This story will absolutely contain violent scenes, behavior and language which may not be suitable for very young readers. Furthermore, this story does not promote violence or profanities, all actions and scenes are depicted for the purpose of embodying the plot and characterization.
2
The two sides of the shield
Kleya
"Look, I don't want to be here," giit ko.
"But you're already here. The least you could do is talk to Python," giit niya. Wait, Python? What the heck is that name?
"I don't want to talk to Python or any kind of snake, I just want to leave," pagmamatigas ko pero nanatili lamang akong kalmado. I'm really not into arguing or raising voices, I'm more into kicking ass and punching faces.
"Sister Margie wants you to be here. Just do it for her," aniya na para bang pinapakonsensya ako kaya natameme na lamang ako. She found my kryptonite.
Pagpasok pa lang namin sa mansyon ay agad na sumalubong sa amin ang isang napakalaki at grandyosong hagdan. Every inch of the place seemed to be made from wood which made it look very elegant and classy—vintage actually.
May mga cctv sa kisame at napaka-lawak ng buong lobby. Ni wala ngang sofa o mesa, ang nakikita ko lang ay mga lumang painting sa dingding at isang napakalaking guhit sa sahig na para bang isang shield na mayroong koronang kakaiba... kakaiba siya kasi parang mga kutsilyo ang nakatayo at nakapalibot sa korona. It looks so sharp and cool.
"That's Cosima's Coat of Arms—a crown made of daggers," she said proudly once she noticed I was staring at the floor.
"Ravishing," I whispered to myself.
She began to walk up the stairs so I had no choice but to follow. I don't want to be in this place but I don't have a choice yet.
"Forgot to introduce myself; My name is Lauren and I'm in charge of this safehouse. This mansion is just one of the few branches of Cosima. I'm not allowed to give you more information, but you should know that this particular branch of cosima is only for teenagers. You can consider this as a boarding school but better—"Panay sa pagsasalita ang babae habang naglalakad kami papasok sa mansyon. Kung makapaglakad siya, madam na madam, balingkinitan ang katawan at prim and proper talaga ang galawan.
Imbes na pakinggan siya, sumusunod lamang ako sa kanya habang pinapasadahan ng tingin ang bawat madaanan namin. Wala kaming nakakasalubong na mga tao. Kapansin-pansin ang katahimikan sa paligid. Marami kaming nadadaanang mga silid pero nakasara ang mga pinto nito at wala akong napapansing ingay mula sa loob. Yung totoo, safe house ba 'to ng mga survivor o serial killer? I swear, if this turns out to be a trap, mumulthin ko si sister Margie.
"Stay here, I'll talk to Python first," lauren said with authority and that's when I figured my way out. Before she could go, I immediately grabbed her hand and hugged her tight.
"I still want to punch you in the face but thanks for taking me here," I said with a cold tone, still hugging her, I slowly slipped my hands into the pocket of her skirt.
"Y-you're welcome?" confused, Lauren said. I hope my sudden affection freaked her out because that would be nice.
Nagtungo agad si lauren sa pintong nasa tapat namin, binuksan niya ito at nakita ko ang isa na namang hagdan paakyat. Andami namang hagdan dito, pang-apat na yata 'to. Kataka-taka rin kasi wala na akong nakitang cctv sa dingding mula nang makaakyat kami, diba dapat may cctv din dito para mas safe?
Nang maisara ni lauren ang pinto ay agad kong pinagmasdan ang susi ng limousine na kinuha ko mula sa kanya. I'm not really into grand theft auto but since that woman took me here without my personal consent, I guess I'll just take her car without consent too—what goes around comes around. It's a good thing my delinquent friends already taught me how to drive. Gotta thank those fools when I get home.
Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras, dali-dali akong nagtatakbo. Pilit kong inaalala kung saan kami dumaan pero sa sobrang lawak ng mansyon ay para na akong nagpapaikot-ikot sa dinadaanan. Everywhere I go, it all looks the same at wala akong mahanap na palatandaan. The entire mansion is like an actual maze!
Ilang minuto rin akong patakbo-takbo na parang timang hanggang sa tuluyan kong makita ang isang malaking hagdan. Dali-dali akong bumaba rito at nakahinga ako nang maluwag nang matanaw ang coat of arms ng cosima na nakaguhit sa sahig—ito na yata ang lobby na kaninang dinaanan namin! makakalabas na ako!
