Nakayukong lumabas ng opisina si Mr. Dominguez. Bitbit ang sariling mga gamit at malungkot ang pagmumukha nito. Alam kong hindi pa rin ito makapaniwala sa mga nangyari.
The HR decided to transfer him to Cebu kasama ng pamilya nito. Wala akong maisip na dahilan kundi ang nangyaring insidente sa family day sa school ng mga bata.
Masyadong penersonal ni Cyrus ang mga nangyari. Mabuti nga at napigilan ko itong wag tanggalin sa trabaho. Mabait at magaling na empleyado ang ginoo. Matagal na ito sa CBS kaya nakakapanghinayang na tatanggalin lamang ito sa ganoong pangyayari.
"I couldn't stand working with him in my office. Naalala ko ang pagmumukha ng anak niya at ang asawa niya." Sabi pa ni Cyrus nang pakiusapan ko siya na wag tanggalin ito sa trabaho.
"Mr. Dominguez has nothing to do with this incident. Hindi niya alam at kung alam niya man ay hindi niya papaabutin sa ganun ang mga nangyari." Malumanay kong paliwanag habang hinihimas himas ko ang kanyang braso.
Nakita ko ang unti unting pagbaba ng hininga nito at kumakalma na.
"Let's forget what happen. Alam namin natin na natuto na ang asawa nito." Ani ko pa.
Inabot nito ang kamay kong nakahawak sa kanyang braso at hinilig ako sa kanyang dibdib.
I feel his breath. Sinamyo ko ang amoy ng lalaking nakaakap sakin. Ramdam na ramdam ko ang bawat pag pintig ng kanyang puso. Yung pakiramdam na parehong damdamin namin ang nag-uusap. Walang mga salita ang lumalabas samin mga bibig. Yung salitang walang makakapagbigay ng tamang dipinasyon.
I scrutinized him. Aminado akong marami ngang nagbago sa kanya. Katulad ko na umayon sa takbo ng aming mga kapalaran.
This is incredulous. Lying with him. Kissing and touching him.
Feeling his heartbeat.
His soul
His Love
Indubitable.
This feeling is familiar. Nakalimutan ko ang eksaktong araw ng huli kong maramdaman ang pintig ng kanyang puso. Yung mga huling araw na mas pinipili kong maging tahimik at ganito nalang dahil alam kong panatag ako.
Naramdaman ko ang pagtahimik nito habang hinahaplos ang aking buhok.
Tumikhim si Cyrus.
"How can you easily forgive someone after what they did to you.." Hindi ako nagsalita at pinikit ko ang aking mga mata. Pilit kong pinag-iisipan ang huling tanong nito.
Ang totoo'y hindi ko rin alam.
para sakin, mahirap magpatawad.
napakahirap lalo na't kaakibat nito ang paglimot sa lahat.
Paglimot sa masamang ginawa sayo.
Paglimot sa mga maling ginawa sayo.
Yung pagkatapos kang alisputahin, sirain, basagin..
ganun ganun lang.. walang ganti.. walang laban.
Walang gyera dahil gusto mo maging payapa. Gusto mong walang bagyo, walang alon, walang kulog, walang bagyo..
Tatalikod ka, magpapahid ng luha.. lalakad na parang walang nangyari.
"I'm so glad that I'm inlove with someone like you..crazy, madly and deeply inlove." Hinalikan nito ang tungki ng aking ilong.
Napangiti ako sa sinabi niya.
Love is selfless...
Iyon siguro ang dahilan kung bakit nagagawa kong magpatawad.
Kung bakit nagagawa kong tumanggap...
Hindi mo iisipin kong ano ang mangyayari sayo. iisipin mo kung ano ang magpapasaya sa mga taong mahal mo.
Yung wala kang ititira sa sarili mo dahil kanya ka ng buong buo.
"I love you mommy and thank you for this chances." Aniya at siniil ako ng halik.
His lips was teasing me; tempting me to go over the boundaries. Tinali ko ang aking kamay sa kanyang leeg at hindi kami bumibitaw sa paghahalikan.
I want her more.
More like in pleasure...
and then
"ATE YUNG BABOY!!!" sigaw ni tyra at narinig ko ang pag-iyak ng biik sa may sala. Napatawa nalang kaming bigla ni Cyrus at binuhat pa ako nito.
