Cassidy pov:
Ik werd weer wakker op het zachte bed waar ik volgens mijn gevoel 5 minuten geleden ook op wakker werd. Helaas kan ik mij niet herinneren wie er binnen kwam lopen en dat betekend dus dat ik nog geen idee heb waar ik dus ben. Terwijl ik de kamer in mij op nam probeerde ik voorzichtig op te staan want heel me lichaam deed pijn. Wat een groot bed dacht ik bij mezelf duurde een minuut voordat ik van dat bed af was door al die pijntjes die ik echt overal voelde. Nu ik eindelijk opgestaan was liep ik richting het badkamer gedeelte en keek ik in de spiegel en schrok me dood. Ik leek net een lijk, en de linker kant van me gezicht was blauw en op me hoofd zat een wond. Vast van de harde klap op de grond. Net toen ik de kraan aan wilde zetten om wat water in m'n gezicht te gooien hoorde ik de deur open gaan en hield ik meteen mijn adem in. Want ik ging er natuurlijk van uit die mij neer had geslagen mij ook had meegenomen. Maar dat bleek gelukkig anders te zijn.
"Elena?"Zei ik blij maar ook verrast.
"Je bent gelukkig wakker! We zijn ons dood geschrokken"Zei Elena en ze gaf mij voorzichtig een knuffel.
"Waar ben ik en wat is er gebeurd?"Vroeg ik haar vragend. Elena gaf mij een arm en we liepen de mooie kamer uit en kwamen op een gang uit. Hoe groot is dit huis dacht ik bij mezelf.
"The Boarding house, hier wonen Stefan en Damon.En wat er gebeurd is weten wij verder ook niet echt. Iedereen was naar je opzoek. Je bleek in The Mystic Grill te zijn met Jer maar eenmaal toen Tyler en Matt er aan kwamen was je weg. We waren zo ongerust! Maar Damon kwam toen binnen met jou in zijn armen, je was bewusteloos. We hebben geen idee wie het heeft gedaan of hoe verder."Vertelde Elena mij. Dus Damon heeft me gevonden, wat een toeval. Maar als ik niet meer in The Mystic Grill was waar heeft Damon mij dan gevonden vroeg ik mij af.
"Je bent gelukkig wakker."Zei Stefan en gaf een geruststellende glimlach. We waren in de woonkamer nu met ze alle behalve Damon ik was benieuwd waar hij was.
"Heb je niemand verder gezien?"Vroeg Bonnie aan mij en ze kwam naast me zitten op de bank. Waar ik inmiddels op was gaan zitten.
"Nee ik heb niemand gezien, voor zover ik weet was er ook niemand op de wc."Vertelde ik ze.
"We komen er nog wel achter wie het gedaan heeft, maar gelukkig ben jij nu oke"Zei Matt blij.
"Ja ik heb geen idee wie het had kunnen zijn"Vertelde ik ze, maar eigenlijk had ik wel een ideetje. Een keer in New York wilde m'n trainer leren hoe je een echte vampier kon doden. Maar dat is toen goed mis gegaan. De vampier ontsnapte en wist dus wie ik was en dat brengt gevaar met zich mee. Maar voor ik het wist kreeg ik een sms.
"Stefan waar is de wc."Vroeg ik en hij vertelde mij waar ik heen moest zo kon ik de sms bekijken.
van R:
Je hoef je geen zorgen meer te maken. De vampier van toen is dood. R
Wat? Hoe kan dat nou. Dit is wel heel toevallig. Ik belde mijn trainer op om meer te kunnen vragen.
"Hey hoe is het?Weer vellig thuis?"Vroeg mijn trainer. Hij wist niet waar ik was. Net zoals ik niet weet hij vandaan kwam of waar hij alles heeft geleerd over vampieren. Hij is ongeveer een half jaar geleden vertrokken, waar heen dat zou ik dus ook niet weten. Maar we hebben wel contact gehouden zodat ik toch veder kon trainen. Hij is ook een paar keer terug gekomen om mij te helpen. En een van de keren dat hij dus was terug gekomen is het toen gebeurd dat ik de vampier heb laten ontsnappen.
