Let's all say goodbye to Declan and Arianna! 😥🤔
S
ay hello to Jaxon and Macey!🤤🤤
This is the last chapter! Enjoy reading loves! 🤭💞
EPILOGUE NEXT.💞💞
DECLAN
TIRED of crying, Arianna fell asleep in my arms after I carried her to our room. She won't stop crying when she hugged me again earlier like were going to be apart again. She just hugged me and asking for forgiveness even though there's nothing should be asked for it. Maybe all those tears she shed while hugging me just meant fear and regrets.
For that, she has nothing to regret. I did it on my own free will to love her and protect her. Maybe it's a good thing that we were away that time because after I killed Clodoveo, at lot of his men and his sons came to me for revenge. Lot of things happen and i just can't let Arianna to be involved again. Because I love her morethan anything. More than her worth.
I was out of my reverie when Arianna moved closer to hug me. I smiled and kiss her forehead. She sighed and then I felt her kissed my chest. "Declan?" she called me with her sleepy voice.
Her breathing became heavy again. "Sleep tight, hon." I said as I hugged her tight.
"Mahal na mahal kita..." she said it as if she was dreaming.
"I love you too." I replied.
She cuddled closer to me before her breathe became even. And that's also my cue to hug her tighter and close my eyes to sleep beside her after five years. I sighed peacefully. At last, after five years, she's now inside my arms. No fears, no doubts, no lies and no anything. And this is more than I asked for. Having a family with her is satisfying.
It's true what they usually say. You can only live your life to the fullest if you are true to yourself and to the person you are close with. There will be no fear, no doubts and no pressures. There may be a lot of chaos here in my world, because of who I am but knowing that Arianna knows the truth gave me strength to fight. I may have fears for our safety but losing her is a zero. I'm a boss myself so I can protect my family in more than ways.
***
It's already dark when I woke up. I looked at my side and Arianna weren't there. I immediately sat up and faced palmed to remove my sleepiness. I checked the bathroom first and when I saw that she wasn't there, I went out of the room and went straightly to the kitchen, and there she is. With our son and manang who came home because she said she will have a talk with her sister.
"Naynay?" I heard my son called her mom. "Gabi na po, di po ba tayo uuwi?"
"Bukas anak, uuwi tayo, pero babalik tayo dito."
When I heard that, I stopped myself from walking towards them, and listen to their talk.
"Bakit po?" asked the kid again. He's sitting on the counter top while her feet are swaying in the air. While Arianna and manang is cooking something, which smells good. Ah, I miss her cooking. Since she left, it's either manang's cooking or mine, and when I'm too busy, I'll just eat food outside. And yes, I know how to cook. What Arianna taught me; I continue to practice it until I know all by myself without someone's help.
"Dito na kayo titira, apo." And it made me smile.
My son shook his head. "Ayaw ko po. Pag umalis kami, si lolo walang kasama. Tapos wala akong kalaro. Yung mga ninong ko don—"
"Pwede naman tayo bumalik anak." Arianna answered.
"Ayoko po nay." Lucas pouted. "Wala na nga po akong tatay, malalayo pa po ako kay lolo pati kina ninong. Ayoko non!" My son's voice started to crack and his feet swaying o the air stopped. His nose also started to redden.
I felt a sting on my chest. Maybe, our son wasn't looking for a father vocally. He's too intelligent that his father wasn't around, and he understand that fact at a very young age. And he himself diverted his need of a father material by receiving all the love and attention from all his ninongs and his lolo and to other people whom he considered as a family while growing up.
And knowing that he will be away from them breaks his heart.
"Shh, apong." Manang silenced her.
"Ayaw ko! Uuwi na ako! Sabi mo magsosorry kalang po kay Manong Lucas tapos biglang dito na tayo titira! Ayoko!" My son cried and trying to get down from the island counter. And that was Arianna's cue to stop what she's doing and faced our crying son. I also walked towards them. Arianna saw me, and worry filled her eyes.
"Let me." I said. She just smiled and nodded her head.
"Hey buddy." I leveled my face to my son's who's now crying and sobbing even. "Why are you crying?"
