သန္းေခါင္ယံခ်စ္သူ Season_2 - Episode (33)
ေႏြဦးသည္ ကေဝႀကီး၏ အထိအေတြ႕မွတစ္ပါး မည္သူ႔အထိအေတြ႕မွ မခံထားသူပီပီ မိမိကိုယ္ေပၚ ေျပးလႊားထိေတြ႕ေနသည့္ ေမွာ္ဆရာမ်ား၏ လက္အေတြ႕ေၾကာင့္ ရြံရွာလြန္းကာ ေအာ္ဂလီဆန္လာခဲ့သည္။
"ကေဝႀကီး.. ကေဝႀကီး.. ကယ္ပါဦး.. ကေဝႀကီး.."
ေႏြဦး၏ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အားလံုး ေမွာ္ပညာျဖင့္ တစ္စစီျဖစ္ကာ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ျဖစ္သြြားစဥ္ ရင္အစံု ပြင့္ထြက္မတတ္ ခံစားလိုက္ရၿပီး နာၾကည္းျခင္းက ရင္တစ္ခုလံုးကို ေခ်မြေနသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
"ဒီေကာင့္ကို မင္းသတိုး စြဲလန္းတယ္ဆိုေတာ့ အေတြ႕ထူးလို႔ျဖစ္မယ္.. မထူးလို႔ကေတာ့ အပိုင္းပိုင္းျဖတ္ၿပီး သတ္ပစ္လိုက္တာေပါ့.."
"ေဟ့ေကာင္.. စကားမ်ားလိုက္တာ.. မင္းမလုပ္ရင္ ဖယ္ေတာ့.. ငါ အရင္လုပ္မယ္.."
"ေဟ့.. ေဟ့.. မရဘူး.. ငါ အရင္လို႔ ေျပာထားတာ.. ကဲ.. လာစမ္း.. မင္းေအာ္သံ က်ယ္က်ယ္ေလး ၾကားခ်င္တယ္.. ေအာ္စမ္း.. ေအာ္.. စမ္း.."
ေႏြဦးကို ေက်ာက္ျပားေပၚတြန္းလွဲကာ ရုန္းမရေအာင္ ေမွာ္ပညာျဖင့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည့္ ေမွာ္ဆရာက ေႏြဦး၏ေျခေထာက္ၾကား ေနရာယူကာ ေႏြဦးကိုယ္ထဲ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ရန္ ဟန္ျပင္ၿပီး ယုတ္မာစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သံကိုၾကားေသာ္ ေႏြဦး လွ်ာကိုက္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသေၾကာင္းၾကံရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ထိုစဥ္ ရမၼက္ဘီလူးသံုးဦး၏ေနာက္မွ လမင္းတစ္စင္းေႂကြက်သလို အျဖဴေရာင္ေတာက္သည့္လူရိပ္ ညင္သာစြာ က်ဆင္းလာသည္ကိုေတြ႕ေသာ္ ေႏြဦး၏ရင္ထဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္တို႔ တက္လာခဲ့သည္။
"အစ္ကို.. သူရ.."
သူရသည္ လကသိုဏ္းကို ဝင္စားေနစဥ္ မိမိ၏ႏွလံုးသားမ်ား လွပ္ခနဲတုန္ယင္သြားၿပီး ေႏြဦး၏ကိုယ္ေပၚခ်ထားသည့္ ေမွာ္ပညာကို တစ္စံုတစ္ဦး ထိခိုက္သြားသည္ကို သိလိုက္ရစဥ္ ခ်က္ခ်င္း ေႏြဦးရွိရာကို ေျခရာခံၿပီး ပ်ံသန္းေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ျမင္လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းက အက်ည္းတန္လြန္းလွသည္။ မဟာၿမိဳင္လို ေမွာ္ဆရာဌာနခ်ဳပ္မွာပင္ ဒီလို ရာဇဝတ္မႈမ်ိဳး၊ ႏိုင္ထက္စီးနင္း အျပဳအမူမ်ိဳးကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း က်ဴးလြန္ဝံ့သည္။
လူငယ္ေလးတစ္ဦးကို ေမွာ္အင္အားႀကီးသည့္ လူသံုးဦးက ဝိုင္းခ်ဳပ္ကာ အယုတၱ အနတၱ ေျပာဆိုေရရြတ္ေနသည့္အျပင္ ညစ္ပတ္သည့္လက္မ်ားက တဏွာရာဂလႊမ္းစြာ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ေနပံုက သူရ၏ရင္ထဲမွာ နစ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနသည့္ ဒဏ္ရာကို ျပန္သတိရေစၿပီး ထိုနာၾကည္းမႈကို ဆြလိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္။
