Chapter 4
Mariing naipikit ni Gift ang mga mata ng makapasok sila sa isang parang conference room at mapunang halos lahat ng tao roon ay sa kanya nakatingin ng dahil sa eksenang ginawa ng weirdong mga kasama niya. She buried her face in the guy’s chest out of embarrassment.
“What happened to her!” said a very baritone voice.
Isang impit na tili ang napakawalan niya ng walang anu-ano ay may bigla na lang humablot sa kanya mula sa kasama at kinailangan niyang ihawak ang dalwang kamay sa batok nito upang hindi mahulog.
Tiningnan niya ng matalim ang pangahas na lalaking ngayon ay may buhat na sa kanya pero wala iyong silbi lalo pa at sa kasama niya ito nakatingin at kung nakamamatay lang ang tingin marahil nakapatay na ito sa talim ng tinging ibinibigay nito sa kasama niya.
Hello nandito kaya siya kaya sana lang huwag siyang itrato ng mga ito na parang hindi nag-eexist.
The guy is drop dead gorgeous at hindi siya ipokrita para itanggi iyon but when the guy suddenly looked at her, her green eyes met a gray eyes that held a familiar emotion na matagal na niyang hindi nakikita.
“Are you okay?” naguluhan si Gift sa bilis ng pagbabago ng expresyon ng lalaki na nakatingin na sa kanya with so much concern unlike before na tila lalamon ito ng tao “What did you do to her Giordan!” Ayon nanaman ang kabangisan sa boses nito pati na rin ang napakadilim nitong expresyon.
Dyos ko sa isang Asylum ba siya naroroon! O_____O
“Hey!Hey !Hey!Huwag kang mambintang Boss.”
Bago pa natapos ni Giordan ang sasabihin ay nakatalikod na si Light habang maingat na buhat ang naguguluhan na talagang si Gift.
“Our boss will be stupid kung hanggang ngayon hindi pa rin niya alam kung ano ang nararamdaman niya for that girl.” Naiiling na sabi ni Yujuan na tahimik namang sinang-ayunan ng ibang member ng infinity na tahimik lamang nanonood sa nangyayari kanina.
Halos manlaki ang mata ni Gift ng makita ang malaking painting niya sa loob ng isang malaking room na pinasukan nila. She can’t remember kung kailan nangyari iyon kung saan siya nakasuot ng isang simpleng white dress while smiling softly at something.
God! Dapat nab a siyang kabahan! Ganitong-ganito iyong eksena sa isang pelikula kung saan piñata iyong isang babae ng isang super obsess sa kanyang lalaki.
“Are you okay ?May masakit ba sa iyo?” Ang sunod-sunod na tanong nito matapos siya nitong ibaba sa isang mahabang sofa.
Wala sa sariling napatango na lamang siya habang nakatingin pa rin sa malaking painting sa harapan niya.
Halos mapatalon si Gift sa matinding gulat ng naramdaman ang kamay ng lalaki na banayad na hinaplos ang kanyang pisngi dahilan para mabilis siyang mapatingin rito.For the second time muli niyang nakita ang familiar na emosyon na iyon sa mga mata nito. It was full of sadness and longing na pilit nitong itinatago pero malaya niyang nakita. Unconsciousy her fingers moves on its own to gently caress his face.
Light can’t help but close his eyes when he felt her fingers and it was enough para muling magbalik ang emosyong iyon na naramdaman niya ng una niya itong makita sa mall.
At sa mga sandaling iyon nothing matters anymore for him… but just the two of them. Kanina ng pumasok si Giordan at ang iba ang first reaction niya ay magalit sa tardiness ng mga nito lalo pa at mas gugustuhin talaga niya ang magkulong sa kanyang kwarto kayasa ang makita ang kahit na sinuman pero ng makilala niya ang buhat nito ay napalitan iyon ng di maipaliwanag nag galit at bago pa niya napigilan ang sarili nasunggaban na niya ang dalawa.
“Tell me that you’re real… please.” Hindi na niya alam kung gaano na katagal ng huli siyang nakiusap pero this girl manageg to bring changes in him na hindi niya magawang panlabanan. Hindi niya alam kung bakit but he intended to find out.
A soft giggle escape in Gift’s lips due to this man’s oddness but she immediately stopped when she notice the desperation and seriousness in his eyes,he looks like a lost kid seeking for answers.
“Of course I’m real.”
When he smiled at her she can’t help but smiles also in return.