"Si Naynay!" he cried. "Iuwi mo na ako kay Lolo! Alam ko yung daan pauwi! Ayoko dito sa bahay mo! Wala akong kalaro!" he sobbed harder.
I sighed and carried him to my arms and hushed him. "Shh. Naynay won't do that, okay?"
I looked at Arianna. "We'll talk later hon."
She nodded her head. I stroked my son's back to calm him down. "Hey buddy. Stop crying. Big boy ka na diba?"
"S-si naynay kas-si..." hikbi niya.
"Shh." I made him looked at me. "Naynay won't do anything that will make you sad."
"M-manong..." he sobs. "Uwi na tayo manong. Please po? Diba nung graduation ni Naynay, wala naman akong hininging kapalit? Uwi mo na po ako ayoko dito sa bahay mo!"
"You see, buddy." I sighed. I don't know how I would explain that I am his father. He will be confused and won't understand easily. Baka sabihin niya lang na hindi ako ang ama niya niya at idinadahilan ko lang 'yon. I took a single glance at Arianna. "You see...naynay wants to live here because I..I'm your father."
It took me a couple of seconds before I breathe.
"Diba anak, sabi ko sa'yo, nasa malayong lugar si Taytay mo?" Arianna is now on my side, wiping the sweats of Lucas as well as tears.
"Eh sabi mo po, sa bahay siya babalik! Di po tayong pwedeng umalis 'don kasi nandon babalik si taytay sa bahay natin." He started to cry again.
"Bumalik na si Taytay, anak." Tears started welled up her eyes. "Kaya nga tayo nandito kasi nandito si taytay eh."
"Sinasabi mo lang 'yan kasi...kasi... gusto mong tumira tayo dito!"
"I'm your taytay buddy." I said that as if it was the most beautiful word that came out from my mouth. Voicing it out is beyond perfection that anyone could have. It is something that no one can take it away from me. "Bumalik na si taytay."
***
ARIANNA
"UNCLE Harold may live here." Napatigil ako sa pagtutupi ng kumot nang magsalita si Declan sa tabi ko. Nakaupo siya sa gilid ng kama habang si Lucas naman ay natutulog ng mahimbing. Napagod kasi kakaiyak kaya pagkatapos kumain, kaya ayon, nakatulog kaagad.
"Huh?" tanong ko. Tumayo siya at lumapit saakin.
"UNCLE Harold can live here. Lucas will be sad if he won't see them, specially his lolo. And besides, we can't leave uncle there." Kinuha niya ang kumot na hawak ko at inilapag 'yon sa kama. Pagkatapos ay sinapo niya ang mukha ko.
Napabuntong hininga ako. "Nagmamaktol lang 'yang anak mo, Declan. Wag mo masiyadong pansinin. Tsaka isa pa, nasabi naman na natin na bumalik na ang taytay—" Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko nang halikan niya ako ng mariin.
"He may be throwing tantrums, but still..." inalis niya ang mga takas na buhok sa mukha ko. "Uncle Harold should be here. He's your family, then he should be here."
"Bahala ka nga." Humiwalay ako sa hawak niya sa mukha ko at naglakad papunta sa kama at humiga sa tabi ng anak naming namumula ang ilong at mata dahil sa kakaiyak, at dahil maputi ako at maputi si Declan, eh maputi din ang anak namin kaya kitang kita ang pumumula niya. Lalo na itong ganitong umiiyak siya at naarawan kapag naglalaro sa labas ng bahay namin. Mahahalatang may ibang lahi ang nananalaytay sa dugo e.
NAPAISIP din ako sa sinabi ni Declan saakin. May point siya. Bukod sa magwawala talaga ang anak ko kapag wala ang lolo at mga ninong niya na kasama niya habang lumalaki, pero iba na kasi ngayon. Alam naman na niya na na bumalik ang taytay niya kaya maiinyindihan naman siguro ni Lucas 'yon kapag katagalan. Si Tiyong din ang iniisip ko. May edad na siya, at hindi maganda sa kanya ang mag isa lang.
"hon..." may humalik sa mga labi ko na nakapagpabalik saakin sa reyalidad. Napakurap ako at tinignan si Declan. Nakatagilid din ang higa niya tulad ko at magkaharapan kami. Hindi ko napigilan ang mapangiti.
