C H AP T E R 23
ARIANNA
Naalimpungatan ako nang naramdaman ko ang katawan kong umangat sa ere. Unti- unti kong idinilat ang mga mata ko at bumungad saakin ang mukha ni Declan. Ngumiti siya saakin nang mapansing nagising ako.
"Declan..." bulong ko sa kanya nang mapansing karga karga niya pala ako.
"Sorry to wake you up again sleepy head." Aniya at nagsimula nang maglakad.
"Thank you..." bulong ko at ikinawit ang braso ko sa batok niya. Kinindatan niya lang ako.
NANG makarating kami sa kwarto niya—este naming dalawa, dahil sabi niya ay hanggang sa nakatira ako sa bahay niya ay kwarto naming dalawa ang kwarto niya. Hindi na ako umapela pa, tutal gusto ko din naman, inilapag niya ako sa kama at kinumutan. Kapagkuwan ay humiga na rin siya sa tabi ko.
"Nakatulog ka nanaman sa salas..." lumpit siya saakin. Ginawa niyang unan ko ang braso niya pagkatapos hinaplos niya ang buhok ko.
"Sorry, minememorize ko kasi 'yung mga tinuro saakin ni Fayi." Sagot ko at yumakap sa bewang siya.
MAG-iisang buwan na rin simula nang surpresahin ako ni Declan tungkol sa pagpapa-aral niya saakin. Ang sabi saain ni Fayi, yung teacher ko, kumbaga student daw ako ng Advance Learning System, pero special treatment ang ibinigay saakin dahil home schooled ako dahil na rin sa gusto ni Declan. Isa ring student si Fayi sa isang university pero tinanggap niya bilang OJT ang pagtuturo saakin. Dagdag niya pa ay kapag natapos kong pag-aralan ang lessons na nakapaloob sa ALS ay mag te-take ako ng exam at kapag naipasa ko 'yon ay pwede na akong kumuha ng panibagong exam para makapasok sa kung saang mang university ang gugustuhin ko.
At 'yon ang dahilan kung bakit palagi akong pursigido sa pag-aara gabi gabi. Pagka-alis ni Teacher Fayi dito sa bahay ni Declan ay hindi ako nagpapahinga, bagkus ay inaaral ko ulit 'yung mga tinuturo niya.
Madalas ay nakaka-idlip ako at nagigisingan ko nalang na buhat ako ni Declan o kaya naman ay nasa kwarto na ako. Ginagawa ko rin kasing pampalipas oras ang pag-aaral ko at nag-aadvance reading din ako minsan dahil pumapasok na sa trabaho ulit si Declan at buong araw siyang wala.
Ayaw kong magpaiwan nang malaman kong papasok na siya sa trabaho pero ayaw kong maging pabigat. At alam ko sa sarili ko na hindi ako hahayaan ni Declan na maiwan dito na alam niyang hindi ako safe.
May tiwala ako sa kanya.
"You're enjoying your lessons, honey?" tanong ni Declan na nakapagpabalik saakin sa realidad.
Tumango ako. "Sobra. Ang sarap mag-aral Declan. Ang dami kong natututunan mula kay Teacher Fayi palagi."
Inamoy niya ang tuktok ng ulo ko. "Good to know."
"Nakakapagod pero worth it, alam mo 'yun?" sabi ko sa kanya nang maalala ko nanaman na ang dami ko ng natutunan mula kay Teacher Fayi. Nakaka-proud sa feeling na ang dami ko ng alam at hindi ko na matatawag ang sarili kong walang pinag-aralan. Nagbigay na ng bato si Declan na tutungtungan hindi lang para makapag-aral ako kundi para maabot ko ang pangarap ko, at habang buhay kong tatanawing utang na loob iyon.
"Yeah. Anyways, I'm not liking the idea that you always fall asleep on the sofa."
Tiningala ko siya. "Anong ibig mong sabihin?"
