Selam canlarım..
Yine bomba gibi bir bölümle geldim.
Umarım beğenirsiniz..
Fazla uzatmadan sizleri bölümle baş başa bırakıyorum.
Keyifli okumalar!..
Yorum ve oylarınızı bekliyorum canlarım.
Bölüm afişimiz de; Sırat ve Ezra var.
Bölüm müziği; Sezen Aksu - Herkes Yaralı
NOT: (Bu arada..Bende yukarıdaki medyalar arada görünmüyor sizlerde herhangi bir sorun oluyor mu?Yayınladığım afişleri ve müzikleri görüyor musunuz?Cevaplarsanız sevinirim.)
************************************
Keşke insanlar ilk tanığımız halleriyle kalsalar...
Ts Eliot
************************************
Bazı yaralar vardır açıldığı zaman asla kapanmayan..İçin için kanayan,yavaş yavaş öldüren..Nefes aldıkça acıtan kesikler..İnsan yaşadığı kötü şeylerin ardından daha kötüsü başıma gelemez diye düşünüyor.Ama daha beterini görüyor,yaşıyor işte insan..Yaşadığım ihanete rağmen yıkılmayan benliğim en ağır darbeleri alıyordu şimdi.Ruhum derin bir karanlığa gömülüyordu.En kötüsü de bana bu yapan bir zamanlar güvendiğim,sevdiğim adamın olmasıydı.Bir anda aldığım darbeyle yere serilen bedenimden çok ruhum acı içinde kıvranıyordu.Yüzün koyu yattığım yerde debeleniyor onu üzerimden atmaya çalışıyordum.Böyle bir acıyı kaldırmazdım.Kalbim korkuyla kasılıyor,nefesim kesiliyordu.Elini saçlarıma götürüp arkaya doğru çekip eliyle toplayarak yüzümü doğru eğildiğinde yüzümü vuran alkol kokusuyla korkum daha da arttı.
''Hala aynı kokuyorsun.''dediğinde ''Bırak beni!..''diye bağırdım.
''Iı..ıı..Seni bırakmayacağım..Bir kez yaptım bunu zaten bir daha bırakmak yok..''diyerek ağırlığını daha da üzerime verince midemden yukarı bir asit yükseldi.Zorlukla yutkundum.Gözyaşlarım akmaya başlamıştı.Zil zurna sarhoştu ve aklı kesinlikle yerinde değildi.Yüreğim sıkışıyordu. Saçlarımı ellerinden kurtarmak için ellerimi zar zor arkaya uzatıp ellerini yitmeye çalıştım.Eline temas ettiğim anda midemin bulantısı artsa da yitmeye devam ettim.
''Kalk üzerimden Oktay!Sarhoşsun ve ne dediğini bilmiyorsun sen!Biz ayrıldık kabul et bunu..İlk başta bırakıp giden sendin şimdi bu neyin hırsı..'diye bağırdım.
''Hayır..Sen hala benimsin..Asla bırakmam!''diyerek beni kendine döndürmeye çalıştığında gözyaşlarım hızlanmış ip gibi yüzüme akıyordu.Ben sırt üstü çevirip üstüme abandığında burnumu çekerek ellerimle kollarını vuruyordum.Karanlık mutfağın penceresinden içeriye vuran sokak lambasının ışığında eskiden sevdiğim adamın değişimini,hayvanlaşmış halini görüyordum.Yıllarca tanıdığım adam bu olamazdı.Şu an bana böyle bir kalleşlik yapıyor olamazdı değil mi?Gözlerimin fal taşı açılmış korkuyla yüzüne bakakaldım bir an öylece..Yüzüme doğru eğilmesiyle tekmeler,yumruklar savurup daha da fazla çığlık çığlığa bağırmaya başladım.
''Bırak beni pislik herif!!..Bunu bana yapamazsın!Bırak dedim sana!...''diye bağırıyordum. Kollarımı tutup zemine yapıştırdığında yüzüm acıyla kasıldı.
