A/N: Sorry sa late update. Ang dami ko lang inaasikaso. Ako rin ang kasi ang script writer ng ipapasa naming short film sa feb tapos may role rin ako sa film at mukang main pa soooo expect slow updates.
**************************
Agad kong pinunit at tinapon ang litrato bago pa makita ni Sean. Nanginginig ang kamay ko. Hindi dahil sa takot kundi sa galit. Isipin ko pa lang na idadamay ang mga anak ko ay nanggigigil na ko.
Hindi nila pwedeng idamay ang mga anak ko. Nag-aalala ako, natatakot para sa mga anak ko pero lamang pa rin ang galit ko sa nagpadala nito. Hindi pa rin ako naniniwala na tapos na ang laban. Sigurado akong hindi pa nahuhuli ang totoong lumason sakin at kung totoo man ang hinala ko, kailangan nilang magbayad. Muntik ng mapahamak ang kambal ko dahil don.
Pagkatapos kong masigurong wala ng makakakita ng litrato ay pumasok na ko at nagpanggap na parang walang nangyare. Parang pinatikim lang sa amin kung paano maging masaya at ngayon, mukang may darating nanaman na bagong delubyo at hindi ako makakapayag na putulin ang kasiyahan ng pamilya ko dahil don. Kung kinakailangang sarilinin ko muna 'to ay gagawin ko.
"Hey" nginitian ko si Sean at hinayaan ko syang yakapin ako.
Pareho kaming tumingin sa kama kung nasaan si Violet na nilalaro ang kambal namin. Andun din si dad para bantayan ang mga bata. Hindi na 'ko nagtaka na wala si Liza.
Kanina pa sya hinahanap ni Red at hindi na 'ko magugulat kung nag-uusap sila ngayon. That's a good thing, right? Alam kong pagod na si Liza pero alam kong mahal nya pa rin si Red. Sana lang mabuo ulit sila.
"Momma! Momma!" Lumapit ako sa kama at agad namang gumapang palapit sakin ang mga anak ko.
Lumapit din si Sean at binuhat si Kiel habang ako naman ang may buhay kay Kyle. They are not identical twins kaya hindi mahirap sabihin kung sino si Kiel at sino si Kyle. They jusy have same eyes.
"Dada! Momma!"
"Hija, lilipat na kami ng kwarto, ha? Ako na muna ang magpapatulog dito kay Violet"
"Yes, dad"
"Babye tita mommy, tito daddy" pareho kaming ngumiti ni Sean kay Violet at hinalikan sya sa noo.
Pagkaalis nina daddy at Violet ay agad naming pinatulog ang kambal. Mukang napagod sina Kiel at Kyle kaya nakatulog sila kaagad.
Bumalik nanaman sa isip ko ang nangyare kanina. Ang litrato at ang mensahe. Paano kung totoo nga 'yun? Paano kung may taong nagpaplano ng hindi maganda sa amin? Sa kambal ko? Naguguluhan ako.
Natatakot ako para sa pamilya ko. Masaya na kami pero bakit kailangan pang pahintuin 'yun?
Hinawakan ko ang maliliit na kamay ng mga anak ko at tinitigan ang mga muka nila. Mahal na mahal ko ang mga anak ko at hindi ko alam kung anong mangyayare sa akin kapag nadamay sila sa gulo ng buhay namin. Baka mabaliw ako.
"Wife? Are you okay?" Niyakap ako ni Sean sa bewang mula sa likod at pareho naming pinanuod ang kambal na matulog.
"Yeah"
Nagtatalo pa rin ang utak ko kung sasabihin ko ba o hindi. Pero kaming dalawa ang magulang dito kaya sa tingin ko kailangan nyang malaman.
"Hon"
"Hmm"
Isiniksik nya ang muka nya sa leeg ko at sinimulan itong amoy-amuyin at halik-halikan kaya napigilan akong sabihin sa kanya.
"Hon, may sasabihin ako sayo" kung ipagpapatuloy nya ang ginagawa baka hindi ko masabi sa kanya.
"Sean--"
Hindi ko natuloy ang balak kong sabihin. Pinaharap nya ko at sinakop ang bibig ko. Heto nanaman kami. Gusto ko syang pigilan sa paghalik sakin para makapag-usap kami ng maayos pero hindi ko na napigilan ang sarili kong tumugon.