"Namiss ko 'to." Bulong ko sa kanya. Napangiti din siya unti unti.
"I missed this too. Talking with you while we lay together in one bed and then, we'll get to know each other 'til dawn or we'll play until we fall asleep in each other's arms."
Napabuntong hininga nalang ako. Lumapit ako sa kanya at umunan sa braso niya, pero bago yon ay sinilip ko muna si Lucas sa likod niya at nakita kong natutulog ang paslit ng mahimbing.
"Declan?" tawag ko sa kanya.
"Hmm?"
Isinuklay ko ang kamay ko sa buhok niya. "Sabi mo, lagi kang nakasunod saamin?"
"Yeah, I do. Why ask?"
"Edi alam mong okay kami? Na ligtas kami?"
Hinalikan niya ang tuktok ng ulo ko. "Of course. I'm making it sure myself. I know and made sure that you're okay physically. But emotionally, and mentally, I can't do that." Tumingin siya sa mga mata ko. "I need to be close to the both of you in order to do that. But you know, we both know that I can't."
"Declan..." hindi ako nakapagsalita kaagad. "Ginawa mo ang lahat para maging safe kami, hindi ba?"
Tumango siya. "I do."
"Ikaw..." napalunok ako. "Kamusta ka... noong nawala ako?"
"You don't have to know, hon. As long as you two are okay, then I'll be as well..." sagot niya.
Umiling ako. "No, Declan. Kamusta ka?" Ulit ko. "Kasi alam kong hindi lang ako ang nahirapan. Alam kong ikaw din."
"Hon—"
Nakikiusap ang mga mata kong tumingin sa kanya. "Declan, please."
"Alright." Pagsuko niya. "I was in hell, Arianna. To tell you, now that you're here beside me, ngayon ko lang masasabing okay ako. Na wala ng kulang saakin at wala na akong hinahanap."
Tahimik lang akong nakinig.
"When you left, and didn't come back here, umasa ako na babalik ka. Well, who's in the right mind, by the way?" Napailing siya. "I almost went nuts. I drank myself to sleep every night. I barely eat and clean myself. Instantly, halos magmukha akong pulubi. I was like that fore months before my body gave up on me. I had some hallucinations because i was too drunk. Nakikita kong nasa kwarto ka, at inaalagaan ako kahit nagagalit ka kasi naglalasing ako. Then, it may be embarrassing but I hallucinated that I'm making love with you. Minsan matutulala nalang ako, then I'll saw you, talking to me and all that. Kaya mas ginusto kong gamitin yung droga na ginawa ko para mag hallucinate ako ng mag hallucinate. Then I drank and drank...and then, I woke up, nasa hospital na ako. I was so weak, and Macey was my doctor. She said that I was overdosed and in comatose for almost two weeks. Kung hindi pa pumunta si Jaxon sa bahay dahil hindi ko sinasagot ang tawag niya, they wouldn't find me there. Maybe, dead sooner."
"And it was a wake up call, maybe, Jaxon talked to me that Clodoveo's man is taking revenge and i have to be okay and pull myself together to protect you. Then things happen, I can't make myself okay, so Jaxon, at first, do the protection. Nagpa-therapy ako to make myself sane again, and to reflect. Then after months of sessions, I'm finally okay, and i started to do the task...of protecting you and...up until now...yeah." Sa huling salita niya ay para bang nahihiya siyang sabihin 'yon.
"It's difficult to watch you from a far, doon nahirapan ang therapist ko, lalo na ng marinig ko ang pinag usapan niyo ni Macey, but I used it to courage myself more."
Napaawang ang bibig ko. "Ibig sabihin...nandoon ka talaga nung nanganak ako kay Lucas?"
Tumango siya. "I was there."
"Pero sabi ni Jaxon, wala ka? Nasa ospital siya ning nanganak ako."
"He didn't know. Tumatakas ako para makita ka ng hindi nila alam." Bumuntong hininga siya. "I can't just let Jaxon do my thing, kasi dapat ako 'yon, so tumatakas ako to make sure you're safe. Wala na akong pakialam kung mamroblema yung therapist ko. Mas lalo akong mababaliw kung hindi kita makita."