Ngumiti siya saakin. "My house is big, Arianna. At hindi ko gustong sa sala ka lang nag-aaral—"
"Eh saan nga kasi?" tanong ko kaagad. Paligoy ligoy pa eh.
"I'll provide a study room for you. Doon kayo ni Fayi mag-aaral."
"Doon din ako matutulog?" nginisihan ko siya. Minsan kasi kahit pagod na ako sa kaka-aral ay nangungulit siya, pero hindi naman nagpupumilit. Ako ang kusang bumibigay sa kakulitan niya. Pang-tanggal stress na rin kakasolve sa math ano!
Pinaningkitan niya ako ng mata. "That's another story."
Natawa ako. "Doon nalang ako matutulog, Honey." Ginaya ko ang boses niya kapag naglalambing siya.
"No. You're not. My Honey won't sleep in other room unless gusto mong dito ang magiging study room mo. This is huge as well..."
Humiwalay ako sa yakap niya. "Ayoko nga! Hindi ako makakapag-aral 'don kasi mangungulit ka."
Natawa niya ng mahina at niyakap ako ulit. "Bumibigay ka rin naman." Bulong niya sa tenga ko.
Nanayo ang balahibo ko sa batok. "S-syempre..."
"Syempre...gusto mo rin." Kinagat nya ang tenga ko.
"Declan, isa!" kinurot ako ang likod niya, pero tinawanan lang ako.
"Eh gusto mo naman talaga diba?"
Inirapan ko siya ulit. "ALangang sabihin kong hindi? Edi nag-walk out ka nanaman."
Pinisil niya ang ilong ko at napangiti siya. "One time ko lang naman ginawa 'yon. Nagbabasag ka ng baso kapag nag wa-walk out ako e."
Natahimik ako nang maalala ko ang nangyaring 'yon samin. Yung panahong mas masakit pa 'yung pagwalk out niya saakin kaysa don sa sugat na bunga nung nabasag na baso. Napangiti ako. Doon ko rin unti-unting narealize na may nararamdaman na ako kay Declan. Doon ko unang naramdaman na ayaw ko ng tumakas sa kanya. Doon ko unang na-realized na ayaw kong saktan siya ng mga salita ko.
Ang tagal na pala 'no.
"Wag mo na ulit gagawin 'yon." Sumiksik ako sa dibdib niya. Ayoko nga ulit maramdaman 'yon. Parang nakakaiyak pag ginawa niya ulit 'yon.
"Can't promise..." nang-aasar ang boses niya.
"Declan naman e!"
"Just kidding." Ramdam na ramdam ko ang pagngisi niya, gusto kong umapela pero ang kamay niyang nakayakap sa bewang ko ay nagsisimula ng humagod sa nakakakiliting paraan.
Napakagat ako sa ibabang labi ko dahil nag-iiba na ang pakiramdam ko. Nagsisimula na siyang halikan ang leeg ko. "Declan..."
"Hmm..." Gumalaw siya para pumaibabaw saakin pero hinatak ko ng malakas ang damit niya para bumalik siya sa pagkakahiga.
"Tigilan mo 'yan, pagod ako."
"Come'on, i've missed you, Arianna..." bulong niya. Hinalik halikan niya ang tenga ko ng magaan. Napasinghap ako.
"Bukas nalang..." pigil ko sa kanya. Hinatak ko ang buhok niya at nang magharap ang mukha namin ay sinalubong ko siya ng halik. Hinawakan niya ang likod ng ulo ko para mas lalong lumalim ang halik. Napadaing ako nang pisilin niya ang kanang dibdib ko.
Takte!
San ba't ang bilis ng kamay ni Declan at nasa ilalim na ng damit ko?!
Anyari teh?!
Humiwalay ako sa halik. Natawa ako ng habulin ni Declan ang labi ko habang nakapikit siya pero mabilis kong tinakpan ang labi ko gamit ang kamay ko. Napadilat siya habang nakakunot ang noo niya. Nagtatanong siyang nakatingin. "Come on, Arianna.."
