'Nagsisisi ka ba?' Paulit-ulit na bumabalik sa akin ang tanong na ito. Para sitong isang linya ng kanta na pinaulit-ulit ko na, Last Song Syndrome kumbaga.
Its been two days after that scene. Walang nangyari samin ni Andrei. After that, hinatid na niya ako sa bahay. Sobrang tahimik namin habang nagbibiyahe. Nung nakarating na kami sa bahay, saka lang kami nag-imikan at nagpaalam sa bawat isa.
Today, I have to face another week as a student. Hapitan na din kami, kasi bukod sa malapit na ang foundation week ng school, kelangan na rin naming i-train yung mga representative ng engineering department. Syempre, hindi kami magpapatalo. As a president of Student Association, I always keep in mind that I should be fair to this competition na gaganapin sa foundation week.
We decided to post some flyers as an announcement for the upcoming event. Lahat ng buildings ng department, pinuntahan namin para magkalat ng flyers.
"Guys, lunch break muna tayo. Kanina pa naman tayo namimigay ng flyers. Lex, paki-text yung iba na sabay sabay na lang tayong maglunch sa cafeteria." Gutom na talaga ako kaya sinabihan ko na silang magla-lunch na kami.
"Okay, Jess."
Nauna na kami nila Lex sa cafeteria at dun na lang namin hihintayin yung ibang officers. Hindi naman nagtagal, ay dumating na din sila. Umorder kami ng sabay sabay.
"Remember, before the competition proper on the first day of the foundation week, may basketball exhibition na gaganapin diba?"
Basketball Competition? I'm not aware na may gaganapin palang exhibition game ang basketball players. Naalala ko na tanging Volleyball at Softball players ang binigyan ng pagkakataon para sa isang exhibition game! Basketball is not included!
"What! Bakit hindi ko alam? I thought the whole day ng opening ay para lang sa mga academics at cultural competition!" Nagtaka ako kung bakit may nasingit na laro ng basketball sa foundation week. Well, in fact hindi naman siya kasama sa schedule ng program namin.
"Jess, sorry kung hindi kita na-inform. Kahapon lang sinabi saken ni Coach na isingit ko iyong laro nila. Hindi ka daw kasi niya makita para makausap."
Ito ang ayaw ko sa lahat. Yung naka-settle na ang line ng program tapos may idadagdag pa. Ang mahirap pa dito na-announce at nakapost na ang schedule everyday!
Hindi na ako nag-aksaya ng panahon kaya pumunta na ako sa office ng coach ng basketball, which happened to be the room of the varsity behind the covered court. Dire-diretso akong naglakad sa hallway habang tinatahak ang room ng coach nila. Damn! Bakit ba kasi hindi ako nagsama ng officers? Puro lalaki nga pala ang andito at shizz! Lahat sila parang kagagaling lang sa shower room. I can't back out now!
I knock on the door as I reach the office of the coach at si coach na rin ang nagbukas ng pinto para sakin.
"Miss Santos! What brings you here?" Sabay upo pabalik sa kinauupuan niya kanina. Inilahad niya ang upuan sa harapan ng table niya ngunit hindi ako umupo.
"Sir Pablo, I bet you knew already what brings me here!" I said with an irritating voice.
"I know you're attitude when it comes to the schedule and I'm very sorry If I didn't inform it earlier."
Hindi lang ito ang unang beses na sinugod ko dito si Sir Pablo. Natatandaan ko noon, sinugod ko dito si Coach dahil sa biglaang paglipat ng schedule ng PE exam namin. Yes, he was my PE Professor when I was a freshman. I was actually expecting na hindi written ang exam, but then ginawa niya itong written at inilipat niya pa ito ng ibang araw at oras. Ang masaklap pa nito, isinabay niya ang exam namin sa Math at Chemistry. Nag-init talaga ang ulo ko noon, kaya kinausap ko siya ng masinsinan. Hindi biro ang Math at Chemistry!
"Next time Sir, paki-inform naman agad kami. Napost na namin iyong schedule for the whole week, at may nakaschedule na sa opening day, pero bigla bigla kayong sisingit!" Ipinakita ko sa kanya ang dala-dala kong print out ng schedule. Malakas ang loob ko na maging matapang sa harap niya dahil tapos na ako sa mga PE subjects ko.
"You still have that guts Miss Santos. Hindi ko rin naman alam na may laban kaming nakaschedule for that day." Nagtaka ako sa sinabi niya. Paanong hindi niya alam samantalang siya itong nagpaschedule sa ibang officers.
"What do you mean, Sir?" Huminahon ako.
"Ito kasing team captain namin bigla na lang sinabi sakin na may naghamon daw sa kanila na taga-ibang school. Alam mo naman ang mga bata ko, basta basta nagdedesisyon ng hindi ko alam..." Umiling siya.