သူရ၏မ်က္လံုးမ်ား ရဲရဲနီလာၿပီး ဦးေႏွာက္ေအာက္မွ နာက်င္ခံစားခဲ့ရသည့္ ရွက္ရြံ႕မႈမ်ား၊ နာၾကည္းမႈမ်ားက လႈိင္းလံုးႀကီး ထပ္ဆင့္ရိုက္ခတ္လာသလို မိမိအသိဥာဏ္ကို ရိုက္ခတ္လို႔ေနသည္။ ေႏြဦး၏ျဖစ္ရပ္က ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ မိမိၾကံဳခဲ့ရသည့္ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းတူညီေနျခင္းက သူရ တစ္သက္လံုးတည္ေဆာက္ခဲ့သည့္ ဆင္ျခင္တံုတရားကို ရိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
သတ္ခ်င္သည္။ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္ခ်င္သည္။
မိမိဘဝကို စုတ္ျပတ္သြားေအာင္ ေျခမြသြားသည့္ ကာမဘီလူးမ်ားကို ဘာမွမတံု႔ျပန္လိုက္ရဘဲ ဒီအတိုင္းလႊတ္ေပးလိုက္သည့္ ေငြမ်ားေငြႏိုင္သည့္ဥပေဒကို ေသြးထြက္သည္အထိ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ကာ နစ္နာသူမိမိက နာခံလိုက္ရသည့္အခ်ိန္ကို ျပန္သတိရလိုက္စဥ္ သူရ၏ရင္ထဲမွ စိတ္ရိုင္းတို႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ႀကိဳးမ်ား ျပတ္ေတာက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ေကာင္းကင္ယံအေပၚစီးမွ ၾကည့္ေနေသာ သူရ၏ကိုယ္ထဲ စြမ္းအင္ေပါက္ကြဲမႈႀကီး ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။
သူရႏွလံုးသား၏ အနက္ရႈိင္းဆံုးမွ အမုန္းတရားေပါက္ကြဲလာစဥ္ သူ႔အေပၚမွဖံုးအုပ္ထားသည့္ ဘာသာေရးသေဘာတရားဆိုသည့္အရာလည္း ေပါက္ကြဲထြက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ အေပၚမွဖံုးအုပ္ထားသည့္ ကိုယ္က်င့္တရားစံ ဆိုသည့္အရာလည္း ေပါက္ကြဲလာသည္။ ေနာက္ လူယဥ္ေက်းမ်ား လိုက္တာသင့္သည့္အရာ ဆိုသည္လည္း ေပါက္ကြဲလြင့္စင္ကာ တစ္စစီျဖစ္သြားၿပီး သူရ၏တစ္ကိုယ္လံုး ေသြးေၾကာမ်ားထဲ ဆင့္ကဲေပါက္ကြဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး အျဖဴေရာင္အလင္းတို႔ ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။ ထိုအလင္းက ေတာက္ပလာေလ သူရတစ္ကိုယ္လံုး ေႏွာင္ဖြဲ႕ထားသည့္ အတားအဆီးမ်ား၊ ႀကိဳးမ်ားအားလံုး ျပတ္ေတာက္ေလျဖစ္ၿပီး သိုေလွာင္ထားသည့္စြမ္းအားမ်ား အတားအဆီးမဲ့ တစ္ကိုယ္လံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေတာ့သည္။
သူရ၏ကိုယ္ထဲမွ လနတ္သမီး၏ ေရွးေဟာင္းမ်ိဳးဆက္ ေမွာ္စြမ္းအင္သည္လည္း စြမ္းအင္ေပါက္ကြဲမႈႏွင့္အတူ ႏိုးထလာၿပီး လမင္းႀကီးေႂကြက်လာသလို သူရတစ္ကိုယ္လံုး အလင္းစြမ္းအင္တို႔ ဖံုးလႊမ္းသြားေတာ့သည္။
မိမိတို႔မ်က္စိေရွ႕မွသားေကာင္ကို တစ္စစီဖ်က္ဆီးရန္ၾကံေနစဥ္ ေတာက္ပသည့္လေရာင္ ျဖာက်လာသျဖင့္ ေမွာဆရာသံုးဦး လွည့္ၾကည့္လိုက္စဥ္ သူရ၏ေမွာ္စြမ္းအင္ကိုေတြ႕ေသာ္ အေၾကာက္တရားတို႔ တစ္ကိုယ္လံုးပ်ံ႕ႏွံ႔သြားၿပီး ေနရာမွာပင္ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းတန္းလန္းႏွင့္ ေက်ာက္ရုပ္ပမာ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ေႏြဦး၏ ေျခေထာက္ၾကားမွေကာင္လည္း ဝင္ေရာက္ရန္ အသင့္အေနအထားအတိုင္း ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
ေႏြဦးသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သတ္ေသရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီးေနာက္ မိမိအသက္ႏွင့္အရွက္ကို ကယ္တင္ေပးသည့္ အစ္ကို႔ကိုေတြ႕ေသာအခါ မ်က္ရည္မ်ားက မ်က္လံုးေထာင့္မွ စီးက်လာေတာ့သည္။
"အစ္.. ကို...."
"ေႏြဦးေလး.. ကိုယ့္ကေလးေလး.. ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး.. နားလိုက္ဦးေနာ္.."
