< ចោលម្សៀតអញ្ចឹងប្រពន្ធរត់ចោលត្រូវហើយ >
មិនអាណិតអាសូរប្អូនប្រុសកំសត់ដែលត្រូវប្រពន្ធរត់ចោល ប៉ុន្តែជុងហ្គីបែរដៀលប្អូនបន្ថែមធ្វើអោយអ្នកដែលកំពុងល្វីងនោះកាន់តែពុលក្ដួចលើសដើម។
< មិនជួយចូកមិនជួយចែវកុំនោមដាក់ទឹក >
នេះមែនទេទឹកចិត្តបងប្រុស? ឃើញប្អូនលេចលង់ក្នុងទឹកភ្នែកហើយបែរជាចាប់ជ្រមុជក្បាលប្អូនចូលថែមពិតជាបងប្រុសល្អកម្ររកបានមែន វេចអង្ករដើររកទៅបើមាន? ។
< យើងថាឯងគួរតែឈប់ស្វែងរកថេយ៉ុងទៅ ព្រោះបើគេមានចេតនាលាក់ខ្លួនពីរឯងហើយទោះគាស់ទីក្រុងទាំងមូលទៀតក៏នៅតែរកមិនឃើញដែរ >
< បើមិនអោយតាមរកចង់អោយខ្ញុំធ្វើយ៉ាងមិច? ដេកនឹកប្រពន្ធដល់ងាប់មែនទេ? >
មនុស្សនឹកប្រពន្ធសឹងដាច់ខ្យល់ស្លាប់ទៅហើយ អោយឈប់តាមរកងាយៗបានយ៉ាងមិច? បើដូច្នោះយកកាំភ្លើងមកបំបែកបេះដូងរបស់គេតែម្តងទៅល្អជាង។
< ធ្វើអោយគេព្រមបង្ហាញខ្លួនដោយខ្លួនឯងនោះអី >
< ....... >
ឃើញទឹកមុខស្លឺៗរបស់ប្អូនប្រុសធ្វើអោយអ្នកជាបងដង្ហើមធំបន្តិចនឹកហួសចិត្ត ឆ្លាតគ្រប់រឿងបែរមកល្ងង់រឿងស្នេហា ជុងហ្គីឱនមកខ្សឹបក្បែរត្រចៀករបស់ជុងគុកបានបន្តិច ស្នាមញញឹមនៃក្តីសង្ឃឹមក៏បង្ហាញឡើងលើបបូរមាត់របស់នាយសង្ហា មុននឹងស្ទុះក្រោកពីលើសាឡុង។
< អញ្ចឹងខ្ញុំទៅងូតសម្អាតខ្លួនសិនហើយ >
ជុងគុកឱនសម្លឹងមើលសភាពរបស់ខ្លួនទាំងខ្មាសៗ ពេលថ្ងៃក៏មមាញឹកក្នុងការតាមរកដំណឹងរបស់ប្រពន្ធយប់ឡើងក៏មកសម្ងំផឹកស្រាខូចចិត្ត មិនដឹងថាគេខានងូតទឹកប៉ុន្មានថ្ងៃទៅហើយទេ។
< កុំភ្លេចឆ្លុះកញ្ចក់មើលមុខខ្លួនឯងផងឡើងដូចអ្នកជក់ថ្នាំហើយ >
ជុងហ្គីស្រែកប្រាប់ប្អូនប្រុសដែលរត់ឡើងបន្ទប់ទាំងក្រវីក្បាលតិចៗ រវល់តែខូចចិត្តរឿងប្រពន្ធភ្លេចគិតពីខ្លួនឯង បណ្តោយអោយខ្លួនធ្លាក់ដុនដាបដល់ថ្នាក់នេះ មើលចុះមុខស្លក់ភ្នែករូងបាត់អស់ភាពស្រស់សង្ហា មុខនេះបើមិនជក់ក៏លក់ដែរ។
_____
នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ:
រាងកាយក្រាស់បស់ហូស៊ុកអង្គុយផ្អែកខ្នងនឹងក្បាលគ្រែក្នុងបន្ទប់អ្នកជំងឺ មុខមាត់ស្រស់សង្ហាប្រែជាស្លេកស្លាំងហាក់គ្មានឈាមមួយដំណក់ រាងកាយធ្លាប់តែមាំមួនប្រែជាធ្លាក់ទ្រុឌទ្រោមស្គមស្គាំង នាយកំលោះដង្ហើមធំបន្តិចបន្ទាប់ពីនិយាយទូរស័ព្ទជាមួយនិងរាងតូចរួច ហូស៊ុកសម្លឹងមើលទូរស័ព្ទដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃដែលមានបន្តោកខ្សែសឺរ៉ូមរបស់នាយ។
< សុំទោសថេយ៍! បងគ្មានបំណងកុហកអូនទេ >
