EZRA (KALBİMİN PUSULASI SERİSİ 1)

4.BÖLÜM

Merhaba canlarım!..

Upuzun ve güzel bir bölümle geldim..

Birçok insanın hayatında bazı dönüm noktaları olur.EZRA'da böyle kritik bir dönemden geçiyor.Gelin hadi o zaman bu bölümde neler yaşanmış hep birlikte görelim..

Şimdi daha küçücük bir aileyiz..Ama ilerde büyüyüp kocaman bir aile olmak dileğiyle canlarım!..😊🙏

Yorum ve oylarınızı bekliyorum..
Keyifli okumalar!..🤗

Görsel:Ezra Işık

Bölüm müziği:Nalan-Affedemem

»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Sevginin kalıbında yalan varsa,
Sana en güzel cevabı ihanet verir..

»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Sabah kahvaltıdan hemen sonra çıkmıştı Mısra.Bende Batın'ın karnını doyurduktan sonra Belma Abla'ya bıraktım.Biraz temiz hava almaya ihtiyacım vardı.Güçlü durabilmem ilk önce kendimi toparlamalıydım.Yukarı çıkıp eşofmanlarımı giyinip aşağıya indim.Oğlumun odasında girip Belma Abla'ya seslendim.

"Ben çok gecikmem abla..Ne olur dikkat et!.Dışarıya falan çıkmayın ben gelince isterseniz birlikte çıkarız.
Telefonum kapalı ararsan bana ulaşamazsın o yüzden acil bir durum olursa Mısra'yı ara olurmu?.."

"Tamam canım sen merak etme..
Uykumuz geldi zaten annesi baksana gözleri kapanıp duruyor."

Bebeğimin uyuklayan haline gülümseyip yatağına yaklaştım.Eğilip alnından öpüp mis kokusunu içime çektim.Yanından bir saniye bile uzaklaşmak istemiyordum.Ama bu ruh haliyle onu da etkiliyordum.
Daha bebek olsa da çevresindeki huzursuzluğu hissedebiliyordu işte..
Ve onun etkilenmesi benim hiç istemediğim birşeydi.Bu yüzden ilk önce kendimi toparlamalıydım.
Arkamı dönüp odadan çıkarken