I giggled. "Bukas nalang." Sumiksik ako sa kanya ulit at hinawakan ang pagkalalaki niya. Lihim akong napagiti nang pasikreto siyang napamura.
Ang tigas e! Handa ng sumabak sa gyera.
"Mahal mo naman ako diba? Bukas nalang."
Bumuntong hininga siya. "Tss. Fine." Niyakap na niya rin ako.
"Sus, galit ka?" Ani ko sa naglalambing na boses.
"Ba't naman ako magagalit?"
Natawa ako. "Syempre, masakit ako sa puson."
"Ano ako, nireregla?"
"Oo. Kulay puti nga inilalabas mong regla e."
'Don na siya natawa ulit. Napangiti ako.
"Go sleep, Arianna. Habang nakakapagpigil pa ako."
"Luh, bakit? May pumipigil pa sayo?" tanong ko.
Akala mo Declan, malakas trip ko ngayong pasakitin 'yang puson mo.
Napabuntong hininga siya.
"Isa..." bilang niya.
"Ay oo. Ako nga pala. Tara tulog na tayo. Good night..." tumingala ako at hinalikan siya sa baba niya kasabay ng paglandas ko ng kamay ko sa pagkalalai niya ulit. Natigilan si Declan saglit pero imbis na magreklamo ay naramdaman ko nalang na dumampi muli ang labi niya sa tuktok ng ulo ko at paghigpit ng yakap niya saakin.
"Good night my queen..."
"Night...king."
***
"Ang bili mo talagang matuto, Ana." Napangiti ako sa sinabi ni teacher Fayi nang matapos niya akong turuan. Araw araw ay dapat five hours ang tutor hours niya saakin pero natatapos niya lang akong turuan ng wala pang four hours.
"Pursigido e." sagot ko nalang habang tinitignan ang test paper ko na chineckan niya. Tatatlo lang ang mali ko.
"Tapos na kayo Faye?" nilingon namin si Zane. Busy siya sa ginagawa niya sa cellphone niya pero nagawa niya pang marinig ang pinag uusapan namin ni teacher Fayi. Palagi naman e. Araw araw siyang nandito sa bahay at lagi niyang sinasamahan si teacher Fayi. Hatid sundo niya pero si Teacher Fayi naman ay hindi siya pinapansin. Sinabi niya pang harap harapan kay Zane na kaya lang siya sumasama ky Zane para libre pamasahe at pagkain, pero wala namang pakialam si Zane. Aapela lang daw siya kapag hindi na sumama sa kanya si Teacher Fayi.
"Manahimik ka riyan..." ani Teacher Fayi at hindi pinansin si Zane. Busy siya sa pag aayos ng gamit.
"Nagugutom ka ba?" tanong ulit ni Zane.
Hindi ko sila pinakialaman. Busy ko sa pagre-recheck ng test paper ko.
"Faye..."
Napangiti ako ng hindi siya pinansin ni Teacher Fayi.
"Iowa!"
"Tangina mo Zane!" mura kaagad ni Teacher Fayi. Ayaw na ayaw niya kasing tinatawag siyang Iowa. Ayaw naman niyang ipasabi kung bakit.
Napailing nalang ako. Sakto namang nakarinig ako ng yabag ng mga paa mula sa hagdan. 'don ko na binaba ang hawak kong test paper nang makita ko si Declan. Nakabihis siya ng pang-alis. Napasimangot ako nang magtama ang paningin naming dalawa.
"Hey..." nilapitan niya ako.
"Aalis ka?" tanong ko kaagad. Buong linggo na nga siyang busy sa pagpasok, pati ba naman linggo na off niya pa ay aalis pa rin siya? Samantalang nung alam niyang tatakasan ko siya ay matagal siyang hindi pumasok. Alam ko namang hindi niya pwedeng iwan ang trabaho pero pati ba naman linggo?"
