက်သွားတော့မယ်
ဆိုတော့ မဖြစ်ပြန်ဘူး။ ဒါဆိုရင် သူ့ကိုအခွင့်ရေးပေးပြီး
နောက်ဆုံးအရင်လိုပြန်နေကြမယ်ဆိုရင်ကော။
ဟင့်အင်း ဒါဆိုရင်ငါခံစားရသမျှ ဈေးပေါသွားမှာ။
"ငါ့ကိုလွှတ်!!
ဒါတောင်သူ့အရိုင်းတုံးလေးကနားမထောင်ပဲပိုတိုးပြီး
ဖက်ပါတယ်။
"အခုမှပြန်တွေးကြည့်မိတယ် မောင်တို့မဂႅလာမဦးရသေးဘူး
မလား ကိုကို"
ပြူးကျယ်လှသော မျက်ဝန်းတွေတစ်ကယ်ပဲကျဥ်းမြောင်း
သွားတယ်။ ဘာမှမဖြစ်ရသေးဘူးလို့ သူတစ်ကယ်ပဲ
ထင်ခဲ့တာလား။
တောက်..... တာဝန်ယူချင်စိတ်ကင်းမဲ့လိုက်တာ။
အဲ့ဒီနေ့က ငါတို့လက်မထပ်ရသေးဘူးလေ။ မင်းအရက်တွေ
မူးနေတယ်။ တစ်ကယ်ပဲဘာမှမသိတော့တာလား။
အကယ်၍ကက်ကက်လန်ပြန်ပြောမယ်ဆိုရင်လဲ
ကိုယ့်အရှက်ကို ခွဲသလိုဖြစ်နေမှာဆိုးလို့ငြိမ်နေရတာ။
သိတယ်၊ဒီကောင်အမေးမြန်းထူတော့မှာ။
"မင်းလိုညစ်တီးညစ်ပတ်ကောင်နဲ့ ငါတစ်ကယ်ပဲ
ဘာမှမဖြစ်တာကံကောင်းတယ် ဆိုရမှာပေါ့နော်"
"ကိုကို!!
Ring 📱
ဖုန်းမြည်သံကြောင့်သူကြည့်တော့ဝေးနေပြီဖြစ်တဲ့ပန်ဆီက။
မလိုအပ်ဘူးထင်လို့မကိုင်ပဲနေတော့ကိုကိုကသူ့ကို
မျက်စောင်းထိုးပြီး။
"အရေးကြီးလို့ ထင်တယ် ကိုင်လေ အဟင်းဟင်း"
အဲ့ဒီရယ်သံလွှမ်းတဲ့အသံလေးကတစ်ကယ်ပဲ
ကြေကွဲရိပ်သန်းနေတာ။
"ကိုကိုဘယ်သွားမလို့လဲ"
"အဲ့ဒါမင်းနဲ့ ဘာဆိုင်လဲ "
"မဟုတ်ဘူး ကိုကိုဘယ်မှမသွားနဲ့ ဒီနားမှာနေ"
"ငါစောင့်ရတာတွေ စိတ်ကုန်နေပြီ Wang yibo
ငါ့ဘဝရဲ့အရေးမပါတဲ့အစိတ်ပိုင်းတွေကို ဖျက်တဲ့အထဲမှာ
မင်းမပါချင်ရင် ငါလုပ်ချင်တာလုပ်ခွင်းပေး မင်းကတော့
မင်းကောင်မနဲ့ ပျော်နေပေါ့"
ကိုကိုကဘယ်သူ့ဖုန်းလဲဆိုတာကိုခန့်မှန်းပြီးပြောလေတော့
ဘာမှတုန့်ပြန်ရန်စကားမရှိ။
"မောင့်အနားမှာနေ..!
အချောသပ်ပြီးသားသစ်သားခုံလေးပေါ်အတင်းထိုင်စေပြီး
အဆက်မပြတ်မြည်နေသောဖုန်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်တောါတယ် တစ်ယောက်သောသူတော့လက်သီးကိုကျစ်နေအောင်
ဆုပ်ပြီးအံပါကြိတ်ထားတယ်။
"ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ"
"yibo ကို'အရမ်းထူးဆန်းနေတယ် သိလား ဘာကြောင့်
ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကို ထိုးလိုက်ရတာလဲ ဒါမှမဟုတ်
အဲ့လူကိုစိတ်ပြန်လည်သွားလို့လား တောက်.. သေချာတယ်
အဲ့ဒါyiboကို သူကမကောင်းတဲ့နည်းတွေနဲ့ပြုစားထားတာ"
ဒီ့အတွက် yiboပြုံးလိုက်တယ်။
"ငါ့အနားကိုမလာခဲ့ကြနဲ့ သူ့ကိုပါတစ်ခါထဲပြောလိုက်
ခြေကျူးရင် ခြေဖြတ်မယ် လက်ကျူးရင် လက်ဖြတ်မယ်
အဲ့လိုကြာပန်းဖြူအယောင်ဆောင်တာတွေ စိတ်ကုန်သွားပြီ"
ထို့နောက် ပန်၏ဝေဝေဆာဆာအသံလေးကို သူဥပေက္ခာပြုရင်း၊ ဖုန်းကိုချကာ ငုပ်တုတ်ထိုင်ရင်း
သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးနေတဲ့ယုန်ဆိုးကြီးကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုလူသားကလဲဝုန်းခနဲထရပ်ပြီး အရည်ရွှမ်းနေတဲ့
သစ်သီးတစ်လုံးကိုအကြည့်တွေဖြင့်သူ့ကိုကြည့်ကာ။
"ငါမင်းမျက်နှာကို ၂ချက်၃ချက်လောက် ထိုးလို့ရမလား Wang yibo "
🌴🌴🌴🌴
တော်တော်ကွဲသွားတယ်နော်
၁ရက်ခြားတစ်ခါအပ်တာကို နားလည်ပေးကြပါ
အပြိုင်ရေးနေတဲ့Ficလဲရှိနေသေးလို့ပါ။ 😘😘