ការពិតហូស៊ុកមកសម្រាកព្យាបាលនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យនេះអស់រយៈពេលជាង១ខែក៏ព្រោះតែជំងឺរបស់នាយកាន់តែដុនដាបខ្លាំងឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
នាយបានរកឃើញថាខ្លួនឯងមានជំងឺមហារីកខួរក្បាលដំណាក់កាលចុងក្រោយ បន្ទាប់ពីងើបពីសន្លប់ ( ហូស៊ុកក្លាយជាមនុស្សរុក្ខជាតិអស់រយៈពេល២ឆ្នាំបន្ទាប់ពីគេជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍នោះ ) ពីដំបូងនាយក៏មិនចង់បង្ហាញខ្លួនម្តងទៀតដែរសុខចិត្តទុកឲ្យគ្រប់គ្នាគិតថានាយស្លាប់ដោយសារគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍នោះចុះ មុនឬក្រោយនាយគង់តែស្លាប់ដដែលប៉ុន្តែក្រោយពីដឹងរកាំរកូសក្នុងគ្រួសាររបស់ថេយ៉ុងនាយក៏សម្រេចចិត្តត្រឡប់មកវិញ នាយមិនអាចឱបដៃឈរមើលមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់រងទុក្ខបានឡើយ បើរាងតូចថេយ៉ុងនៅមិនទាន់មានក្តីសុខ មិនទាន់មានសុភមង្គលពិតប្រាកដ នាយស្លាប់បិតភ្នែកមិនជិតឡើយ។
អូនមានទុក្ខបងមិនអាចឈរមើលធ្វើមិនដឹងមិនឮបានឡើយ ពេលវេលាចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់បងគឺសម្រាប់ការពារអូន ដើម្បីមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់បង។
___________
សម្លេងជាន់ហ្វ្រាំងឡានបន្លឺឡើងពីមុខភូមិគ្រឹះ
ត្រកូលគីម មុននឹងរាងតូចថេយ៉ុងស្រវាទាញទ្វារបើចុះពីលើឡានដើរចូលទៅផ្ទះយ៉ាងរហ័សរកតែឆេលចុះទៅបើកទ្វារមិនទាន់ ព្រឹកមិញនេះឆេលបានមករកគេដល់ផ្ទះនឹងបានប្រាប់ពីរឿងរ៉ាវដែលជុងគុកធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ក្រោកពីគ្រែលែងរួច ដោយសារតែការបារម្ភចិត្តស្រលាញ់ដែលនៅមាន ធ្វើអោយគេចិត្តមិនដាច់ប្រញាប់មករកមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់លែងខ្វល់ខ្វាយពីអ្វីទាំងអស់។
< ជុងគុក! នេះ?! >
បើកទ្វារបន្ទប់ភ្លាមអ្វីដែលរាងតូចឃើញមុនគេនោះគឺ រាងក្រាស់ដែលគេបារម្ភខំស្កាត់មកជួបបែរជាអង្គុយផឹកស្រានៅក្បែរបង្អួចធ្វើព្រងើយ សាច់ឈាមស្រស់ថ្លាមិនសមជាមនុស្សឈឺសូម្បីតែបន្តិច អញ្ចឹងមានន័យថាគ្រប់យ៉ាងវាជាល្បិចរបស់នាយកំហូចម្នាក់នេះហើយ។
< ថេយ៍!? >
ជុងគុកសែនត្រេកអរដល់ថ្នាក់ញញឹមមិនមាត់មិនជិត មុននឹងស្ទុះងើបដើរសម្តៅទៅរករាងតូចយ៉ាងលឿន បម្រុងនឹងទាញកាយតូចមកឱបទៅហើយប៉ុន្តែ..
ផ្លាច់!!