"Unfortunately. Pupunta ako sa laboratory namin e."
Inirapan ko siya. "Anong oras ka uuwi?"
"Baka gabi na."
Napairap ako ulit. "Sa pagkaka-alam ko off mo, Camerox."
Natawa siya at hinalikan ako sandali sa ilong ko. "I'll try my best to go home early, promise."
Hindi na ako sumagot. Hindi ko naman siya pwedeng pigilan kasi trabaho niya 'yon. Nakakatampo lang kasi ngayong araw ko siya balak sagutin. Dapat last week pa nga e kaso lagi siyang busy sa hindi ko malamang dahilan. Isinusubsob ko nalang ang sarili ko sa pag-aaral hanggang madaling araw sa study room ko at sinasadya ko na rng matulog doon pero nagigising parin ako sa kwarto naming dalawa. Pero kasi!!! Last week pa dapat kami eh!
"Bahala ka."
Bumuntong hininga siya. Babawi ako promise."
"Kung babawi ka dapat hindi ka papasok ngayon."
"Hindi nalang ako papasok bukas."
"Bahala ka."
"Arianna..." hinawakan niya ako sa balikat ko. Kahit naiinis ako ay hinalikan ko nalang siya sa lips niya.
"Sige na, umalis ka na. Trabaho mo 'yan e." halos mapairap ako.
"Wag—"
"Basta siguraduhin mong bukas, saakin ka." Sumilay ang ngiti sa labi niya.
***
KASAMA niya si Zane na umalis. Ang sabi,kailangan daw silang limang magkakaibigan ay nandoon. Naiwan si Teacher Fayi kasa namin ni manang dito sa bahay ni Declan. Hindi pumayag si Zane na umuwi magisa. Ang sabi niya ay sisiguraduhin nila ni Declan na hindi sila gagabihin ng uwi para maaga niyang maihatid si Teacher Fayi sa apartment niya. Napilitang pumayag si Teacher Fayi.
"Ang tahimik mo naman ngayon Ana," pansin ni Manang habang kumakain kami ng miryenda. Si Teacher Fayi ay nakitulog muna sa study room dahil inaantok daw siya kaya kaming dalawa ni manang ang naiwang magkasama nanaman, tutal ay hindi din ako inaantok.
"Si Declan kasi manang..." napanguso ako. Nanggigilid ang luha. Nakakatampo talaga!
"Ehba't dimo kasi pinigilan, kaya mo naman e."
"trabaho po 'yon... wala akong laban don."
"hay nako ewan ko sa inyong dalawa. Nung una, gustong gusto mo siyang takasan ngayon naman ayaw mong mahiwalay sa kanya..." naglapag si manang ng prinito niyang fish ball.
"Manang naman..." iba na ngayon eh. Mahal ko na siya.
"Unang gabi mo dito sabi niya, gusto ka daw niya. Nung nakita ka daw niya sa pinanggalingan mo, ginusto ka daw niyang iligtas at hindi siya matatahimik hangga't hindi niya nasisigurong ligtas ka."
Napatingin ako kay manang. Umupo siya sa harap ko. "Ngayon lang naging ganyan sa babae si Declan, Ana, at kung may ginagawa man siya at palagi siyang busy, tandaan mo, para sa taong mahalaga sa kanya yon."
"Ano pong ibig niyong sabihin?"
Napailing ang matanda. "Bata pa lang nang mamatay ang mga magulang ni Declan sa kanya at ang tanging naiwan na ala-ala sa kanya ng mga magulang niya ay ang bahay na ito at ang negosyo nila. Nang mamatay ang mga magulang ni Declan, unti-unting naubos at nalugi ang negosyo nila. Hindi siya tumanggap ng kahit anong tulong. Hindi niya ipinahawk ang negosyo nila sa tiyahin niya, bagkus nagsumikap niya. Sabi niya noon, ako lang ang ay karapatang magbangon ng pinaghirapan nila mama dahil sakin nila 'yon pinagkatiwala... itong bahay na 'to, hindi niya 'to pinabayaan...lahat ginawa niya para lang mapanatili ang ala-ala ng magulang niya sa kanya."