သူရက ေမွာ္ပညာျဖင့္ လူယုတ္မာသံုးဦးကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားၿပီး ေက်ာက္ျပားေပၚ ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ရွိေနသည့္ ေႏြဦး၏ကိုယ္ေပၚ မိမိ၏အေပၚဝတ္ရံုကိုခြ်တ္ကာ လႊမ္းေပးၿပီး ေပြ႕ခ်ီကာ ေျပာလိုက္သည္။
ေႏြဦးသည္ ညင္သာေသာေလသံႏွင့္အတူ အေအးလႈိင္းတစ္ခုေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း အိပ္ေမာက်သြားေတာ့သည္။ ေႏြဦးအိပ္ေမာက်သြားေတာ့မွ သူရက ထိုသံုးဦးကို လူသတ္ခ်င္သည့္ ေအးစက္စက္မ်က္ဝန္းႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"မင္းတို႔ကို ဘယ္သူခိုင္းလိုက္တာလဲ.."
ေမွာ္ဆရာသံုးဦးသည္ ေက်ာက္ရုပ္ပမာ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေသြးေၾကာမ်ားထဲ ပိုးေကာင္ေလးမ်ားဝင္ေရာက္ၿပီး ကိုက္ခံေနရသလို ခံစားေနရၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး ေခြ်းသီးေခြ်းေပါက္မ်ားက်ကာ ေဝဒနာခံစားေနရသျဖင့္ သူရေမးလာေသာအခါ လိမ္မေျပာဝံ့ဘဲ အမွန္အတိုင္း ဖြင့္ဟေတာ့သည္။
"သခင္မႀကီးပါ.. သခင္မႀကီးက ဒီေကာင္ေလးကို ဖ်က္ဆီးၿပီး ႏွိပ္စက္ခိုင္းတာပါ.."
"ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ သခင္ေလး.. ကြ်န္ေတာ္တို႔က ခိုင္းလို႔လုပ္ရတာပါ.."
သူရသည္ ထိုသံုးဦး၏စကားကို နားမေထာင္ေတာ့ဘဲ ထားရစ္ကာ ေႏြဦးကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး မိမိအေဆာင္ကို ပ်ံသန္းလာခဲ့စဥ္ ရူပကလ်ာဏီ အေခၚလႊတ္လိုက္သည့္လူႏွင့္ ေတြ႕လိုက္သည္။
"သခင္ေလးကို အရွင္သုပညာက ညီလာခံတက္ဖို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္.."
"ေကာင္းၿပီ.. အခုလာခဲ့မယ္.."
သူရက ထိုသို႔သာေျပာၿပီး ေႏြဦးကို အေဆာင္ထဲေခၚသြင္းၿပီး အိပ္ယာေပၚ ညင္သာစြာခ်လိုက္သည္။ သတိေမ့ေနသည့္ ေႏြဦး၏တစ္ကိုယ္လံုးကို ယူက်ံဳးမရစြာၾကည့္ကာ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္တြင္ လစြမ္းအင္ကိုစုစည္းကာ တစ္ကိုယ္လံုး တစ္လက္မမက်န္ လစြမ္းအင္ျဖင့္ သန္႔စင္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။
ပံုမွန္ေမွာ္ဆရာအေနႏွင့္ေျပာရလွ်င္ သန္႔စင္သည့္စြမ္းအင္ကို ရန္သူႏွင့္တိုက္ခိုက္ဖို႔ ေသခ်ာသိုေလွာင္ထားတတ္ၾကသည္။ သူရအတြက္ေတာ့ ေႏြဦးေလာက္ ဘယ္အရာကမွ တန္ဖိုးမရွိပါ။ ၿပီးေတာ့ မိမိပိုင္သည့္ ေကာင္ေလး၏ကိုယ္ေပၚ သူတစ္ပါး၏အရိပ္အေငြ႕မ်ား ထင္က်န္ေနသည္ကို ဘယ္လိုမွသည္းမခံႏိုင္ေပ။
ဒါေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ထဲမွ ႏိုးထလာသည့္ ေရွးေဟာင္း လနတ္သမီး၏ အစြမ္းကိုသံုးကာ ေႏြဦးကိုယ္ေပၚမွ ညစ္ပတ္သည့္ေမွာ္စြမ္းအင္ကို သုတ္သင္ပစ္ရင္း တစ္လက္စတည္း မင္းသတိုး၏အရိပ္အေငြ႕ကိုပါ ရွင္းလင္းပစ္လိုက္သည္။ အေပၚယံရွင္းလင္းၿပီးေနာက္ သူရသည္ သတိေမ့ေနေသာ ေႏြဦး၏ႏႈတ္ခမ္းကို ငံု႔ကာနမ္းလိုက္သည္။