"Ja het is goed om iedereen weer te zien. Maar je zei dus dat hij dood is? Sinds wanneer?"Vroeg ik hem.
"Gisteravond. Hoezo vraag je dat?"Vroeg hij vragend.
"Omdat ik gisteren ben aangevallen door iemand. Alleen heb geen idee wie. En alleen hij kwam in me op."Vertelde ik hem.
"Je hoeft je dus nu geen zorgen meer te maken Cassidy."Zei hij ik bedankte hem en we hingen op. Maar dus nu weet ik eigenlijk haast wel zeker dat hij het niet was. Hij had nooit de tijd gehad om dat te doen. De enige manier dat hij het had kunnen doen is als die vampier en m'n trainer ook in Mystic Falls waren maar dat was toch geen optie dacht ik bij mezelf want anders was ik mijn trainer toch allang tegen gekomen. Maar wie was het dan? Ik deed mijn telefoon in m'n zak en deed de wc deur open en botste tegen Damon aan.
"Gaan we daar een gewoonte van maken?"Zei Damon met een een lach op ze gezicht. En zijn gezicht was erg dicht bij die van mij dus zette ik een stapje achteruit.
"Uhm ik wilde trouwens nog bedanken voor wat je had gedaan."Zei ik tegen Damon en ontweek zijn vraag.
"Geen probleem, kon je daar natuurlijk niet laten liggen."Zei hij en we liepen samen richting de keuken.
"Waar heb je me eigenlijk gevonden?'Vroeg ik aan Damon.
"Wil je Koffie of Thee?"Vroeg hij aan mij schonk voor zich zelf koffie in, maar ontweek nu mijn vraag.
"Gaan we daar een gewoonte van maken."Vroeg ik hem dit keer, hij keek mij vragend aan.
"Elkaars vragen ontwijken."Zei ik en hij moest lachen maar die was ook snel weer weg toen hij mij vertelde waar hij mij had gevonden.
"Op The Wickery Bridge lag je"Zei Damon en hij keek mij aan alsof ik van glas was en elk moment kon breken. Aangezien mijn ouders daar zijn overleden, en hij dat waarschijnlijk wel wist van Elena.
"Ow"Dat was het enige wat ik kon zeggen. Net toen Damon wat wilde zeggen kwam Caroline binnen.
"Hey Cas, zullen we naar huis gaan. Kan je lekker even douche."Zei ze lief maar opeens herinnerde ik mij weer wat. Ze hielden iets voor mij achter en dat gevoel kreeg ik nu ook weer. Ze zouden toch niet weten wie dit had gedaan.
"Je had toch al wat kleren meegenomen."Vroeg ik aan Caroline en ze keek mij vragend aan van wat ik bedoelde. We liepen inmiddels met ze drieën weer terug naar de woonkamer.
"Nou?"Vroeg ik.
"Waarom ben je geïrriteerd?"Vroeg Car en iedereen keek mij aan alsof ik gek was. Misschien had ik wel een hersenschudding maar ik had het gevoel alsof iedereen mij ergens van buiten hield. En ik snap dat ik weg ben geweest echt waar. Maar doe niet alsof ik gek ben.
"Jullie houden iets voor mij achter. Ik weet niet wat maar het voelt gewoon niet goed. Maar had je nou schonen kleren meegenomen? Ik wilde een stukje hardlopen."Nu was ik volgens mij echt voor gek verklaard. Damon stikte haast in zijn koffie.
"Hardlopen? Nu?"Vroeg Matt.
"Ja waarom niet?"Zei ik en Caroline gaf mij twijfelend m'n tas aan.
"Misschien heb je wel een hersenschudding." Zei Bonnie bezorgd.
"Ach ik voel me prima."Tuurlijk had ik hoofdpijn maar ik wilde mijn gedachten gewoon even ergens anders hebben en ik moest wel blijven trainen natuurlijk.
"Ik ga wel met je mee"Zei Tyler.
