(Ff weet niemand antwoord op de vraag in t vorige hoofdstuk?)
Langzaam zag ik Kate op me aflopen. Haar grijze ogen boorde recht door me heen. Gevuld met haat, haat naar mij. Het maakt me bang. Rillingen van angst schoten door me heen en ik bleef daar aan de grond genageld staan. Al mijn spieren waren volledig uitgeschakeld terwijl ik haar langzaam mijn kant op zag komen.
Een grijns speelde rond haar mond en mijn angst groeide nog groter. Ik kende die grijns, ik kende die afgrijselijke grijns zo goed. Elke dag vlak voor ze me in elkaar sloeg keek ze me zo aan. Met langzame en grote passen kwam ze dichterbij.
Een stemmetje in mijn achterhoofd bleef maar gillen: rennen! rennen! Alleen ik stond daar, aan de grind genageld en hoe graag ik ook wou doen wat het stemmetje mij beval het lukte gewoon niet.
Kate stak haar hand in haar zak, haar bijna duivelse blik verliet mijn blik niet. Ze haalde een klein voorwerp uit haar zak en ik schrok me helemaal kapot. Met moeite nam ik een hap adem terwijl ik met alle moeite probeerde te zeggen: "kate alsjeblieft niet."
Alleen veel kwam er niet uit.
Kate lachte met een zeer valse stem en keek me daarna met haar met haat gevulde kijkers. Het zilvere lemmet lichte op door het maanlicht. We stonden in een groot bos, waar niemand ons kon zien of horen. Haar passen werden steeds sneller en mijn hart klopte in mijn keel.
De angst was al een sterke hand die al mijn luchtwegen blokkeerde en me tegen de grond aan duwde. Het had me in zijn macht en ook al wou ik wegrennen het lukte nog steeds niet. Vol angst keek ik naar het glimmende ding in de hand van Kate.
"N-nee.. Ka-kate," stotterde ik vol angst. Ze stond nu vlak voor me en ze greep naar mijn keel. Tranen rolde over mijn wangen en met moeite haalde ik nog adem. Kate schonk me een van haar duivelse lachjes voor ze uithaalde met het mes.
"Wraak is zoet."
Ik gilde het uit.
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Ik schoot overeind en meteen voelde ik een koud briesje mijn wangen raken. Met een bonkend hart keek ik de kamer rond. Gelukkig, mijn eigen kamer, het was maar een droom. Ik wreef over mijn voorhoofd, die ongeveer net zo bezweet was als de rest van mijn lichaam.
Ik voelde tranen opwellen, maar vlug duwde ik ze weg. Nee Iona, niet zo'n watje zijn, sprak ik mezelf streng toe. Ik liet mezelf weer achterover op mijn bed vallen en ik krulde mezelf op tot een bal. Het gaf me iets rust, maar helaas niet zo heel veel.
Ik sloot mijn ogen en luisterde ingespannen naar de geluiden om mij heen. Ik voelde mijn handen nog steeds trillen. Om heel eerlijk te zijn, ja ik ben bang. Ik ben echt super bang. Die droom was zo levensecht, angstaanjagend.
*Kraak*
Ik sprong bijna een meter de lucht in en ik keek volledig gevuld met angst de kamer rond, verwachtend dat Kate ergens me zat op te wachten met het glimmende zilvere mes. Klaar om me te laten lijden.
Ik sloeg de dekens om me heen voor wat bescherming. Wacht, ik heb nog wel een idee.
Niall.
Hij was er nog steeds. Hij bleef slapen en hij was ook gelijk de enigste die ik op het moment onder ogen durfde te komen, ondanks dat hij maar een klein beetje wist over Kate.
Langzaam speurde ik nog een extra keer de kamer rond voor ik de dekens opensloeg en uit mijn bed klom, richting de logeerkamer waar Niall sliep. Ik liep over mijn lichtjes krakende vloer en schrok elke keer dat ik een stukje van het laminaat hoorde kraken. De beelden van de nachtmerrie, die ik meestal vergat, zaten vast in mijn hoofd.
Ik opende de deur en trof daar een zachtje snurkende Niall. Hij leek werkelijk waar op een engel. Mijn haar viel een beetje over zijn gezicht en hij lag vredig opgekruld onder de dekens.Ik twijfelde een klein momentje maar bedacht al gauw hoe verschrikkelijk bang ik eigenlijk was.
Ik sloop richting het bed en schudde Niall zachtjes door elkaar. Na iets vijf minuten schudden, hij is een super vaste slaper, opende hij langzaam zijn ogen. Hij kneep zijn ogen fijn om mij in het donker, waar mijn ogen nu langzamerhand gewend aan waren, aan.