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လွ်ာႏွင့္တစ္ခ်က္လ်က္လိုက္ၿပီး အေပၚႏႈတ္ခမ္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ငံုခဲကာ လွ်ာမ်ားကို အထဲသို႔ တိုးဝင္ေမႊေႏွာက္လိုက္ၿပီး ေႏြဦး၏လွ်ာကို ရစ္ပတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မိမိကိုယ္ထဲမွ သန္႔စင္သည့္လစြမ္းအင္ကို ေႏြဦးကိုယ္ထဲထည့္သြင္းကာ အထဲမွာရွိေနသည့္ မင္းသတိုး၏ေမွာ္စြမ္းအင္ကို ေအးခဲကာ တစ္စစီလုပ္ၿပီး ေႏြဦးကိုယ္ထဲမွ အနီေရာင္ေခြ်းစက္မ်ားအျဖစ္ ထြက္လာေစသည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ သူရ၏ကိုယ္ထဲ မကုန္ဆံုးႏိုင္သည့္ေမွာ္စြမ္းအင္တို႔ ႏိုးထလာၿပီျဖစ္လို႔ ေႏြဦး၏တစ္ကိုယ္လံုးကို စိတ္တိုင္းက် ေမွာ္စြမ္းအင္ေပးသြင္းကာ အထပ္ထပ္ သန္႔စင္ပစ္လိုက္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေႏြဦး၏ကိုယ္ေလးက မည္သည့္ေမွာ္အရိပ္မွ မရွိေတာ့ဘဲ မိမိအစြမ္းျဖင့္လႊမ္းျခံဳထားသည့္ မိမိပိုင္အရုပ္ကေလး ျဖစ္လာေတာ့သည္။
"ေႏြဦးေလး.. မင္းေလးက ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းပိုင္တဲ့သူ.. ကိုယ္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္ရဘူး.. ဘယ္သူ႔အထိအေတြ႕ကိုမွ မခံရဘူး.. မင္းက ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္ရမယ္.. ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ဆႏၵကိုပဲ လိုက္ေလ်ာရမယ္.. မင္းက ကိုယ္ပိုင္တဲ့ အရုပ္ေလးပဲ.."
ထိုစကားကိုေရရြတ္ၿပီး သူရ ေက်နပ္စြာ ရယ္ေမာလိုက္သည္။ ယခုအခါ ေႏြဦး၏တစ္ကိုယ္လံုး အညစ္အေၾကးကင္းစင္ကာ အသားအေရကအစ ေမြးကင္းစကေလးရဲ႕ အသားအေရလို သန္႔စင္ကာ တစ္လက္မမက်န္ လွ်ာႏွင့္လ်က္ခ်င္စိတ္ ေပၚလာေစသည္။ ၿပီးေတာ့ ရင္ဘတ္မွ ရဲရဲနီေသာပြင့္ဖတ္ေလးက စားလွည့္ပါလို႔ ဖိတ္ေခၚေနသလို။ ေနာက္ ေႏြဦး၏အငယ္ေလးက လွပတင့္တယ္ကာ ဆုပ္ကိုင္ေဆာ့စကားခ်င္စဖြယ္ သူရကို ျမႇဴစြယ္ေနေတာ့သည္။
ဒါေပမယ့္ သူရ စိတ္ကိုထိန္းကာ ေႏြဦးကို ဝတ္စံုတစ္စံု ဝတ္ထားေပးၿပီး ေစာင္ျခံဳေပးကာ အခန္းကို သန္႔စင္သည့္ေမွာ္စြမ္းအင္ႏွင့္ ပိတ္ဆို႔ကာ ညီလာခံကိုထြက္လာခဲ့သည္။ ရန္ညႇိဳးကို အရင္ရွင္းရမည္။ ၿပီးမွ ဒီေကာင္ေလးႏွင့္ တူႏွစ္ကိုယ္ခ်စ္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲရမည္။ ဒီေကာင္ေလးကိုယ္တိုင္ သူ႔ကိုခ်စ္ပါဟု ေတာင္းဆိုလာေတာ့မွ မင္းသတိုးေရွ႕ ခ်စ္တင္းေႏွာျပမည္ဟုေတြးကာ ေက်နပ္စြာထြက္လာခဲ့သည္။
••••••••••••••••••••••••••••••
ရူပကလ်ာဏီသည္ မိမိလက္ပါးေစ ေျပာသည့္စကားကိုၾကားေသာ္ ထိတ္လန္႔သြားၿပီး သစ္ေတာထဲမွ မိမိလူကိုသြားၾကည့္ရန္ ခိုင္းေစလိုက္ၿပီး ခန္းမထဲဝင္လာသည့္သူရကို မုန္းတီးစြာ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူရ၏ကိုယ္မွ ထြက္ေပၚေနသည့္ လစြမ္းအင္ကိုေတြ႕ေသာ္ ရူပကလ်ာဏီ လန္႔ဖ်ပ္သြားေတာ့သည္။
"ေရွးေဟာင္း လနတ္သမီးရဲ႕အစြမ္း ႏိုးထလာၿပီ.."
