Not all Slytherins are bad ~ Drarry

hoofdstuk 18

'Ik heb zeer goed nieuws voor jullie,' kondigde de stem van Professor Slakhoorn aan in onze laatste les van de dag; toverdranken.

Ik rolde met mijn ogen. Zijn idee van goed nieuws en mijn idee van goed nieuws verschilde nogal van elkaar.

'We houden deze groepjes tot het einde van het jaar!' gilde hij opgewekt. Vele monden zakte open, en zo ook die van mij.

Hoewel ik het alles behalve erg vond om samen met Draco te werken was ik toch bang dat het ongemakkelijk ging worden. Hij had nog geen keuze gemaakt, waardoor ik de gevolgen van zijn keuze niet kon overzien. Misschien besloot hij wel dat hij niets meer met me te maken wilde hebben, dan zat ik nu - dankzij professor Slakhoorn- aan hem vast.

Ik voelde hoe twee armen zich om mijn middel wikkelde. 'Dan zit je bij deze aan me vast,' fluisterde een stem in mijn oor en het was niet moeilijk om te raden wie het was; Draco Malfidus.

Gelukkig zaten we achterin de klas waardoor niemand instaat was om ons te zien. Als ze ons al wilden zien, dan zou het ons direct opvallen waardoor ik me zou kunnen losrukken uit zijn omarming.

'Wat jammer zeg,' besloot ik zijn spelltje mee te spelen. Ik draaide me om en legde mijn hand in zijn nek waarna ik langzaam met mijn mond dichter naar zijn oor kwam.

'Nu moet je me elke les zien. Wie weet wat dat met je zal doen,' fluisterde ik zacht in zijn oor waarna ik met mijn tanden kort over zijn oorschelp ging. 'Voor je het weet wil je me nemen, hier op de tafel.'

Draco verslikte zich en begon te hoesten waardoor iedereen onze kant op keek. Ik had me gelukkig op tijd uit zijn armen kunnen wrikken. Niemand had ons in die positie kunnen zien.

'Gaat alles goed daarachter, Meneer Malfidus?' vroeg onze Professor met een gemaakte bezorgdheid in zijn stem. De blonde Zwadderaar naast me knikte, maar hoestte vervolgens nogmaals.

Een trotse glimlach sierde mijn lippen. Ik had hem laten hoesten.

'Die krijg je terug Potter,' siste Draco in mijn oor. 'Even voor de goede orden, ik kan mezelf prima inhouden,' verdedigde hij zichzelf.

'We zullen zien,' fluisterde ik er nog vlug achterna waarna ik naar hem knipoogde.

'Zeg Potter,' begon Draco. 'We moeten vanmiddag dit afmaken,' zei hij, doelend op ons elixer dat euforie opwekt. We mochten zelf een drank uitkiezen om te maken en wij hadden deze gekozen; een verkeerde keuze, werd mij nu al duidelijk. Het was een ingewikkelde drank die veel tijd koste om gemaakt te worden. Zelfs de Halfbloed Prins kon mij hier niet bij helpen.

'Je hebt helemaal gelijk, Malfidus,' gaf ik hem gelijk. 'Kom voor het eten naar mijn kamer, je weet het te vinden, toch?'stelde Draco voor terwijl hij zijn tas in pakte. Ik knikte enkel instemmend terwijl ik me herinnerde wat er de laatste keer was gebeurd toen ik in zijn kamer was. De gedachten dat ik wederom alleen met de blonde jongen zou zijn zorgde ervoor dat de kooi met vlinders in mijn buik werd geopend.

'Tot zo dan, Potter,' zei Draco, maar voor hij wegliep schonk hij me nog vlug een knipoog.

Ik zuchtte en pakte mijn tas ook in. De Zwadderaar was zichtbaar veranderd. Gisteren was hij nog aan het huilen, omdat hij zijn gevoelens niet wilde accepteren; nu was hij openlijk met me aan het flirten en pakte hij me zo in zijn armen, waar iedereen bij was.

Ze zeggen wel dat meiden ingewikkelde projectielen zijn, maar jongens kunnen er ook wat van.

'Meneer Potter?' hoorde ik een stem vragen. Ik keek op en zag dat op professor Slakhoorn na, ik de enige was in het lokaal. 'Gaat het wel, mijn jongen?' vroeg hij bezorgd en dit keer vond ik dat het oprecht klonk.

'Ja, ik zat even met mijn hoofd ergens anders, maar het gaat prima. Dank u wel,' loog ik. Hoewel ik niet meer uit mijn gevoelens kon komen, was het wel duidelijk voor me dat het niet goed ging. Bij alles wat ik deed dwaalde mijn gedachten af naar de blonde jongen. Het was alsof hij in mijn hoofd was gekropen en weigerde eruit te gaan.