Nang tuluyan akong makababa, natanaw ko agad ang pinto kaya naman nagtatakbo na ako patungo sa direksyon nito. Ngunit laking gulat ko dahil imbes na hardin at limousine, isang malawak na indoor gym ang sumambulat sa akin. Nakakainis! Ang sarap manapak!
"Ano ba! Galingan niyo naman!"
"Sorry naman! Mahirap tamaan kung galaw sila nang galaw!"
"Dodgeball to! Siyempre iilag sila sa ibabato mo, tanga!"
Sa wakas may nakita narin akong mga tao, mukhang nagsasabi nga ng totoo si Lauren dahil parang magkaka-edad lang kami ng mga ito. Ang gugulo nila habang naglalaro ng dodgeball, hindi sila bababa sa sampu—lahat sila'y nakasuot ng kulay puting t-shirt na may logo ng korona, parang karaniwang korona lang ito na hindi gawa sa kutsilyo; ang mga babae ay nakasuot ng maiiksing shorts samantalang ang mga lalake naman ay nakasuot ng brown cargo pants na may burda ng logo ng cosima, yung may daggers na.
May isang lalake sa bleachers, lalapitan ko sana siya para magtanong pero laking gulat ko nang bigla na lamang may tumamang bola sa ulo ko. Parang yumanig ang buong pagkatao ko at namalayan ko na lamang na bagsak na ako sa sahig, hilong-hilo at masakit ang ulo.
"Headshot! Boo-fucking-yaaa!"
"Nice throw! See that's what I'm talking about!"
"Gago talaga kayo!"
"Aaron ba't mo naman siya binato?!"
Naririnig ko silang nagtatawanan at nagkakantyawan, may dalawa namang lumapit sa akin at inalalayan akong makatayo; isang lalake at isang babae. Tinanong nila kung okay lang ako pero hindi na ako sumagot pa. Winakli ko ang mga kamay nilang nakahawak sa akin at kahit hilo pa ay taas-noo akong naglakad patungo sa direksyon kung saan nanggaling ang bolang tumama sa akin. may natanaw akong mga lalakeng nagtatawanan at sa tingin ko'y galing sa kanila ang bila—pinakamalakas ang tawa ng lalakeng may piercing sa kanyang labi.
Hilo man, naintindihan ko mula sa sigawan nila kung sino ang naghagis sa akin ng bola.
"Hands up if you're Aaron," kalmado kong utos sabay ngiti.
"I'm Aaron!" taas-noong pagmamalaki naman ng lalakeng may piercing sa labi at nagtaas pa ito ng mga kamay.
"I see," tumango-tango ako at lumapit sa kanya. Ngumisi ako at pinasadahan siya ng matalim na tingin mula ito hanggang paa. "You're the one who threw the ball?" paniniguro ko.
"Why? You gonna slap me or kick me in the nuts?" nakangisi niyang sambit at narinig kong nagtawanan at nagkantyawan ang lahat.
"Ooooh!" Sigawan ng mga lalake sa kanyang tabi at nakipag-high five pa sa kanya.
"Nope! I'm gonna punch your dick," sabi ko naman at agad na nagpakawala ng isang malakas na suntok sa kanyang labi, sinadya kong tamaan ang piercing niya. Agad siyang bumagsak sa sahig dahilan para magsigawan ang lahat. Ang sarap sa pakiramdam na makita siyang bumagsak agad kaya hindi maalis-alis ang ngisi ko.
Actually nasaktan ako sa ginawa ko dahil tumama ang mismong mga kamao ko sa ngipin at piercing niya pero hindi ko ito ininda kasi alam kong mas nasaktan siya. Nakakainis, sana nagsuot ako ng brass knuckles para mas garantisado at madugo.
"Ps, your face is the dick—dickface!" Pagdidiin ko pa sabay dura sa kanya.
"Ooooh!" At nagawa pang mag-kantyawan ng iba pa niyang mga kaibigan.
Dali-daling tumayo si aaron, tagaktak ang dugo mula sa labi niya at parang matatanggal na ang piercing sa labi niya. Mukhang napunit pa yata ang labi niya... that's nice.