အရွင္သုပညာသည္လည္း မင္းသတိုး၏ကိုယ္ထဲမွ မူလစြမ္းအင္ ေပါက္ကြဲထြက္ကာ အဆင့္တက္သြားသျဖင့္ မင္းသတိုးကိုဖမ္းဖို႔ အထိအခိုက္မ်ားမည္ကိုေတြးကာ စိတ္ရႈပ္ေနစဥ္ မိမိတပည့္၏ကိုယ္ထဲမွ မူလစြမ္းအင္ ႏိုးထလာသည္ကိုေတြ႕ေသာ္ ဂုဏ္ယူဝမ္းသာသြားသည္။
==========================================
(zawgyi+Unicode)
သန်းခေါင်ယံချစ်သူ Season_2 - Episode (33)
နွေဦးသည် ကဝေကြီး၏ အထိအတွေ့မှတစ်ပါး မည်သူ့အထိအတွေ့မှ မခံထားသူပီပီ မိမိကိုယ်ပေါ် ပြေးလွှားထိတွေ့နေသည့် မှော်ဆရာများ၏ လက်အတွေ့ကြောင့် ရွံရှာလွန်းကာ အော်ဂလီဆန်လာခဲ့သည်။
"ကဝေကြီး.. ကဝေကြီး.. ကယ်ပါဦး.. ကဝေကြီး.."
နွေဦး၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အားလုံး မှော်ပညာဖြင့် တစ်စစီဖြစ်ကာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားစဉ် ရင်အစုံ ပွင့်ထွက်မတတ် ခံစားလိုက်ရပြီး နာကြည်းခြင်းက ရင်တစ်ခုလုံးကို ချေမွနေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
"ဒီကောင့်ကို မင်းသတိုး စွဲလန်းတယ်ဆိုတော့ အတွေ့ထူးလို့ဖြစ်မယ်.. မထူးလို့ကတော့ အပိုင်းပိုင်းဖြတ်ပြီး သတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့.."
"ဟေ့ကောင်.. စကားများလိုက်တာ.. မင်းမလုပ်ရင် ဖယ်တော့.. ငါ အရင်လုပ်မယ်.."
"ဟေ့.. ဟေ့.. မရဘူး.. ငါ အရင်လို့ ပြောထားတာ.. ကဲ.. လာစမ်း.. မင်းအော်သံ ကျယ်ကျယ်လေး ကြားချင်တယ်.. အော်စမ်း.. အော်.. စမ်း.."
နွေဦးကို ကျောက်ပြားပေါ်တွန်းလှဲကာ ရုန်းမရအောင် မှော်ပညာဖြင့် ချုပ်နှောင်ထားသည့် မှော်ဆရာက နွေဦး၏ခြေထောက်ကြား နေရာယူကာ နွေဦးကိုယ်ထဲ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်ရန် ဟန်ပြင်ပြီး ယုတ်မာစွာဖြင့် ပြောလိုက်သံကိုကြားသော် နွေဦး လျှာကိုက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သေကြောင်းကြံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ထိုစဉ် ရမ္မက်ဘီလူးသုံးဦး၏နောက်မှ လမင်းတစ်စင်းကြွေကျသလို အဖြူရောင်တောက်သည့်လူရိပ် ညင်သာစွာ ကျဆင်းလာသည်ကိုတွေ့သော် နွေဦး၏ရင်ထဲ မျှော်လင့်ချက်ရောင်ခြည်တို့ တက်လာခဲ့သည်။
"အစ်ကို.. သူရ.."
သူရသည် လကသိုဏ်းကို ဝင်စားနေစဉ် မိမိ၏နှလုံးသားများ လှပ်ခနဲတုန်ယင်သွားပြီး နွေဦး၏ကိုယ်ပေါ်ချထားသည့် မှော်ပညာကို တစ်စုံတစ်ဦး ထိခိုက်သွားသည်ကို သိလိုက်ရစဉ် ချက်ချင်း နွေဦးရှိရာကို ခြေရာခံပြီး ပျံသန်းရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းက အကျည်းတန်လွန်းလှသည်။ မဟာမြိုင်လို မှော်ဆရာဌာနချုပ်မှာပင် ဒီလို ရာဇဝတ်မှုမျိုး၊ နိုင်ထက်စီးနင်း အပြုအမူမျိုးကို ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း ကျူးလွန်ဝံ့သည်။
လူငယ်လေးတစ်ဦးကို မှော်အင်အားကြီးသည့် လူသုံးဦးက ဝိုင်းချုပ်ကာ အယုတ္တ အနတ္တ ပြောဆိုရေရွတ်နေသည့်အပြင် ညစ်ပတ်သည့်လက်များက တဏှာရာဂလွှမ်းစွာ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေပုံက သူရ၏ရင်ထဲမှာ နစ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်နေသည့် ဒဏ်ရာကို ပြန်သတိရစေပြီး ထိုနာကြည်းမှုကို ဆွလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။