Hinawakan ni manang ang kamay ko. "Kaya wag mo siyang sisihin... dahil ginagawa niya rin ang lahat para sa'yo Arianna. Hindi mo pa malalaman sa ngayon pero sa tamang panahon..."
Ngumiti ako. Gusto kong tanungin ang tungkol sa mga magulang ni Declan pero hindi ko nagawa. Iba ang nasabi ko. "Handa naman akong mag-antay sa kanya manang..."
"Ako na ang humihingi ng pasensya hija. Masyadong malihim si Declan, at gusto niya lang maramdaman mo na mahal ka niya pero ayaw niyang malaman ang efforts niya para sa'yo..."
Napangiti ako. "Alam ko po 'yon..." pero bakit pakiramdam ko, may kulang? Bakit may mali?
"Kumain ka na, ibinilin ka ng husto saakin ng kasintahan mo."
Mabuti nalang at walang laman ang bibig ko kundi nabulunan na ako sa tinuran ni manang.
"H-hindi ko po siya kasintahan?"
"Eh ano pala? Para na nga kayong mag-asawa."
Umismid ako. "Yon nga po ang ikinaiinis ko."
"Ba't naman?"
"ngayong araw ko po dapat siya magiging boyfriend, umalis naman ng bahay dahil busy!"
Tumawa lang si manang. "Mabuti nga iyon e. Halika. Tutulungan kita na maging espesyal ang araw na 'to para sa inyong dalawa."
Kumunot ang noo ko. "Paano naman po?"
"Alam mo ba ang kasabihang, the best way to a man's heart is through his stomach?" tumingin siya sa orasan. "May apat na oras pa tayo para mag handa, hija."
Lumapad ang ngiti ko." Sige po."
***
"Ang dami niyo po palang alam na cruisine dish, manang." Ani ko nang matapos kaming magluto ni manang. Tatlong oras din ang ginugol namin sa pagluluto at paghahanda ng mga putahe na kahit ako ay ngayon ko lang natutunan lutuin. Sabi ni manang, cruisine dishes daw 'to. At sa pagkakatanda ko, ang cruisine dishes, sabi in Teacher Fayi ay mga putahe na galing sa ibang bansa.
"Kaunti nga lang 'yan. Assistant kasi ako ng head chef sa barko noon kaya alam ko 'yang mga yan."
Napatango nalang ako at napatingin sa orasan. Anong oras kaya darating si Declan?
"Uy hala! Pakain naman ako. Nagugutom na ako Ana..." Napalingon ako sa kakarating lang na si Teacher Fayi. Akmang kukuha siya ng nakahanda sa lamesa pero mabilis pa sa alas-kuwatro kong napigilan ang kamay niya.
"Wag!"
"Huh? Bakit? Dinner natin 'to diba?" takhang tanong niya.
Umiling ako. "Hindi. Surprise ko 'to kay Declan e."
Ngumisi siya. "Kaya pala badtrip ka kanina e. Pero teka? May pagkain ba dito? Asan na ba yung asungot na Zane na 'yon at hindi pa dumadating?" sunod sunod niyang tanong.
"Bakit, miss mo na?"
Umirap siya. "Hindi ah! Tara nga! Ang lame ng surprise mo kay Declan!"
Umayos ako ng tayo. Nagkatinginan kami ni manang. "May kandila kayo dito?"
"Meron."
"Ayun! Candle light dinner kayo dapat, tas pag dumating siya, patayin mo 'yung ilaw para kunyari may thrill! Tignan mo, suprise talaga 'yan!"
Napangiti ako.
Oo nga 'no.
