Not all Slytherins are bad ~ Drarry

hoofdstuk 17

'Echt waar?' vroeg hij zachtjes, zijn stem trilde. 'Echt waar,' bevestigde ik zijn vermoedde waarna ik zijn zachte hand in de mijne pakte.

Hij keek op, zijn ogen kijkende in de mijne. De pijn en het verdriet waren te zien in zijn ogen, maar een klein sprankeltje hoop kwam door.

Ik boog langzaam dichterbij. Hoe graag ik hem nu ook zou willen kussen, ik moest het voorzichtig aandoen. De blonde jongen had net een zenuwinzinking gehad, ik kon het me niet permitteren om fouten maken. Als ik zijn lippen wederom wilde strelen met de mijne moest dit idee van hem komen.

'Alsjeblieft,' fluisterde Draco. 'Kus me, laat me alsjeblieft geliefd voelen.'

Meer had ik niet nodig om mijn lippen op de zijne te drukken. Ze waren nat en proefde zouterig door de tranen en toch zorgde ze ervoor dat mijn hele wereld op de kop stond. Ik legde mijn hand voorzichtig in zijn nek en de ander in zijn zij. De blonde Zwadderaar greep mijn gezicht vast en trok me dichterbij, alsof hij bang was om me te verliezen.

Ik wist niet zeker of Draco wist wat hij aan het doen was; hij was op dat moment niet bepaald emotioneel stabiel, maar ergens interesseerde me dat weinig. Nu was het mijn kans om mij geliefd te voelen en hem het gevoel terug te geven.

Er kwam geen tong kijken bij deze kus. We hadden er geen behoefte aan. Dit ging om veel meer dan lust; dit ging om liefde.

Het besef dat mijn gevoelens geen waanzin waren en dat de andere jongen hetzelfde voor mij voelde maakte me duizelig van geluk. Al die tijd had ik gedacht dat het verkeerd was, tot nu. Zijn lippen lieten me alles vergeten en zorgde voor een euforisch gevoel in mijn lichaam die ik nog nooit had ervoeren.

Hoe kon dit verkeerd zijn?

Uiteindelijk was ik degene die losliet. Niet omdat ik wilde, maar omdat ik moest vanwege een zuurstof gebrek. Het liefste zou ik voor altijd in dat moment blijven.

'Draco ik--' fluisterde ik zacht maar hij onderbrak me door zijn lippen kort op mijn lippen te leggen.

'Ik weet het,' fluisterde zijn hoge zacht en ik kon de kwetsbaarheid in zijn ogen zien. 'Ik weet er alles van.'

Beide zeiden we niets meer; ik wist ook niet wat er gezegd kon worden. Voor even leek de wereld stil te staan waardoor alleen hij en ik bestonden met onze handen verbonden.

'Hoe gaan we dit doen?' vroeg ik met een trillende stem. Ik was nog niet klaar om mijn liefde voor Draco openbaar te maken, maar het verborgen houden wilde ik absoluut niet. Als De Zwadderaar hetzelfde voor mij voelde als ik voor hem, zoals hij dat eerder had beweerd, wilde ik dit het liefste van de toren schreeuwen.

'Wat wil jij?' vroeg Draco. Het feit dat hij een vraag gaf in plaats van een antwoord gaf aan dat hij het ook niet wist.

'Ik wil jou, Draco,' de woorden hadden zonder dat ik er erger in had mijn lippen al verlaten. Een kleine grijns brak door op het gebroken gezicht van de blonde jongen. Ik genoot ervan dat ik de enige was die hem kon laten grijnzen en lachen op deze manier.

'Nou dat is mooi, Meneer Potter, want ik wil jou ook,' zei zijn stem zachtjes. Langzaam kuste ik zijn lippen weer. Ik kon de verleiding niet aan, niet nu hij zo dichtbij me zat en van mij was. Heel voorzichtig gleden ze over elkaar, alsof ze bang waren om elkaar te verwondde.

Weer greep hij me vast, maar dit keer trok hij me echt op zijn schoot. Het leverde me een zachte, binnensmondse kreun van Draco op zodra ik liefelijk op zijn onderlip zoog.

Het maakte niets uit dat dit niet onze eerste kus was; het gevoel was precies hetzelfde. Ik voelde een passie en verlangen in mij brandde dat voelde als voor.  Mijn hart bonkte zo luid in mijn borstkas dat ik bang was dat de blonde jongen het kon voelen.