Masuyo ang paraan nya ng paghalik pero mapaghanap at sabik na buong puso kong tinutugon. Sigurado akong hindi na kami makakapag-usap ngayon dahil hindi lang sa halikan 'to matatapos.
"Sean" bumaba ang halik nya sa leeg ko habang unti-unti nyang tinatanggal ang butones ng damit ko at nang hindi nya mahubad, bigla nalang nyang pinunit at itinapon kung saan.
"Hon!" Tumawa sya pero hindi tumigil sa ginagawa hanggang sa bumaba ang labi nya sa balikat ko pababa sa dibdib ko.
"Sean" kahit anong pigil ko, kumakawala pa rin ang ungol sa bibig ko.
Bigla nya kong tinulak pahiga sa kama at kinubabawan pero hindi ko gaanong maramdaman ang bigat nya. Katulad ng ginawa nya sa damit ko, sinira nya rin nga bra ko at itinapon sa sahig.
"Sean!" Sa halip na sawayin, malakas na ungol ang kumawala sa bibig ko nang tuluyang angkinin na labi nya ang dibdib ko habang ang kamay nya ay minamasahe ang kabila.
"Oh God!"
I want something more but I can't name it. I'm already wet at alam kong alam nya 'yun pero patuloy pa rin sya sa pagbitin sakin.
"Hon...please" I'm begging? Argh! This is frustrating.
"Shhh" bumaba nanaman ang labi nya sa tiyan ko pababa sa pinakamaselang parte ng katawan ko.
"Oh God!"
Napahawak ako ng mahigpit sa unan dahil sa kakaibang kiliti at sensasyong nararamdaman ko. This is not our first time but God! It feels like it is. Ilang minuto ang tinagal nya don bago sya lumuhod at pumosisyon sa gitna ng hita ko.
"Ready, wife? I love you"
"Sean!"
HINDI ko na mabilang kung ilang beses ko ng hinalikan ang kambal. Parang naninikip ang dibdib ko kahit hindi pa kami umaalis ni Sean.
Ito ang unang beses na iiwan ko sila para magbakasyon at parang hindi ko yata kaya. Kanina pa tumutulo ang luha ko sa di malamang dahilan. Kung pwede ko lang ibalik ang mga damit namin ni Sean sa closet, gagawin ko.
"Hija, tama na. Kami na ang bahala sa apo ko" pinunasan ni daddy ang luha ko at hinalikan ako sa noo.
"Daddy 'yung mga bilin ko po, ha? Nagigising pa rin po sila sa madaling araw pero 'wag nyo silang papaunimun ng gatas dahil magsusuka sila. Tapik-tapikin nyo lang sila at kantahan. Sa umaga po, wag nyo silang gigisingin. Hayaan nyo lang silang magising--"
"George, anak, kami na ang bahala. Ilang beses mo ng inuulit-ulit 'yan"
Tumango ako at pinunasan ulit ang mga luha ko. Hinahanda ko ang passport namin nang biglang pumasok si Sean sa pinto. Nakita ko agad ang pag-aalala nya nang makita nyang namumugto ang mga mata ko. Lumapit agad sya sakin at hinalikan ako sa labi.
"You okay? Pwede naman nating i-cancel 'to kung hindi ka pa handang iwan ang kambal"
Ngumiti ako at umiling. Noong isang buwan pa dapat 'to pero dahil hindi ko pa kayang iwan ang mga anak namin, hindi natuloy. Alam kong gustong gustong matuloy ni Sean ang bakasyong 'to kaya pagbibigyan ko na. Tutal naman dalawang linggo lang.
"You sure?"
"Yeah. Let's go?" Tumango sya at hinawakan ang kamay ko. Pareho naming hinalikan ang kambal bago kami umalis.
"Sigurado ka bang ayos ka lang?" Tanong ulit ni Sean habang nagmamaneho.
Ayos lang naman talaga ako. Hindi lang ako mapakali na iiwan namin ang kambal namin. Hindi naman siguro kasalanan 'yun, diba? Ito ang unang beses na iiwan ko sila kaya hindi ako mapalagay.
Tahimik lang kami sa byahe. Ilang araw muna kaming mamalagi sa Tagaytay bago kami aalis papunta sa Rome. Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak ni Sean at gusto na syang sundam ang kambal. Wala naman saking problema 'yun pero hinihintay ko pa rin na alukin nya 'ko ng kasal bago masundan sina Kiel at Kyle.
