EZRA (KALBİMİN PUSULASI SERİSİ 1)

19.BÖLÜM

Merhaba canım okurlarım..

Bir haftalık kısa bir aradan sonra yeniden beraberiz. Eee nasılsınız bakalım?

Tatil nasıl gidiyor?

Umarım bolca dinlendiğiniz ve kitap okuyup,gezdiğiniz bir tatil geçiriyorsunuzdur.

Hazırsak,kaldığımız yerden devam edelim mi o zaman?

Sizleri bol bol Ezra ve Sırat sahneleri okuyacağınız bir bölümle baş başa bırakıyorum.

Keyifli okumalar!..

Yorum ve Oylarınızı merakla bekliyorum canlarım..

Bölüm müziğimiz; Sena Şener - Dostum Değil Uykular 

************************************

Gözlerimden tut da ciğerlerime kadar kırgınım..

                                                  Can Yücel

***********

Sırat evinin önünde arabayı durduğunda boğulduğum derin düşüncelerden beni uyandırdı. Kapıyı açıp dışarı çıktığını gördüm.Arabanın ön tarafından dolaşıp kapımı açtı.Bir anda içeri dolan serin hava beni titretti.Titreyen bedenim değil ruhumdu aslında..Hemde zangır zangır titriyordu.İçimde olan depremlerin yansıması gibi..Sırat,yavaşça eğilip emniyet kemerini çıkarıp geri çekilip dikkatle yüzüme baktı.Gözlerindeki şefkati gördükçe daha da eziyordu ruhum. Burnumun ucu sızlıyordu.Ama hiç bir şey yapamıyordum.Kaskatı kesilmiş yüzümde tek bir ifade yoktu biliyorum.Benim sessiz kalmama hiç bir şey demeden eğilip beni kollarına alıp arabadan çıkardı.Bir elimle boynuna sarılıp sımsıkı tutundum.Sanki ona tutunmasam düşüp paramparça olacakmışım gibi hissediyordum.Alnımı göğsüne dayadığım anda çevremi kuşatan o his tarif edilemezdi.Bir tek onun yanında hissediyordum.Sadece ona,bize özel bir şeydi bu.Gözlerine bakmamak için eve çevirdim boş bakışlarımı.Karanlıkta çok iyi göremesem de büyük bir ev gibi duruyordu.Bir kaç basamak çıkıp kapıya yaklaşıp bir eliyle beni sıkıca tutarak hızla cebinden anahtarları çıkarıp kapıyı açtı.Beni tekrar önceki gibi tutup içeri girdi.Bir anda ışıklar yandığında irkildim.Bedenimdeki kollarını sıklaştırıp mırıldandı.

''Şşş!..Korkma güzelim..Işıklar otomatik sensörde kalmış.Özür dilerim canım..''dediğinde sadece başımı salladım.

Bir şey demeden koridordan geçip salona girdi.Koltuklardan birine beni yavaşça bırakarak geçip yanıma oturdu.İkimizde bir süre sessizce durduk öylece..Benim isteyerek konuşmamı bekliyordu.Ama kelimelerim tükenmiş gibiydi.Sesiz kalışlarım onun canı yakıyordu biliyorum ama konuşamıyordum bir türlü işte..Sessizlik canımı yakıyordu ama sanki konuşursam kelimeler ruhumu daha da yaralayacak gibi hissediyordum.Eliyle saçımı yüzüme gelen saçı çekmeye çalıştığında aniden içimdeki ürpertiyle geri çekildim.Başımı kaldırıp yüzüne baktığımda gözlerindeki kırgınlığı görünce gözlerim doldu.Sonra gri gözleri karardı,fırtınalar koptu...Beni kendine çekip sımsıkı sarıldığında sadece başımı göğsüne yasladım.Yan tarafımda duran ellerimi sıkıp bırakmasını bekledim.Geri çekildiğinde yüzüne bakmadan ayağa kalkıp aramıza mesafe koydum.

''Şey..Banyo..Banyo nerede acaba?''diye mırıldandım.Bir an önce temizlenmek,üstümdeki bu kokudan ve pisliklerden kurtulmak istiyordum.Ayağa kalkıp yanıma gelirken yüzünde anlayış vardı.Onun bu anlayışlı hali canımı yakıyordu.O kadar iyiydi ki bunun altında ezildiğimi hissediyordum.Bu sefer yakınımda dursa da bana dokunmadı.

''Banyo yukarıda..Yardım etmemi ister misin canım?''diye sordu.Başımı iki yana salladım. Merdivenleri yavaşça çıkmaya çalıştım.Ayaklarım titriyor,bitkin düşmüş bedenimi taşımakta zorlanıyordum.Sırat ise yanımda duruyor ve bana yardım etmemek  için kendini tutuyordu.Yanımdan korkuluktan tutunarak zar zor merdivenlerin başına geldiğimde tam yere düşecekken belimden tutup bana destek oldu.Sesimi çıkarmadan ona izin verdim.Belimden tutmasına rağmen gücünü ruhumun derinliklerinde hissediyordum.İleride sol tarafta duran bir yatak odasının kapısından içeri girdik.