Not all Slytherins are bad ~ Drarry

hoofdstuk 15

'Potter, zo moet dat niet.'

'Kun jij het beter dan, Malfidus?'

'Ja, natuurlijk kan ik het beter; ik kan alles beter.'

'Doe het dan, meneertje de alles kunner,'snauwde ik terwijl en geïrriteerde zucht verliet mijn lippen. Ik kon enkel toekijken hoe Malfidus onze drank finaal verprutste. De blonde jongen kreeg langzaam door dat hij er niets van bakte, maar was te trots om dat toe te geven.

'Ik geeft het op,' snauwde hij na een paar minuten met een dramatische ondertoon in zijn stem en met zijn handen in de lucht. Hij moest wel, het drankje ontplofte bijna.

Ik nam het van hem over en dankzij mijn boek (en dus de halfbloed-prins) had ik binnen een paar minuten de gemaakte schade hersteld.

'De les is bijna afgelopen! Ik stel voor dat ieder duo dit drankje morgen af moet hebben. Jullie moeten dit dus samen afmaken!' deelde professor Slakhoorn mee. 'Ik wil geen tegengas van jullie; morgen moet dit af zijn of ik leg jullie allemaal strafwerk op. Als één iemand het verprutst moet er rest er ook onder lijden.'

Ik voelde hoe mijn hart bijna uit mijn borstkas viel en tegelijkertijd mijn moed meenam naar mijn schoenen. Met Draco werken tijdens de les was al een hele opgeven, laat staan buiten de les. Toch wilde ik niet die ene persoon zijn die de rest van de klas strafwerk bezorgde. De Zwadderaars hadden me niet erg hoog staan waardoor ik betwijfelde of het me goed zou doen.

Ik slikte luid en keek met een schuinoog naar Draco. Een grote grijns speelde rondom zijn lippen; zo te zien vond hij het niet zo erg.

Snel propte ik het boek in mijn tas en beende ik zo snel mijn voeten me konden dragen het lokaal uit.

'Potter! Wacht!' riep Draco me na met een luide stem.

Ik wilde doorlopen, maar mijn voeten verboden me verder te lopen. Zijn voetstappen kwamen dichterbij en al snel voelde ik hoe hij mijn pols vastgreep om te voorkomen dat ik nog verder weg liep. Een schok ging door mijn lichaam zodra zijn lange, smalle, koude vingers mijn pols omsloten.

'We moeten het drankje afmaken,' zei hij en ik knikte, gelijk had hij wel. 'Ik kan morgen wel, dan doen we het in de pauze,' stelde ik voor. Ik moest eerst even zitten en bijkomen van dit uur. 'Ik dacht er eerder aan om het nu te doen. Dan zijn we er van af.'

Dus zo zag hij me, iets om vanaf te komen. Inwendig voelde ik mijn hart breken al liet ik hem dit niet zien.

'Ja, waarom ook niet,' ik hoorde de woorden mijn mond verlaten en direct groeide het spijt gevoel in mijn lichaam. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan voor dit domme antwoord. Ik wilde helemaal niet met hem aan het project werken en al helemaal niet buiten school.

We liepen het lokaal weer in, waar onze drank nog stond. Professor Slakhoorn keek glimlachend naar ons op het moment dat we vroegen of we onze drank mochten afmaken.

'Natuurlijk, mijn jongens! Ik ben klaar met les geven en zal jullie de kans geven om het samen af te maken.'

Voor hij wegging moesten we hem beloven dat we niets zouden vernielen (of aanraken wat niet aangeraakt mocht worden) en dat geen oorlog zouden beginnen tegen elkaar.

'We hoeven alleen nog maar de laatste ingrediënten toe te voegen en dan zijn we klaar,' deelde ik Draco mee voordat ik naar de kast liep om daar de benodigde ingrediënten te zoeken.

Voetstappen vulde mijn gehoorgang en voor even dacht ik dat Draco het lokaal uit aan het glippen was, tot ik merkte dat ze mijn kant op kwamen. Een warme adem steek langs mijn nek en ik voelde hoe twee armen zich rond mijn taille wikkelde.