Ako pa ata ang maiinggit sa mga anak ko. Gamit nila ang apelyido ng tatay nila pero ako, heto, naghihintay pa rin.
"Anong problema?"
Kanina ko pa napapansin na nakakunot ang noo ni Sean. Kinakabahan ako sa inaakto nya pero mas pinili kong kumalma. Tinignan nya lang ako bago bumalik ang tingin sa kalsada.
"Hon? Anong problema?"
"Something's wrong. In this car" natahimik ako at pinakiramdaman sasakyan.
May kakaibang tunog akong naririnig. Mahina lang 'yun pero maririnig agad kapag mababalot kami ng katahimikan. Hindi ako sigurado pero parang nasa unahan 'yun ng sasakyan.
"Is that...a bomb?"
"I don't know. Wife, magpalit tayo. Baka kung anong mangyare kapag bigla kong hininto ang kotse"
"Si-sige" mabilis kong tinanggal ang seatbelt at pinalitan sya sa pagmamaneho.
Pinanatili ko ang tingin ko sa kalsada kahit nahahati ang atensyon ko sa pagmamaneho at ginagawa ni Sean. May kung ano syang ginalaw galaw at ilang segundo rin syang natahimik na parang may pinapakinggan.
"What is it? Are we safe, Sean?" Kinakabahang tanong ko. Tumingin sya sakin ng seryoso na parang tinitimbang kung sasabihin sakin ang totoo o hindi.
"I'll take care of it, don't worry" mabilis nya 'kong hinalikan sa noo bago kinuha ang cellphone nya at nilagay sa tenga. Nakatingin pa rin sya sakin habang naghihintay na sagutin ang tawag nya.
"Find our location. We need back up" pinatay nya rin agad ang tawag at naglabas ng baril.
"What are you doing? Sean, what the are you doing?!"
Nilagay nya sa likod ko ang baril. Gusto kong tanggalin 'yun at ibalik sa kanya pero hindi nya 'ko hinahayaan. Maingat nyang tinanggal ang seatbelt ko at binuksan ang pinto ng sasakyan na nasa kaliwa ko. Pati ang pagmamaneho ay pinakialamanan nya. Ginilid nya ang sasakyan sa parte na madamo.
"I love you so damn much" hinalikan nya 'ko sa labi at biglang itinulak palabas ng sasakyan. Damn it!
Nagpagulong-gulong ako sa damuhan dahil sa biglaang pagtulak sakin ni Sean. Nararamdaman ko ang hapdi ng mga gasgas na natamo ko pero hindi ko na 'yun pinansin. Agad akong tumayo para hanapin ang sasakyan namin.
Nagpagewang gewang ang sasakyan at biglang bumunggo sa isang malaking puno. Kasabay non ay ang mabilis nitong pagsabog na nagsimula sa unahang bahagi ng kotse.
"Sean!" Tatakbo na sana ako pero ilang putok ng baril ang pumigil sakin. Si Sean!
Naghanap agad ako ng pwedeng pagtaguan. Nilabas ko agad ang baril na nasa likod ko at naghandang magpaputok. Binaril ko agad sa dibdib at tiyan ang dalawang lalakeng pupunta sa direksyon. Binaril ko rin ang pangatlong lalake sa noo.
Nang makita kong malayo pa ang ibang kasamahan nila, tumakbo agad ako sa direksyon ng sasakyan namin na sumabog.
"Sean?" Wala akong makitang bangkay. Wala akong makitang katawan. Asan sya?
"Wife" agad akong lumingon at sinalubong ng yakap si Sean pero agad din akong bumitaw dahil sa duguan nyang braso.
Hindi ko na tinanong kung saan nanggaling ang sugat nya. Pinunit ko ang laylayan ng dress ko at itinali sa sugat nya para tumigil ang pagdurugo. Kinuha nya sakin ang baril bago kami nagtago sa puno kung saan nabunggo ang kotse namin.
"Sean, sino sila?"
"Hindi ko rin alam. Wag kang aalis dito kahit anong mangyare. Kapag kinailangan kong umalis sa tabi mo, wag mo kong susundan kahit makita mo pa 'kong duguan o sugatan. Just stay here at hintayin mo ang mga tauhan kong dumating"
"What?! Are you freaking serious? Tao ka lang Sean at kahit gaano ka kagaling sa pakikipaglaban tinatablan ka pa rin ng bala. Kung hindi ako aalis dito, hindi ka rin aalis!" Galit na sigaw ko.