DECLAN
"What does this mean, Jax?" I handed him the two pieces of small paper. Zane and I just arrived here a while ago. I actually don't want to go here with Zane but Jax is persistent to meet me knowing that we have been receiving threats for our enemy since the three of us is with a girl which is important to us, and our enemy might use them against us.
"I received the same note a week or two days ago." Zane huffed.
"Mine as well—" His words were left hanging in the mid air when his phone rang which is placed on the table. Zane and I looked at each other and grinned. A wacky picture of a woman is on the screen, and the name of the contact is...baby babe.
"Well..." I coughed.
"Damn it! I'm not the one who saved her number and picture there—"
"Why didn't you deleted it?" Bryson said. It made us look at his direction. He's holding a cup of hot coffee, I guess? And Easton was behind him.
"Because that's what he wants also!" Easton laughed.
Jaxon didn't talked back because he knows that he will not win against the four of us.
"Jax, six years had passed. What the hell are you planning? Mamatay ng matandang binata? "
"I'm still working for—"
"Fuck the justice! Let's get it on!" Bryson put a small piece of paper on the table where we seated.
We looked at him with the mixture of surprise and confusion. He has the same paper that was given on Jaxon, Zane and I.
"Hindi lang kayo ang may lovelife."
We looked at Easton.
He glared at us. "I'm still looking for her."
"Eh ba't kasi gusto mo 'yon?" Bryson asked.
"First blood. You know my one and only rule." Ngumisi siya.
We all looked at each other as we remember what does he mean. The girl that he will get the first blood will be the love of his life.
We all cussed beneath our breath.
---
"Declan received the first note. WTHN3M" Jaxon said as he put the small pieces of paper althogether.
"Any clues?" Easton asked.
"It may be a code" Napailing si Zane.
"No. It's an abbreviation rather." Jaxon smirked at us.
"What do you mean?" Easton hold the small paper. Confusion was written all over his face as he looked at it, as if he was studying it.
"Declan received the first note more than a month ago. If my calculation is right. Right Dec?" Jaxon asked me.
It made me think of what he said. Calculating and counting since that day...
I nodded my head. "Right."
"Right. And that month, wala pa naman sa atin ang may lovelife bukod kay Declan hindi ba? Pero ngayong buwan, si Easton nalang ang wala—"
Easton smirked. "So you admit that she is you love life as of now?"
Jaxon scoffed. "No. Let's just assume because that's what our enemies did."
We chuckled. "If you say so."
He sighed. "Getting back to the topic, you get my point already?"
Umiling si Zane. "English please."
He smirked. "They're giving us a hint I guess..."
"What do you mean?"
Jax looked at me. "Hint that they're going to make a move within 2 months."
Napasentido si Bryson. "Explain it further."
"To tell you, the note that we all received means, withing two months. WTHN is a short term for within, and 2M means 2 months..."
"Fuck them." Zane cursed.
"This is all messed up!" I groaned in frustration. I thought of Arianna. She's in more danger! Fuck it.
"We need our team. We need a very tight security." Bryson sighed. Seems defeated.
"I'll handle our men. Give me the informations of your LOVE OF YOUR LIFE!" Easton rolled his eyes.
"Alright. My man, be prepared. Be aware and be wise, that's all I can say because it's not us who's at risk but our girl." Jaxon almost choked at what he said.
"Protect them." Zane said.
***
It was eight pm when I arrived home. I mean, we. I was with the gang because they said they wanted to eat in our house because the real food was there, except Jaxon who didn't come with us. Someones expecting him, he said.
"The lights were turned off?" Easton asked and that's my cue to notice that the house was dark and no lights were turned on.
"Naubusan ka na ata ng pera Declan, bakit walang ilaw—Oh hell." Halos sabay sabay kaming natauhan at sabay sabay na pumasok sa main door. The whole place was dark.
"Arianna!" I called out.
"Faye!"
"Fuck fuck! Declan san ang ilaw—"
"Declan!!!!" I heard Arianna's voice from a distant. It was full of fear and anxiety.