"I think kailangan natin magpagawa ng kulungan para kay Chelsea (name ng baboy) para wala tayong istorbo." Si Cyrus. Hindi ako bumibitaw sa pagkuyapit sa kanya.
"Mam Anna, pasensya na po sa inasal ng asawa ko." Ani mr. dominguez nang magkasalubong kami sa lobby.
Tumungo ako at lumapit sa kanya. Hinawakan ko ang kanyang braso.
"Wala na ho yun Mr. Dominguez. Pasensya na rin dahil umabot pa sa ganito ang lahat." Kahit sa mga ganun salita lang maramdaman niya na hindi ko gusto ang sinapit niya sa mga nangyari.
Hindi ito sumagot bagkus tinanguan lang ako. Bagsak ang balikat nitong naglakad palabas ng building.
Huminga ako ng malalim.
Naawa ako sa kanya. Cyrus gave his final verdict to him. Alam kong masakit at mahirap tanggapin pero kailangan sundin ang hari.
Napapailing akong naglalakad pabalik ng aking opisina.
Lumipas ang buong araw. Hindi kami masyadong nagkakasama ni Cyrus dahil may importante daw itong aasikasuhin. Hindi ko naman na inusisa dahil busy rin ako sa ad campaign na ginagawa namin.
Magstart na ang shoot bukas at naprepara na rin ang lahat ng mga gagamitin sa shoot.
Tumawag sakin si Tyra kanina para ipagpaalam na sinundo sila sa School ni Nilo. Aniya ipapasyal daw ang mga bata sa isang theme park di kalayuan sa syudad.
Sinubukan kong pumunta sa opisina ni Cyrus, aniya Dina hindi pa raw ito nakakabalik simula ng meeting. Napabuntong hininga ako at nagpasyang umuwi nalang.
Ayaw ko naman magtext o tawagan ito dahil alam kong urgent ang meeting na pinuntahan ni Cyrus.
Umuwi ako sa bahay ng mag-isa. Eksaktong alas syete na nang gabi. Sabi sakin ni Tyra ay pauwi na sila.
Patay ang lahat ng ilaw at ang tanging nagbibigay ng liwanag ay ang ilaw na nanggagaling sa kabilang bahay at street light.
Ramdam ko ang malamig na simoy nang hangin sumalubong sakin ng pumasok ako sa bahay.
The house is empty. Malinis naman iyon at nakaayos ang mga laruan ng mga bata.
Napabuntong hininga ako ng umakyat sa kwarto.
Hindi ko alam, pero nakaramdam ako ng bigat sakin puso ng pumasok ako sa bahay.
Wala ang mga ngiting sumasalubong sakin gabi gabi at ang mga mumunting tawanan ng kambal na nagbibigay buhay sa buong sambahayan.
Ganun din si Cyrus. Bigla kong namiss ang aking asawa at mga anak samantalang magkakasama kami kanina.
Humiga ako sa sariling kama at pinakiramdaman ang gabi. Ang mga kulisap sa paligid ay nag-iingay at ang paghampas ng hangin sa mga dahon ang siyang nagbibigay tinig ng mga sandaling iyon.
Hanggang sa unti-unti kong maramdaman ang pagbigat ng talukap ng aking mga mata at hinayaan itong magpadala sa pagod na nararamdaman.
Hindi pa ako tuluyan naiidlit ng makarinig ako ng pagstrum ng gitara. nanggagaling iyon sa ibaba ng bahay at dinig na dinig ko yun dahil bukas ang bintana.
Now Playing: Ron Pope - Your The Reason I Come Home
Watching you watching me,
A fine way to fall asleep.
The neighbors fight,
As we both rest our eyes.
The familiar voice start singing. Kasabay ng pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sakin ang pagliwanag ng paligid na nanggagaling sa maliit namin garden.
Hands in the fallen snow;
Numb to the winter cold,
But we don't mind,
'Cause we'll get warm inside.
Kinusot ko pa ang aking mga mata at hindi ako makapaniwala sa lamig na boses na naririnig ko. Nagmamadali akong nagtungo sa may bintana upang silipin at kumpirmahin ang boses na naririnig ko.
You're the reason I come home.
You're the reason I come home, my love.
You're the reason that when everything I know falls apart...
You're the reason I come home.
