Hi. Update pala. <333333 Btw, kung sino unang makasagot ng tanong ni Kath sa dulo (part pa din ng POV niya) sa kanya ko idededicate next chapter. :) Kudos!
----------------------------
KATHRYN'S POV
*ring ring!*
“Aish...” panirang alarm clock. Ang sarap ng tulog ko eh. Napadilat ako nun, hmm... nasaan ako? Tumayo ako at nag-unat. Nasa kwarto nga pala ako. -_-
Tinatamaan na naman ako ng disorder ko. Di ko alam kung anong nangyari kagabi. Argh. Alam ko nawala na disorder ko nung last year pa? Bakit ba bumalik pa?
Bumaba ako nun at umupo na sa dining table. Nakaupo na rin si Kuya, mukhang puyat. Si mama naman naghahain ng pagkain.
“Oh kayo, kumain kayo. Ang payat payat niyong dalawa! Naku...”
“Opo mommy...” nasabi ko na lang. Maya-maya nagsimula na kaming kumain.
“Neil anak, kamusta na pala si Yen?”
“Okay lang siya mama. Birthday pala ng dad niya ngayon.”
“Ganun ba? Pakisabi happy birthday.”
“Sige ma...”
“Oo nga pala, kailan yung outing niyo ni Yen? Kasama si Kathryn diba? Pati yung pinsan niya?” nagno lang si kuya. “Ma... sa friday na po yun.”
“Friday? Ilang days ulit kayo?”
“3 days.” nabuga ko yung kinakain ko dahil sa gulat.
“Kuya naman! Bakit 3 days? Akala ko 1 or 2 days lang! Ehh... at bakit ngayong friday na?”
“Little sister naman! Payag na naman si mama eh! Diba ma?”
“Basta mag-iingat kayo dun ah! I trust you Neil... wag gagawa ng mali!”
“Yes maam!” tapos nagsaludo si kuya kay mommy.
“Ma naman... pwede bang hindi na sumama?”
“Little sister kailangan mong sumama! -_-”
“Magtigil ka kuya. Si mama yung tinatanong ko diba?” sabay irap sa kanya. Kairita eh!
“Kath, you need to have fun! Kailangan mo rin minsang lumabas. Pumapayag naman ako eh. Atsaka mabuti ng nandun ka para mabantayan mo 'tong kuya mong siraulo.”
“Kailangang manlait ma?”
“Hehe joke lang baby Neil ko..”
“MA! DON'T CALL ME THAT! HINDI NA AKO BABY!” sabay pout ni kuya. Ano siya, si John Lloyd?
“Sige na nga. Payag na ako.” bigla akong niyakap ni kuya ng sobrang higpit, feeling ko masusuffocate ako. -_-
“Thank you little sister! Waaa I love you very much! Waaa mwa mwa tsup tsup!” sabay kiss niya sa magkabilang pisngi ko. Tinitignan ko lang siya. Para siyang bata, tuwang-tuwa.
“Alam mo kuya, para kang bakla.”
“Asarin mo na ako! Hahaha wala akong paki! Wuhoo makakasama ko si Yen babes ko!” sabay tayo niya at aba... biglang nag-dougie. ANG IMBA NAMAN!
“Neil anak. Umupo ka na. Tapusin mo 'tong pagkain mo. Mamaya ka na magcelebrate. Mag-impake na rin kayo mamaya pagdating niyo.” oo nga pala. Wednesday na ngayon. Which means... 2 days na lang before the outing.
“Basta mama. Sobrang bait nung pinsan ni Yen! Kinukwento kasi sakin ni Yen yung pinsan niyang lalaki.”
“Sino ba yun kuya?”
“Hindi ko alam yung name. Di bale little sister, gwapo daw yun!”
“Hoy Neil! Binubugaw mo ba yung kapatid mo?!”
“Oo nga kuya! Anong konek ng tanong ko sa kagwapuhan nun?” tumawa lang si kuya at ginulo yung buhok ko.
“Ayaw mo nun? May ka-date ka din-- aray! Ano ba?! Hey-- ouch – stop hitting me!” oo pinapalo ko siya. -_-
“Kasi kuya! Shut up okay!”