"Iona?" vroeg hij met zijn rauwe ochtemdstem en ik voelde iets warm worden van binnen. "M-mag ik bij j-jouw blijven?" vroeg ik aarzelend en meteen was hij wakker. "Wat is er Iona?" "Niks bijzonders. Ik heb een nachtmerrie gehad en ik kan echt niet meer slapen," fluisterde ik en hij knikte begrijpend.
"Tuurlijk mag je erbij. Kom maar." Hij schoof ietsjes op en hield de deken uitnodigend omhoog. Gelijk klom ik erin en de warmte omringde meteen. Het gaf een rustgevende gevoel en even vergat ik de nare droom. Ik wendde me tot Niall en fluisterde: "dankje Niall." "No problem schat."
Awh hij noemde me schat. Ik voelde me nog iets warmer worden en een paar vlinders ontsnapte uit hun kooien. De dufheid die ik deze afgelopen dagen voelde was verdwenen. Misschien kon hij toch dit gat vullen en had ik ongelijk over dat hij alleen daar niet genoeg was.
Ik keek Niall nog een keer aan en ik zag dat hij glimlachte. Ik glimlachte ook naar hem en sloot mijn ogen. Vermoeidheid nam over en al gauw voelde ik al mijn zorgen van me afglijden. Ik was de droom al bijna helemaal vergeten en ik voelde me al gauw heel erg slaperig.
Op dat moment voelde ik twee armen om mijn middel. De armen drukte me tegen het warme lichaam van Niall aan en ik voelde een gelukkig gevoel binnenstormen. Zonder protest liet ik me meevoeren en legde mijn hoofd tegen het ontblootte bovenlichaam. De warmte van Niall verwarmde mij okk helemaal.
Ik voelde een zacht kusje op mijn kruin en hoorde Niall fluisteren: "goodnight love." Ik krulde me volledig tegen Niall aan en glimlachte. Ik voelde zijn grip verstevigen en ik kon het niet laten heel erg blij te glimlachen. Ik voelde me volmaakt gelukkig en met die gedachten viel ik in een heerlijke nachtmerrieloze slaap in de armen van de jongen waar ik zo van hield.
'''''''''''''"''"""""''''''''''''''''''''''''''''''
Ik werd wakker van twee sterke sterken armen wakker die zich iets vaster om me heen klemde. Verbaasd en nogal slaapdronken keek ik naar de persoon die mij in zijn armen hield. Ik keek recht in de zeeblauwe ogen van Niall.
Alle gebeurtenissen van de vorige avond stroomde binnen, de nachmerrie. Er liep een rilling langs mijn ruggegraat en ik voelde een warme ruwe hand tegen mij wangen. Niall strelde een pluk haaruit mijn gezicht en laatste het achter mijn oor.
De vlinders die nu al zo vaak losgebroken waren fladerden als wilden door mijn maag. Ik voelde mijn wange gloeien en ik wendde vlug mijn blik van Niall die hopelijk niks had gezien. Ik schaamde me kapotdat ik bloosde.
Waarom moest dat nou altijd bij Niall, hij zou toch nooit van mij houden ofzo. Hoe hard ik ook zoou wensen, mijn domme dromen zouden nooit werkelijkheid worden.
Nooit.
Ik voelde het lege gevoel overnemen en mijn gedachten vuldezich met de nare gedachte van Niall die zo'n niksnut als mij zou houden. Ik drukte de tranen weg die dreigde te vormen in mijn ooghoeken.
"Voel je je al ietsjes beter Ni?" vroeg Niall bezorgd en ik keek op naar zijn half dichtgevallen ogen. "Ja Niall, dankje," stelde ik hem gerust en ik glimlache om mijn woorden wat meer kracht te geven, ook al was het een leugen.
De pijn en angst dat mijn hart vulde was niet verminderd, net zoals de verdriet en leegheid die ik voelde. Hij glimlachte opgelucht en hij zakte weer terug op 'ons' kussen. Zijn armen ware nog steeds om mijn middel en het gaf me een onbeschrijfelijk gevoel. Een of andere mengeling tussen blijdschap, verliefdheid en trots.
Ik legde langzaam mijn hoofd op zijn ontblootte borstkas in de hoop dat hij niet merkte dat ik dit gewoon deed omdat ik van hem hield en ik dicht bij hem wou zijn. Ow wauw, wat ben ik toch weer zoetsappig bezig.
Ik probeerde mijn 'verliefdheid' even te negeren en ik wringde me met heel erg veel tegenzin uit Niall's armen. Hij opende zijn ogen een heel klein beetje en fronsde zijn wenkbrauwen. Ik schonk hem een geen-zorgen-alles-is-goed-blik en hij sloot met een kleine glimlach zijn ogen.
Al gauw hoorde ik hem zachtjes snurken en een gevoel van schuld bekroop me. Ik zuchtte en schudde teleurgesteld mijn hoofd, teleurgesteld in mezelf. Ik heb gelogen, tegen mijn beste vriend nog wel.
