Not all Slytherins are bad ~ Drarry

hoofdstuk 33

'Harry, ik heb hier geen tijd voor!' snauwde Ron. Een zucht rolde over mijn lippen, waarna ik ze kort op die van Draco drukte. 'Ik zie je straks, oké? vroeg ik hem.

De blonde Zwadderaar knikte direct instemmend, waarna ik met Ron mee naar buiten liep.

Een van de enige lessen die we zonder Zwadderich hadden was verzorging van fabeldieren en hoewel Ron en ik beide dit vak helemaal niet hadden willen uitoefenen zitten we er beide iedere week bij; voor Professor Hagrid.

Helaas had Draco dit vak niet en omdat dit zowel de laatste les van de dag als de laatste les voor de vakantie was voelde elk uur als een eeuwigheid.

Ik moest mijn prachtige vriend dus ook een eeuwigheid missen.

'Jullie zijn onmogelijk,' hoorde ik de roodharige jongen naast me zuchten. Onze voeten liepen zo snel ze konden richting het huisje van Hagrid, maar omdat we eerst onze jassen op hadden gehaald, wisten we beide dat we te laat zouden komen. We wisten echter ook dat Hagrid dit helemaal geen probleem vond.

De halfreus zag bijna alle fouten die wij maakte met een glimlach door de vingers.

'Onmogelijk, ja dat klopt,' beaamde ik mijn beste vriend. 'Maar we houden van elkaar.'

'Ik kan het nog steeds niet geloven,' hoorde ik hem naast me zeggen.

'Je hoeft het ook niet te geloven,' zei ik tegen hem. 'Ik ben allang blij dat je er niet moeilijk over doet.'

'Dat spreekt voor zich,' antwoordde de Wemel jongen. 'Ik vraag me alleen af wanneer hij het aan zijn ouders gaat vertellen.'

'Narcissa weet het al,' reageerde ik en meteen herinnerde ik me weer dat Draco gezegd had dat zijn moeder het al wist. 'Volgens mij maakt ze er helemaal geen probleem van. Lucius is dan weer een ander verhaal.'

'Ik wil zijn vaders gezicht wel eens zien als hij het zegt,' grinnikte Ron; hij kon de opkomende grijns niet onderdrukken. Ik wist dat hij hoogstwaarschijnlijk al alle manieren dacht waarop Lucius zou kunnen reageren. Om eerlijk te zijn dacht ik daar ook aan; al zou ik dat nooit tegen Draco toegeven.

Ik stelde me voor dat hij kwaad zou worden, ziedend en bovenal teleurgesteld. Zijn enige zoon en dan ook nog bi- of homoseksueel. Dat zou vast en zeker een schandaal worden. Dan kwam daar bovenop ook nog het feit dat hij een relatie had met mij.

Nee, ik verwachtte niet dat Lucius positief zou reageren.

'Ik weet echt niet hoe hij zal reageren,' gaf ik toe. 'Maar ik weet wel dat ik er voor Draco zal zijn.'

'Dat zal vast wel,' zei Ron. 'Nou, loop eens een beetje door. Ik wil niet nog later komen.'

We voegde ons halverwege toe aan de groep, maar niemand leek daar iets van te merken. Natuurlijk keken een paar leerlingen om, niemand zei echter iets. Zelfs Hagrid scheen er niets van te merken (of hij merkte het wel, maar zei er niets van; dat kon natuurlijk ook).

'Laten we naar het bos gaan!' riep onze Professor enthousiast . Ik wist dat we een hele uitleg hadden gemist, maar toch besloten Ron en ik om met de groep mee te lopen. Het was de laatste les voor de vakantie, Hagrid zou er vast en zeker een spectaculaire les van maken. Ik verwachtte daarom ook veel beesten, veel ongelukken en veel leerzame stof.

'Geef deze even door!' brulde Hagrid boven een groep druk-pratende kinderen uit. Er werden stukken perkament doorgegeven; zodra ik er eentje wist te bemachtigen werden mijn vermoedens meteen bevestigd. Dit zou echt een les worden met veel exotische dieren.

Op het stuk perkament stonden namelijk een hoop dieren en ik wist dat het aan ons de taak was om die te vinden. In het Verboden Bos.

Hagrid's les was zoals gewoonlijk "veilig" voor de leerlingen.