သူရ၏မျက်လုံးများ ရဲရဲနီလာပြီး ဦးနှောက်အောက်မှ နာကျင်ခံစားခဲ့ရသည့် ရှက်ရွံ့မှုများ၊ နာကြည်းမှုများက လှိုင်းလုံးကြီး ထပ်ဆင့်ရိုက်ခတ်လာသလို မိမိအသိဉာဏ်ကို ရိုက်ခတ်လို့နေသည်။ နွေဦး၏ဖြစ်ရပ်က ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် မိမိကြုံခဲ့ရသည့်ဖြစ်ရပ်နှင့် တစ်ထပ်တည်းတူညီနေခြင်းက သူရ တစ်သက်လုံးတည်ဆောက်ခဲ့သည့် ဆင်ခြင်တုံတရားကို ရိုက်ချိုးပစ်လိုက်တော့သည်။
သတ်ချင်သည်။ ရက်ရက်စက်စက် သတ်ပစ်ချင်သည်။
မိမိဘဝကို စုတ်ပြတ်သွားအောင် ခြေမွသွားသည့် ကာမဘီလူးများကို ဘာမှမတုံ့ပြန်လိုက်ရဘဲ ဒီအတိုင်းလွှတ်ပေးလိုက်သည့် ငွေများငွေနိုင်သည့်ဥပဒေကို သွေးထွက်သည်အထိ နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ နစ်နာသူမိမိက နာခံလိုက်ရသည့်အချိန်ကို ပြန်သတိရလိုက်စဉ် သူရ၏ရင်ထဲမှ စိတ်ရိုင်းတို့ကို ထိန်းချုပ်ထားသည့်ကြိုးများ ပြတ်တောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ကောင်းကင်ယံအပေါ်စီးမှ ကြည့်နေသော သူရ၏ကိုယ်ထဲ စွမ်းအင်ပေါက်ကွဲမှုကြီး ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။
သူရနှလုံးသား၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးမှ အမုန်းတရားပေါက်ကွဲလာစဉ် သူ့အပေါ်မှဖုံးအုပ်ထားသည့် ဘာသာရေးသဘောတရားဆိုသည့်အရာလည်း ပေါက်ကွဲထွက်သွားသည်။ ထို့နောက် အပေါ်မှဖုံးအုပ်ထားသည့် ကိုယ်ကျင့်တရားစံ ဆိုသည့်အရာလည်း ပေါက်ကွဲလာသည်။ နောက် လူယဉ်ကျေးများ လိုက်တာသင့်သည့်အရာ ဆိုသည်လည်း ပေါက်ကွဲလွင့်စင်ကာ တစ်စစီဖြစ်သွားပြီး သူရ၏တစ်ကိုယ်လုံး သွေးကြောများထဲ ဆင့်ကဲပေါက်ကွဲမှုများ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အဖြူရောင်အလင်းတို့ ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။ ထိုအလင်းက တောက်ပလာလေ သူရတစ်ကိုယ်လုံး နှောင်ဖွဲ့ထားသည့် အတားအဆီးများ၊ ကြိုးများအားလုံး ပြတ်တောက်လေဖြစ်ပြီး သိုလှောင်ထားသည့်စွမ်းအားများ အတားအဆီးမဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပျံ့နှံ့သွားတော့သည်။
သူရ၏ကိုယ်ထဲမှ လနတ်သမီး၏ ရှေးဟောင်းမျိုးဆက် မှော်စွမ်းအင်သည်လည်း စွမ်းအင်ပေါက်ကွဲမှုနှင့်အတူ နိုးထလာပြီး လမင်းကြီးကြွေကျလာသလို သူရတစ်ကိုယ်လုံး အလင်းစွမ်းအင်တို့ ဖုံးလွှမ်းသွားတော့သည်။
မိမိတို့မျက်စိရှေ့မှသားကောင်ကို တစ်စစီဖျက်ဆီးရန်ကြံနေစဉ် တောက်ပသည့်လရောင် ဖြာကျလာသဖြင့် မှောဆရာသုံးဦး လှည့်ကြည့်လိုက်စဉ် သူရ၏မှော်စွမ်းအင်ကိုတွေ့သော် အကြောက်တရားတို့ တစ်ကိုယ်လုံးပျံ့နှံ့သွားပြီး နေရာမှာပင် ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းတန်းလန်းနှင့် ကျောက်ရုပ်ပမာ ဖြစ်သွားတော့သည်။ နွေဦး၏ ခြေထောက်ကြားမှကောင်လည်း ဝင်ရောက်ရန် အသင့်အနေအထားအတိုင်း ကျောက်ရုပ်ဖြစ်သွားတော့သည်။
နွေဦးသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သတ်သေရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီးနောက် မိမိအသက်နှင့်အရှက်ကို ကယ်တင်ပေးသည့် အစ်ကို့ကိုတွေ့သောအခါ မျက်ရည်များက မျက်လုံးထောင့်မှ စီးကျလာတော့သည်။
"အစ်.. ကို...."
"နွေဦးလေး.. ကိုယ့်ကလေးလေး.. ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး.. နားလိုက်ဦးနော်.."