"Akala mo hindi kita papatulan?!" bulalas niya kaya tuluyan akong natawa.
"You hit me with a ball already," pagtatama ko at muli siyang sinuntok, this time ay hindi siya natumba, yun nga lang tuluyang nalaglag piercing niya sa sahig kasabay ng pagtagaktak ng dugo mula sa kanyang labi. Akala ko piercing lang pero bigla siyang dumura ng isang ngipin. Eww but wow! I guess I'm a dentist now?
Dahil sa ginawa ko ay natahimik silang lahat, hindi ko alam kung maganda ba o hindi ang ibig sabihin nito—either way, they just woke up the demon I tried to keep asleep.
Biglang sumigaw nang pagkalakas-lakas si aaron at nagpakawala siya ng suntok na agad ko namang nailagan. It takes practice to be able to dodge a punch, it wasn't easy but I learned to, bless my enemies from the orphanage.
Aaron didn't stop, he tried to attack me again, he tried to throw some punches but I was able to dodge them over and over and over again without breaking any sweat. Next thing I know, Aaron was already gasping for air as blood was flowing down his mouth and lips—definitely not my fault!
"How dare you?!" biglang sigaw ng isang babae sa akin saka dali-daling lumapit kay aaron. Agaw pansin ang kutis niyang maputi; may suot din siyang flower crown sa ibabaw pagkahaba-haba niyang buhok, hanggang bewang ata. Kawawa siya kung may kasabunutan siya, tiyak talo siya.
Inalo ng babae si Aaron na para bang isang girlfriend na alalang-alala.
"Angas natin miss ah?" sarkastikong sambit ng isa sa mga kaibigang lalake ni aaron, I guess they're friends kasi isa siya sa mga ka-high five at katawanan niya kanina, plus he looks kinda pissed for what happened to him.
Ngumisi na lamang ako at itinaas ang hintuturo ko saka siya minuestrahan na lumapit sa akin.
"Guys tama na 'yan!" narinig kong sumigaw ng isa sa mga babaeng nasa isang tabi kaya natawa na lamang ako. No way.
Suminghal ang kaibigan ni aaron na tila ba sinisindak ako. He showed off his knuckles and made his neck crack as if he's preparing for battle.
"Hindi mo kilala ang kinakalaban—" ang dami niya pang satsat kaya inunahan ko na siya ng sipa sa pagkalalake niya. He screamed like a little girl as he knelt down the floor, his face instantly turned red. I kinda felt bad for him so I decided to punch him in the face, a punch strong enough to knock him out so that he will no longer feel pain on his private.
Bigla na lamang may humawak sa mga balikat ko mula sa likuran at lumapit sa akin ang iba pa niyang mga kaibigan. Minsan na akong nasapak at nabugbog ng mga gaya nila kaya alam ko na anong gagawin—bahagya akong yumuko upang masiko ang dibdib at mukha ng mga nasa likuran ko, nilakasan ko kaya nagawa kong makawala at nang nagkaroon ng pagkakataon ay sila naman ang sinuntok ko sa mukha. I kept on punching everyone who are coming towards me. Oh how I missed punching people's faces!
"You bitch!" biglang lumapit sa akin ang babaeng may flower crown kaya siya naman ang sinuntok ko sa mukha kaya agad siyang bumagsak sa sahig.
"Tasha!" gulat na sigaw ng isa sa mga lalake kaya siya naman ang sinuntok ko.
"Miss tama na!" sigaw ng isa pang babae kaya sinuntok ko rin siya sa mukha.
"Miss—" I punched him next.
"Mommy help!—" I punched him este her too.
"You get a punch! You get a punch! Everybody gets a punch!" It felt as if I was on a punching wonderland. I kept smiling while throwing punches to everyone that I see. Dodge, punch and laugh--I was having the time of my life!
Next thing I know I was already chasing people around while laughing my ass off, most of them were screaming and running away from me, some were already running out of the door.
Bigla na lamang umalingawngaw ang isang napakalakas na gong kaya agad akong napatakip sa tenga ko. Ano 'to, tawag ng tanghalan?!
Lumingon ako sa pinanggagalingan nito at nakita ko ang lalake sa bleachers na ngayo'y nakatayo na sa tabi ng isang malaking gong—nakaukit rito ang Coat of Arms ng Cosima.