Baka akala nya nakalimutan ko na ang ginawa nyang pagtulak sakin kanina? Hindi! Paano kung hindi sya nakaligtas? Paano kung napahamak sya? Hindi ko ata kakayanin. Masyado ko syang mahal at baka ikamatay ko kapag nawala sya sakin.
"Please, just listen to me, okay? May mga anak na tayo at kung may mapapahamak man, hindi pwedeng pareho tayo. Stay here. I love you" mabilis nya kong hinalikan sa labi bago patakbong lumabas sa pinagtataguan namin.
Gusto ko syang sundan. Gusto ko syang tulungan pero naisip ko rin ang sinabi nya. Wala akong pakialam kung mapahamak din ako pero paano ang mga anak namin kung pareho kaming mawawala?
Hindi ko alam kung anong mangyayare sa amin ngayon. Isa lang ang baril na meron kami kaya paano ako tutulong?
Sean
Sinilip ko sya. Pinigilan ko ang sarili kong sundan sya kahit kating-kati akong tumulong. Tatayo na sana ako pero bigla akong nakaramdam ng sakit sa tiyan. Hindi ko alam kung bakit pero bigla akong nakaramdam ng takot.
"Sean!" Hawak ko ang tiyan ko. Kitang kita ko kung paano sya nakipagbarilan at kitang kita ko kung paano sya nadaplisan ng bala sa braso.
Lumingon sya sakin at nginitian ako. Nangilabot ako sa ngiti nya. Parang...parang namamaalam sya sa ngiti nya. Hindi. Imposible. Hindi sya namamaalam! Hindi pwede!
"Sean!" Halos mapatumba nya lahat ng lumalapit pero natatamaan pa rin sya ng bala.
Tumayo ako para sana puntahan nya pero napaluhod ako dahil sa kakaibang sakit na nararamdaman ko. Naramdaman kong may pulang likidong dumaloy sa hita ko. Pula.
Dugo
B-buntis ako? Nanginginig kong hinawakan ang pulang likidong dumaloy sa hita ko pababa. Sinubukan ko pa ring tumayo pero umikot ang paningin ko. Humawak ako sa puno hanggang sa dumilim ang buong paligid.
Mga mahihinang bulungan ang gumising sakin. Hindi ko marinig ng ayos ang sinasabi nila pero alam ko kung sino sila.
Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko pero pumikit di ako agad dahil sa sobrang liwanag. Matapos ang ilang segundo, minulat ko ulit ang mga mata ko hanggang sa masanay ito sa liwanag.
"Red?"
Kumpleto silang anim. May ilan pang mga lalake at ang isa sa kanila ay familiar. Kung hindi ako nagkakamali, sya si Anthony Ortega. Kasama sya ni Sean noon nong harangin nila ako sa airport.
"Miss George. Kamusta ang nararamdaman mo?" Sinubukan kong umupo at tinulungan naman agad ako ni Chris.
"Medyo nahihilo lang. Nasa mansion ba tayo?"
"Oo. Mas ligtas kayo dito kaysa sa hospital na bukas sa publiko. Kompleto naman sa gamit at nagpadala na rin ng mga doctor" tumango nalang ako sa sinabi ni Zham.
"Si Sean? Asan sya?"
"May mga tama si boss pero ligtas naman sya. Wag mong stress-in ang sarili mo lalo na ngayong buntis ka"
Hindi na 'ko nagulat sa sinabi ni Tres. Bago ako mahimatay kanina, malakas na ang kutob ko na nagdadalang-tao ako.
"Yung bata? Kamusta ang baby?--"
"Okay na ang bata, George. Walang masamang nangyare sa baby" nakahinga ako ng maluwag pero panandalian lang dahil may bigla akong naalala.
Ang kambal!
Hindi ko alam kung ano ang una kong gagawin. Pupuntahan ko ba si Sean o pupunta muna ako kina daddy para silipin ang kambal?
Sandali akong nag-isip hanggang sa makapagdesisyon ako. Tinanggal ko agad lahat ng nakakabit sa katawan ko at tumayo.
