Zawgyi🌴
အခန္းထဲကိုေရာက္သည္ႏွင့္အိပ္ယာေပၚကိုအင့္ခနဲ႕
ပစ္ခ်လိဳက္သူေၾကာင့္ေရွာင္က်န့္မ်က္လုံးေတြ
ဝိုင္းစက္လာရသည္။
"အဲ့ကိစၥ ေမာင့္ကိုရွင္း ဘာျဖစ္လို႔သူနဲ႕ ၂ေယာက္ထဲအျပင္မွာ
ရွိေနရတာလဲ"
"Wang yibo မင္းငါ့ကိစၥတိုင္းကို ဝင္စြတ္ဖတ္မေနနဲ႕
ငါ့ကိုအရင္လိုအမိန့္ေတြလာေပးေနတာလား"
ဒုန္း
Yiboလက္သီးကိုက်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ၿပီးနံရံကိုထိုးခ်လိဳက္သည္။ ၿပီးေနာက္ခပ္စူးစူးအၾကည့္တို႔ကို အိပ္ယာေပၚမွာရွိတဲ့
သူ႕ဆီကိုပစ္ေပး၏။
"ခင္ဗ်ားက အဲ့သေလာက္သတၱိေတြရွိေနတယ္ေပါ့
ဟုတ္လား"
ပခုံးကိုက်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္လႈပ္ရမ္းကေျပာလာသူေၾကာင့္
ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖစ္ရျပန္၏။
"အဲ့ေကာင္နဲ႕ အျပင္သြားရတာ ခင္ဗ်ားအတြက္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းေနလို႔လဲ"
"ေလာင္က်န္းေဖးက ငါ့ကိုေပ်ာ္ေအာက္လုပ္ေပးတယ္ေလ
မင္းထက္သူ႕ကိုအရင္ေတြ႕ခဲ့ရမွာ"
"ေတာက္.. ခင္ဗ်ား"
Yiboစိတ္တိုတႀကီးသူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္လာသည္။
ၿပီးမွေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္သံႀကီးနဲ႕အတူ။
"ေမာင္တို႔အခုထိ မဂႅလာမဦးရေသးဘူးမလား"
ေျပာရင္းအဝတ္ေတြခြၽတ္ေနတဲ့သူ႕ေၾကာင့္ေရွာင္က်န့္
မ်က္လုံးေတြဝိုင္းစက္သြားရသည္။ အေတြးႏြံထဲမွာနစ္ေနတုန္း
အေပၚကေနအုပ္မိုးျခင္းခံလိုက္ရသည္။
"မင္း.. ဘာလုပ္တာလဲ အခုဖယ္ေပး"
"ေမာင္တို႔အခု မဂႅလာဦးရေအာင္"
ေျပာရင္းႏႈတ္ခမ္းခ်င္းမိတ္ဆတ္ကာအဝတ္ေတြဆြဲခြၽတ္သည္။ ႐ုန္းေပမယ့္ ဒီေကာင္ေလးဆီကေနဘယ္လိုပဲလုပ္လုပ္
႐ုန္းမထြက္နိုင္ခဲ့။
ရင္ဘက္ကိုထုရိုက္ေနတဲ့လက္ကိုေမြ႕ယာနဲ႕တစ္သားထဲက်ေအာင္ ဖိကပ္ထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အဝတ္ေတြကို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲၿဖဲကာခြၽတ္ေလ၏။
YOU ARE READING
ေမာင္ဟုေခၚသည္(မောင်ဟုခေါ်သည်)Completed
FanfictionZawgyi 🍁 Unicode ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကိုေမာင္နဲ႔ပဲစတင္ၾကည့္ၾကပါစို႔ ❤ ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ကိုမောင်နဲ့ပဲစတင်ကြည့်ကြပါစို့ ❤