"Declan..."
"I'll do everything and anything just to make sure that you're safe. Even it will consume me. I don't care. Ikaw ang importante at ang anak natin, kaysa saakin."
Leeg naman niya ang hinaplos ko. "Lagi mong sinasabi 'yan. Naexplain na ni Tiyong kung sino ka... pero hindi ko pa rin maintindihan. Sino ka ba talaga, Declan? Sino ang taong makakasama ko sa habang buhay?"
Natawa siya. "Such a relief that you're willing to spent the rest of your life with me."
"Noon pa man... pero dahil sa mga maling desisyon ko, madaming nabago. Madaming pinagsisihan."
Nag-umpisa siyang suklayin ang buhok ko. "It's fine, Arianna, no harm done."
Niyakap ko siya. "So, mag kwento ka na."
"I'm a boss myself, Arianna. Not a boss of a company, or such.—"
"Yung pinatay mo mo kumuha saakin, sabi niya, pumapatay ka daw para mabuhay?"
"Baka iwan mo ako bigla pag nalaman mo kung sino talaga ako." Sagot niya. Hinampas ko nga ang pisngi niya na nakapag pangiwi sa kanya. "Ouch, woman!"
"Oh, woman na ngayon?" tinaas ko ang kilay ko.
Mabilis siyang ngumiti ng matamis. "Just kidding, hon. But yeah, I promised myself that if time comes that you'll be with me again, I'll tell no lies, hundred percent."
Napangisi ako. "Mabuti."
"Well, yeah. I kill to live." Huminto siya saglit. "But I don't kill innocent, Arianna. It's just that, I'm a mafia boss. I was trained because it was my family's legacy that I must inherit. To inherit the top mafia here in underground. I kill people to save ourselves because they're greedy and insecure. Yes, we make drugs, we are the sources of guns, and bombs and other explosives that other terrorists use sometimes, as well as those transportations and such. We support human trafficking, which is kung saan tayo unang nagkita. For generations that had passed, we're the leaders of it. The five of us, specially me because my grandfather is the main founder of this."
Hindi ako nakapagsalita. Nagpatuloy siya. "But we're not like in the movies who acts as antagonist who follows someone and make pay out of it. And yes, that's what we....I mean I do for a living that I kept to you when you're here."
Napakurap ako. "Pero sabi mo...doctor ka. At may pinuntahan tayong opisina mo."
Tumango siya. "Yeah. Like I said, we don't play the antagonist role. We built our legal businesses, to cover up those illegal deeds, but in other thought, we have those legal businesses to help. To support the less fortunate. We support almost of the Non-government organizations and some of our men, goes to those far places to reach the remote areas where the government forgets o help them. And all those money from our legal business goes to them. We're keeping zero percent, bukod nalang sa mga pasahod and such."
"I have a very chaotic world, Arianna, and if you'll get the worst of it. But I'm willing to leave them all behind, if you want to. You want to protect our son, I can give you that. Just don't leave. Yes, marami akong kalaban because of who I am, but I'm willing, Arianna. More than willing—"
Hindi ko pinapatapos ang salita niya, hinalikan ko na siya. "Noong magkalayo tayo, minsan natutulala nalang ako, sabi ko noon, ganoong klase ka ng tao, at ama ka ng anak ko, paano kung isang araw, kumatok ka sa bahay, at humingi ng tawad, tatanggapin kaya kita?"
Natahimik ako saglit. "Noong una, ayoko. Then as time goes by, yung ayoko naging neutral hanggang naging, oo, tatanggapin kita. Hindi lang para sa anak natin, gusto dahil hindi mahal kita at kailangan kita. Gusto kitang makasama."
"Arianna..."
Nginitian ko siya, at sa pagkakataong 'to, ako naman ang humalik. "Mahal na mahal kita, Declan. Sorry kung ngayon lang...ngayon ko lang mapapanindigan ang pagmamahal ko sa'yo."
Hinalikan niya ako ulit. Mas mariin, mas mapusok, at mas mainit. Ilang minuto niya akong hinalikan hanggang sa namalayan ko nalang na nasa ibabaw ko na siya. Humiwalay siya sandali. Hinihingal na ikinawit ko ang dalawang braso ko sa batok niya.