သူရက မှော်ပညာဖြင့် လူယုတ်မာသုံးဦးကို ဖမ်းချုပ်ထားပြီး ကျောက်ပြားပေါ် ပက်လက်အနေအထားဖြင့်ရှိနေသည့် နွေဦး၏ကိုယ်ပေါ် မိမိ၏အပေါ်ဝတ်ရုံကိုချွတ်ကာ လွှမ်းပေးပြီး ပွေ့ချီကာ ပြောလိုက်သည်။
နွေဦးသည် ညင်သာသောလေသံနှင့်အတူ အအေးလှိုင်းတစ်ခုကြောင့် ချက်ချင်း အိပ်မောကျသွားတော့သည်။ နွေဦးအိပ်မောကျသွားတော့မှ သူရက ထိုသုံးဦးကို လူသတ်ချင်သည့် အေးစက်စက်မျက်ဝန်းနှင့် စိုက်ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
"မင်းတို့ကို ဘယ်သူခိုင်းလိုက်တာလဲ.."
မှော်ဆရာသုံးဦးသည် ကျောက်ရုပ်ပမာ ဖြစ်နေသော်လည်း သွေးကြောများထဲ ပိုးကောင်လေးများဝင်ရောက်ပြီး ကိုက်ခံနေရသလို ခံစားနေရပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးသီးချွေးပေါက်များကျကာ ဝေဒနာခံစားနေရသဖြင့် သူရမေးလာသောအခါ လိမ်မပြောဝံ့ဘဲ အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ဟတော့သည်။
"သခင်မကြီးပါ.. သခင်မကြီးက ဒီကောင်လေးကို ဖျက်ဆီးပြီး နှိပ်စက်ခိုင်းတာပါ.."
"ကျွန်တော်တို့ကို ခွင့်လွှတ်တော်မူပါ သခင်လေး.. ကျွန်တော်တို့က ခိုင်းလို့လုပ်ရတာပါ.."
သူရသည် ထိုသုံးဦး၏စကားကို နားမထောင်တော့ဘဲ ထားရစ်ကာ နွေဦးကိုပွေ့ချီပြီး မိမိအဆောင်ကို ပျံသန်းလာခဲ့စဉ် ရူပကလျာဏီ အခေါ်လွှတ်လိုက်သည့်လူနှင့် တွေ့လိုက်သည်။
"သခင်လေးကို အရှင်သုပညာက ညီလာခံတက်ဖို့ ပြောလိုက်ပါတယ်.."
"ကောင်းပြီ.. အခုလာခဲ့မယ်.."
သူရက ထိုသို့သာပြောပြီး နွေဦးကို အဆောင်ထဲခေါ်သွင်းပြီး အိပ်ယာပေါ် ညင်သာစွာချလိုက်သည်။ သတိမေ့နေသည့် နွေဦး၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ယူကျုံးမရစွာကြည့်ကာ လက်ဝါးနှစ်ဖက်တွင် လစွမ်းအင်ကိုစုစည်းကာ တစ်ကိုယ်လုံး တစ်လက်မမကျန် လစွမ်းအင်ဖြင့် သန့်စင်ပေးလိုက်တော့သည်။
ပုံမှန်မှော်ဆရာအနေနှင့်ပြောရလျှင် သန့်စင်သည့်စွမ်းအင်ကို ရန်သူနှင့်တိုက်ခိုက်ဖို့ သေချာသိုလှောင်ထားတတ်ကြသည်။ သူရအတွက်တော့ နွေဦးလောက် ဘယ်အရာကမှ တန်ဖိုးမရှိပါ။ ပြီးတော့ မိမိပိုင်သည့် ကောင်လေး၏ကိုယ်ပေါ် သူတစ်ပါး၏အရိပ်အငွေ့များ ထင်ကျန်နေသည်ကို ဘယ်လိုမှသည်းမခံနိုင်ပေ။
ဒါကြောင့် မိမိကိုယ်ထဲမှ နိုးထလာသည့် ရှေးဟောင်း လနတ်သမီး၏ အစွမ်းကိုသုံးကာ နွေဦးကိုယ်ပေါ်မှ ညစ်ပတ်သည့်မှော်စွမ်းအင်ကို သုတ်သင်ပစ်ရင်း တစ်လက်စတည်း မင်းသတိုး၏အရိပ်အငွေ့ကိုပါ ရှင်းလင်းပစ်လိုက်သည်။ အပေါ်ယံရှင်းလင်းပြီးနောက် သူရသည် သတိမေ့နေသော နွေဦး၏နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့ကာနမ်းလိုက်သည်။
