Chapter Theme:
Space Between - Sofia Carson & Dove Cameron
"She saw what I was capable of... Kleya will never trust me again." Nakatulalang sambit ni Sister Marge, suot parin ang damit na pang madre pero sa pagkakataong ito'y hindi na niya suot ang kanyang belo. Puno ng galos ang kanyang mga braso at may tama ng bala ang kanyang kaliwang siko na kasalukuyang ginagamot ng isang nars.
"Then gain her trust again." tipid na sambit ni Python, gaya niya ay sugatan din ito, nakaratay sa kama at hindi makagalaw dahil sa mga tinamong sugat sa katawan.
"You don't know that kid. You have no idea how her mind works," wika ni Sister Marge at pinagmasdan ang mga baril na nakalatag sa mesang nasa kanyang harapan.
"Enlighten me, Margarette," sabi ni Python, walang kaemo-emosyon.
"Earn her trust and she will trust you, hurt for you, and hurt with you. Lose her trust and you will lose her for good," sambit ni Sister Marge at unti-unting hinawakan ang baril. "Kleya is a gun, pull the trigger and feel her wrath."
"You raised her well," tumango-tango si Python at pinagmasdan ang natutuklap nang mga pintura ng dingding, pati na ang mga sapot ng gagamba sa kisame.
"Not well enough to be tamed." Napabuntong-hininga ang ginang.
"You can't tame a girl like her, you just gotta control her," wika ni Python.
Biglang tumayo ang nurse at napahawak sa earphone na nasa kanyang tenga. Makaraan ang ilang sandali ay tumango ito at nagsalita. "Keep looking for them."
"What was that, Nurse Jean?" kaswal na tanong ni Python sa nurse.
"They still haven't found Eva, Aaron, and Ruth ever since they disappeared from the hospital," pamamalita nito.
"They could be dead... or taken to be one of them," kaswal na wika ni Python.
"You can't say that. Ruth is just a kid," paalala ni Sister Marge rito.
"And psychopaths don't give a single damn about kids unless it is their own," paalala ni Python. "Aaron is close to death, Ruth is injured, and Eva is surely not in her mindset since Punk's death. All are not in the condition to fight, even run. We gotta face the inevitable."
Sa isang iglap bigla na lamang may kumatok kaya naman lahat sila ay agad na napatingin sa pinto. Agad na tumayo ang nars upang buksan ang pinto at agad na napatayo si Sister Marge sa gulat nang makita ang duguang si Shawn kasama ang dalawang gwardya.
"Nahanap ko kayo," tila ba nakahinga nang maluwag si Shawn. "Sa wakas nahanap ko rin kayo!" napatingala ito, pagod na pagod.
"Where's Kleya?! Where are the others?" bulalas agad ni Sister Marge.
"May problema po tayo," sambit agad ni Shawn. "Habang papunta kami rito sa Riverbank Hotel, natagpuan namin ang sasakyan nila na nakataob sa gitna ng kalsada. May kumuha kay kleya, Ruela, Tasha. Nakasakay daw nang isang truck ang kumuha sa kanila."
"Who is that?" agad na napatingin si Sister Marge kay Python. Lalong naguluhan si Sister Marge nang makitang tila ba hindi na nagulat si Python sa narinig.
"She's known as Angelia, a psychopath who preys on young kids, luring them in her furniture-filled truck, selling their organs in the black market," paliwanag ni Python.
"Why did she take the three of them?!" bulalas ni Shawn.
Muling napatulala si Sister Marge dahil sa narinig. "Because she doesn't know who she's looking for."
"A-ano?" naiwang nakaawang ang bibig ni Shawn.
"All of the psychopaths are eager to get a hold of her, Shawn. Now that they know she exists," wika ni Python at kinuha ang wine mula sa mesa saka nagbuhos sa kanyang baso.
"Who? Kleya?" bulalas ni Shawn.
"No, Alison," sagot ni Python at uminom mula sa kanyang baso.