"Sağol abla..Hadi görüşürüz!.."diye seslendim.
Evden çıkıp yavaş yavaş çevremi gözlemleyerek biraz yürüdüm.İleride ormanın yanından geçen bir yürüyüş parkurunu görünce oraya yöneldim.
Cebimden MP3'mü çıkarıp kulağıma takıp müzik açtım.Hafiften hızımı da arttırmıştım.Tertemiz havayı derin derin içime çektim.Yemyeşil doğası,
tertemiz havası olan muhteşem güzellikleri ve tarihi mekanları vardı.
Göksu ve Yeşilçay derelerinin ortasındaki bu sahil kasabası harika bir yerdi.Hem tarihi hem ticari ve turizm bölgesi olmasına rağmen bir o kadarda şehirden uzak doğallığı bozulmamış bir yerde burası..
Elimdeki birikmiş olan bir miktar parayı nasıl değerlendiririm diye düşündüğüm sıralarda (yani bir sene kadar önce) Çağan'ın bir arkadaşı buradan yeni yapılmış ev aldığını ama satması gerektiğini söylemiş.
Çağan'da bana durumu anlatıp birlikte alalım mı? diye sorunca biraz düşündüğümde aklıma yatınca bende kabul ederek bu fırsatı değerlendir -miştim.Benim üzerime olan payın işlemlerini bir türlü hallademeyince de hepsini Çağan'ın üzerine yapmıştık.Zaten aramızda senin benim davası hiç olmamıştı.Hal böyle olunca da kimseye söylememiştik.Ev ikimizin olmasına rağmen ben sadece satış yapılmadan önce bir kez gelip görmüştüm burayı..Şimdi düşününce herşey de bir hayır olduğunu görüyor
-dum.Bu güzel yer bir süreliğine de olsa yeni evimiz ve yuvamız oluyordu İyi ki..İyi ki sığınacağımız başımızı sokacağımız bu evi almıştık.Sokakta kalmazdık ama bir müddet kafamı toparlamam gerekiyordu.Kalabalığın içindeyken kendime gelemez ve kendi başıma atacağım adımlarıma karar veremezdim.Ve en önemlisi acılarıma yoğunlaşamazdım.Ailemin yanında olursam illa ki onların üzülmesini istemediğim için sıkıntılarımı içimde yaşardım.Müziğin ritmiyle daha da hızlandım.Her adımda sıyırıldım gerçeklikten..Kilitledim kalbimin kapılarını ta ki bir gün gelip gerçek aşk açıncaya dek!..Gereksiz insanlar yüzünden ne hayata ne de aşka küsecek değildim.Gerçek aşkın var olduğuna inanıyordum.Sadece beni bulamamıştı o kadar..O zaman gelinceye kadar kalp kırıklıklarımı toplayacaktım ve bir daha kimsenin bende böyle derin bir yara açmasına izin vermeyecektim...
Geçmişin görüntüleri bir bir geçerken gözümün önünden sildim tek tek hepsini..Geriye bir tek oğlumu bıraktım.Şimdi ileriye attığım her adımda hepsini geride bıraktım ve yeni bir sayfaya geçtim.Artık bundan sonra hayatımda yeri olmayanları bulundurmayacaktım.Yıktıkları herşeyi yeniden tek tek kendi ellerimle inşaa edecektim.
Kulağımdaki değişen müzikle birlikte gözümden yaşlar akmaya başladı.
Bulanık görmeye başlamıştım etrafı ama yinede devam ettim koşmaya..
Affedemezdim!..Her kelimesinin yalan olduğunu bilerek bizi görmez-den gelerek yaptıklarını nasıl unuturdum.Yıllar önce yaptıklarına..
sildiğim bütün geçmişine rağmen yaptığı bu ihaneti unutmayacaktım.
Unutmamalıydım!..Bu bana ders olmalıydı.Bundan sonra herkese kolayca güvenmeyecektim.Böylesini bir daha kaldıramazdım.Daha da hızlanmaya başladım.Ayaklarım sızlıyor bacaklarım yanıyordu.Ne zamandır koşmadığım için hamlamıştım.Sinirimi koşarak çıkarıyordum belki ama iyi de geliyordu.Hızlandığım anda gözyaşlarım yüzünden aniden durmak zorunda kaldım.Artık daha da bulanık görüyordum.Zar zor gördüğüm bir bankın dibine çöktüm.
Dizlerimi kendime çekip kollarımla sardım.Artık hıçkırıklarımı durduramıyordum.Bütün bedenim titreyerek sarsılıyordu.
Bir hata ardından binlercesini getirebilirmiydi?Bunu hak etmek için ne yapmıştım sahi?..Sevmek mi?..
Dürüstlük mü?..Sadakât mı?..Güven mi?.. Hangisiydi yanlış olan!Hangisinde yanılmıştım?..Bu kadar acı ve ağır bedel olmamalıydı karşılığı!Şimdi o nerelerde kimlerle ihanetini devam ettirirken,bana soğuklara düşmek kalıyordu öyle mi?.
Bu düşünceyle beynimin içinde bir şimşek çaktı sanki..Hırsla gözlerimi silip ayağa fırladım.Eve doğru hızla yürürken bundan sonra ailemden başka herkese o soğuk tarafımı göstereceğime kendime söz verdim..
Bundan sonra öyle güçlü ve dik duracaktım ki korkacaklardı!Korkmalılar da zaten!Çünkü benimkisi intikamdan bile acı ve kötü olacaktı.Sildim..Hayatımda yoktu öyle bir artık..Ama bu ihaneti ömrüm boyunca unutmayacaktım..