Ik kroop met een hangend hoofd en letterlijk de tempo van een slak uit mijn bed en liep richting de deur. Ik keek nog even om naar Niall die vredig lag te slapen en dat maakte me nog ongelukkiger. Ik verdien hem toch niet als vriend?
Waarom ben ik zo'n bitch? Ugh serieus.
Ik strompelde, nog steeds slaapdronken, naar de keuken en pakte wat spul voor een ontbijt. Het minste wat ik nog wel kon doen was een ontbijtje voor Niall te koken. Dit was eigenlijk de eerste keer in zes dagen dat ik er voor één uur uit kwam en niet op de bank de rest van mijn dag doorbracht.
Ik pakte wat bacon en eieren. Ik pakte een koekenpan en een steelpannetje dat ik vulde met wat water. Ik keek even naar de deur dat ineens begon te kraken, hopend dat Niall eruit was gekomen. Sinds ik die kamer uit liep voelde ik me erg alleen, net als de afgelopen dagen.
Een zucht verliet mijn lippen en een traan liep over mijn wang. Ik voelde me langzaam duf worden. Ik had gehoopt dat, omdat Niall er was, ik me niet zo zou voelen. Vlug veegde ik de traan weg en probeerde het gevoel te negeren.
Ik concentreerde me op de bacon die ik net in de koekenpan had gelegd. Ik pakte, na de bacon omgedraaid te hebben, de broodrooster. Ik pakte ook de brood en wat sinasappelsap. Ik vulde een glas en draaide de bacon nog een extra keer om.
Na een tijdje begon het water in de koekenpan te koken en dus stopte ik de eieren erin, twee om precies te zijn. Ik zette het wekkertje op zes minuten en pakte even mijn mobiel. Ik zag dat ik drie berichtjes had en vlug drukte ik ze weg.
Ik hoefde die berichtjes even niet te zien.
Ik zette YouTube aan met het liedje dark horse van Katy Perry. Ach, Niall kon me toch niet horen. Ik draaide de muziek wat harder en begon heel falend mee te zingen en dansen. Ik voelde me weer levendiger worden, waarschijnlijk door mijn lieve 'vriendje'.
Make me your Aphrodite
Make me your one and only
But don’t make me your enemy, your enemy, your enemy
Vals zong ik het stukje mee, ik kan echt totaal niet zingen, en ik deed er een raar springpasje bij, of dansen...
Na het liedje hoorde ik de wekker afgaan en ik sloot mijn mobiel af. Ik haalde de eieren uit het bakje en hield ze even onder de koude kraan om wat af te koelen. het brood sprong ook net uit de broodrooster. Wow timing!
Ik pakte het broodje er uit, verbrande bijna mijn vingers en legde het op een boordje. Het rook zo lekker en voor een moment aarzelde ik of ik ook wat zou nemen. Nee Iona, je moet afvallen je bent een dikzak en op deze manier zal Niall je nooit leuk vinden, riep het het stemmetje in mijn hoofd.
De afgelopen dagen heb ik alleen een broodje 's avonds gegeten en een beschuitje 's middags. Is dat niet knap van me? Ik heb mezelf geleerd om minder te eten en het lukt perfect, tot nu. Ik moet nu niet meer de sukkel zijn en mijn harde werk tot nu toe laten vallen. Ja dag.
Mijn maag knorde en ik voelde letterlijk een steek van de honger. Nee, nee, nee, sprak ik mezelf toe en ik richtte mijn concentratie weer op de eieren. Ik tikte met het mes een deuk in de bovenhelft van het ei en haalde het kapje eraf met een lepel. Ik pakte et zout en zette de eieren en de zout op een dienblad.
Ik liep met het dienblad naar de andere kant van het aanrecht en pakte het bordje met het overheerlijke brood. NEE IONA STOP! Ik gaf me mentaal een klap en ik pakte wat boter, die ik er vervolgens opsmeerde. Ik haalde de eindelijke gare bacon uit de pan en legde het erop. Ik glimlachte trots, dat vond hij vast leuk.
Ineens voelde ik twee armen om mijn middel en ik schrok. Ik draaide me in de armen om en keek recht in de ogen Niall, voorspelbaar aangezien hij de enigste was hier. Ik voelde me helemaal warm worden van binnen en al het bloed steeg naar mijn wangen.
"Dus, je maakt ontbijt voor me love? Zijn we getrouwd ofzo?" grapte hij met een gigantische grijns. Een glimlach vormde rond mijn mond en ik vergat al snel mijn zorgen. Lachend schudde ik mijn hoofd. "Haha nee Niall."