"Where are you going?" Natigilan ako at tumingin sa lalakeng kaibigan ni Sean. Anthong Ortega.
"Susunduin ko ang mga anak ko"
"But you need to take some rest--"
"Kailangan kong malaman kung nasa ayos silang kalagayan! Hindi ko magagawang magpahinga ng ganito ang sitwasyon" mabilis akong lumabas ng kwarto at tumakbo pababa.
Nararamdaman ko ang presensya nilang pito. Alam kong sinusundan nila ako pero hindi ko nalang pinansin. Dumiretso ako sa garahe at pinaharurot ang kotse ko na medyo matagal ng hindi nagagamit.
Hindi ko pinansin ang mga bumusina sakin. Wala akong pakialam ngayon. Ang gusto ko lang ay puntahan ang mga anak ko at masigurong ligtas sila.
Ilang beses akong bumusina sa tapat ng gate ng bahay ni dad pero walang nagbubukas. Bumusina ulit at pero nang walang magbukas, binangga ko ang gate.
"Fuck! Anong nangyare dito?!" Walang nakasagot sa tanong ni Sampson. Nagkatinginan kaming lahat at kanya kanyang naglabas ng baril. Hinagis ni Anthoy Ortega ang isang baril na sinambot ko naman agad.
Nagkalat ang mga walang buhay na katawan. Duguan ang guards at ilang tauhan ni dad na nagbabantay sa bahay namin. Pati ang ilang maids ay nakita naming wala ng buhay.
"Nanay Celia...." Tumakbo ako papalapit sa duguang katawan ni nanay Celia.
Wala na syang buhay... May tama sya ng baril sa dibdib at tiyan. May tape ang bibig nya at may ilang pasa sa muka. Duguan ang ulo nya na parang tumama kung saan.
"Nanay Celia! Nay... Hindi..."
"George, ang dad at mga anak mo. Hanapin na natin sila"
Ito ang unang beses na tinawag ako ni Chris ng ganito at isa lang ang sinisiguro ko. Seryoso sya at galit na galit.
"George" tumingin kaming lahat sa taas at don namin nakita si Joseph na duguan ang kaliwang braso.
"Oh my God! Kiel!" Tinakbo ko ang pag-akyat ng hagdan at kinuha si Kiel mula kay Joseph.
"Momma! Momma!" Parang kinurot ang dibdib ko dahil sa iyak ng anak ko. Hindi ito iyak ng katulad sa ibang normal na bata. Iyak ito ng natatakot na baka saktan sya.
"Momma! Kyle! Momma, Kyle!"
"Ssshhh, tahan na. Shhh momma's here. Hush, baby" pero kahit ako ay umiiyak na rin.
Umakyat sina Red at Tres para alalayan si Joseph na parang kahit anong oras ay matutumba na. May dugo rin sya sa ulo na patuloy na tumutulo.
"Joseph, anong nangyare dito? Asan si Kyle at dad?"
"M-may tama ang dad mo k-kaya pinauna ko syang p-paalisin. P-pinadala k-ko sya sa isang tauhan nyo sa hospital. B-bumalik ako para kunin ang m-mga anak mo pero si K-ki-Kiel lang ang nailigtas ko. Kinuha nila si Kyle"
"Ang anak ko...." Mahigpit kong niyakap si Kiel.
Si Kyle. Paano ang Kyle ko? Asan sya ngayon? Ligtas ba sya? Sinaktan ba sya? Oh God! Baka takot na takot ang anak ko ngayon!
"I-iniwan 'to ni Natz. Sya si--" biglang natumba si Joseph pero agad syang nasalo nina Red at Tres. Pinagtulungan syang buhatin.
Bakit hindi mo sunduin ang anak mo sa kompanya ng daddy mo? Ikaw din, kapag nainip ako baka bumungad sayo ang ulo ng anak mo na wala ng katawan
Hayop! Hayop sya kung sino man sya! Wag syang magkakamaling saktan ang anak ko. Wag na wag.
"Can I ask you a favor? Please take care of my son while I'm away. Kailangan kong bawiin si Kyle" hindi umimik si Anthony Ortega pero tinanggap nya ang anak ko.
Nagsimula nanamang umiyak ng malakas si Kiel at paulit-ulit akong tinawag. Hinalikan ko sya sa noo bago ako tumakbo papunta sa kotse. Papunta sa opisina ni daddy.