“Eto naman di mabiro.... haha! Basta masaya ako! Mauna na ako ma, kath.” tumayo siya at hinalikan kami sa pisngi. “Susunduin ko pa si Yen babes ko. Hehe. Bye!” at parang si flash, ang bilis niya nawala. -______-
“Ang kulit talaga ng kapatid mo nakuuuu. Ang sakit sa ulo.”
“Oo nga mama. Hays... a-a... aray...” bigla akong napahawak sa ulo ko. Sumakit na lang bigla.
“Anak... napano ka?!” napapikit ako sa sakit. Para kasing binibiyak yung ulo ko.
“Ma... ang... ang sakit...”
“Masakit ulo mo?!”
“O..o-opo...”
“Naku! Sandali lang. Kukunin ko lang yung gamot. Sandali...” narinig ko yung yabag ng paa ni mama. Nakapikit pa rin ako, namimilipit sa sakit. Ano bang nangyayari? Bakit... wait. Bakit ganun? Parang ang labo...
“Nak eto na! Uminom ka na ng painkiller.” dumilat ako nun at ininom na yung gamot na bigay ni mama saka uminom ng tubig. Maya-maya... medyo nawala na yung sakit sa ulo ko. Pinunasan ko yung luha ko, napaiyak na pala ako.
“Mama... bakit ganun? Bigla na lang sumakit yung ulo ko? Parang... parang ang labo ng vision ko... Inaatake na naman ba ako ng disorder ko?” niyakap na lang ako ni mama ng mahigpit.
“Baka nga... tatanungin natin kay doktora. Pero anong sabi mo nak? May... malabo kang nakikita nung nakapikit ka?”
“Oo mama. Uhm... wala lang siguro 'to. Mauna na ako ma ha? Bye!” tumayo na ako nun at nagmadaling lumabas ng gate.
Ayoko lang mapag-usapan yung disorder ko. Ewan... hindi ako komportable. Basta! Bakit ba kasi ako naaksidente dati? At bakit hindi ko man lang maalala yun?
-------------------------
MONTENEGRO UNIVERSITY
MY SPECIAL PLACE
Nandito ako ngayon, kumakain mag-isa. Oo mag-isa. Wala man lang kasi si Albie eh... wala din si DJ. Galit sakin si Zharm. Teka bakit ko ba sila hinahanap? Argh...
Oo nga pala... napag-isipan ko na tatapusin ko pa rin yung pagiging personal slave ni DJ. Kasi, naisip ko, 200,000 yung polo niya. Kahit nalabhan ko na yun at binigay sa kanya, binalik pa rin niya sakin kasi daw 'ayaw niya ng nadumihan'. Eh alam niyo na, mabait ako noh! Alam ko kasalanan ko kaya pagbabayaran ko lang. Siguro hindi na naman siya galit diba? Aish... hinahanap ko siya kanina kaso absent daw. Wala din si Albie. Ano ba yan... hindi na ako sanay mag-isa. Anong nangyayari sakin?
Kumain ka na lang Kath!
“Hi. Can I join you for lunch?” pagkatingin ko sa nagsalita...
“Zharm!” napangiti ako. “Uhh... sure! Sabay ka na sakin.” umupo naman siya sa tabi ko. Nagpatuloy na lang ako sa pagkain, nakakabingi yung katahimikan...
“Kath...”
“Y-yes?”
Nagulat ako ng binaba niya yung lunchbox niya at niyakap ako ng sobrang higpit.
“I'm sorry! I-I'm sorry for being a bad bestfriend! I'm sorry for saying those stupid words to you! I'm sorry if I called you those names. Please, forgive me?”
Napangiti na lang ako sa sinabi niya. “Oo naman... ikaw pa!” bumitaw siya sa yakap namin at ngumiti. Inayos ko na muna yung lunchbox ko dahil tapos na ako kumain. Siya din.
“Akala ko hindi mo na ako papatawarin... sorry talaga! Sorry naging OA ako.”
“Okay lang yun! I understand. You're in-like with DJ. Normal lang yun!”
“Argh... naalala ko na naman siya! Ang sakit niya magsalita ah...” sumimangot lang siya. Haist. Bakit ba kasi ang daming nagkakagusto kay DJ?!
“Don't mind him.”
“Ehh? Okay. Pero wait lang... bakit parang di mo siya kasama ngayon?”
“Bakit, dapat ko ba siyang makasama?”