Hij deed puppyogen op en een pruillipje. "Awh why not? Ik ben toch een fantastische echtgenoot wifie?" Ik schoot in de lag en gaf hem speels een klap op zijn schouden. "Ja in je dromen Niall." "Nee in jouw dromen," knipoogde hij en ik schoot weer in de lach.
"Ow Niall serieus?" lachte ik en hij trok grijnzend een wenkbrauw op. Hij trok me dichter tegen me aan en kwam dichter bij. Zijn neus nu tegen die van mij. Een o-zo-bekend gevoel stroomde door me heen. Ik was al helemaal vergeten dat hij zijn arm om me heen had geslagen.
"Heel serieus babe, wat dacht jij dan." Wow waar kwam die zelfverzekerde Niall vandaan en nog belangrijker waarom zat hij met me te flirten? Wacht, ow serieus Iona? Hij is helemaal niet met je aan het flirten. Dat zou hij nooit doen.
Toch?
"Nou ja stop maar met flirten en eet je eten op," zei ik en ik probeerde mijn gevoelens te verbergen. Ik gaf hem een por in zijn maag en meteen sprong hij lachend achteruit. "Hé!" riep hij en hij keek me nep beledigd aan.
"Iona Iona toch. Je weet toch wel wie ik ben," zei hij en hij keek met nep arrogant aan. "Ja mijn beste en raarste vriend met een enorme ego," antwoordde ik simpel en hij schoot in de lach. Ik draaide me op mijn hielen rond en pakte het dienblad en het glas. Ik overhandigde het aan Niall en samen ploften we neer op de bank.
Fronsend keek hij me aan. "Ga jij niet eten Iona?" vroeg hij met een sprankje bezorgdheid in zijn prachtige ogen. "Nee ik heb al gegeten, no worry," loog ik en meteen voelde ik me schuldig. Ik loog weer tegen hem.
Hij knikte, maar zo te zien niet helemaal overtuigd, en begon aan zijn eten. Mijn maag rammelde weer, maar ik negeerde het en probeerde te glimlachen alsof er niks was.
Toen Niall klaar was zette hij het eten weg. "Dat was echt verrukelijk Iona. Je mag wel vaker voor me koken. We zijn toch niet voor niks getrouwd," grapte hij en ik lachte. "Omdat ik stiekem een ander heb," antwoordde ik met een grijns en hij keek me met een raar gezicht, wat waarschijnlijk verbaasd moest voorstellen, aan.
"Hoe. Durf. Je?" zei hij langzaam en ik piepte. "Kietelaanval," riep hij en ik gilde het uit. Ik kon dus echt niet tegen kietelen. Hij sprong naar voren en begon me op alle kietelbare plaatsen te kietelen. Ik gilde door het lachen. Het kietelde zo verschrikkelijk erg.
"Genade! Genade!" riep ik hard en hij hield even op. "Op een voorwaarde." Ik keek hem sassy aan en hij grijnsde. "Je moet me husband noemen, wifie." Ik schudde wild mijn hoofd. "Noooooit!" riep ik dramatisch en hij begon me in mijn nek te kietelen.
Als een spastische vis op het droge draaide ik alle kanten. "Ja, ja goeed!" gilde ik door de tranen heen en hij stopte weer. "Sorry wat?" zei hij op een nep serieuze toon. "Ja is goed husband," zei ik vlug en knipperde onschuldig met mijn wimpers.
Trots liet hij me los en ging nonchalant naast me zitten. Ik lachte even en ik ging ook rechtop zitten. Ik keek naar hem en zag tot mijn schrik dat hij een serieuze blik op mij gericht had. "Ehm Iona?" vroeg hij en hij keek me nog steeds heel erg serieus aan. "Ehm ja Niall?" zei ik ook al klonk het meer als een vraag.
"Ik dacht dat we misschien iets konden regelen voor je moeder. Dan kan je toch afscheid nemen."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hi klifhanger! Whaha nee eigenlijk niet! wow al twee stukken geupload en ik ga probeerde de 3e vandaag ook er op te zetten. Ff weet niemand het antwoord op de vraag in t vorige hoofdstuk? Is het raar dat ik het wel weet of leest gewoon niemand deze A/N's? Te begrijpen, ik denk niet dat iemand deze saaie lange dingen wil lezen. LOL. ik vv me trouwens iemand online die wil kletsen? nou ja bye bye!!!!
toewijding aan fantasybrain! super leuk dat je mijn boek wou lezen! ze schrijft echt super super leuk en ik raad je echt haar boeken aan! vooral sprakeloos! thank you thank you. ik hou van je boeken!
xxxx astrid
ps. 10 votes en dan word het volgende hoofdstuk extra lang (zoals deze) ik heb een grote hekel aan vragen om votes voor het volgende hoofdstuk daarom maar zo. Kleine moeite om te voten ;p