Zawgyi🌴
"ဟိုေလ.. ေမာင္ မလာဘူးလား"
တုန္ရီေနေသာ အသံမွာေၾကာက္စိတ္မ်ားပါဝင္ေနမွန္း
ခံစားမိသည္။ ငိုထား၍ႏွာေခါင္းထပ္ေလးကပါ
ရဲရဲေတာက္ေန၏။ ထို႔ေနာက္ ခ်ထားသည့္ေကာ္ဖီခြက္အား
ေမာ့ေသာက္ၿပီး။
"ခင္ဗ်ားလဲသိတယ္မလား ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေခၚမွမေခၚတာ"
စကားအဆုံး၌စိတ္ပ်က္မႈမ်ားစြာျဖင့္ခပ္တိုးတိုးသက္ပ်င္း
ခ်သံသဲ့သဲ့ကိုပါၾကားရ၍။
"စိတ္မေကာင္းပါဘူး သူေပ်ာက္သြားတဲ့ကိစၥကို
လာမေမးသင့္ဘူးထင္တယ္"
"ဒါဆို ေမာင္ ဘယ္မ်ားထြက္သြားတာလဲ အိမ္ကိုလဲ
ျပန္မလာဘူးေလ"
"မသိနိုင္ဘူး သူ႕မိန္းကေလးနဲ႕ အတူတူထြက္သြားတာလဲ
ျဖစ္နိုင္တာပဲ"
သိသိသာသာပ်က္ယြင္းသြားေသာမ်က္ႏွာေလးကို
ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ Wang yibo
ေပ်ာက္သြားရျခင္းကို အခုမွသတိထားမိၾကပုံပဲ။
"႐ႊယ္ယမ္.. နင္ဘာလို႔အဲ့လိုလုပ္ရသလဲ"
ထိုစဥ္ အနားကိုေရာက္လာသည့္ ပန္ေၾကာင့္ ႐ႊယ္ယမ္နဲ႕အတူ
ေရွာင္က်န့္ပါမ်က္လုံးျပဴးသြားရသည္။
"အဟမ္း.. နင္ဘာလာလုပ္ျပန္တာလဲ ငါေျပာၿပီးၿပီေလ
Yiboမရွိပါဘူးလို႔ ခနခနငါ့ဆီကိုလာမရွာစမ္းနဲ႕"
အၾကည့္နဲ႕အခ်က္ျပသည္မို႔ပန္ကလဲပါးနပ္စြာပင္။
"႐ုတ္တရက္ႀကီး သူေပ်ာက္သြားတာ ထူးဆန္းေနသလားလို႔
အာ.. ရွင္ပါေရာက္ေနတာကိုး ဒီခ်ိန္ႀကီးကိုေလ"
ပန္ကေမွာင္က်ေနတဲ့အျပင္ကိုၾကည့္လိုက္ေရွာင္က်န့္ကို
ၾကည့္လိုက္နဲ႕။
"ငါကေယာက္်ားေလ ဒီခ်ိန္လာလဲ ဘာျဖစ္မွာမလို႔လဲ
ၿပီးေတာ့ မင္းက်ေတာ့ ဒီေလာက္မိုးခ်ဳပ္ေနတာကို
လာတယ္ေပါ့ ငါထင္တာေတာ့ ဒီခ်ိန္ကေလ
လူေပ်ာက္ရွာသင့္တဲ့အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးထင္တယ္"
"သူမ်ားသာေျပာတယ္ ရွင္က်ေတာ့ဘာထူးလဲ
အခ်ိန္မေတာ္ ထလာတာမလား"
"ဒါေတာ့ငါက သူ႕ရဲ႕သတ္ဆိုင္သူေလ ဘယ္တူမလဲ"
ဒီအတိုင္းဆက္ၾကည့္ေနရင္ျပႆနာတတ္ဖို႔ျမင္ေနတာေၾကာင့္
ၾကားကေန ႐ႊယ္ယမ္ကပဲ။
YOU ARE READING
ေမာင္ဟုေခၚသည္(မောင်ဟုခေါ်သည်)Completed
FanfictionZawgyi 🍁 Unicode ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကိုေမာင္နဲ႔ပဲစတင္ၾကည့္ၾကပါစို႔ ❤ ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ကိုမောင်နဲ့ပဲစတင်ကြည့်ကြပါစို့ ❤