****
Sa loob ng truck compartment, nakatulala si Kleya habang nakatitig sa bangkay ni Ruela; nakadapa ito sa sahig at naliligo sa sariling dugo, lumalabas ang utak at unti-unting dumadaloy patungo sa takong ng kanyang suot na sapatos.
Napatitig si Kleya sa kanyang takong na unti-unti nang nababasa ng dugo; nilipat niya ang tingin sa gaserang nasa hindi kalayuan. Dahan-dahan siyang nag-angat nang tingin sa lumuluha paring si Tasha, nakaposas ito sa kabilang dulo ng silid, malapit sa bakal na pinto ng truck.
"Ano na? Sino na sa inyo si Alison?" muling umalingawngaw sa apat na sulok ng silid ang boses ni Angelia.
"You idiot," napatulala si Kleya at napahalakhak. "You keep asking us who Alison is but then you killed Ruela for not looking like Alison. You know what?" napatingala si Kleya at napatitig sa mukha ni Angelia.
"Dear, tell me what's inside that head of yours," ngumisi si Angelia at unti-unting tinutok ang baril sa ulo ni Kleya, "Or better yet, I will see what's inside that head of yours once I destroy your skull with just one pull of a trigger."
"You won't do that," ngumisi si Kleya, walang katakot-takot na tumitig sa mga mata ni Angelia.
"And what makes you so sure?" wika ng nakangising si Angelia at sa pagkakataong ito'y idinampi na ang nguso ng baril sa mismong noo ni Kleya. Pero sa kabila nito ay ni katiting na takot ay wala paring pinapakita si Kleya, bagkus ay nanatili siyang nakatitig kay Angelia, may ngisi rin sa kanyang mukha.
"Because deep inside, you think I am Alison, you're just not sure of it yet, don't you?" pabulong na sambit ni Kleya, nanunudyo sa pananalita.
Hindi nakapagsalita si Angelia, unti-unting naglaho ang ngisi sa kanyang mukha dahil sa sinabi ni Kleya. At sa pagkakataong iyon, sa isang matulin na galaw, buong lakas na isinaksak ni Kleya ang takong ng suot na sapatos sa leeg ni Angelia; kanina niya pa pala ito hinuhubad at ihinahahanda habang kausap ang mamamatay-tao.
Mabilis na nabitawan ni Angelia ang hawak na baril. Nanlisik ang kanyang mga mata dahil sa labis na gulat at sakit, mabilis niyang hinugot ang sapatos ni Kleya mula sa kanyang leeg ngunit dahil sa ginawa ay mabilis na dumausdos at sumirit ang dugo mula sa kanyang leeg. Sa kagustuhang makuha ang susi ng kanyang posas, buong lakas na sinubukan ni Kleya na tumayo upang sunggaban si Angelia ngunit nakalimutan niya ang isang bagay; na nakaposas pa siya sa isang aparador.
Sa sobrang bilis, hindi na naagapan pa ni Kleya ang pagbagsak ng malaking aparador sa kanyang likod, dahilan para madaganan ang kanyang buong katawan, maliban lamang sa kanyang ulo at kaliwang kamay. Ngunit dahil narin sa nangyari, mabilis siyang nawalan nang kamalayan.
"Kleya!" walang ibang nagawa si Tasha kundi sumigaw dahil sa nasaksihan.
Dahil sa labis na sakit at sa dami narin ng dugong nawala sa kanya, nawalan si Angelia ng lakas at balanse sa kanyang sarili, nagpasuray-suray siya't aksidenteng nasipa ang baril patungo sa direksyon ni Tasha; ang masaklap ay natabig niya rin ang gasera dahilan para matumba ito at kumalat ang gas sa sahig, kasama ng maliit na apoy nitong unti-unting kumalat at lumaki sa mga aparador na nakapaligid sa kanila.
****
"Kleya! Kleya!"
Malabo. Napakalabo nang lahat para kay Kleya. Napakabigat ng kanyang pakiramdam at hindi siya makahinga nang maayos. Ni hindi niya maigalaw ang kahit na anong parte ng kanyang katawan maliban lamang sa kanyang ulo at kaliwang kamay.