''Bırakayım da o herife git değil mi?Yemezler..Sen benimsin..''dediğinde mideme yumruk yemiş gibi oldum.Kalbim sevdiğim adama içten bir duayla seslenip,beni buradan kurtarması için çığlık atıyordum.Sesimi duyup hisseder miydi?Gelir miydi beni kurtarmaya?Sırat'ın sözünü dinlemeyip tek başıma evde kalmak istediğim için içim pişmanlıkla yanıp kavruldu.Kalbim sevdiğim adamın adını fısıldarken var gücüm kendimi korumaya devam ettim.Son nefesimi burada verecek olsam da beni kirletmesine izin vermeyecektim.Parmak ucuma değen sert şeyin ne olduğunu göremiyordum.Az önceki kargaşada yere düşmüş olmalıydı.İşime yarayacak bir şey olması için dua ederek uzanmaya çalıştım.Boynuma kapanan dudakları hissettiğim anda hıçkırıklarım arttı.Daha da hırsla elimi oynatıp elime gelen şeyi tutmaya çalıştım.Ucunu kavradığım anda kolumu tüm gücümle çekip elinden kurtardım ve bıçak olduğunu tahmin ettiğim cismi hızla koluna saplamaya çalıştım.O anda hareket ettiği için bıçak kolunun kenarına değip etini kesti.Elime doğru akmaya başlayan kanla gözlerim şokla açıldı.Ellerimin titremesiyle bıçak elimden kayıp yere düştü.Başımı kaldırdığımda bana şaşkınlıkla baktığını gördüm.Acıyla inleyip elimi bırakıp kolundaki yarasının üzerine batırıp üstümden çekilip yere çöktü.Korkuyla hızla ellerimle kendimi geri yitip kalçamın üstünde geri geri sürünüp ondan uzaklaştım ve mutfak dolabına sırtımı dayadım.Gözlerimi Oktay'ın üstünde tutup tetikte bekliyordum.Yere bakmaya cesaretim yoktu.Oktay küfürler savuruyor eliyle yaraya bastırmaya çalıştırıyordu.Ben ise öylece duruyordum.Bedenim kaskatı kesilmişti.Karşımda duran artık tanıyamadığım adamın hareketlerini izlerken içimde daha önce hiç hissetmediğim bir çöküş oluyordu.İçimde kıyamet kopuyordu.Gömleğinin üzerinden sızan kanı durdurmak için tezgahın üzerinden bir bezi alıp koluna bağladı.Başını kaldırıp bana gözlerindeki nefret baktı.Gözleri hiç kimse de daha önce görmediğim bir şekilde nefret ve öfke vardı.Beynimin içinde tehlike çanları çalmaya başladı.Eğer şimdi buradan çıkmayı başaramazsam her şeyi için çok geç olacaktı..Telefonumu yukarıda yatak odasında unuttuğum için yardımda çağıramazdım.Sıkışıp kaldığım yerde bir kaçış yolu ararken birden ayağa kalkıp hızla yanıma geldiğinde geç kaldığımı anladım.Eğilip saçlarıma asılarak beni zorla ayağa kaldırdığında acıyla çığlık attım.Ellerimle tezgahtan destek alıp zorla ayakta duruyordum.
''Hiç boşuna uğraşma sesini kimse duymaz.Bu yaptıklarını ödeteceğim sana lanet kadın..''diye pis nefesi yüzüme vurup midemi bulandırdı.Acıdan sulanan gözlerimi kırpıştırdım.
O an çalan zilin ve kapının yumruklanma sesini duydum ve umutla başımı çevirip koridora açılan kapıya baktım.Biri kapıyı yumruklayıp bağırıyordu.Sırat..Sırat'ın sesiydi bu!..Oktay benim kapıya baktığımı görünce hırsla başımı geriye attırıp yüzüme yaklaşıp bağırmaya çalıştı.
''Hiç boşuna ümitlenme..O şerefsiz seni elimden alamaz anladın mı!Sen benimsin!Bana bak!'' diyerek parmaklarını yanağıma geçirerek zorla başımı kaldırıp gözlerine bakmamı sağladı.''Sen sadece beni sevebilirsin.Söyle lanet olasıca,beni sevdiğin söyle!''diye bağırdığında her şeyi göze alarak yüzümü iki yana salladım.Elleri gevşeyince korkusuzca gözlerinin içine bakarak o son darbeyi vurdum.
''Seni sevmiyorum..Asla sevmeyeceğim.Senden sadece nefret ediyorum!..''dediğimde yüzüme inen ağır darbeyle başım yana savruldu.Sonra yere düştüğümü hissettim.Beynimin içi sallandı ve gözlerim karardı.Bilincimi kaybetmeden önce duyduğum tek onun sevdiğim adamın sesiydi.