But the magic that linger between them disappear because of the loud sound coming from the door when a guy wearing a formal suit matching his formal face. Tila napapasong napalayo si Gift sa lalaki sa matinding pagkailang.
“Cedrick.” Bati nito sa bagong dating na lalaki na bahagyang ikinakunot ng noo ni Gift this guy labile mood makes her head spin.
“Yujuan said na kailangan ng kasama mo ang doktor.” Tuloy-tuloy itong pumasok at walang sabing lumuhod sa harap ng dalaga. “Can I see your injured foot?” the guy said in a commanding voice at may palagay si Gift na wala rin siyang magagawa kahit tumanggi siya.
Gwapo din ang lalaki at talaga nga naming napakalakas ng karisma nito at sa tingin ng dalaga halos yata lahat ng lalaking nakikita niya sa lugar na iyon ay may mala Adonis na katangian.
“This will hurt…”
Impit na napadaing si Gift ng walang babalang hilahin nito ng malakas ang nasaktan niyang paa.
“Are you crazy!” Mabilis na lumapit si Light sa nakangiwi pa ring dalaga.
“I’m just doing my job Light.” Bored na sagot nito na hindi man lang naapektuhan sa matalim na titig ng kaibigan.
“Then do it gently!”Malakas na asik nito pero sa halip na maapektuhan ito ay isang nakakalokong ngiti lamang ang ibinigay nito kay Light.“I never imagined that a day will come na babaliin mo ang sarili mong salita.”
“What are you talking about Cedrick.”
“Look at her uniform Boss.”
Hindi mapigilan ni Gift ang hindi mainis lalo pa at kung pag-usapan siya ng mga ito ay animo wala siya roon.
“You’re one of the St. Claire’s student!”Ang malakas nitong bulaslas na parang noon lang napansin ang suot niyang uniform.
Agad nangunot ang noo ni Gift sa malakas na boses iyon ni Light lalo pa at this time sa kanya na nakatuon iyon. “Bakit kung makapagsalita ka parang napakalaking kasalanan noon?”
“You’re one of those students!” Light said in a tone mixed with disbelieve and indignation and that tone flared up Gift’s own irritation.
Bahagya munang iginalaw ni Gift ang paa at ng walang maramdamang sakit at natiyak niyang epektibo ang ginawa ng doctor sa kanya ay mabilis siyang tumayo at inis na hinarap ang lalaking may bipolar didorder yata. “Meaning!”
“You’re one of those dumb brats!”
Tuluyan ng uminit ang ulo ni Gift lalo pa at hindi niya maintindihan ang nang-aakusa nitong boses na para bang may ginawa siyang kasalanan dito. “Damn brats pala ha!” iyon lang at malakas niya itong tinuhuran sa lugar na alam niyang sobra itong masasaktan and seeing him jumping out out of pain is the most enjoyable sight for her at that moment.
“A-are you c-crazy!” halos dumagundong sa buong silid ang malakas na sigaw ni Light na ikanginginig sa takot ng iba but not Gift
. “Thanks for the help doctor.” Isang ngiti ang ibinigay niya dito bago asar na inirapan ang umaaringking pa ring lalaki sa sakit bago mabilis na umalis palayo, her steps didn’t even falter despite Light’s demand for her to stop. Hmp…anong akala nito sa kanya utusan nito na susunod sa lahat ng gusto nito! He must be stupid if he expexted her obey in his words.
She never obey anyone before at hinding-hindi iyon magbabago.
“Come back here!” Halos mapatid ang litid sa lalamunan ni Light pero ni hindi man lang lumingon ito.
“What the hell is damn funny!” Malakas na singhal ng binata kay Cedrick na ngingisi-ngisi lamang habang pinapanood ang mga nangyayari.
“I like that girl kapag hindi ka umobra sa kanya can I have her?” Tila aliw na aliw ito habang nakatingin sa namimilipit pa rin sa sakit na kaibigan.
“Do you want to die Cedrick!”
Isang malakas na tawa lang ang nagging sagot ni Cedrick bago tinalikuran si Light. Nararamdaman niya na mula sa mga oras na iyon magiging interesting na ang lahat ng mangyayari.
“Damn!Damn!Damn!” Lahat halos ng gamit na mahawakan ni Lightay lumilipad matapos nito iyong itapon ng malakas. Pero agad itong mapatigil ng minsang mapasuklyap ito sa malaking portrait na ginawa niya matapos niyang makita an gang dalaga noon.
“Ano bang meron ka at nagagawa mong magulo ang tahimik kong mundo?
ITUTULOY
Please kindly vote and comment…Thank you very much…