Bumaba ang halik niya sa leeg ko at baghagyang sinipsip 'yon. Naramdaman ko pang kinagat niya ang leeg ko bago ko siya narinig na nagsalita. "If you're really sorry make love to me, Arianna."
Tiningala niya ako mula sa pagkakahalik niya sa leeg ko. Isang maliit at mapaglarong ngiti ang bumungad saakin. "Declan..."
Itinukod niya ang pareho niyang kamay sa gilid ko. Mas lalong bumilis ang paghinga ko. "Make love to me, Arianna."
Napalunok ako. Titig na titig parin sa itim na itim niyang mga mata. "We can't." napaenglish ako bigla kasabay ng pag iling ko. Tumingin ako sa kabilang side, at sinundan din 'yon ng tingin ni Declan. At hayun, ang anak namin na masarap ang tulog at kahit ang ingay namin ng taytay niya ay hindi natinag sa pagtulog.
Ngumisi lang si Declan nang magkatinginan kami ulit, at KAMUNTIKAN na akong mapatili nang biglang umangat ang katawan ko sa kama nang kargahin ako ni Declan. Mabuti nalang at narendahan ko ang bibig ko.
"Dahan dahan!" bulong ko. "San ba tayo pupunta?"
Mahina lang siyang tumawa at hinalik halikan ako sa gilid ng labi ko na para bang sinasabik ako. "Somewhere we can do nasty." Pagkatapos ay tuluyan na niya akong hinalikan ng mariin. Muli akong napayakap sa batok niya para sabayan ang malalim niyang paghalik.
Napangiti ako sa pagitan ng paghalik naming dalawa nang mag-umpisa siyang maglakad. Nakapikit ang mga mata ko habang unti-unting pumapasok ang dila ni Declan sa dila ko. Ang sarap. Namiss ko ang ganitong ginagawa namin, na kahit nakakapagod, sulit.
Pano ba naman?
Summa Cumlaude ang performance niya.
Ngayon kaya? Pang anong flying colors na ang performance niya? Baka pang doctoral na.
HINDI ko na alam kung saan na kami napunta. Basta may pagbukas ng pinto akong naririnig, at ilang segundo ba ay pareho kaming bumagsak sa kama ni Declan. Ipiniid ni Declan ang kamay ko, at unti unting bumaba ang halik niya kasabay ng paghubad niya ng damit kong pang-itaas na para bang nagmamadali siya.
Eh wala naman.
Maya maya pa ay wala na sa leeg ko ang halik niya. Namalayan ko nalang na itinaas niya ang cup ng bra ko at kaagad na sumipsip siya sa kaliwang dibdib ko. Para siyang uhaw na uhaw na sanggol na isang buong araw hindi naka-suso. Habang ang isang kamay niya ay nakatukod sa gilid ko para wag akong madaganan ng bigat niya, at ang isa? Hayun. Minamasahe na ang dibdib ko. Hindi ko na din napagtanto na wala ang dalawang kamay kong nakapiid sa itaas ng ulo ko kanina.
Wala akong ibang nagawa kundi ang magpabaling baling ang ulo ko sa hindi ko maintindihang sensayon.
Hinubad ko ang damit ni Declan. Mabuti nalang at tanging sweat shirt na itim ang suot niya. Nang tuluyan ko 'yong mahubad ay kahit ako gusto kong magmadali. Ang matipuno niyang katawan ay nasa ilalim nanaman ng palad ko at dinadama ang kakaibang init na sumisingaw. Trinace ko ang abs niya na nakapagpatigil kay Declan sa paghalik sa tiyan ko.
Nasa tiyan ko na?!
"It has been years, but still you love my abs."
Napangiti ako. "Mas gusto ko ang espada mo, hon. Kaya bilisan mo na ang paglasap sa katawan ko."
Mahina siyang tumawa. "Gladly, hon. Gladly."
PAGKATAPOS non ay sabay namin hinubad ang pang ibabang damit ng isa't isa, t kahit ang pantalon ko ay nasa hita ko palang ay hindi nagaksaya si Declna na puntitin ang panty ko, at kaagad na dinama ang pagkababae ko.