************************************
Ezra'yı evine bırakıp yola çıktığımdan beri huzursuzdum.Biri kalbimi eline almış sıkıyordu sanki.. Yan tarafımdaki pencereyi açtım içeri biraz olsun hava girsin diye.Bahar havası hızla giden arabanın içini doldurup yüzüme vursa da içim hala sıkıyordu.Elim boğazıma gitti.Göğsüm daralıyor sanki boğazımı sıkıyorlarmış gibi nefes alamıyordum.Sağa çekip arabayı durdurdum. Rahatlayabilmek için üstümdeki gömleğin iki düğmesini daha çözdüm ama hiç bir işe yaramadı. İçim sıkılıyordu.Böyle sevdiğin biri acı çekiyor,yardıma ihtiyacı varmış gibi hissetmem normal miydi?Sevdiğim biri..Ezra..Ezra'ya bir şey olmuş olabilir miydi?Bu düşünceyle kalbim korkuyla attı.Arabayı çalıştırıp en yakın kavşağı bulup hızla geri döndüm.Hiç gitmediğim bir hızla yolda giderken bir yandan da art arda Ezra'yı arıyordum.Telefon her açılmayışında yüreğimi saran korku daha da büyüyor beni karanlığa sürüklüyordu.Yanından ayrılalı daha yarım saat bile olmamışken ne gelmişti başına?Onu yalnız bırakmamalıydım!..
''Ne olur aç şu telefonu bebeğim..Sesini duymalıyım..İyi olduğunu bilmeye ihtiyacım var.''diye mırıldandım.Telefon yine sesli mesaja düşünce küfrettim ve gaza yüklendim.
''Kahretsin!..''diye bağırarak direksiyona vurdum.
''Ne olur Allah'ım,ne olur iyi olsun!Başına bir şey geldiyse ne yaparım..Dayan bir tanem,dayan gelip seni kurtaracağım.''diye mırıldandım.
Kısa sürede evinin önüne ulaşmıştım.Arabayı yolun ortasına durdurup hızla eve koşturdum.İlk başta zili çalsam da kapıyı açılmayınca duraksadım.Sonra şüpheyle kapıya kulağıma dayadığım da Ezra'nın acı çığlığını duydum ve bu ses kalbime balyoz gibi indi.Bütün gücümle kapıyı yumrukladım.Adını bağırdım..Böyle bir olmayacağını anlayınca geri çekilip kapıya omuz atmaya zorlayıp açmaya çalıştım.Çelik kapı olduğu için bu çabamda boşa gitmişti.Hızla düşünmeliydim.Geri çekilip çevreye baktığımda bahçeden girebileceğim aklıma geldi.Hızla o tarafa koştuğumda içerideki kişi her kimse onunda buradan girmiş olabileceği aklıma geldi. Bahçeyi hızla geçip kapıya ulaştığımda olduğum yerde çakılıp kaldım.Zorlanarak açıldığı belli olan gördüğüm şeyle beynimden vurulmuşa döndüm.Adamın birinin Ezra'nın yüzüne tokat attığını gördüğümde kan beynime sıçradı.Kapıyı hızla yitip sevdiğime ulaşmaya çalıştım ama olmadı.Onun yere düşüşünü gördüğüm anda kalbim yerinden oynadı.Titreyen ayaklarımla yanına yaklaşıp yere çöktüm.Adı seslendim ama beni duymadı.Korkarak nabzına baktığımda bütün hayatımın parmak ucumda attığını hissedip derin bir nefes aldım.Onu öylece bırakmaya gönlüm el vermese de hesap sormam gereken biri vardı.Benim ona bakmamla başına ne geleceğini anlayarak kaçmaya çalıştı.Ayağa kalkıp hızla arkasından ulaştım ve ensesinden tuttuğum gibi karşı taraftaki duvara yapıştırdım.
''Nereye gittiğini sanıyorsun lan şerefsiz!..Bu yaptığının hesabını sormayacağımı mı sandın ha!..''diye bağırdım.Kendime çevirip yakasından tuttuğum leş gibi alkol kokan adamı silkeleyip tekrar bağırdım.
''Sen kimsin de benim sevdiğim kadına böyle bir şeyi yapma cesaretini gösteriyorsun?''diyerek suratının ortasına sert bir yumruk attım.Burnundan gelen kırılma sesiyle haykırsa da durmadım. ''Konuşsana lan!Konuş!..Elimde kalacaksın yoksa!..''diyerek bir yumruk daha attım.Öfke damarlarımda çağlıyordu ve karşımdaki adamı parçalamak üzere olduğumu hissediyordum.
''Beni..Benim karım o!..İstediğim yaparım sanane be!''dediğinde gözünün üstüne bir tane daha patlattım.
''Siktir git lan!..Nereden senin karın oluyor Ezra?O senin hiç bir şeyin değil anladın mı beni!Bunu o kıt beynine soksan iyi olur yoksa ben sokmasını iyi bilirim.''
''Sen buna karışamazsın,istediğimi yaparım.''dediğinde duvardan çekip sert bir şekilde tekrar çarptım.
''Bok yaparsın!Sen Ezra'yı sahipsiz zannettin herhalde..Sana geçer sefer ne demiştim hatırlıyor musun?''diye sordum.Baygın bakışlarıyla bana şerefsize yaklaşıp keskin gözlerle baktım.
