Chapter 2
ARIANNA
Naalimpungatan ako sa loob ng isang sasakyan. Malabo ang paningin pero, pero kahit ganon ay unti-unting bumalik sa isip ko ang sinapit ko. Nanlaki ang mga mata ko sa kaba tsaka ako tumingin sa paligid. May dalawang lalaking nasa gilid ko at nakatakip ang mga mukha nila.
"Sino kayo?" Sigaw ko. Unti-unting tumulo ang masaganang luha galing sa mga mata ko. Nanghihina pa rin ang pakiramdam ko na kahit ang pagsigaw ko ay nagmukhang normal na salita lang ng may sakit.
Napalingon ang dalawang katabi ko sakin. Sinubukan kong gumalaw. Sinubukan kong igalaw ang kamay ko na nasa likod ko pero nakatali na pala ako.
"Pakawalan niyo ako..." humihikbing paki-usap ko. Hindi ko alam kung paano ako aalis. Hindi na ako pinansin ng dalawa kong katabi. Huminto ang kotseng sinasakyan namin. Mabilis ang kilos ng lalaking katabi ko sa kanan. Binuksan niya ang pintuan ng Van.
Hinatak ako ng isa sa kanila palabas ng Van. Kulang nalang ay mapatid ako sa paraan ng paghatak niya saakin pero hindi ko 'yon pinansin. Nang tuluyan na akong makalabas ng Van ay tumingin ako sa paligid. Pinilit kong magpumiglas sa kanila habang umiiyak ako at nakikiusap ang mga mata ko pero parang bulag at bingi sila.
Katulad ng ginawa ko kanina ay kinagat ko ang nakahawak sa braso ko tsaka ako umamba ng takbo. Tumakbo ang ng mabilis at hindi ko inaasahan na madadapa ako. Pinilit kong tumayo pero hindi ako pinagpala ng pagkakataon dahil mukhang napilayan pa ako.
Naramdaman ko nalang na may humawak sa buhok ko at sinabunutan ako. Nakatanggap ako ng malakas na impact sa pisngi ko. Mas lalo akong napaiyak. Doon ko napagtanto na hindi sampal ang nakuha ko kung hindi suntok sa mukha. Bumalik ang hilong nararamdaman ko.
"Sino ba kayo?! ANo bang kailangan niyo saakin?! Wala akong pera! Janitress lang ako! Utang na loob, maawa kayo saaakin!" nagawa ko pang sabihin habang kinakaladkad nila ako. Mahigpit ang pagkakahawak sa buhok ko. Hindi ko magawang hawakan rin ang ulo ko dahil nakatali ng mahigpit ang mga kamay ko.
"Pwede ba, mahigpit isang buwan mo na kaming pinapahirapan para lang makuha ka kaya wag ka ng magpakahirap na tumakas dahil hindi ka namin hahayaan." Gigil na sabi ng lalaking nasa harap ko.
Isang buwan?
"Naiintindihan mo ba?!"
Hindi ako sumagot. Hindi pwede. Hindi ko hahayaan ang sarili ko na makuha nila. Hindi dapat ganito. Kailangan kong lumaban. Kailangan kong makatakas. Kamay ko lang ang nakatali pero hindi ang isip at mga paa ko. Makakagawa ako ng paraan.
Pinatid ko ang lalaking nakahawak sa buhok ko total magkatabi lang naman kaming dalawa. Napakadaling gawin 'yon sa kanya. Laking iskwater ako kaya alam ko ang dapat gawin. Palaging may nagsusuntukan at hinahabol ng pulis saamin at kitangkita ko kung paano tumatakas ang mga suspect saamin. Marami silang paraan. Marunong silang umakyat sa mga tagpi-tagping pader saamin.
Kaya dapat alam ko. Alam kong tumakas. Kailangan ko lang ng sobra sobrang lakas ng loob.
Lumagapak ang lalaki sa sahig. Nabitawan niya ang mahigpit niyang pagakakahawak sa buhok ko kaya laking tuwa ko. Nakuha namin ang atensyon ng mga lalaking nakapalibot saamin kanina pero hindi ako nag-aksaya ng panahon. Agad kong pinagana ang mga binti ko para tumakbo, pero hindi pa ako nakakalimang hakbang nang mapasigaw ako sa sakit.