"So wet..." Aniya at naramdaman kong pumasok ang dalawang daliri niya na nakapag-paarko ng katawan ko.
"Ohm! Declan..." Anas ko. Napakapit ang isang braso ko sa batok niya at bumaon doon ang kuko ko dahil sa ginawa niya.
"You're still tight." Bulong niya habang naglalabas pasok ang daliri niya sa loob ko. "More?" tumigil siya sandali.
Halos mapigtal ang hininga ko. "Declan!"
"More?" Tanong niya.
Tumango ako.
Hindi pa din siya gumalaw. "Say it."
Napayukom ang kamao ko sa bedsheet. Gumalaw ng mabagal ang kamay niya na para bang tinutukso ako. "M-more..." ani ko. Kanda buhol ang dila ko sa pinaghalong ungol at pagkabitin at pagkahiya.
Sinipsip niya ang isang utong ko at tiningala ako. "Say it, clearly hon..."
"Declan, sasampalin kita!"
Napatingala ako sa sarap at wala na yata ang kulay itim ng mata ko nang dumagdag ang daliri ni Declan sa loob ko. "Mhhmnmm! Shit...Declan...ang s-sarap...." Mabilis ang paglabas pasok nito sa loob ko. Mas madiin, mas mabilis, at mas masarap.
"D-declan...bilisan mo pa!" kanda derilyo na ako sa sarap na nararamdan ko. Hindi ko alam kung paano ako gagalaw, lalo na ngayong may namumuo na pamilyar na pakiramdam sa puson ko. "D-declan! Bilis...." Ungol ko at nasabunutan siya.
"Easy there, love, we'll get there." Natatawa tawa pa niyang sabi, at naramdaman kong dumagdag ang pang apat niyang daliri sa loob ko. Napaigtad ako nang makaramdam ako ng sakit.
Matagal tagal na din kasi simula nang mapasukan ako ng espada. Kaya masakit. Hindi na sanay.
NANG makabawi ako ay hinanap ng kamay ko pagkalalaki ni Declan, at syempre dahil malaki 'yon, ay kaagad kong nahagilap ng kamay ko.
"Fuck!" Napangiti ako sa tinuran niya.
Akala mo ha.
Ipinalibot ko ang kamay ko sa espada niya, at nang hindi ko mapagkasiya 'yon ay dalawang kamay ang ginamit ko at itinaas baba ko ang pareho kong kamay. Hindi ko alam kung guni-guni ko lang, pero pakiramdam ko ay mas lalong lumaki ito kumpara noon.
Nag-exercise ba you?
Napangiti nalang ako sa naisip ko.
"Fuck!" Dahil siguro sa gigil ay mas binilisan na ni Declan ang daliri niya sa loob ko. Makirot pero mas masarap. Bukod sa masarap na ang ginagawa ni Declan ay masarap din ang daliri niya. Napatigil ako sa pagtaas baba ng kamay ko sa pagkalalaki niya.
Mas naging makiliti ang namumuo sa puson ko, at ilang paglabas pasok pa ay para akong tinakasan ng lakas nang labasan ako. Para bang nawalan ako ng buto dahil sa lumabas na katas saakin. Ni hindi ko maiyukom ang kamao ko sa kumot dahil sa pinaghalong panghihina at sarap na lumukob saakin. "A-ang sarap...non." nanghihinang sabi ko.
"We're not yet done." Ngumisi siya at isinubsob ang mukha siya sa pagkababae ko.
NAGULAT ako sa ginawa niya! At nang lumapat ang dila niya sa maselang parte ko ay napa-arko muli ang likod ko. "D-declan!"
Hindi niya ako pinansin. Nilaro niya ang kabuuan ng pagkababae ko na para bang 'yon ang pinakapaborito niya at pinaka-kabisado niya, hanggang sa masimot niya ang katas ko. Alam na alam niya ang gagawin niya hanggang sa ipasok niya ang makasalanan niyang dila na para bang may hinahalukay siyang perlas sa loob.
Jusko Declan! Wag mo akong biglain. Limang taon akong natengga!