Patay na guards at ilang empleyadong pumasok ngayong linggo ang naabutan namin sa kompanya ni dad. Sumunod sakin sina Sampson, Zham, Chris at Liam. Pinalilibutan nila ako na parang pinoprotektahan.
"Kailangan nating maghiwa-hiwalay"
"Pero George--"
"Kailangan nating makita si Kyle bago pa may mangyareng masama sa kanya" natahimik sila at tumango. Nauna akong naglakad pero tumigil ako nang may maalala.
"Kung may mangyare sakin. Pakiusap, 'wag nyong pababayaan si Sean at ang mga anak ko" naluluha kong sabi habang nakatalikod sa kanila. Hindi ko na hinintay ang magiging sagot nila. Tumakbo ako agad.
Bago ako tuluyang makalayo ay nakarinig ako ng ilang putukan sa pinanggalingan ko. Hinanda ko ang sarili ko sa posibleng kalaban na lumabas.
May mga nakasalubong akong ilang armadong lalake pero nabaril ko sila agad. Tinignan ko ang ilang opisina pero wala akong nakita sa mga 'yun.
Ang rooftop. Hindi ko alam pero pumasok agad sa isip ko ang rooftop. Kinasa ko ang baril ko bago umakyat sa rooftop.
"Finally. Dumating ka rin"
Hindi ako makapaniwala. Bakit? Bakit sya? Hindi ko kailanman naisip na magagawa nya sakin 'to. Parang namanhid ang katawan ko. Naibaba ko ang baril ko ng masiguro kong sya nga.
"Gen"
"Oh, hi boss. Love my surprise?"
"Pero bakit? Gen, bakit?!"
Hindi ito ang Gen na nakilala ko. Hindi sya ang inosenteng Gen na sekretarya ko. Hindi sya 'to. Hindi ako titignan ni Gen ng ganito na parang uhaw na uhaw syang patayin ako. Hindi nya magagawa sakin 'to.
"Hindi ko 'to ginusto, George pero kinuha mo ang lahat sakin. Lahat lahat. Si Dave nalang ang meron ako pero pinatay nyo pa. Magpapakasal na kami eh pero ano? Hindi nyo lang sya inagawan ng yaman, pinatay nyo pa! At dahil sa inyo namatay ang batang dinadala ko!"
"Hindi ko alam..."
"Bakit? Kapag ba alam mo may gagawin ka? Wala! Ako ang pasekretong tumutulong sa inyo pero ganito pa ang mangyayare sakin? Ako pa ang mawawalan? Pucha! Sarap nyong patayin lahat. By the way, I'm Natz. Ang babaeng kasama noon ni Dave at ako rin ang naglagay ng lason sa gatas at pagkain na binigay ko sayo pero bilib din ako sayo eh. Nabuhay ka pa at nagkaanak. Ayos ka rin eh"
Umugting ang panga ko sa mga narinig ko. Sya ang dahilan kung bakit nalagay sa peligro ang buhay ko at buhay ng anak ko!
"Momma!"
"Kyle!" Hinawakan nya sa paa ang anak ko at hinawakan na parang ihuhulog sa baba.
"Momma! Scared, Momma!"
"Damn it! Gen, 'wag ang anak ko!"
"You're late, George. Ang tanga naman kasi nitong si Joseph. Naniwala sa drama ko. Kilala nya ko pero nagmakaawa akong 'wag sabihin sayo. Ayan tuloy ang nangyare dahil sa katangahan nya. Magsasama sama tuloy kayo sa impyerno"
"Gen, please 'wag ang anak ko. Ako nalang. Nagmamakaawa ako"
"Momma! Waaaah! Momma, hurt. Ouch, momma!"
"Oh God! Please. Ibaba mo ang anak ko. Pakiusap. Gen!" Ngumisi sya at binuhat ng ayos.
"Bakit hindi ka lumapit? Bawiin mo sakin si Kyle" nakangisi nyang sabi.
Alam kong tatraydurin nya ko pero hindi na 'ko nagdalawang isip. Lumapit agad ako. Binigay nya sakin ang bata pero...
"Momma! I'm scared!" Bigla nya kaming itinulak.
Nagawa kong kumapit sa nakausbong na bakal para hindi kami tuluyang mahulog pero nahihirapan ako. Isang kamay lang ang ginagamit ko para kumapit dahil ang isa ay ginagamit ko para kargahin si Kyle.