"Nee joh gaan allemaal gewoon lekker naar huis. Maak je niet druk om mij."Zei ik en pakte de tas en liep weer naar de kamer waar ik net ook in was om mij om te gaan kleden. Net toen ik mij spullen had klaar gelegd ging de deur weer open.
"Wat vind je er van. We gaan samen hardlopen. Dan gaan we naar mijn auto die nog bij de brug staat en dan gaan we wat eten bij The Mystic Grill.'Zei Damon die tegen de deur aanleunde. Waarom vond ik het niet irritant als hij het vroeg maar wel als de rest er zich mee bemoeiden. Ik had echt geen idee waarom maar had gewoon het gevoel dat ik hem kon vertrouwen en dat hij me niet behandelde alsof ik een klein meisje ben.
"Oke, op een voorwaarden.'Zei ik tegen Damon en ging tegenover hem staan.
"Vertel"Zei hij en hij had een smirk op zijn gezicht.
"Jij trakteert"Zei ik lachend.
"Alleen als jij de volgende keer trakteert"Zei Damon uitdagend.
"Wie zegt dat er een volgende keer komt." Zei ik en zetten nog een stapje dichterbij.
"Misschien eet je wel heel vies en wil ik nooit meer met je ergens eten."Zei ik lachend tegen hem.
" ha ha wat zijn we grappig. Maar ik zal mij gedragen Miss Smoak."Ik liep naar mijn tas om mij om te gaan kleden maar Damon bleef in de deur opening staan. Waarom gaat hij niet weg dacht ik bij mezelf. Maar voordat ik het hem kon vragen waarom hij daar bleef staan gaf hij al antwoord.
"Je bent in mijn slaapkamer"Zei hij lachend waarschijnlijk omdat ik knal rood werd. Waarom word ik rood door hem.
"Nou dan kleed ik mij wel om in de woonkamer waar de rest is."Maar voor ik het wist was hij weg en had hij de deur dicht gedaan. Dat vond Damon waarschijnlijk geen goed idee haha.
Elena pov (Terwijl Damon en Cassidy staan te praten in zijn kamer.)
"Hoe lang gaan we het nog voor ons houden? Zo gaat het toch ook niet. Cassidy weet dat we wat voor haar achter houden."Zei Matt geïrriteerd. Hij wilde het natuurlijk al gelijk tegen Cas zeggen.
"Hij heeft gelijk Elena. Ze is aangevallen, we kunnen het toch nu niet meer voor haar verzwijgen. Ze is er nu ook bij betrokken. En je moet je niet schuldig voelen dat het jou schuld is. Ze kende Kol en Klaus al in New York"Zei Bonnie lief tegen mij. Ze wist dat ik mezelf de schuld ervan zou geven. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Het is niet een klein geheim ofzo.
"Misschien weet ze wel meer dat we denken"Zei Stefan.
"Hoezo denk je dat?" Vroeg Caroline aan hem.
"Ze kent Klaus en Kol. Stel dat het serieus was met Kol. Denk je dan niet dat hij het haar heeft verteld.?" Zei Stefan weer. Misschien heeft hij wel gelijk. Ze is best lang met Kol gegaan.
"Maar Kol is niet voor niets verdwenen. Wat als Kol het haar wilde vertellen en Klaus dat niet wilde. We weten niet wat er gebeurd is. En we weten niet wat er gisteravond is gebeurd."Zei ik. We moeten uit zien te vinden wie Cassidy gisteravond heeft neergeslagen. Wat als Klaus het niet was. Wie was het dan?
"Eerlijk he. Ik vind der ook anders, ze is zo fel. Hoe kan ze zo zeker weten dat we iets voor haar achter houden.?"Zei Caroline.
"Misschien heeft ze dat gevoel wel gewoon. Anders houden jullie hier vanavond een meidenavond. Damon en ik zijn in de buurt, dus als Klaus zou komen zijn wij er."Zei Stefan.
"Ja dat is een goed idee. Dan moeten we haar wel zo ver krijgen."Zei ik.
