Mijn hoofd liep over door alle nieuwe informatie die professor Perkamentus me had gegeven.
Professor Slakhoorn had verborgen informatie, die hij weigerde vrij te geven. Tenminste, aan professor Perkamentus.
Mijn moeder was vroeger een van zijn beste leerlingen geweest, hij had daarom ook veel waarde aan haar gehecht. Haar dood was een klap in zijn gezicht geweest en sinds dien praatte hij niet echt meer met mensen. Ik zou zijn nieuwe trofee worden en als me dat gelukt was zou ik de herinnering krijgen.
Op papier klonk het niet al te moeilijk, maar de uitwerking zou nog een hele opgave worden.
Ik stond stil voor een bekende deur en klopte kort op het hout.
Zonder er bij nagedacht te hebben hadden mijn voeten me naar deze deur gebracht. Zelfs als ik controle had gehad over mijn bewegingen zouden mijn voeten het toch hebben gedaan.
Mijn favoriete blonde jongen deed de deur open en keek me aan terwijl een glimlach doorbrak op zijn zachte lippen.
'Kon je geen genoeg van me krijgen?' vroeg hij grijnzende. Een zucht rolde over mijn lippen bij het horen van de woorden, komende uit de mond van de Malfidus jongen.
'Jij hebt dus ook een uitnodiging voor het etentje van professor Slakhoorn?' vroeg ik toen mijn oog viel op de gouden envelop die hij op zijn onverschillig op de grond had gegooid.
Ik was uiteraard ervan op de hoogte dat de Zwadderaar een uitnodiging zou ontvangen; de professor in kwestie had het mij persoonlijk verraadde.
'Ja,' zei hij terwijl hij met zijn ijzige ogen omhoog naar omlaag ging en weer terug. 'Iets zegt me dat dat niet is waarom jij hier bent.'
'Mag ik even binnenkomen? Wie weet staat je bewonderaarster ons wel op de gang af te luisteren,' vroeg ik hem waardoor een frons verscheen in het voorhoofd van de blonde jongen. Hij sleurde me aan mijn kraag naar binnen sleurde en eenmaal binnen duwde hij me tegen de muur waar hij me gevangen zette door zijn handen aan beide kanten van mijn gezicht te zetten.
'Voordat we serieus gaan worden,' fluisterde zijn hese stem in mijn oor waardoor kippenvel zich over mijn huid verspreidde.
'Draco,' fluisterde ik zacht en haast smekend zodra ik voelde hoe hij zijn tanden in mijn oorlel zette.
Plotseling drongen zijn woorden tot me door waardoor een paniekerig gevoel zich in mijn maag nestelde. Voordat we serieus gaan worden; hij kuste me voor dat we serieus zouden worden. Betekende dat slecht nieuws? Dat hij me nog een laatste keer wou zoenen voordat hij mijn hart zou breken?
'Stop met piekeren,' fluisterde de blonde Zwadderaar. Nu pas had ik door dat zijn lippen mijn oren hadden verlaten en dat ik inderdaad aan het piekeren was.
'Ik pieker niet,' verdedigde ik mezelf. Draco geloofde me echter niet; ik kon het ongeloof duidelijk van zijn gezicht af lezen, maar hij besloot het zo te laten.
'Verdomme, Potter, waarom ben je zo knap?' vroeg Draco en ik zag zijn ogen over mijn lichaam glijden. Zijn woorden hadden onmiddellijk impact op me, want een warm gevoel stroomde door mijn aderen.
'Ga je me nog zoenen? Of blijf je liever naar mijn lippen staren?' vroeg ik zacht en uitdagend. De Zwadderaar schrok op uit zijn gedachten en keek me grijnzend aan.
'Je hebt gelijk, Potter, ik moet natuurlijk pakken wat van mij is,' fluisterde hij en zijn woorden lieten me bijna smelten. Ik was van hem, dat had hij zojuist toegeven net zoals hij van mij was.
Ergens walgde ik er ook van dat Draco dit zomaar kon zeggen. Ik moest eerst mijn hersens afzoeken, op zoek naar iets wat niet al te cliché was, maar wel romantisch genoeg, terwijl Draco zoiets gewoon kon zeggen. Het leek haast alsof hij er niet bij na hoefde te denken; alsof het vanzelf ging.
'Pak het dan,' fluisterde ik zacht met een grijs op mijn lippen. 'Pak wat van jou is.'
De Malfidus jongen deed onmiddellijk wat er van hem gevraagd werd en kuste me zachtjes. Weferom begon mijn hart sneller te kloppen, begonnen mijn handen te zweten en stopte mijn hersens met denken.
Ik haatte het dat Draco die invloed op me had, omdat ik zeker wist dat ik lang niet dezelfde impact op hem had, maar ergens hield ik er van. Hij was de enige die me zo kon laten voelen, zorgeloos en gelukkig. Het euforische gevoel dat ik telkens ervoer als hij mij aanraakte was voorheen onbekend terrein voor me geweest; nu leek ik niet anders te willen.