មុខសង្ហាត្រូវងាកទៅម្ខាងបន្ទាប់ពីមួយកំផ្លៀងជាការស្វាគមន៍ពីភរិយាជាទីស្រឡាញ់ អាហ្នឹងហើយលទ្ធផលពូកែបោកពេក។
< លោកបោកប្រាស់ខ្ញុំ!!!.. >
រាងតូចខឹងឡើងញ័រសាច់ទទ្រើតដល់ថ្នាក់ស្រក់ទឹកភ្នែកចំពោះជុងគុក ហេតុអីក៏យកអារម្មណ៍របស់គេមកលេងសើចបែបនេះ? ដឹងថាគេបារម្ភប៉ុណ្ណាទេពេលដែលទទួលដំណឹងថាជុងគុកធ្លាក់ខ្លួនឈឺនៅហ្នឹងគ្រែ តែមើលអ្វីដែលជុងគុកធ្វើចំពោះគេចុះ គ្រប់យ៉ាងគ្រាន់តែជាការបោកប្រាស់។
< បងសុំទោស!..បើបងមិនធ្វើបែបនេះអូនក៏មិនត្រឡប់មករកបងវិញដែរ!! >
ជុងគុកហាក់ដឹងខ្លួនខុសដែលលលេងនឹងអារម្មណ៍រាងតូចដូច្នេះ ប៉ុន្តែបើនាយមិនធ្វើបែបនេះគិតថារាងតូចព្រមត្រឡប់មករកនាយវិញឬ? គ្រប់យ៉ាងជាផែនការបងប្រុសរបស់នាយមុនពេលគាត់ត្រឡប់ទៅហុងកុងវិញ។
ដៃមាំស្រវាទាញកាយតូចមកឱបជាប់ក្នុងរង្វង់ដៃចង្កាស្រួចៗសង្កត់លើស្មាតូចស្រាលៗ កែវភ្នែកក៏រលីងរលោងរកកលចង់ស្រក់ទឹកភ្នែកដូចគ្នា។
< បងស្រលាញ់អូន..ស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់.ពួកយើងដូចដើមវិញបានទេ..បងសន្យាមិនធ្វើឲ្យអូនឈឺចាប់ទៀតឡើយ! >
ស្តាប់សម្តីរបស់ជុងគុកហើយ រាងតូចផ្តើមអួលដើមក ទឹកភ្នែកស្រក់ចុះម៉ាត់ៗ មិនមែនគេមិនចង់ត្រឡប់មករួមរស់ជាមួយនឹងជុងគុកវិញឡើយ កំហុសគ្រប់យ៉ាងគេបានអត់ឱនឲ្យនាយអស់ទៅហើយ តែអ្វីដែលសំខាន់គេមិនចង់ឲ្យខ្មាសគេដែលប្រពន្ធពិការភ្នែកម្ខាងដូចជាគេឡើយ ខ្លាចមនុស្សគ្រប់គ្នាសើចចំអកមនុស្សដែលគេស្រលាញ់។
< បងមិនខ្មាសគេទេមែនទេ? ដែលមានប្រពន្ធពិការភ្នែកដូចជាអូន! >
< ទេ! ហេតុអីបងត្រូវខ្មាសគេ ប្រពន្ធបងទាំងស្អាត ទាំងពូកែ ពួកគេទៅវិញទេដែលច្រណែននឹងបងដែលបានប្រពន្ធល្អបែបនេះ >
< ហឹុក..ហឹុក.. >
ឃើញរាងតូចមិននិយាយអ្វីបន្តគិតតែពីឱនមុខចុះយំឡើងញ័រខ្លួនទទ្រើតទើបនាយទាញកាយតូចពីការឱបក្រសោបបន្តិច ម្រាមដៃមាំលើកឡើងជូតទឹកភ្នែកដែលហូរស្រក់ចុះឡើងជោកជាំលើថ្ពាល់ក្រពុំ កែវភ្នែកទាំង២ប្រសព្វគ្នាពេញដោយមនោសញ្ចេតនាស្នេហា។
< កុំយំ! កន្លងមកអូនយំគ្រប់គ្រាន់ហើយព្រោះតែទង្វើនិងភាពឆោតល្ងង់របស់បង តទៅនេះបងនឹងមើលថែអូន មិនឲ្យអ្នកណាធ្វើបាបអូនបានឡើយ >
សម្តីរបស់ជុងគុកធ្វើឲ្យរាងតូចរំជួលចិត្តជាពន់ពេក ទើបគេស្រវាទាញកាយមាំមកឱបយ៉ាងណែនពេញរង្វង់ដៃ ឯជុងគុកក៏ឱបតបនឹងប្រពន្ធវិញដូចគ្នា។
ឃើញទេ? ពួកគេនៅស្រលាញ់ នៅតែមិនអាចរស់ខ្វះគ្នាបាន វាមិនមែនជារឿងអាក្រក់ទេមែនទេ? បើគ្រាន់តែផ្តល់ឱកាសឲ្យមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ម្តងទៀតនោះ?។
__________