Napangiti ako habang pinagmamasdan ang lalaking nakatayo sa gitna nang garden. His dark grey eyes are looking at me. Sparkling like the light of the moon above.
He is wearing a black tuxedo with silver neck tie. Seryuso ang mga mata nitong nakatingin habang pinapasadahan ng daliri ang gitara.
Paper doll silhouettes,
Fingertips on window glass;
The street's asleep,
So I breathe you in deep.
The tragedies of chemistry,
People dream of what you and me
Have found...
Effortlessly.
I gasp nang maramdaman ko ang nangingilid na luha sakin mga mata.
I feel overwhelm. joy..happiness.. Love...
ito ang kauna-unahan may humarana sakin..
Oo tama.. hinaharana ako ng aking asawa.
Ang mga kulisap sakin tyan ay tila namimilit sa sobrang kilig.
You're the reason I come home.
You're the reason I come home, my love.
You're the reason that when everything I know falls apart...
You're the reason I come home.
And for a long time, I remember,
Saying prayers for something perfect,
Saying prayers for someone kind.
It's in my head,
We're spinning circles down the avenues instead.
Pinahid ko ang mga luha sakin mga mata at nakita kong napapikit siya sa ginawa ko.
Hindi ko alam pero nakita ko ang sakit sa kanyang mukha.
Nangiti akong napapahid sakin mga luha. Napansin ko ang mga bata sa likod ni Cyrus na may hawak hawak na bulaklak. Nakasuot si Carlo ng kaparehong suit ni Cyrus samantalang si Cristine nama'y nakadress na kulay lavender.
I mouthed I Love you with my two kids.
You're the reason I come home.
You're the reason I come home, my love.
You're the reason that when everything I know falls apart...
You're the reason I come home.
Your the reason i come home.
Natapos ang kantang nakapikit si Cyrus at nang magmulat ito ng mata'y hindi na ako nakaantay na magsalita pa ito.
Dali dali akong bumaba ng kwarto at sinalubong ito sa bukana ng pinto.
Mas lalo akong napahagulhol ng maramdaman ko ang init ng kanyang yakap at halik na pumupogpog sakin ulo.
"Hush Mommy.." Aniya habang pinapahiran nito ang aking mga luha.
Hindi ko mapigilan.
Sobra sobra ang sayang nararamdaman ko sa mga oras nito.
"Please mommy, stop crying.. are you not happy?" Garalgal ang boses nito.
Umiling ito. Hindi ko alam kung anong nakitang dahilan nito para isipin hindi ako masaya sa ginawa niya.
Masayang masaya ako. Halos mapalundag ako habang nakayakap sa kanya. Kulang na nga lang ay tumambling at kumanderit ako sa sobrang saya.
"I love you Anna. I love you so much." Aniya habang nakahawak sa magkabila kong braso,Tumango ako.
Oo alam ko yun. Alam na alam ko..
Meged, yung mga paru paru ay nagrambulan na sa loob ng aking tyan..
I cupped his face. Nakakunot ang noo nito.
"I love you so much Cyrus..I love you with all my heart.. with all my soul and with all my life.."
"Thank you for this.. Thank you so much.." Nauutal ako habang sinasabi yun.
Niyakap ko siyang muli at binuhat ako nito.
"Yes mommy I know.. please stop crying.. you're making me worried."
"I'm just so happy.. happy that I couldn't contain here in my heart. It's overwhelming..Overflowing..kahit pigilan ko ay di ko magawa.."
Nakapikit ito habang pinakikinggan ako.
"Open you're eyes Daddy." Aniya ko pa..
Umiling ito.
"I don't want to see you crying mommy.. pakiramdam ko nasasaktan kita..I'm sorry..I promise to myself na hindi na kita papaiyakin."
Tumango ako..
Niyakap ko nalang siya habang binubulong ang salitang "Mahal kita.."
Gusto ko nalang manatili sa ganitong posisyon buong buhay ko.
I feel safe and secure.
Naramdaman ko rin ang pagyakap ng dalawang bata samin at binuhat ito ni Cyrus.
" We love you mommy." Aniya ng dalawa at humalik sa magkabila kong pisngi.
This is perfect.
A perfect moment with my family.
Binded with Love and faith..
I coudn't ask for anything.. ano pa ba ang hihilingin ko?
Wala na..
They are my treasure.. kayamanan hindi pwedeng mawala sakin buhay...