Zijn lippen verkende de mijne en zijn handen grepen mijn heupen vast. Na een tijdje voelde ik dat ik door mijn zuurstof voorraad heen ging, gelukkig voor mij had de andere jongen hetzelfde probleem.
'Verdomme, Potter,' fluisterde Draco hijgend. 'Ik kan geen genoeg krijgen van jou. Het maakt niet uit hoe vaak ik je kus; het zal nooit genoeg zijn.'
Weer werd ik warm van binnen, maar aangezien mijn hersens nog steeds niet waren opgestart kon ik enkel een klein kusje op zijn lippen drukken.
'We kunnen beter gaan zitten,' fluisterde de blonde jongen daarna in mijn oor waardoor wederom een paniekerig gevoel zich in mijn maag nestelde.
'Ik vind het hier tegen de muur aan wel comfortabel,' hijgde ik terug, aangezien mijn ademhaling nog steeds een ramp was.
'Nee,' fluisterde Draco. 'Als we hier blijven staan loopt het uit op op meer dan alleen zachtjes kussen en dat willen we natuurlijk niet. Je kwam hier om te praten, niet om met mij de liefde te bedrijven.'
Weeral maakte Draco de perfecte opmerking, waarbij hij me vertelde dat hij me wilde, maar ook rekening hield met wat ik hier echt kwam doen.
'Dan gaan we zitten,' fluisterde ik. Draco knikte en verwijderde zijn armen van mijn lichaam en daarmee ook de kooi die hij ermee had gecreëerd. Hij nam plaats op zijn bureau stoel en ik op de iets kleinere stoel die er tegenover stond.
'Brand los, Harry,' zei de blonde jongen en zijn ogen keken me intens aan terwijl hij achterover leundde.
De blonde jongen maakte zich zorgen, met zijn eerdere woorden had hij niet bedoeld dat hij mij nieuws zou geven, maar dat hij bang was geweest voor wat ik hem zou vertellen.
'Hagrid weet het,' flapte ik eruit en weer voelde ik me onhandig in mijn woordkeuze. Er waren zoveel betere manieren waarop ik dit nieuws had kunnen brengen.
'Weet wat precies?'
'Over ons, nou ja, als er een ons is. Hij weet in ieder geval dat we, je weet wel, hebben gedaan,' zei ik naar waarheid, ik kon er wel over liegen, maar als ik echt iets met Draco wilde beginnen stond eerlijkheid bovenop.
'Hermelien weet het ook, maar haar heb ik niets verteld; ze is er zelf achter gekomen. Ze zei dat ze dat aan me kon zien, omdat ik haar beste vriend ben,' biechtte ik vervolgens op. De waarheid verzwijgen was niet langer een optie.
Draco reageerde niet en dat maakte me onzeker. Misschien had ik niets mogen zeggen, misschien wilde hij nu wel niets meer met me te maken hebben?
'Daar ben ik blij mee,' sprak de blonde Zwadderaar na een lange stilte. Mijn verbazing was groot en vulde mijn hersenen. Ergens had ik verwacht dat hij zou geen schreeuwen, woedend zou worden en onze relatie zou verbreken.
Hij was er blij mee? Waar was hij blij mee? Dat ons seksleven geen geheim meer was of dat ik ons geheim geen geheim had kunnen houden?
'Mijn moeder weer het namelijk ook.'
Dit verbaasde mij nog meer. Zijn moeder? Wanneer had hij het zijn moeder verteld? Wat had hij zijn moeder precies verteld?
'Ik heb haar verteld dat ik iets voor je voel; meer dan vriendschap in ieder geval,' beantwoordde hij onbewust mijn vraag.
'Oh,' zei ik en ik kon de opkomende grijns niet onderdrukken. Hij voelde werkelijk iets voor me; hij had dus toch een zwakke plek voor me. 'Goed om te weten.'
'Zeg, Harry,' begon de blonde jongen en ik voelde hoe mijn knieën wederom zwak werden zodra hij mijn naam uitsprak. Ik kon geen genoeg krijgen van de manier waarop zijn prachtige, hoge stem mijn naam uitsprak. 'Ik vind dat het hoog tijd is voor ons om nogmaals op date te gaan.'
Direct vond een glimlach zijn weg op mijn lippen. De jongen met de ijzige ogen had openlijk toegegeven dat hij gevoelens voor mij had en gaf nu aan dat hij nogmaals met mij op date wilde?
Dit was te goed om waar te zijn waardoor ik mezelf ervan moest weerhouden om kort in mijn arm te knijpen. Ik moest weten of dit geen droom was.
'Je hoeft het me alleen maar te vragen,'drong hij grijzend aan. Zijn ijzige ogen boorde een gaat door de mijne en kwamen op die manier aan bij mijn hart.
'Draco Malfidus, zou jij mij een groot plezier willen doen door met mij op een date te gaan?'
'Ik zou niets liever willen, Harry Potter.'