Nakaramdam ako ng sakit sa mga kamao ko at nang pagmasdan ko ito ay nabigla ako nang makitang nagdurugo na ang kaliwa samantalang halos magkulay-ube na ang kanan. Nilibot ko ang paningin ko at nakita ko ang higit pito kataong bagsak sa sahig, ang ilan sa kanila ay hilong-hilo at umiiyak, ang ilan naman ay walang malay—kabilang sa kanila si Aaron at ang babaeng may flower crown. Looks like I got carried away punching people around.
Nakalimutan kong balak ko palang tumakas sa lugar na'to, nakakainis!
Aalis na sana ako pero bigla na lamang sumulpot sa harapan ko yung lalaking pumalo sa gong. Habang may ngisi sa kanyang mukha, inilahad niya ang kanyang palad na para bang gustong makipag handshake. "Shaun, king of the crowned," pakilala niya sa sarili niya kaya hindi ko naiwasang matawa.
"King? You're kidding right?" sarkastiko kong sambit. Kung hindi lang nananakit ang kamao ko, nasuntok ko narin siya.
"Looks like you haven't picked a turf yet," aniya at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. Mukhang may pagka-maangas rin ang isang 'to. I guess I'll punch him when my knuckles get better.
"You would be a great addition to our team, be one with the crowned. When python asks to choose, go for the crown," he whispered while pointing at the crown which was printed on his shirt.
"And if I don't?" hindi ko man alam ano ang ibig niyang sabihin, hindi ko ito pinahalata.
"Your loss," aniya kaya natawa na lamang ako at taas-noong naglakad palabas ng gymnasium. Wala akong alam sa sinasabi niya at wala rin akong pake, aalis rin naman ako dito oras na mahanap ko ang daan palabas.
Muli kong natagpuan ang sarili kong nakatayo sa lobby, sa mismong gitna ng sahig kung saan nakaguhit ang coat of arms ng cosima. Tutungo sana ako sa bintana upang lumabas nalang sa pamamagitan nito pero laking gulat ko nang bigla na lamang may nagsalita sa likuran ko.
"I wouldn't do that if I were you."
"Ha?" bulalas ko at agad akong napalingon.
Nakita ko ang isang lalakeng mas matangkad pa sa akin. Hindi gaya ng mga damuhong nasa gym, nakasuot siya ng plain blue sweatshirt at black baseball cap. Ngumiti siya sa akin at tinanggal ang baseball cap niya at inihagis ito palabas ng bintana, pero laking gulat ko nang bigla na lamang itong sumara pababa kasabay nang paglitaw ng napakatulis na bakal na animo'y mga pangil na biglang sumara. Sa sobrang bilis ay natuhog agad ang baseball cap sa gitna ng mga bakal.
"Dinesenyo ang lugar na'to para walang basta-bastang makakapasok o makakaalis," aniya pero sa sobrang gulat ay hindi parin ako nakakibo. Naiimagine ko ang mangyayari sa akin kung sakaling natuloy ako sa pagdaan rito—masakit!
"I saw what you did to the crowned, you did great," natatawa niyang sambit sabay thumbs up. Lumapit siya sa akin at iniabot sa akin ang isang kulay itim na tuwalya, hindi masyadong malaki, hindi rin masyadong maliit. Kinuha ko na lamang ito at ipinulupot sa kamao kong nagdurugo parin.
"Who were they? Who are you?" tanong ko na lamang.
"There you are!" Bigla kong narinig ang boses ni Lauren kaya naman agad akong nag-angat ng tingin sa hagdan. Sinenyasan niya ako na umakyat kaya napabuntong-hininga na lamang ako at napapikit sa sobrang inis. Wala na, nalintikan na.
Naiinis man, umakyat na lamang ako patungo kay Lauren.
"First day and you've already managed to beat up the crowned," bulalas ni Lauren nang malapitan ko siya. Magsasalita sana ako pero bigla niyang inilahad ang kanyang kamay sa akin. "Hirap makatakas sa lugar na'to no? Now give me back my keys or else I'll call Sister Margie and tell her you tried to escape."
Bullspit.
END OF CHAPTER 2!
THANKS FOR READING!
VOTE AND COMMENT <3