"Anders vraag je het aan Damon"Zei Stefan lachend. Wat bedoeld hij nou? Net toen ik aan Damon wilde vragen waar hij het over had zag ik pas dat hij niet meer in de woonkamer bij ons was.
"Waar is Damon?"Vroeg Bonnie, die ook niet had gemerkt dat hij weg was.
"Bij Cassidy, zo te horen gaan ze zo samen weg."Zei Stefan lachend. Maar zo grappig vond de rest het niet. We hebben het hier wel over Damon!
"Ik laat haar echt niet samen met Damon weg gaan hoor"Zei Caroline. En toen kwamen Cassidy en Damon samen binnen lopen.O god, dit betekend niet veel goeds. Damon die om iemand anders geeft? Dat past niet echt in een zin samen.
Cassidy pov:
Ik liep samen met Damon weer naar de rest toe en Elena en Caroline gaven Damon een rare blik. Echt he, wat is er toch aan de hand...
"Wij gaan"Zei ik en liep naar de deur toe.
"Waar ga je heen?"Vroeg Elena.
"Damon zijn auto ophalen."Zei ik tegen haar. Waarom mogen ze Damon niet? Ik heb geen problemen met hem.
"Wat dacht je van een meidenavond vanavond? Damon neemt je dan weer hier mee naar toe nadat jullie klaar zijn."Zei Bonnie met smekende ogen, tegen haar kan ik natuurlijk geen nee zeggen he. Misschien moet ik het gewoon met ze er over hebben. Ik wil geen ruzie met ze of dat ze geheimen voor mij achterhouden. En Bonnie heeft niks foutst gedaan dus waarom ook niet.
"Oke dat is goed. Zie jullie straks dan." Zei ik en liep samen met Damon naar buiten. Maar voor de deur stond een blauwe mooie auto.
"Van wie is die auto?"Vroeg ik aan Damon.
"Van mij."Zei hij met een smirk op zijn gezicht. O god dat kan niks goeds betekenen.
"Maar je zei dat je auto bij The Wickery Bridge stond."Zei ik met mijn armen over elkaar. Ik dacht dat hij mij wel m'n eigen gang liet gaan maar dat had ik dus mis.
"Stefan en Elena hadden heb al gehaald."Zei hij en hij liep naar zijn auto toe. Maar ik had een ander plan in gedachten en de rende de andere kant op. Ik had toch gezegd dat ik ging hard lopen haha. Maar voor ik het wist kwam hij al achter me aan en gooide hij mij over zijn schouder. wow hij rent snel.
"DAMON!"Gilde ik en lachend tegelijk.
"Laat me los, ik heb toch gezegd dat ik ging hardlopen."Zei ik een beetje geïrriteerd. Maar vond het ook wel grappig dat hij zo veel moeiten deed om mij in die auto te krijgen.
"Daar komt niks van in."Zei hij en zette mij neer bij zijn auto. Wow je bent wel weer heel dichtbij dacht ik en ging maar snel de auto in.
"Jij geeft ook snel op"Zei hij toen hij naast mij kwam zitten in de auto.
"ha ha moet jij zeggen, jij bent de gene die me over zijn schouder had. En misschien had je toch wel een beetje gelijk. Heb nog wel wat hoofdpijn dus hardlopen was toch niet het beste idee geweest."Gaf ik maar toe.
"Tuurlijk, ik heb altijd gelijk"Zei hij en gaf mij een knipoog en ik voelde m'n wangen weer roder worden. Het ene moment word ik neergeslagen, dan lig ik opeens in Damon zijn bed en nu gaan we wat eten alsof er niks aan de hand is. Mystic Falls blijft een raar stadje dacht ik bij mezelf.
Nieuw hoofdstuk!! En wat langer als normaal. Hoop dat jullie het leuk vinden. Wie zou Cassidy bewusteloos hebben geslagen?
Vote and Comment dan weet ik wat jullie er van vinden en vind het leuk wat jullie er van denken Love from me xx Katy
Song: Demi Lovato - Warrior