Malabo man, nabubuo sa paningin ni Kleya ang apoy sa paligid at ang anino ni Tasha na tila ba may pilit na inaabot; ang baril ng nakaalis nang si Angelia.
"I.. I can't... move," halos hindi makapagsalita si Kleya. Tumitindi ang init sa paligid at mas lalo pang kumapal ang usok, dahilan para mas lalo pang mahirapan si Kleya sa paghinga.
"I got it! I got it! Kleya I got the gun!" mangiyak-ngiyak na sigaw ni Tasha nang sa wakas ay naabot na niya ito. Hindi na siya nag-aksaya pa ng oras at mabilis niyang binaril ang metal na kinakabitan ng kanyang posas. Napatili pa siya nang dahil sa lakas nang putok nito. Sa kabila nito, tagumpay siyang nakawala at agad na nagtatakbo palabas ng truck.
Makalipas ang ilang sandali, nakarinig si Kleya nang sunod-sunod na putok ng baril mula sa labas.
"Shit," napasinghap si Kleya nang mapagtantong naiwan siyang mag-isa sa loob ng truck na unti-unti nang nilalamon nang apoy at ang masaklap ay wala na siyang magagawa upang takasan nito; hindi siya makagalaw at wala na siyang lakas pa para gumalaw. Kahit saan niya idako ang nanlalabong paningin, dalawang bagay lamang ang kanyang nakikita; apoy at makapal na usok.
Ngunit makaraan ang ilang sandali, nakita niya ang isang anino na papalapit. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at nang muli siyang dumilat ay nagulat siya nang makita si Tasha sa kanyang harapan, mabilis itong umupo at sinubukang iangat ang aparador mula sa kanya.
"B-biiiiiitch!" idinaan ni Tasha sa sigaw ang pagkuha ng lakas. With gritted teeth, Tasha gave her every once of strength as she tried to lift the enormous wooden closet off Kleya's back. But no matter how much Tasha tried, the closet is just too heavy.
"Shit! Shit! Kleya sorry! I can't do it! It's too heavy!" Tasha cried in a fit of desperation as she continued to struggle lifting off the closet. But even if she struggled, Tasha didn't stopped trying. Instead of trying to lift off the closet, Tasha grabbed a hold of Kleya's hand; holding it tight as she tried to drag her away with all her might.
Kleya screamed in agony as Tasha tried to drag her. The closet is just too heavy and dragging Kleya would only hurt her; realizing this, Tasha drops to the floor, crying, and apologizing over and over again for being weak. "I'm sorry! i can't do it! I'm sorry! I'm too weak! I'm sorry!"
As the smoke got thicker and the flames grew more intense, Kleya could only look at Tasha with her soft and tired eyes. As if in a state of delirium, all of their past encounters flashed through Kleya's eyes; from the way they always hurt each other physically and verbally, to the way Tasha cries right in front of her now.
Kleya could only nod at Tasha. She could not speak the words nor even form sentences in her words but Kleya is sure of one thing; she wants her to leave. It was as if Tasha understood what her nod meant. Tasha shook her head as she continued to cry. "No!" Tasha screamed. "I'm not leaving you behind!" she insisted, holding Kleya's limp hand tighter.
Kleya began to cough, her breathing grew weaker by the moment.
Tasha dropped to the floor to level with Kleya. With tears in her eyes, she continued to hold her hand tight. "You were right, Kleya!" Tasha cried with a smile. "You were right about the heels. You did great! You stabbed the bitch like a boss!" Tasha continued to cry as she laughed.
Kleya could only look at Tasha as the smoke tried to take away her consciousness.
"I'm not leaving you behind," Tasha said once again, in a soft voice as she stared back at Kleya's eyes.
Tears began to form in Kleya's eyes. And in that moment only one thing ran through Kleya's mind: That all along, she was wrong about Tasha.
END OF CHAPTER 30!
THANKS FOR READING!
VOTE AND COMMENT <3