နှုတ်ခမ်းလေးကို လျှာနှင့်တစ်ချက်လျက်လိုက်ပြီး အပေါ်နှုတ်ခမ်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲကာ လျှာများကို အထဲသို့ တိုးဝင်မွှေနှောက်လိုက်ပြီး နွေဦး၏လျှာကို ရစ်ပတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မိမိကိုယ်ထဲမှ သန့်စင်သည့်လစွမ်းအင်ကို နွေဦးကိုယ်ထဲထည့်သွင်းကာ အထဲမှာရှိနေသည့် မင်းသတိုး၏မှော်စွမ်းအင်ကို အေးခဲကာ တစ်စစီလုပ်ပြီး နွေဦးကိုယ်ထဲမှ အနီရောင်ချွေးစက်များအဖြစ် ထွက်လာစေသည်။
ယခုအချိန်တွင် သူရ၏ကိုယ်ထဲ မကုန်ဆုံးနိုင်သည့်မှော်စွမ်းအင်တို့ နိုးထလာပြီဖြစ်လို့ နွေဦး၏တစ်ကိုယ်လုံးကို စိတ်တိုင်းကျ မှော်စွမ်းအင်ပေးသွင်းကာ အထပ်ထပ် သန့်စင်ပစ်လိုက်သည်။ ယခုအချိန်တွင် နွေဦး၏ကိုယ်လေးက မည်သည့်မှော်အရိပ်မှ မရှိတော့ဘဲ မိမိအစွမ်းဖြင့်လွှမ်းခြုံထားသည့် မိမိပိုင်အရုပ်ကလေး ဖြစ်လာတော့သည်။
"နွေဦးလေး.. မင်းလေးက ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းပိုင်တဲ့သူ.. ကိုယ်ကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ရဘူး.. ဘယ်သူ့အထိအတွေ့ကိုမှ မခံရဘူး.. မင်းက ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်ရမယ်.. ကိုယ့်တစ်ယောက်တည်းရဲ့ ဆန္ဒကိုပဲ လိုက်လျောရမယ်.. မင်းက ကိုယ်ပိုင်တဲ့ အရုပ်လေးပဲ.."
ထိုစကားကိုရေရွတ်ပြီး သူရ ကျေနပ်စွာ ရယ်မောလိုက်သည်။ ယခုအခါ နွေဦး၏တစ်ကိုယ်လုံး အညစ်အကြေးကင်းစင်ကာ အသားအရေကအစ မွေးကင်းစကလေးရဲ့ အသားအရေလို သန့်စင်ကာ တစ်လက်မမကျန် လျှာနှင့်လျက်ချင်စိတ် ပေါ်လာစေသည်။ ပြီးတော့ ရင်ဘတ်မှ ရဲရဲနီသောပွင့်ဖတ်လေးက စားလှည့်ပါလို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလို။ နောက် နွေဦး၏အငယ်လေးက လှပတင့်တယ်ကာ ဆုပ်ကိုင်ဆော့စကားချင်စဖွယ် သူရကို မြှူစွယ်နေတော့သည်။
ဒါပေမယ့် သူရ စိတ်ကိုထိန်းကာ နွေဦးကို ဝတ်စုံတစ်စုံ ဝတ်ထားပေးပြီး စောင်ခြုံပေးကာ အခန်းကို သန့်စင်သည့်မှော်စွမ်းအင်နှင့် ပိတ်ဆို့ကာ ညီလာခံကိုထွက်လာခဲ့သည်။ ရန်ညှိုးကို အရင်ရှင်းရမည်။ ပြီးမှ ဒီကောင်လေးနှင့် တူနှစ်ကိုယ်ချစ်ပွဲကို ဆင်နွှဲရမည်။ ဒီကောင်လေးကိုယ်တိုင် သူ့ကိုချစ်ပါဟု တောင်းဆိုလာတော့မှ မင်းသတိုးရှေ့ ချစ်တင်းနှောပြမည်ဟုတွေးကာ ကျေနပ်စွာထွက်လာခဲ့သည်။
••••••••••••••••••••••••••••••
ရူပကလျာဏီသည် မိမိလက်ပါးစေ ပြောသည့်စကားကိုကြားသော် ထိတ်လန့်သွားပြီး သစ်တောထဲမှ မိမိလူကိုသွားကြည့်ရန် ခိုင်းစေလိုက်ပြီး ခန်းမထဲဝင်လာသည့်သူရကို မုန်းတီးစွာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် သူရ၏ကိုယ်မှ ထွက်ပေါ်နေသည့် လစွမ်းအင်ကိုတွေ့သော် ရူပကလျာဏီ လန့်ဖျပ်သွားတော့သည်။
"ရှေးဟောင်း လနတ်သမီးရဲ့အစွမ်း နိုးထလာပြီ.."
အရှင်သုပညာသည်လည်း မင်းသတိုး၏ကိုယ်ထဲမှ မူလစွမ်းအင် ပေါက်ကွဲထွက်ကာ အဆင့်တက်သွားသဖြင့် မင်းသတိုးကိုဖမ်းဖို့ အထိအခိုက်များမည်ကိုတွေးကာ စိတ်ရှုပ်နေစဉ် မိမိတပည့်၏ကိုယ်ထဲမှ မူလစွမ်းအင် နိုးထလာသည်ကိုတွေ့သော် ဂုဏ်ယူဝမ်းသာသွားသည်။
==========================================