"Momma! Waaaah! Momma! Dadaaaa! Save momma!"
"Ssshh. Hindi kita hahayaang mahulog, anak. Yumakap ka ng mahigpit kay mommy. Please, baby"
"What a nice view" humalakhak si Gen na parang isang demonyo.
Inayos ko ang pagkakahawak sakin ng anak ko kahit hirap na hirap ako. Nakikisama si Kyle at parang naiintindihan ang sitwasyon naming dalawa.
"Sumuko ka nalang--aaaahhh"
Ginamit ko ang kamay na pinangkarga ko kay Kyle para hilahin ang paa ni Gen saka ko hinawakan ulit si Kyle. Nakayakap ng mahigpit si Kyle kaya malakas ang loob kong hilahin si Gen.
Pero nagawa pa rin ni Gen na humawak sa paa ko.
"Momma! Dada save momma!"
"Ssshhh. Don't cry, baby. Kumapit ka ng mahigpit"
Tumingin ako sa baba. Mas lalo akong nahihirapan dahil sa bigat ni Gen. Huminga ako ng malalim bago ako bumwelo at buong lakas syang sinipa.
"Aaaah" pumikit ako. Hindi ko na napigilan ang mga luha ko na tumulo dahil sa sigaw ni Gen bago sya tuluyang mahulog.
I'm so sorry, Gen
"Momma, Kyle scared"
"Ssshhh. Don't look down, baby"
Hindi ko alam kung ilang segundo pa ang kaya ko pero hirap na hirap na talaga ako. Sumasakit na ang kamay ko at gustong gusto ko ng bumitaw.
"Baby, listen to mommy okay? Iaakyat ka ni mommy tapos tumalon ka agad, okay? Humawak ka tapos itutulak kita"
"No! No, momma. No!"
"Baby, please? Sundin na si mommy. You need to live, baby. Take care of your dad and brother, okay? Tell them I love them. I love you, sweetie. So much" I kissed him
"Momma" humina ang iyak ni Kyle pero parang naiintindihan nya ang gusto kong mangyare.
Pinilit kong buhatin ang sarili ko para mas lalo akong lumapit sa taas. Muli kong hinalikan ang anak ko bago ko sya inangat at buong lakas na inangat. Hindi ko alam kung bakit parang naubos ang lakas ko pagkatapos kong masigurong ligtas na sya.
"Momma. I love you"
Parang ulan na bumuhos ang luha ko habang tinitignan ko si Kyle na nakadungaw sakin. Ito ang unang beses na nasabi nya 'to ng buo. Nakakalungkot lang na mukang ito na rin ang huling beses na maririnig ko ang boses nya.
"I love you too, Kyle. Mahal na mahal ko kayo ng daddy at kambal mo. You won't--argh!--you won't understand n-now bu--argh!" Gusto ko ng bumitaw. Hindi ko na talaga kaya.
"Momma!"
"Run, sweetie. Don't look back. Just run and save yourself. I love you"
Unti-unting lumuwag ang pagkakakapit ko sa bakal. Pumikit ako at nanalangin. Nauubusan na 'ko ng pag-asa. Hindi ko na kaya.
Sean. Mahal na mahal kita
"Wife!"
Pero mahal nga siguro talaga ako ng panginoon. Bago pa 'ko tuluyang makabitaw ay may kumapit na sa kamay ko at mabilis akong inangat. Nasubsob ako sa dibdib ni Sean at pareho kaming natumba.
"Dada! Waaah! Dada!"
"H-hon"
May mga benda ang katawan nya. May bahid pa ng mga dugo pero hindi makikitaan ng sakit ang muka nya.
"Damn! Thanks God you're safe!" Niyakap nya kami ng anak nya ng mahigpit at paulit-ulit na hinalikan.
"Tinakot mo 'ko" hindi ako nakaimik dahil sa gulat, pagod at sakit ng katawan.
"Mahal na mahal kita, Georgina. Hindi ka pwedeng mawala samin ng mga anak mo. Hindi pwede"
Hindi pa rin ako umimik. Ilang minuto kaming tahimik hanggang sa maagaw ng isang maliit na box ang atensyon namin.
"Is that..."
"Yes, wife. You'll marry me soon. You will be my wife....officially. You will marry this possessive husband of yours"