'Je bent nogal afwezig de laatste tijd,' merkte hij op. 'Sorry, Professor. De herkenbare schoolstress gecombineerd met de constante dreiging en de opkomende oorlog,' loog ik, alweer. 'Het is niet makkelijk.'

'Nee, nee' zei professor Slakhoorn, hij prikte recht door mijn leugens. 'Het heeft iets te maken met die knul, Draco Malfidus.'

De grond werd letterlijk onder mijn voeten vandaan getrokken en voor een lange tijd kon ik niets anders dan hem geschrokken aankijken, niet wetende wat te zeggen.

Als hij het al wist, of alleen maar een vermoedde had, hoe zat het dan met de mensen die me echt goed kende?

'Heb ik gelijk?' vroeg hij met een trotse fonkel in zijn ogen. Hoe graag ik ook wilde ontkennen, het ging niet. Alsof alle leugens uit mijn lichaam werden getrokken.

Dus knikte ik maar. Een klein knikje was genoeg om professor Slakhoorn te laten grijnzen.

'Ik wist wel dat het een goed idee was om jullie samen te plaatsen,' prees hij zichzelf. Nog steeds kon ik niets uitbrengen.

'Hoe goed zijn jullie bevriend?' vroeg hij. Ik werd met stomheid geslagen toen me duidelijk werd dat hij op een vriendschap doelde, en niet op een relatie.

'We zijn-,' begon ik stamelend, maar ik wist dat dit mijn kans was om mijn gevoelens voor Draco te verdoezelen. 'Ik bedoel-' zei ik een beetje onzeker, zoekende naar de juiste woorden. 'We kunnen met elkaar opschieten,' zei ik, naar waarheid, want dat konden we zeker.

'Hij is eigenlijk best oké, voor een Zwadderaar.'

Professor Slakhoorn leek tevreden met dit antwoord, want zodra ik het laatste woord had uitgesproken begon hij te ratelen over hoe geweldig zijn ideeën wel niet waren geweest.

'Ik heb het altijd al geweten, de haat tussen Griffoendor en Zwadderich is compleet onterecht. Een Zwadderaar kan prima bevriend zijn met iemand uit Griffoendor, ze moeten het alleen wel willen,' zei de kalende man opgewekt. 'Het was echt een geweldig idee van me, misschien kan ik nu eindelijk de strijdbijl begraven tussen de twee huizen. Dan zal iedereen weten dat ik de vredestichter ben van een langdurig conflict,' prees hij zichzelf de hemel in.

Het maakte niet uit dat ik me ergerde aan het zelfvertrouwen van de man; op deze manier kon hij niet denken aan de inhoud van mijn relatie met de Zwadderaar.

'U had helemaal gelijk,' besloot ik het spelletje van de Professor mee te spelen. 'Misschien worden ik en Draco wel beste vrienden. Worden we uiteindelijk verliefd op elkaar en op de dag dat we gaan trouwen zullen we jou naar voren halen. Zodat je iedereen kunt vertellen dat jij degene was die met het idee, sorry geweldige, idee kwam,' zei ik sarcastisch. De beste remedie om een geheim te verdoezelen is om er zelf mee te komen; niemand zal verwachten dat je dom genoeg was om de waarheid te vertellen.

Door mijn opmerking scheen Professor Slakhoorn door te krijgen wat hij aan het doen was, want zijn ogen vergrootte zich.

'O mijn, mijn,' zei hij terwijl hij zijn hoofd schudde. 'Sorry meneer Potter, zo bedoelde ik het niet.'

'Geen zorgen Professor, het is uw vergeven,' stelde ik hem gerust. 'U moet alleen uitkijken dat u zichzelf niet op de hoogste plek in de hemel plaatst, dan komt alles goed.'

Professor Slakhoorn glimlachte naar mij als een boer met kiespijn. 'Ik ga eten Pofessor,' deelde ik hem mee voor ik naar de deur beende. In werkelijkheid ging ik me klaar maken om naar de kamer van een zekere blonde jongen te gaan, maar dat hoefde mijn Professor Toverdranken zeker niet te weten.

'Eet smakelijk, Meneer Potter,' wenste professor Slakhoorn me, voor ik de deur uitging.

'Tot ziens, Professor.'

Ik kon het opgeluchte gevoel niet negeren zodra ik de deur van het lokaal achter me sloot. De professor had geen idee wat er daadwerkelijk aan de hand was.

Zo lastig kon het toch niet zijn om mijn relatie met Malfidus (wat deze dan ook inhield) geheim te houden?