“Idiot! Natural... girlfriend ka niya!” tinakpan ko yung bibig niya. Baka may makarinig!
“Wag kang maingay Zharm!” maya-maya binitawan ko na rin siya. Muntik na yun ah! Bawal kumalat! Kay Zharm lang kami pwedeng mag-pretend... teka, hmm. Diba sabi ni DJ kahapon, end na yung contract? Ibig sabihin... hindi na kam mag-bf/gf sa harapan ni Zharm?
“Okay okay! So secretly on pala kayo... hmm. Alam mo, may sasabihin ako sayo.”
“Ano yun?”
“Feeling ko nakamove-on na ako kaagad.”
“In just 3 days?!”
“Yup! Haha baliw na ba ako?”
“Hindi... pero bakit ang bilis?”
“Ewan ko nga rin eh. Haha! Yeah I know, I'm weird. Pero kasi, you know our story, right? Our family and his family and also Albie's are best of friends. Then he moved to Canada with his family on his 9th birthday. Nagstay sila dun for 5 years. Tapos bumalik na sila dito, dun na kami naging close ni Daniel pati ni Albie. Actually ayoko kay Albie. Inaasar niya akong tabachoy. Si Daniel naman ayaw sakin nun... naiirita daw siya sa boses ko. Atsaka mailap sa babae yun. Pero dahil sa ugali niya, kaya siguro ako nagkadevelop ng 'crush' sa kanya. And you know... nagmigrate kami sa America after that summer. Ngayon lang ako bumalik. I'm 17 now, ang bata ko noh? Is it... weird?”
“Oo! Tapos 4th year college ka na! Ako nga 18 pa lang eh! Pero ikaw... you're too young to graduate! Ang bilis.”
“Haha. Ewan ko nga rin eh. Iba kasi yung education system dun. Medyo advance. Hmm. Si Albie 19 pati na rin si Daniel...”
“Teka... bakit age na yung topic natin?”
“Ay oo nga! Haha sorry. So yun nga, dahil nga gusto ko siya. Para bang... gusto kong maging gusto niya rin ako. Kaso... yun nga, naunahan eh. Joke!” nag-peace sign siya sakin. Ano ba 'tong babaeng 'to. >.<
“Okay?”
“Pero seriously Kath. I realized that... masyado akong shallow. Alam mo yun? Di bale! Hahanap ako ng mas gwapo kay Daniel! MWAHAHAHA!” tawa lang siya ng tawa. Ang weird niya nga.
Hmm... pero ngayon gets ko na kung bakit niya nagustuhan si DJ... okay.
“Alam mo ba Kath, I'm so happy na ikaw yung napili niya as his first serious girlfriend. Halata namang serious siya kasi hindi ka naman pang-model na kagandahan, pero diba? Naging kayo?”
“Are you insulting me? -_-”
“Hindi sa ganun! Basta ayun. True love... <3”
“Che. Sabihin mo na kasing hindi ka makapaniwala na ako, isang nerd, naging girlfriend ng isang kagaya ni DJ...”
“No no no! Not that... eh kasi. No offense, pero you're not his type kapag gusto niyang magkaroon ng flings. Sa pagkakaalam ko.” ano ba yan. -_-
“So sinabi mo ngang hindi ako worth it maging girlfriend niya?”
“You don't understand Kath. Kahit hindi ka niya type, kahit hindi ikaw yung ideal girl niya, ikaw pa din yung pinili niya. That's a big achievement! I'm happy for you both.” napatulala lang ako sa sinabi niya. Ay. Fake lang pala kami noh? Okay... edi wala akong problema. Pero bakit ganun? Hindi pa nagkakagirlfriend si Daniel?
“Ganun ba? Hehe thanks...” sige Kath! Just play the 'girlfriend pa din ako ni DJ' part. -_-
“Anyways Kath, gusto ko talaga makabawi sayo! So...” ngumiti siya, wagas ah.
“Ano?”
“Will you let me treat you tomorrow after class? Mag-mall tayo! Hmm... please?”
Treat daw. Hmm...
“Okay! ^_^”
“Yehey!” gumawa ulit siya ng conversation, kaso hindi ko na naiintindihan... pero I'm happy na bati na kami! Wuhoo!
Ittreat ako ni Zharm bukas? Hmm... paanong treat kaya? Ano sa tingin niyo?