Putcha! May pilay nga pala ako dahil nadapa ako kanina.
Muling may humatak sa buhok ko habang nasa semento ako. Marahas akong itinayo. Hindi na sa mukha ko tumama ang kamao ng lalaki, pero sa sikmura ko na. Nanlambot ang tuhod ko at nawalan ako ng lakad. May sumampal saakin na mas lalong nagpahina sa katawan ko.
"Putangina mong babae ka! Ang laki mong pahirap!"
"P-pakawalan n-niyo ak-ko!"
"Putangina ka!" Iwinasiwas ang ulo ko ng lalaki. Hindi ko na nagawang lumaban pa hanggang sa makaladkad nila ako papasok sa loob ng building na hinintuan ng van kung saan ako sininakay. Unti-unting nanlabo muli ang paningin ko ngayong gabi, hanggang unti-unti na akong nilamon ng kadiliman.
***
NAGISING ako nang makaramdam ako ng impact sa katawan ko. Doon ko nakita na basta nalang akong inihagis sa malambot na kama. Nakakaramdam parin ako ng hilo pero nararamdaman ko na ang paligid ko. Sapat na para marinig ko ang pagbukas ang pagsara ng pintuan.
Bumangon ako kaagad at tumayo. Wala akong paki-alam kung nahihilo pa ako. Sanay ako sa ganito. Iisipin ko nalang na masama ang pakiramdam ko. Iisipin ko nalang na nilalanat ako at kailangan kong magtrabaho para maka-kain. Naramdaman ko ang kirot sa kaliwang paa ko nang itapak ko 'yon sa sahig. Umakyat ang malamig na pakiramdam sa mga paa ko. Patakbo kong nilapitan ang pintuan at pinihit ang door knob. Hindi ako nagtagumpay buksan ang pintuan.
"Palabasin niyo ako dito!" pinaghahampas ko ang pintuan pero walang nangyari. Walang sumasagot mula sa labas. Muli nanaman akong napaiyak.
Nagsisisi ako. Sana nagpahatid nalang ako kay Pina. Sana kanina pa ako nagpapahinga. Sana kanina pa ako tulog. Sana hindi ako nakidnap. Sana wala ako dito ngayon! Putcha, nagsisisi na talaga ako! Gusto ko ng umalis dito.
Nilibot ko ang paningin ko sa loob ng maliit na kwarto. Tanging isang kama lang at maliit na lamesa ang nasa loob. Tinignan ko ang kurtina. Doon ako lumapit at hinawi ko ang kurtina pero mas lalo lang akong napaiyak nang makita kong pader lang ang tinatakpan ng kurtina.
Napaupo ako sa gilid at napahikbi nalang kakaiyak. Paano ako makakalabas dito?!
MALAPIT na akong tumahan mula sa pag-iyak ko nang bumukas ang pintuan. Napatayo ako. Pinunasan ko ang luha sa mga mata ko. Matalim akong tumingin sa babaeng naka damit pang nurse at may hawak na tray. May dalawang lalaking nakasunod sa kanya bago tuluyang sumara ang pinto.
Napatingin ako sa pintuan na kakasara lang.
"Wag mong subukang tumakas dahil masasaktan kalang." Pangunguna nung nurse.
"Pakawalan niyo ako dito! Wala akong masamang ginagawa sa inyo!" sigaw ko. Naglakad ako ng paika-ika sa direksyon nung nurse na nandun sa maliit na table. Gusto ko siyang sabunutan! Gusto ko silang saktan para makatakas ako! Itinaas ko ang kamay ko, pero hinarangan ako ng dalawang lalaki sa gilid niya. Itinulak nila ako paupo 'don sa kama.
"Hawakan niyo na." boses nung nurse. May hawak siyang syringe pagkatapos ay pinitik pitik niya ito. Humarap siya saakin.
Nanlaki ang mga mata ko. "A-anong gagawin niyo saakin?!"
"Papakalmaahin ka."