Napasabunot ako sa buhok niya nang may muli nanamang namumuo sa puson ko. Napapaliyad nalang ako sa bawat hagot ng dila niya. Mas masarap. Mas expert sa daliri niya kahit marami sila.
"D-declan...may...na..ano..." Napatirik ang mata ko nang may natunton si Declan sa loob ko na nakaka-kiliti sa lahat. Napaliyad ako at halos mangisay. "Ohhh! Shiiiiit!"
NANG pakiramdam ko ay lalabasan na ako ay bigla siyang tumigil. Nakangisi siya saakin, at muling nagpantay ang mukha naming dalawa. Ako na ang umabot sa kanya at hinalikan ko siya. Nalasahan ko pa ang sarili ko sa kanya.
"You still have the same smell, hon." Bulong niya saakin. Mas lalo pa niyang ibinuka ang mga hita ko at maya maya pa ay pumwesto na siya sa dapat pwestuhan.
Hinawi niya ang buhok na nakaharang sa mukha ko. "Ready?"
Ngumiti ako. "I missed this."
"I missed you too." Aniya at umulos na loob ko.
Napahiyaw ako. Masakit. Parang may panibagong hymen ang napunit sa loob ko. "D-declan...dahan dahan...masakit..."
Tumango siya at hinalik halikan ang mukha ko habang nanatili siyang hindi gumagalaw para siguro maka-adjust ako.
"You okay?" nag-aalalang tanong niya.
Tumango ako. "O-okay na. P-pwede ka ng gumalaw..."
"You sure?" paniniguro niya.
Nahihiya akong tumango. "Oo."
AT yon nga ang ginawa niya. Hinugot niya muna ang pakalalaki niya saakin bago buong buong umulos. Napasigaw ako. Paniguradong hindi nanaman ako makakalakad nito bukas. Napabangon ako at napakagad sa balikat niya. Masakit, pero syempre masarap.
Hindi ako tumutol kaya nagpatuloy siya sa paglabas pasok. Para siyang may hinahabol, katulad kanina. Isinubsob niya ang mukha niya sa dibdib ko at minasahe gamit ang isa niyang kamay habang ako ang nakayakap lang sa kanya, pati na din ang mga binti ko.
Nang puro sarap nalang ang nararamdaman ko ay ako na mismo ang sumalubong sa mabilis niyang pag-ulos. Pati siya ay napaungol dahil sa pagbubungguan ng maselang bahagi namin.
"I-ilove you..." hiningal niyang bulong sa pagitan ng pagiisa namin. Hinalikan niya ako sa nuo, pababa sa tungki ng ilong ko, sa magkabilang pisngi ko at sa wakas ay sa labi ko. Kinagat kagat niya pa ay ibabang labi ko at paminsan minsang ipinapasok ang dila niya.
Wala akong nagawa kundi ang lasapin ang ginagawa niya saakin, at gumanti na din.
Sherep eh.
"Mahal na mahal kita...Arianna..." Aniya ulit. Tanging ungol lang ang nagawa kong isagot nang pakiramdam ko ay malapit na akong makaabot sa rurok ng langit.
"Fuck! Fuck!" Mas bumilis ang pagbayo niya saakin hanggang sa pareho kaming labasan.
Napalupagi ako habang hinihingal, at ganon din si Declan sa ibabaw ko. Nanatiling nasa loob ko ang pagakalalaki niya kahit tapos na kami. Para bang idinedeposito niya lahat ng anak niya sa loob ko para lang makabuo.
Kahit nanghihina ang mga kamay ko ay pilit kong inabot ang buhok niya at sinuklay yon ng marahan. "Mahal na mahal din kita."
Napangiti lang siya at umalis na sa ibabaw ko. Kapagkuwan ay kinuha niya ang kumot sa paaman namin at pareho niya kaming binalot ng kumot. Pinaunan niya ako sa braso niya at niyakap ako ng mahigpit. "Good Night, Hon. Dream of me."
Ganon din ang ginawa ko. Niyakap ko din siya ng mahigpit na para bang mawawala siya ulit. Kasi kahit anong sabihin ko, alam kong natatakot parin ako. Na malayo siya saakin ng matagal na panahon o ng tuluyan. "Goodnight, Declan."
***