So, mga varsity ang naglagay ng schedule na ito? Imposible! Paano nila nagawang magpaschedule ng basta na lang?! Ang alam ko kelangan pa nilang humarap sa Presidente ng school para makipag-usap at mahaba ang proseso para ma-approve ng ganun kadali! Lalo na't naiharap na namin sa school ang buong schedule namin.
Napahawak ako sa sintido ko. This is really bad! Iniisip ko pa lang ang oras at laro na masasagasaan dahil sa basketball game na ito, ay sumasakit na ang ulo ko. Adjustments are really hard! Lalo na't plantsado na ang buong event.
"Sir, let me clarify this first to the -" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang biglang may sumigaw sa likuran ko.
"What are you doing here?!" Napatingin ako sa lalaking sumigaw sa likuran ko.
"Andrei!" Nagulat ako ng makita ko siya. He is topless at naka-shorts siya ng pang-basketball. Is he a varsity? I don't know.
"What are you doing here! Alam mo bang pinagpi-pyestahan ka ng mga lalaki dito nung dumating kang mag-isa tapos ang ikli ikli pa ng suot mo!?" Patuloy na bulway niya sakin. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa at nakita ko ang pagtiim ng bagang niya. What's the problem with my dress? Hindi naman ito kailki na halos makita na ang underwear ko!
"I should ask you the same question! Anong ginagawa mo dito? Are you a varsity?" I raised my eye brow to him. He move closer to me and hold my arm.
"Yes, baby. Now, answer me. What. Are. You. Doing. Here?" he look straight into my eyes. And I ca see that he's serious about his question.
"I just had an argument about your game on the first day of the foundation day. With your coach!"
He suddenly hug me as he said...
"Next time, don't just go here alone! Alam mo namang puro kami lalaki dito. You should at least think na maaari kanilang bosohan lalo na at ganyan kaikli ang dress mo! You should text me na pupunta ka dito!"
"You're over reacting, Andrei. Hindi naman ganoon kaikli ang suot ko. And how can I text you? I don't have your number..." Humina ng bahagya ang boses ko. Pagkasabi ko sa kanya, kumalas siya sa pagkakayakap sakin at hinablot ang ang cellphone ko na hawak ko pala.
"Damn! Here's my number! Next time, text me kapag pupunta ka dito. Hindi yung basta ko na lang maririnig yung pangalan mo at pinag-uusapan ka ng mga ka team ko." I don't know kung bakit ganyan siya makareact. Suddenly, bigla na lang tumunog ang phone ko. May nagtext, si Jen.
Jen:
Meet me at the cafeteria. Bring Andrei with you, NOW!'
Nagtaka ako sa text ni Jen. Bakit naman kailangan ko pang isama si Andrei? Baka naman iha-hot seat lang nila kami. Humarap na ako kay coach at nagpaalam.
"Coach, I'll be going. Sorry for nagging about your game." Coach just smiled at me.
"And you!" I said as I turn to Andrei, "Get dress NOW! May pupuntahan tayo!" Walang salita salita, hinila ako ni Andrei sa room na pinagbibihisan niya. Dali dali siyang nagpalit ng pants at simpleng tshirt.
As we enter the cafeteria, napansin kong may kanya kanyang binabasa ang mga estudyante. Lahat sila ay tumingin sa amin pagkapasok na pagkapasok pa lang namin sa loob ng cafeteria. May nakita akong nagbubulungan pero binalewala ko na lang sila.
Pumunta na lang kami ni Andrei sa table kung nasaan andun sila Jen. Pagkaupo ko palang, iniharap niya na sakin ang latest issue ng news school paper. Nanlaki ang mata ko ng mabasa ang headline,
'Miss President and The Campus Playboy, dating or flirting?'
Napataas ang kilay ko sa nabasa ko. Okay na sana kung dating ang nakalagay. Pero hindi eh! May flirting pang nakalagay. I've been in the news school paper pero hindi ganito na may kasamang negative side. Ako, flirting? Hindi yata tama! At may tatlo pa kaming picture na nakalagay. Isang nasa meeting nung engineering, isang nasa hallway na magka-holding hands at ang pinaka nakakashock ay ang picture namin sa soccerfield na naghahalikan!
Umiling ako at nasapo ko ang aking noo. This is getting worse.
Lumingon ako kay Andrei, at katulad ko namangha din siya sa headline ng balita sa school.
"It is all in the news!" I said to him.
He just look at me, stand up and walk away!
-----
A/N:
Thank you for supporting my story. Naschock ako ng makita kong pang 318 ang story na ito sa Romance. Kahit sobrang malayo siya, pero nakakagulat lang talaga!
-----
FB: Delphanie WP
IG: delphanie16
xoxo,
Miss_Sixteen