"W-wag! Bitawan niyo ako! Ano ba!" Hinawakan ng dalawang lalaki ang pulsohan ko. Sobrang higpit ng pagkakaahawak nila saakin. Ipinadyak ko ang mga paa ko pero hindi ko nagawa nang ihiga nila ako sa kama. Inapakan nung nurse yung dalawang paa ko kaya hindi ko magawang igalaw.
"Wag! P-parang awa niyo na! WAAAAG!" nagsisisgaw ako at nagpupumiglas habang umiiyak pero parang wala silang narinig saakin. Tinakpan nung nurse yung bibig ko, pagktapos ay yumuko siya at itinusok sa leeg ko ang syringe na hawak niya. Inubos niya ang laman non. Napapikit nalang ako sa munting sakit na naramdaman ko, kasabay ng pagtulo ng luha ko.
Binitawan na nila ako. Tinignan lang nila ako. Babangon sana ako nang maramdaman kong namamanhid ang likod ko. Sinubukan kong galawin ang kamay at paa ko pero hindi ko maigalaw. Wala akong maramdmang parte ng katawan ko. Sinubukan kong magsalita p ara tanungin kung ano ang ginawa nila saakin pero walang salitang lumabas sa bibig ko at tanging ungol lang ang lumabas.
Anong ginawa nila saakin?! Anong nangyayari?!
"Umpisahan niyo na." sinilip ng mata ko ang nurse dahil hindi ko maigalaw ang ulo ko. Gusto kong magsalita. Gusto kong gumalaw. Gusto kong lumaban pero hindi ko magawa.
"Ayos 'to."
Hinatak nila ang kamay kong hindi ko maigalaw. Iginitna nila ako sa kama na kinalalagyan ko pagkatapos ay hinawakan ng isa sa kanila ang damit ko pang itaas. Ang isa naman ay humawak sa butones ng pantalon ko.
WAG!
Utang na loob please, wag!
Gusto kong sumigaw pero hindi ko magawa. Tanging nagagawa ko lang ay panuorin ang ginagawa nilang paghuhubad sa katawan ko. Sa sarili kong katawan. Wala akong ibang magawa kung hindi ang panuroin ang sarili ko. Hindi ako makalaban.
Wag, please.
Tuluyan nilang nahubad ang damit ko. Masaganang luha ang tumulo sa pisngi ko. Tanging 'yon lang ang nakakyanan kong pagmamakaawa. Ang umiyak ng umiyak.
"Heaven sent!"
"Real shit, dude."
Dumukwang ang lalaki at inumpisahan tanggalin ang bra ko, ganon din ang panty ko. Napapikit ko. Tumulong muli ang mga luha ko.
Lumapit ang nurse at hinawakang ang maseselang parte ng katawan ko. Hinawakan niya rin ang mukha ko na para bang may chine-check siya. Hinawakan niya ang pagitan ng mga hita ko. Naka gloves siya. Napatingala nalang ako sa kisame habang umiiyak. Hindi ko na kayang tignan ang ginagawa nila saakin.
Hanggang sa may maramdaman akong parang maliit na pumapasok sa loob ng pagitan ng hita ko. Napapikit ako.
Putcha, wala na akong ibang magawa kung hindi ang umiyak!
Ngumisi ang nurse nang tignan ko siya. Nakita kong hinugot niya ang daliri niya sa loob ko. Daliri niya ang ipinasok niya sa loob ko na kahit mismong ako ay hindi ko pa nagagawa sa sarili ko!
"Virgin, 100% clean." Lumayo na siya at lumapit sa table. Kinuha niya ang papel na nasa tray. Nagsulat siya mula doon.
"Code number 23110708, April 13, 2018." Rinig kong sabi niya.
Tagumpay ang ngiti sa mga labi niya, at tumingin saakin pagkatapos ay sa dalawang lalaki na nasa gilid ko at alam kong binubusog nila ang tingin nila sa katawan kong walang saplot.
"Very well, Lady....
"You're ready for the Auction, tomorrow night. Congratulations."
***
This is my first Erotic Romance Story. Hope you can give it a try! Feel free to comment your thoughts about the story.