''Sana Ezra'nın veya bu evin 100 metre yakınında bile dolaşmaya kalkarsan seni kimse elimden alamaz demiştim.Ama sen ne yaptın?Gecenin bu saatinde Ezra'nın evine gizlice girdin ve ona zarar verdin!Şimdi ben sana ne yapayım söyle lan Allah'ın belası!..''diye kükredim.Dişlerimi sıkarak ilk defa bir insana-insan demeye bin şahit isteyen bir mahluka-zarar vermemek kendimi zor tutuyordum.Bahçe ışıklarının vurduğu kadar içeriyi görebiliyordum.Karşımdaki pisliğin kolunu tuttuğunu görünce elini kenara çektim bezle bağladığını görünce göğsüm bir yangın başladığını hissettim.Dilimi ısırıp sakinleşmek gözlerimi kapatsam da hiç bir işe yaramadı.Ateş saçan gözlerimi gözlerine dikip dişlerimin arasından tıslayarak sordum.
''Ne yaptın lan!Ne yaptın da seni bıçakladı çabuk söyle!..''diye bağırsam da cevap verecek kafası yerinde değildi.Az önceki hali kafa tutan hali gitmişti.Tiksinerek onu yere atıp gidip ışıkları açtım.Dönüp mutfağa baktığımda aklım başımdan gitti.Yerin altımdan kaydığını hissettim. Eşyalar yerlere dökülmüş,yerler kanlar içindeydi ve Ezra kanların içinde baygın bir şekilde yatıyordu.Hızla gidip dizlerimin üzerine çöküp ellerim titreyerek yüzünü ellerimin arasına aldım. Yüzündeki yaralar yüreğimi yakıp geçti.Saçlarını yüzünden çekip dokunmaya kıyamadığım o güzel yüzüne dokundum.
''Ezra!..Aç gözlerini bebeğim..Ne olur aç gözlerini..Aç ki kalbim yine hızla atsın!Gönlüm bahara bulansın..''diye mırıldandım dolu dolu gözlerle..Ona bir şey olma ihtimali nefesimi kesiyordu.Uzun kirpikleri kıpırdadığında yüreğim titredi.Ömrümü adadığım o güzel gözlerini gördüğümde ise ilk gördüğüm andaki gibi nefesim kesildi.İçimde bahar rüzgarı esti.Gözleri gözlerime değdiğinde kalbim yine onun için hızla atmaya başladı.
''Sırat..''diye mırıldadı zorlanarak.
''Buradayım sevgilim..''dedim eğilip anlını öperken.
''Bana..bana saldır..saldırdı.Sırat,ben.. ben çok korktum..''diyerek kesik kesik konuşmaya çalıştı.
''Beni..''deyip devamını getiremeden hıçkırarak ağlamaya başladığında onu kucağıma alıp başını göğsüme yasladım.
''Şşşş!..Buradayım güzelim,buradayım..Geçti artık bir tanem yanındayım...''dedim.Gözlerinden yaşlar üstüme damlayıp kalbime yakıp geçiyordu.Acısını almak istercesine ona daha sıkı sarıldım.Canını yakmadan ama kollarımda olduğunu hissettirecek kadar..
''Gel..Geldin!..Yanımdasın..Beni buldun.''diye mırıldandığında eğilip saçlarının kokusunu içime çekerek öptüm ve bende onun gibi mırıldandım.
''Geldim güzelim,yanındayım korkma!..''
''Seni bir daha asla bırakmayacağım sevgilim..Asla!..''diye söz verdim hem ona hem de kendime..Onun saçının teline zarar gelecek olsa benim yüreğim yanardı.Ölürdüm..Kucağımdaki bu kadın benim her şeyimdi,dünyamdı..Ve ben kalbim için her şeyi yapmaya hazırdım.Yeter ki hep benimle,bizimle olsun..
***********************************
Evet bir bölümün daha sonuna geldik.
Profilimde dün duyurdum ama haberi olmayan arkadaşlar olabilir. Düzenlemeler yetişmediği için bölüm biraz gecikti.
Biraz kısa oldu farkındayım ama bu normalde pazar gün ki bölüm olduğu ve aynı hafta içinde ikinci bölüm olduğu için normal bence..Pazar günü yeni bölümle devamı edeceğiz merak etmeyin..
Eee sizce bölüm nasıldı?
Gelecek bölümde sizce neler olacak?
Sırat neler yapacak bu olanlar üzerine sizce?
Yorumlarınızı ve cevaplarınız merakla bekliyorum.
Görüşünceye dek kendinize çok iyi bakın canım okurlarım..